Η Αγγελική Αντωνίου μιλάει στο Youfly.com για το νέο της ντοκιμαντέρ, Οι Άγνωστοι Αθηναίοι, για το πώς το εμπνεύστηκε και τι πραγματικά θέλει να δείξει.
Την Αγγελική Αντωνίου τη γνωρίζω πολλά χρόνια. Την πρωτογνώρισα σαν σκηνοθέτη εξαιτίας της ταινίας της «Δονούσα» και την ίδια στιγμή τη γνώρισα και σαν άνθρωπο και από τότε δεν έπαψα ποτέ και να την αγαπάω και να την εκτιμώ. Και όσον αφορά το χαρακτήρα της αλλά και όσον αφορά την καλλιτεχνική της δημιουργία.
Η Αγγελική Αντωνίου ζει ανάμεσα στην Αθήνα και το Βερολίνο και ισορροπεί με θαυμαστό τρόπο ανάμεσα σε δύο τόσο διαφορετικές πόλεις και σε τόσο διαφορετικές νοοτροπίες. Έχει εξαιρετικές σπουδές, αρχιτεκτονικές και κινηματογράφου, είναι βαθιά καλλιεργημένη, πάνω από όλα όμως είναι ένας έξυπνος και ευαίσθητος άνθρωπος με τις καλλιτεχνικές κεραίες πάντοτε τεντωμένες στο φουλ.
Οι Άγνωστοι Αθηναίοι: Το ντοκιμαντέρ και τα αδέσποτα
«Πριν 6 χρόνια, το 2014, προχωρούσα στο δρόμο, στο Σύνταγμα και ξαφνικά είδα κάτι σκυλάκια που κάθονταν κάπου σα να περιμέναν κάποιον και κάθισα και εγώ και να δω τι κοιτούσαν ή τι περιμέναν. Και ξαφνικά βλέπω έναν κύριο, γύρω στα 55, να φτάνει με διάφορα ταπεράκια, να τους τα απλώνει μπροστά τους γεμάτα φαγητό, αυτά σκύβουνε και τρώνε και μετά αυτός ανοίγει κάτι σαν μεγάλα κουτιά, να τα απλώνει στο πεζοδρόμιο και αυτά να κάθονται και να κοιμούνται εκεί αφού έφαγαν. Αυτό μου έκανε τεράστια εντύπωση και το σκεφτόμουν για καιρό, αλλά εκείνη την εποχή ετοίμαζα μια ταινία βασισμένη σε ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου το «Για να δεις τη θάλασσα» το οποίο μόλις φέτος κατάφερα να το ολοκληρώσω λόγω της κρίσης και έχει τον τίτλο «Πράσινη θάλασσα».
Έκλεισε όμως η ΕΡΤ, αναβλήθηκε το γύρισμα της ταινίας και σκέφτηκα να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με αυτό που είχα δει τότε στο Σύνταγμα. Για 8 μήνες προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο για να ξετυλίξω το νήμα της διήγησης σε αυτό το έργο. Σε αυτό με βοήθησε ενώ γύριζα στην Αθήνα και παρακολουθούσα όλα αυτά τα σκυλιά, ο Αχιλλέας Αδάμ, ένας από τους ανθρώπους που συνηθίζουν να γυρίζουν στην Αθήνα και να προσέχουν τα αδέσποτα εδώ και 30 χρόνια. Γνώρισα αρκετούς από αυτούς και «παίζουν» και στην ταινία μου βέβαια αυτοί. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος τέτοιων ανθρώπων και γνωρίζονται μεταξύ τους, γι αυτό και ακολούθησα τον Αχιλλέα, ο οποίος ήταν για μένα πολύτιμος, ήταν ο άνθρωπος που χρησιμοποιώ στην ταινία για να με οδηγήσει εμένα και τους θεατές στο οδοιπορικό μου…
«Οι Άγνωστοι Αθηναίοι», όπως είναι ο τίτλος της ταινίας, είναι ένα ντοκιμαντέρ παρατήρησης.
Στην ουσία είναι ένα road movie. Είναι ένα οδοιπορικό στην Αθήνα και μια πολύχρονη παρατήρηση 6 χρόνων. Δεν έχω voice over και έχει πρωταγωνιστές μόνο τα σκυλιά που όπως κατάλαβα έχουν και αυτά τις δικές τους προσωπικότητες.
Είναι ένα οδοιπορικό για την Αθήνα από κάτω. Η κάμερα μου, γιατί την ταινία τη γύρισα μόνη μου με μια κάμερα στον ώμο, γιατί κατάλαβα γρήγορα ότι αν είχα έστω και έναν άνθρωπο μαζί μου, ούτε τα σκυλιά θα με εμπιστεύονταν αλλά ούτε και οι άνθρωποι που τα βοηθάνε. Και φρόντιζα η κάμερα να βρίσκεται όσο πιο χαμηλά γίνεται, στο ύψος των σκυλιών, για να έχει η ταινία την Αθήνα μέσα από τα μάτια τους.
Είναι ένα οδοιπορικό της Αθήνας μέσα από τις περιπλανήσεις των αδέσποτων σκυλιών σε συνδυασμό με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν αλλά και με τις τυχαίες συναντήσεις τους με περαστικούς.
Παρατήρησα επί 6 χρόνια που το γύρισα όλο αυτό, πόσο ισχυρή προσωπικότητα έχουν το καθένα από αυτά τα σκυλιά, ακόμα και τις συνήθειές τους και τις προτιμήσεις τους. Δεν ξέρεις ποτέ που θα πάνε και για ποιο λόγο, αλλά κάποια στιγμή μετά από καιρό κατάλαβα πως είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και σε κάποια συγκεκριμένα σημεία που συνήθιζα να πηγαίνω με περίμεναν.
Δεν έχω βέβαια καταγράψει σκηνές βιαιότητας εναντίον τους, γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν μπροστά σε κάμερες το κακό το κάνουν ύπουλα και κρυφά. Έχω μάθει όμως για τέτοιες άγριες στιγμές ακόμη και από μικρά παιδιά προς τα σκυλιά. Υπάρχει βέβαια ένας μπόγιας στην ταινία που μαζεύει ένα σκυλί και αυτό επειδή διαμαρτυρήθηκαν κάποιες «αξιοπρεπείς» κυρίες με τα αριστοκρατικά σκυλάκια τους…
Πρέπει να πω πως ανακάλυψα την Αθήνα μέσα από αυτήν την ταινία..»
Αυτά είναι τα λόγια της Αγγελικής Αντωνίου. Μου τα είπε για το ντοκιμαντέρ της «Οι Άγνωστοι Αθηναίοι».
Η ατυχία που αντιμετώπισε το ντοκιμαντέρ
Ήταν άτυχη γιατί η ταινία της βγήκε την περασμένη Πέμπτη στα σινεμά και ενώ είχε ενδιαφέρον από τον κόσμο πολύ, από τη μια φόβισε τον κόσμο ο ερχομός του τυφώνα που δεν ήρθε τελικά στην Αθήνα, από την άλλη από αύριο κλείνουν τα σινεμά. Πάντως μέχρι την Τετάρτη μπορείτε να το δείτε στα ανοιχτά σινεμά και αξίζει τον κόπο. Είτε αγαπάτε τα αδέσποτα σκυλιά, είτε αγαπάτε την Αθήνα.
Ελπίζω να συνεχίσει να παίζεται γιατί νομίζω πως έχει και κοινό και είμαι σίγουρος πως στο εξωτερικό που ετοιμάζεται να το πάει η Αγγελική Αντωνίου σε φεστιβάλ κ.λπ. θα βρει πολλούς φανατικούς θαυμαστές. Είναι ένα ντοκιμαντέρ, που είναι σχεδόν ταινία με υπόθεση, αρχή, μέση και τέλος. Είναι μια ταινία γεμάτη ζεστασιά, συναισθήματα, και ευαισθησία. Επίσης που θα ξαναβρείτε την ευκαιρία να δείτε την εικόνα της Αθήνας από τόσο «χαμηλή» ματιά, από το ύψος ενός αδέσποτου σκύλου.
Δείτε επίσης ποιες άλλες ταινίες παίζονται στα σινεμά μαζί με το ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αντωνίου.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) της πηγής προέλευσης Youfly.com.
