Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει κριτική για την ταινία «Dune 2» που κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες.
Dune 2
Dune θα πει αμμόλοφος και Dune είναι μια μεγάλη σειρά βιβλίων που άρχισε να γράφει ο συγγραφέας Frank Herbert από το 1965 μέσα στα οποία έχει φτιάξει ένα ολόκληρο κόσμο με πολλές ιστορίες για να μην πούμε πως έφτιαξε και μια γλώσσα από την αρχή για να μιλάνε οι ήρωες του και έδωσε τα απαραίτητα στοιχεία στους αναγνώστες για να την καταλάβουν! Μια σειρά βιβλίων για κοινωνίες, διαμάχες, πολέμους, ρομάντσα, ήρωες και καθάρματα σε κάποια άλλη εποχή – προφανώς στο μέλλον – κάπου στη γη και κάπου στον γαλαξία. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λίγα λόγια όπως σε ένα τέτοιο κομμάτι, σε μια τέτοια κριτική, όχι απλά γενικά την υπόθεση της σειράς βιβλίων Dune, αλλά ούτε καν την υπόθεση της τελευταίας ταινίας. Άλλωστε δεν έχει τόση σημασία.
Στην ουσία η υπόθεση είναι απλή, απλώς έχει πολλούς μαιάνδρους όπως κυλάει, έχει πολλούς χαρακτήρες, πολλά πρόσωπα, πολλά γεγονότα και βέβαια αν για μένα κάτι την κάνει να ξεχωρίζει είναι πως ο Frank Herbert έχει βασιστεί πολύ σε αρχές και παλιές θρησκείες μυθολογίες και ιστορίες και έτσι ότι συμβαίνει σου θυμίζει κάτι συγκεκριμένο απ’ όλα αυτά, αλλά σου γεννά και ένα είδος σεβασμού έστω και υποσυνείδητα.
Η μεταφορά του Dune στο σινεμά
Το 1984 ο σπουδαίος παραγωγός Dino De Laurentiis δοκίμασε για πρώτη φορά να μεταφέρει το Dune στο σινεμά. Παρόλη την πείρα και το ταλέντο του η πρώτη ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε και η σύζυγος του Dino De Laurentiis, η Silvana Mangano και παρόλο τα πολλά λεφτά που έριξε στην παραγωγή ήταν μια εισπρακτική αποτυχία. Ήταν τότε που μετά τον θρίαμβο του «Πολέμου των Άστρων» που έψαχναν όλοι στο σινεμά ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ελπίζοντας σε μια τεράστια επιτυχία που να μπορεί να έχει και συνέχειες. Αλλά αυτό δεν ήταν η περίπτωση του Dune στα χέρια του Dino De Laurentiis.
Έπρεπε να περάσουν κοντά 40 χρόνια για να γίνει καινούρια προσπάθεια για να βγει το Dune στο σινεμά, αλλά αυτή τη φορά ήταν ένας εισπρακτικός θρίαμβος αλλά και μια διαφορετική αισθητική καλλιτεχνικά για αυτού του είδους τις ταινίες. Το 2021 το α’ μέρος του καινούριου Dune έκανε γύρω στα 500.000.000 δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως από τα οποία όμως μόνο 110.000.000 είχαν γίνει στις ΗΠΑ.
Μια χορταστική περιπέτεια που σε κάνει πριν απ’ όλα να περνάς καλά
Την Πέμπτη λοιπόν βγαίνει στους κινηματογράφους το «Dune 2» και από τι φάνηκε εκεί προς το τέλος θα έχουμε και άλλη ή και άλλες συνέχειες αν συνεχιστεί αυτός ο εισπρακτικός θρίαμβος.
Το «Dune 2» είναι ξεχωριστό καταρχήν γιατί έχει ένα πολύ στέρεο σενάριο που είναι γοργό και το οποίο και με τη βοήθεια και της σκηνοθεσίας σε κάνει να μην καταλαβαίνεις πότε πέρασαν 165 λεπτά που διαρκεί η ταινία. Έχει εξαιρετικά εφέ, μεγάλες σκηνές μάχης και όχι μόνο, σκηνικά και κοστούμια που φαίνονται καθαρά πως δεν φτιάχτηκαν μόνο για να εντυπωσιάσουν, αλλά έχουν και μια καλλιτεχνική σκέψη και πρόθεση από πίσω. Όλο το έργο έχει μια ξεχωριστή και πάνω από ένα επίπεδο αισθητική και βέβαια έχει και μεγάλες σκηνές και καταπληκτικά εφέ, όμως η διαφορά από άλλα ανάλογα που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι δεν υπηρετεί η υπόθεση, το δράμα, την ύπαρξη των εφέ, των σκηνικών, των κοστουμιών και όλων αυτών, αλλά όλα αυτά υπηρετούν την υπόθεση και το δράμα.
Αυτό δίνει στην ταινία μια ιδιαίτερη βαρύτητα, μια άλλη δυναμική και σίγουρα την κάνουν ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη σίγουρα και πιο σεβαστή από πολλές ανάλογές της. Όπως και οι ερμηνείες. Η ταινία διαθέτει εξαιρετικούς ηθοποιούς και θα ήθελα να σημειώσω ξεχωριστά την ερμηνεία του Javier Bardem όπως και θα ήθελα να πω πως ο πρωταγωνιστής της ταινίας ο νεαρός Timothée Chalamet, ναι μεν παίζει καλά τον ρόλο του, πριν απ’ όλα όμως φαίνεται πως ο σκηνοθέτης και όλοι τον προωθούν για το επόμενο μεγάλο αστέρι μια και όλα τα πιθανά και απίθανα σκηνοθετικά ευρήματα για να αποθεώσεις έναν ηθοποιό έχουν γίνει για αυτόν. Και ο τρόπος που τον έχουν στήσει και ο τρόπος που τον έχουν φωτογραφήσει, και κινήσει, φαίνεται πως κρύβει όλη τη σοφία του Χόλυγουντ για το πως μπορείς να στήσεις ένα καινούριο αστέρι, αλλά και ο νεαρός φαίνεται πως έχει τη δυνατότητα να σηκώνει το βάρος όλων αυτών στην πλάτη του και μαζί μια ολόκληρη ταινία. Πέρα από την φωτογραφία, το μοντάζ, τα εφέ και όλα αυτά που είναι εξαιρετικά, ήθελα να πω και για τον ήχο αλλά και για την ιδιαίτερη μουσική που έγραψε ο Χανς Ζίμμερ.
Πριν απ’ όλα όμως και πάνω απ’ όλα πρέπει να πω πως η ταινία «Dune 2» είναι μια χορταστική περιπέτεια που σου κρατάει επί 165 λεπτά το ενδιαφέρον και πραγματικά σε κάνει να μην θες ούτε καν να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Δεν αισθάνεσαι ούτε ένα λεπτό από τα 165 που διαρκεί η ταινία ότι θα μπορούσε να λείπει. Η ταινία πραγματικά «τρέχει» όπως λένε και σε κάνει πριν απ’ όλα να περνάς καλά. Πολύ καλά. Και για αυτό και συνιστάται στους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους ταινιών, αλλά γενικά σε αυτούς που τους αρέσει να πηγαίνουν στο σινεμά.
Δείτε το τρέιλερ:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
