H προηγούμενη εβδομάδα, βγαλμένη λες από δύο χρόνια πίσω, μας επιφύλασσε όχι μόνο μια βόλτα στην πόλη, αλλά πολλές και διαφορετικές με έμφαση στο Θέατρο και το καλό κρασί.
Τρίτη βράδυ παρέα με τους «Λήμαν Μπράδερς»
H πρόσκληση ήταν για την περασμένη Τρίτη στο Θέατρο Ιλίσια. «Η τριλογία των Λήμαν Μπράδερς» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. 150 και πλέον χρόνια, μέσα σε 2 και κάτι ώρες επί σκηνής με 3 αεικίνητους πρωταγωνιστές να κρατούν διάφορους ρόλους και χαρακτήρες με εκπληκτική άνεση. Γρήγορη ροή, ευρηματικά σκηνικά, εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη μουσική να μιλάει ζωντανά με τους πρωταγωνιστές. Επιτρέψτε μου μια ειδική μνεία στον μοναδικό Θοδωρή Οικονόμου που υπογράφει την μουσική επένδυση της παραγωγής, άλλοτε διακριτική κι άλλοτε έντονη, σε κάθε όμως περίπτωση τέλεια εναρμονισμένη με την όλη παράσταση γενικά αλλά και την κάθε ατάκα ξεχωριστά. Ο Θοδωρής, για μια ακόμη φορά βάζει την μουσική σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ζωντανά στην άκρη της σκηνής εκτοξεύοντας τη ροή της παράστασης, κουμπώνοντας τέλεια με κάθε λέξη των πρωταγωνιστών. Στα συν η ταχύτητα της παράστασης, η άφθονη δόση χιούμορ και η φρέσκια απόδοση μιας σύγχρονης ιστορίας κατάρρευσης ενός οικονομικού γίγαντα.
«Κάποιος θα έρθει» σαν σε ασπρόμαυρη ταινία
Το επόμενο βράδυ, Τετάρτη, σε τελείως διαφορετικό σκηνικό. Στον ιδιαίτερο ημι-υπαίθριο «Θόλο» του Κέντρου Πολιτισμού στο Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου, για το «Κάποιος θα έρθει» του Γιον Φόσσε σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Βρεθήκαμε εκεί στην τελευταία παράσταση της παραγωγής σε μια λίγο παραπάνω δροσερή βραδιά που απαιτούσε μπουφανάκι. Η χαμηλοφωτισμένη σκήνη έμοιαζε ασπρόμαυρη, οι φωνές των ηθοποιών μεταλλικές «ρομποτικές» και οι διάλογοι με τις πολλαπλές επαναλήψεις φράσεων να προξενούν αμηχανία στο κοινό. Η Νορβηγική ματιά του δημιουργού, δύσκολα ταίριαξε στην ελληνική ψυχοσύνθεση μας. Αντίστοιχα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα «Εκείνου» κι «Εκείνης» που πρωταγωνιστούν μαζί με τον τρίτο άνδρα -που τελικά ήρθε- δύσκολα άγγιξαν τις δικές μας σκέψεις και ανασφάλειες, όπως ίσως σκόπευαν. Το λιτό σκηνικό, με το πλημμυρισμένο σπίτι και το ζευγάρι που ταράζει τα νερά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με την είσοδο του και οι μονότονοι νωχελικοί διάλογοι μας άφησαν μια κενή, λίγο πικρή, αίσθηση.
«ΙΝΙΜΑ» Ένα ξινόμαυρο που μιλάει στην καρδιά
Συνεχίσαμε τη βραδιά μας στο γειτονικό Warehouse, με μια έντονη επιθυμία για ένα ποτήρι κόκκινο κρασί που θα μας ζέσταινε σώμα και καρδιά. Στο διπλανό τραπέζι, ένα όμορφο ζευγάρι, μπήκε στην κουβέντα μας προσπαθώντας εύστοχα να μας σχολιάσει πτυχές της παράστασης που δεν μας άγγιξαν. Η κουβέντα κύλησε ευχάριστα και γοργά, το “Inima” από το Κατώγι Αβέρωφ μας ζέστανε και μας έκανε παρέα. Στη βλάχικη τοπική διάλεκτο του Μετσόβου, ίνιμα θα πει καρδιά. Και αυτήν ακριβώς, άγγιξε το διαυγές ξινόμαυρο που έλαμπε στα ποτήρια μας, με μεγαλύτερη ευκολία από την παράσταση που προηγήθηκε.
Rock’n’Roll εναντίον Μπάλου
Όπως λέει ένα παλιό ινδιάνικο ρητό, αν δεν πας στο “Rock’n’Roll” την μέρα που ανοίγει, δεν θα σου πάει καλά η σεζόν. Μην το ψάξετε, το ρητό δεν υπάρχει κάπου αλλού πέραν του ταξιδιάρικου μυαλού της Έλλης. Ακόμη κι αν ο «Μπάλος» προσπάθησε να μας αποθαρρύνει, αδειάζοντας τόνους νερού στην ανέτοιμη για τέτοια φαινόμενα Αθήνα, η Πέμπτη ήταν για μας «κλεισμένη» από καιρό.
Η επίσημη πρώτη της σεζόν, για το απόλυτο αθάνατο στέκι της πόλης στη γωνία Λουκιανού & Υψηλάντου είναι μια ημέρα-σταθμός στο ετήσιο καλεντάρι μας. Το «Rock’n’Roll» φωταγωγήθηκε, στολίστηκε, άνοιξε και πάλι τις πόρτες του, μαζί με τα παράθυρα φέτος και αγέρωχο μας περίμενε. Με τους ίδιους πίνακες στον τοίχο, την ίδια λαμπερή μπάρα, το ίδιο ζουμερό «Burger» με το όνομα «1987» στο μενού, την ίδια ζωντάνια και αίγλη. Ο Αντρέας με το Γιώργο, μας χαμογέλασαν απορημένοι που κρατάγαμε ήδη ποτό στο χέρι πριν ακόμα φτάσουν, θυμηθήκαμε μαζί ιστορίες προσωπικές δεκαετίες πίσω. Η ζωή της πόλης είναι πάλι σε τάξη, με το «Rock» εδώ, να προσπαθεί να χωρέσει τα χαμόγελα μας μαζί με αυτά των παιδιών μας που είναι πλέον κι αυτά εδώ. Με την ιστορία της πόλης να συνεχίζει να γράφεται στα σκαλιά του, στα τραπέζια του, στο πεζοδρόμιο του.
Δείτε επίσης:
- Μια βόλτα στην 7η Μπιενάλε της Αθήνας μέσω Γαργαρέττας
- Μια βόλτα στην Βουκουρεστίου με το «Τρίτο Στεφάνι» ξανά επί σκηνής
- Η Βόλτα στην Πόλη αποχαιρετά τον Γιώργο Χατζηγιαννάκη
- Μια βόλτα στα αγαπημένα μας Wine Bars της πόλης
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
