Εσείς γνωρίζετε ποιος είναι ο Νεκτάριος Βασιλείου ή αλλιώς Mr Bachata;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Καταρχήν, εσείς χορεύετε μπατσάτα;
Ο ρυθμός που γεννήθηκε στον Άγιο Δομίνικο, πάντως, έχει στην Ελλάδα τον δικό της «μίστερ», τον Mr Bachata, που ακούει στο όνομα Νεκτάριος Βασιλείου.
Ο οποιός από τη Σιάτιστα Κοζάνης έφτασε όχι μόνον στα αυτιά και στο κορμί, που λικνίζεται σε λάτιν ρυθμό, αλλά και στη μικρή μας οθόνη. Η ιστορία του έχει πολλά να μας πει – και όχι μόνον μουσικά.
Ας αρχίσουμε με τα βασικά, για να καταλαβαινόμαστε. Η μπατσάτα.
Ο χορός μπατσάτα ξεκίνησε, κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα στις αγροτικές περιοχές της Δομινικανής Δημοκρατίας. Εντοπίστε την στην Καραϊβική. Εξ ου και τα έντονα μεταλλικά τύμπανα που κρατούν το ρυθμό. Να σαν την κούμπια (της Κολομβίας).
Συνεχίζουμε με περισσότερη γεωγραφία. Ψάξτε στο χάρτη τη Σιάτιστα Κοζάνης. Πολύ μακριά από τον Άγιο Δομίνικο.
Και όμως. Εκεί γεννήθηκε ο Mr Bachata. Με όνομα και διεθνές και όχι μόνον στα μέρη μας. Γιος ενός ιερέα και μιας δασκάλας και γόνος πολύτεκνης οικογένειας (είχε έξι αδέλφια, που του έχουν χαρίσει 22 ανίψια!) Ο Νεκτάριος Βασιλείου, που έμελλε να μπει στο διεθνή χάρτη της μπατσάτα και μάλιστα να γίνει ο ίδιος Mr Bachata.
Πριν από την ιστορία μας, ας πλεύσουμε σε ύδατα τηλεοπτικά.
Διότι και εκεί έπλευσε ο Mr. Bachata. Με το τραγούδι έμβλημα (στους τίτλους) «Μη μασήσεις». Μαζί με το συγκρότημά του, τους Los Mafiosos και την Kelly Rabiosa.
Στην τηλεοπτική σειρά του Alpha «Έλα στη θέση μου» (που αναμένεται να επιστρέψει και για πέμπτη σεζόν, πάντα με το Γιάννη Τσιμιτσέλη, την Αθηνά Οικονομάκου, την Ευαγγελία Συριοπούλου κ.ά.).
Με πρώτον στη συγγραφική σεναριακή ομάδα το Γιώργο Κρητικό, ο οποίος με έναν τρόπο «ανακάλυψε» τηλεοπτικά τον Mr. Bachata.
Κάθε σεζόν και ένα τουλάχιστον τραγούδι από τον Mr. Bachata, που έκανε και τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά.
Όχι, δεν ήταν τα 15 λεπτά δημοσιότητάς του, κατά Άντι Γουόρχολ. Γιατί έχει πολλά λεπτά και πολλά μίλια… μπατσάτα στο παλμαρέ του ο Mr Bachata, Νεκτάριος Βασιλείου. Στον αέρα βγήκαν το «Μάθε μου» μαζί με τη Μαίρη Δούτση, το «Pina Colada» με την Άντρη Θεοδότου, το α λα Μπόλιγουντ «Νανούρισμα» (σε στίχους Γιώργου Κρητικού)…
Και να που φτάσαμε στην ιστορία μας. Ή μάλλον την ιστορία του Mr. Bachata.
Που ξεκινάει από τη Σιάτιστα, προτού γράψει τα μίλια που λέγαμε, με δύο δίσκους και κοντά 200 τραγούδια, μαζί με τις διασκευές. Τα περισσότερα σε ρυθμό μπατσάτα. Όπως το υπέροχο «Φλασάκι» των Τερμιτών, η «Κρουαζιέρα» του Βαγγέλη Γερμανού, η «Άνοιξη» της Σοφίας Βόσσου, το «Σ’ αγαπώ σ’ όλες τις γλώσσες» του Γιάννη Βογιατζή, το «Πες μου μια λέξη», το «Διπλός γλυκός καημός» με τη Μαίρη Δούτση, κ.ά.
Ο ιερέας πατέρας του επέδρασε, μου λέει κάνοντας φλας μπακ, στην ψυχολογία του. Άλλωστε, ξεκίνησε ως ψάλτης και απέκτησε πτυχίο βυζαντινής μουσικής. Κάτι που τον έφερνε κάθε Πάσχα ως την Πράγα, για να ψάλει στα ελληνικά την Ακολουθία της Ανάστασης στον Άγιο Νικόλαο, στην πλατεία Staromestska, με πρόσκληση του εκεί Επισκόπου.
«Όμως», μου λέει, «τελικά επέλεξα να κάνω κάτι που δεν είχε καμία σχέση». Στα 18 του βρέθηκε για σπουδές στο ΑΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής Ρεθύμνου.
Εκεί έμαθε – πέρα από το πιάνο που είχε στο πατρικό του – κιθάρα και ντραμς.
Και έγραψε το πρώτο του τραγούδι, «Ένας μήνας», το οποίο – σύμπτωση – θα κυκλοφορήσει σε 2-3 μήνες, με την υπογραφή Νεκτάριος Βασιλείου. «Αλλάζω τόπους, αλλάζω φίλους, αλλάζω άρωμα, συνήθειες και τρόπους…». Αφιέρωμα, μου λέει, στον πρώτο του μεγάλο έρωτα. Μιαν Αθηναία.
Την τρίτη χρονιά που πήγε στην Πράγα, ο φίλος του Χαράλαμπος Χαραλάμπους του πρότεινε, την ημέρα της Λαμπρής, να τον πάει σε ένα λάτιν κλαμπ. «Με το που μπήκα, η μουσική με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Κόνγκας, πνευστά, πιάνα και κόσμος να χορεύει».
Η μαθητεία του σε μια σχολή χορού, όπου πρωτάκουσε για την μπατσάτα από τον Άγιο Δομίνικο και μυήθηκε στο ρυθμό της, τον βοήθησε να κάνει την πρώτη του διασκευή στα ελληνικά. Μπατσάτα, βεβαίως. «Είν’ η ζωή μια τρέλα» πάνω στο «Lamento Boliviano». «Ο πρώτος άπιστος Θωμάς ήμουν εγώ. Μα, μπατσάτα στα ελληνικά; Και όμως!»
Ένας φίλος του, χορευτής, τον έσπρωξε να το προσπαθήσει και… εγένετο. Και βρέθηκε να παίζει με τους Apurimac το τραγούδι του «Δυο έρωτες». Και, λίγο αργότερα και έξι επιτυχημένα κομμάτια του μετά, τον κάλεσαν στο Greek Salsa Bootcamp του Βόλου, το 2010.
Εκεί είδε με έκπληξή του 1.800 άτομα να λικνίζονται μπροστά του, με τον ρυθμό του. Μπατσάτα, φυσικά.
Κι εκεί τον αποκάλεσαν πρώτη φορά Bachata Man. «Την επόμενη μέρα, μου λέει ο Νεκτάριος Βασιλείου, αποφάσισα να το αλλάξω σε Mr. Bachata». Κι άρχισε μια μουσική – επώνυμη πλέον – περιπέτεια, που εκτός από μπατσάτα, είχε τόσους λάτιν ρυθμούς: salsa, chachacha, merengue…
Με αυτούς στις αποσκευές του άρχισε να πηγαίνει όπου τον καλούσαν, αρχικά δίχως πληρωμή. «Σαν Mr. Bachata έχω ζήσει υπέροχες στιγμές. Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα. Μ’ αρέσει που με φωνάζουν, έτσι, σκέτο, Νεκτάριο. Μου αρέσει που στα λάιβ δεν βλέπω θλιμμένους ανθρώπους. Αυτό που αγαπάω πολύ είναι τα λάιβ. Οι μουσικοί, ξέρεις, ζούμε για τη χαρά του λάιβ».
Και όταν λέμε γύρισε την Ελλάδα, εννοούμε και με ένα κατοστάρι παπί και μια κιθάρα. Να παίζει σε πλατείες. Παντού. Έτσι, για τη χαρά της μουσικής.
Όλα διαβάζονται τόσο ρόδινα; Όχι ακριβώς.
Η ιστορία μας έχει και μια διετία, το 2012 – 2014, που ο Νεκτάριος τολμάει να μιλήσει για εκείνο που τον βρήκε, ευθαρσώς: Βαριά κατάθλιψη. «Ξέρεις, σε αυτή την ασθένεια, δεν νιώθεις χαρά ή λύπη, είσαι μόνιμα σε μια κατάσταση αναισθησίας και το αίσθημα που κυριαρχεί είναι ο θυμός».
Η μουσική, μου λέει, τον βοήθησε να επιβιώσει. Όπως και η αγαπημένη του Δήμητρα, που την είδα πρόσφατα να συμπρωταγωνιστεί στη δική του μπατσάτα εκδοχή των «Παιδιών του Πειραιά». Με φόντο το ρολόι στα σιλό της Δραπετσώνας. Που το αγάπησε από τότε που ήρθε πια να μείνει, μαζί με τη Δήμητρα (όταν απέκτησαν τα παιδιά τους). Σε αυτό το ρολόι αφιέρωσε τα «Παιδιά».
Όταν πια, όπως λέει, «αντιμετώπισα τους δαίμονές μου και έμαθα να λυπάμαι, να χαίρομαι, να κλαίω, να γελάω».
«Πίσω από κάθε τραγούδι μου υπάρχει, πρέπει να υπάρχει μια ιστορία. Το «Μη μασήσεις», ας πόύμε, έχει να κάνει με τον σεναριογράφο, στιχουργό και φίλο Γιώργο Κρητικό. Μόνον έτσι μπορεί να στεριώσει το τραγούδι. Και σε κάθε νέο κομμάτι μου θέλω να νιώθω ότι εξελίσσομαι σαν καλλιτέχνης. Ότι του δίνω όλη την αγάπη μου και όλο το μεράκι μου. Περνάω ώρες ατελείωτες καθημερινά στον υπολογιστή δουλεύοντάς τα. Και όταν βγουν τα τραγούδια, δεν τα ακούω πια. Ανήκουν σε άλλους. Είναι σαν να τους λέω: Φύγε τώρα, κάνε τη ζωή σου
Όχι πως μένεις ήσυχος ή σταθερός. Κάπου ανάμεσα στα λάιβ του, καταφέρνει (μαζί με το φίλο του και στιχουργό Δημήτρη Τζάνο, στέλεχος κατά τα άλλα στην εταιρεία «Κρι Κρι») να στήνει και ένα νέο πρότζεκτ. Ένα facebook για μουσικούς και μουσικούς χώρους.
Η μουσική, όμως, το τραγούδι, είναι πάντα σε πρώτο πλάνο. «Είναι χόμπι για μένα και αυτό είναι που με σώζει», μου λέει. «Διότι μπορώ να το συνεχίζω μέχρι να πεθάνω».
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
