Ο Γιωργής Τσουρής είναι από τους ανθρώπους που οι ιδιότητες τους ξεπερνούν τη μια ή τις δύο και ετοιμάζεται για παραστάσεις στο θέατρο, σήριαλ, ακόμα και ταινία.
Συναντάμε τον Γιωργή Τσουρή ως ηθοποιό, σκηνοθέτη, συγγραφέα, δραματουργό, τραγουδιστή και μουσικό.
Οι παραστάσεις που κάνει αφήνουν στο κοινό τις καλύτερες εντυπώσεις με τις πιο πρόσφατες τα «170 τετραγωνικά» και τα «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ» που θα δούμε και φέτος σε επανάληψη.
Και ενώ τον έχουμε γνωρίσει στη θεατρική σκηνή, τώρα θα τον δούμε στην τηλεόραση αλλά και στον κινηματογράφο.
Ο πολυτάλαντος Γιωργής Τσουρής ετοιμάζει πολλά και διάφορα για τη νέα σεζόν, όπως θεατρικές παραστάσεις, ταινία και σήριαλ.
Πρώτον, θα δούμε την επανάληψη των «170 τετραγωνικών» στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης.
Δεύτερον, την άνοιξη του 2021 θα ανέβει στο θέατρο Άνεσις η παράσταση «Ο Περικλής και ο κατηραμένος όφις» σε δικό του κείμενο και σκηνοθεσία.
Τρίτον κάπου μέσα στο φθινόπωρο πιθανώς θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία που πρωταγωνιστεί με τίτλο «Luger» και την οποία έχει σκηνοθετήσει ο Κώστας Χαραλάμπους και τέταρτον τα «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ» θα ανέβουν στο Μέγαρο Μουσικής για δύο παραστάσεις.
Ναι έχει και κάτι ακόμα. Θα βρίσκεται στην καινούργια τηλεοπτική σειρά «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» στην ΕΡΤ.
«170 τετραγωνικά» στο Ιλίσια Βολανάκης
Πάμε από την αρχή;
Από 24 Οκτωβρίου ξανανοίγει παράγραφο, όπως ο ίδιος μου λέει και έχει πολύ καλές ελπίδες για τη συνέχεια της παράστασης του έργου «170 τετραγωνικά» η οποία έκλεισε κόντρα στη ροή της, καθώς δόθηκαν πολύ λιγότερες από τις προγραμματισμένες.
Υπολόγιζαν να δώσουν ακόμα 60-70 παραστάσεις, ο κόσμος ήθελε πολύ να τη δει στο δεύτερο ανέβασμά της στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης και ο ίδιος περιμένει πως και τι να ξαναπαίξει θέατρο τη νέα σεζόν, γιατί του έχει λείψει πολύ.
Μπορεί να ακούγεται ιδιοτελές, μου εξηγεί, κατανοεί ότι ο κόσμος περνάει δύσκολα και όλο αυτό που ζούμε με τον κορονοϊό ακουμπάει όλα τα κλιμάκια και όλες τις ιδιότητες, αλλά μιλώντας από το δικό του μετερίζι και όντως «εθισμένος» στη δουλειά του, νιώθει ότι το θέατρο του έχει λείψει πολύ.
Σκέφτεται την 24η Οκτωβρίου που θα γίνει η πρεμιέρα της παράστασης και ελπίζει να είμαστε όλοι υγιείς και καλά ώστε να την δούμε για τρίτη πλέον χρονιά, με μια πληρότητα που να είναι ικανοποιητική και για τον κόσμο που θα τη δει αλλά για την προσπάθεια που γίνεται από τους συντελεστές της.
Αυτό που μας έχει δείξει η συγκυρία είναι ότι τα πράγματα είναι ευμετάβλητα και ότι όλα μπορεί να αλλάζουν από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Παραστάσεις από την πρώτη λέξη μέχρι το τελευταίο χειροκρότημα
Από την εποχή που τελείωσε τις σπουδές του στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου η επαγγελματική του πορεία είναι χωρισμένη σε δύο περιόδους.
Η πρώτη περίοδος ήταν εκείνη που συνέλεξε πολύ σημαντικές εμπειρίες, έπαιξε σε αρκετές παραστάσεις κυρίως στο Εθνικό Θέατρο, έκανε και μουσικές απόπειρες και έψαξε έναν δρόμο.
Την τελευταία πενταετία ο προσανατολισμός του έχει αλλάξει με το εξής δεδομένο:
Βρήκε έναν τρόπο να βάζει ό,τι μπορεί να κάνει ο ίδιος στο ίδιο καλάθι. Είτε αυτό είναι μουσική, είτε είναι συγγραφή, είτε διασκευή, είτε ερμηνεία. Να ονειρεύεται, δηλαδή, παραστάσεις και να τις φτιάχνει από την αρχή, από την πρώτη λέξη μέχρι το τελευταίο χειροκρότημα. Να μπορεί να είναι μέρος όλης της διαδικασίας ακόμα και στα πρακτικά και στην οργάνωση και στα props, στα σκηνικά αντικείμενα, στα πάντα. Και επειδή ακριβώς όταν κάποιος ξεκινάει κάτι από το μηδέν, τότε είναι που το νοιάζεται πολύ και έχει μια δέσμευση απέναντί του πολύ πατρική και θέλει πραγματικά να δώσει ό,τι καλύτερο έχει.
Κάπως έτσι προκύπτουν οι πολλές ιδιότητές του, από εκεί προκύπτει η ανάγκη να γράψει, να επενδύσει μουσικά μια παράσταση, να γράψει πρωτότυπη μουσική ή να κάνει μια συρραφή κειμένων, το τι θα παίξει ο ίδιος ή κάποιος άλλος.
Όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την έγνοια του, κάτι που ξεκινάει από τον ίδιο να καταλήξει στο κοινό και να είναι αυτό που να τον εκφράζει. Ένα καλό τελικό προϊόν. Οπότε κάνει πολλά πράγματα αλλά ουσιαστικά το εξής ένα, που δεν είναι άλλο από το να φτιάχνει ένα θέαμα για να το δει κάποιος.
«Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ Αθηναίων Δράματα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον Δημήτρη Λιγνάδη επί σκηνής
Προλάβανε να κάνουν λιγότερες από τις μισές παραστάσεις την περασμένη σεζόν στο Θέατρο Rex Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη».
Να θυμίσουμε ότι η δραματουργική σύνθεση ήταν του Γιάννη Λιγνάδη βασισμένη σε κείμενα του Ξενοφώντα και του Θουκυδίδη και η παράσταση αποτελεί το τρίτο έργο της δραματικής τριλογίας «Μαθήματα Πολέμου» που έχει ως περιεχόμενο την αρχαία ελληνική ιστορία και θέμα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Τα «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ Αθηναίων Δράματα» θα επαναληφθούν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου και στην παράσταση θα συμμετέχει και ο ίδιος ο Δημήτρης Λιγνάδης ο οποίος ήταν εμπνευστής του εγχειρήματος εξ αρχής.
Οπότε, ως σκηνοθέτης, ο Γιωργής Τσουρής θα έχει το προνόμιο και την τύχη να είναι εκείνος κάτω και πάνω στη σκηνή ο δάσκαλός του.
Είναι κάτι που περιμένει με ανυπομονησία και ελπίζει να το επιτρέψει η συγκυρία να γίνει.
Χάρηκε πολύ αυτή τη δουλειά πέρυσι, η οποία ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με τα «170 τετραγωνικά» που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης και που έτρεχαν εν τω μεταξύ, οπότε επισκέφθηκε δυο περιοχές τελείως διαφορετικές που όμως με έναν περίεργο τρόπο τον εξιτάρουν εξίσου.
Στα ιστορικά κείμενα, υπάρχουν τέτοια στοιχεία δραματουργίας που αποκαλύπτονται τα οποία είναι θεατρικά, πολύ εξαργυρώσιμα άμα και παιδαγωγικά και τα οποία όταν γίνονται θέατρο αποκαλύπτουν πόσο και η τέχνη και η ιστορία συναντιούνται. Πόσο σασπένς μπορεί να έχει η πραγματική ζωή που ακόμα και όταν τη μιμείται η τέχνη δεν την πλησιάζει, μιλώντας πάντα για αυτά τα ιστορικά κείμενα.
Και φυσικά μιλώντας για την ιστοριογραφία του παρελθόντος ο Ξενοφών ή ο Θουκυδίδης είχαν έναν τρόπο να γράφουν που ακόμα και στη μετάφρασή τους σήμερα η φιλοσοφία δεν λείπει ποτέ από το άθροισμα. Έχουν πάντα έναν περίεργο τρόπο χωρίς να το δηλώνουν και χωρίς να το κάνουν προφανές και να κουνάνε το δάχτυλο, να μας δίνουν πολύ σημαντικά μηνύματα. Κάτι το οποίο είναι και η αποστολή της τέχνης άλλωστε. Να μας κινεί μέσα από τη συγκίνηση.
«Ο Περικλής και ο κατηραμένος όφις» στο Άνεσις
Η προγραμματισμένη παράσταση για την άνοιξη του 2021 που θα ανέβει στο θέατρο Άνεσις και στην οποία δεν παίζει, αλλά φέρει τη διπλή ιδιότητα του σκηνοθέτη-δραματουργού είναι ένα κείμενο που αφορά στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Ο τίτλος της είναι «Ο Περικλής και ο κατηραμένος όφις» και θα παίζουν οι Άγγελος Μπούρας, Φοίβος Ριμένας, Αμαλία Αρσένη, Άνδρη Θεοδότου και Θάνος Αλεξίου. Είναι ένα καινούριο κείμενο με αρκετές διακειμενικές αναφορές, στο οποίο συνομιλεί η Ελλάδα του σήμερα με την Ελλάδα των προεπαναστατικών χρόνων και την Ελλάδα της αρχαιότητας.
Ο στόχος αυτής της παράστασης, όπως μου λέει ο Γιωργής Τσουρής, είναι πάλι χωρίς να κουνάμε δάχτυλο, να μιλήσουμε για το πώς αντιλαμβάνεται ο νεοέλληνας το συλλογικό υποκείμενο Ελλάδα. Ποια είναι η εικόνα που έχουμε για την πατρίδα μας, για τη χώρα μας, για το έθνος μας, για την Ιστορία μας η οποία εικόνα φυσικά ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όλοι έχουμε μερική γνώση, με όλη την παθογένεια που είναι λίγο πολύ γνωστή. Είναι μια παράσταση αρκετά διαφορετική από τον «Χαρτοπόλεμο» και τα «170 τετραγωνικά» η οποία αφορά την Ελληνική Επανάσταση και το πως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα.
Τα «170 τετραγωνικά» και στην Κύπρο
Είχαν ανέβει και πέρυσι στη Νέα Σκηνή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου με διαφορετικό θίασο από αυτόν της Αθήνας σε σκηνοθεσία του συγγραφέα. Και ήταν και εκεί sold out.
Τα «170 τετραγωνικά» θα είναι φέτος το εναρκτήριο έργο για τη νέα σεζόν του ΘΟΚ και ο ίδιος ελπίζει να μπορεί να ταξιδέψει στην Κύπρο ώστε να ξεκινήσει τις πρόβες για το δεύτερο αυτό ανέβασμα του ίδιου έργου.
Τρεις παραστάσεις λοιπόν, σήριαλ και ταινία θα κάνει φέτος ο Γιωργής Τσουρής, σε έναν αγώνα δρόμου για τον πολυτάλαντο ηθοποιό και σκηνοθέτη.
*Photo Credits: ANΔPEAΣ ΠAΠAKΩNΣTANTINOY – Tourette Photography
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
