Ο Ορφέας Αυγουστίδης έδωσε συνέντευξη στο Youfly.com και μίλησε στην Μελίνα Αδαμοπούλου για την παράσταση “Μηχανή του Τιούρινγκ”, στην οποία πρωταγωνιστεί, αλλά και για την τηλεοπτική σειρά “Σασμός”.
Τον πρωτοείδαμε στην ταινία “Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο” (2005) σε σκηνοθεσία του Νίκου Περράκη. Και πάθαμε σοκ. Γιατί ήταν κούκλος, είχε προσωπικότητα, χιούμορ και μια καινούργια σέξι αθωότητα.
Ύστερα ήρθε στον Alpha η 10η εντολή του Πάνου Κοκκινόπουλου, όπου πρωταγωνιστούσε δίπλα στη Δανάη Σκιάδη. Εκεί, μας έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Και τον είδαμε αλλιώς. Κι αν, τότε, ρωτούσαμε να τα μάθουμε όλα γι’ αυτόν, τώρα δεν μας έφταναν. Θέλαμε να τον βλέπουμε πιο πολύ, πιο συχνά. Και στον κινηματογράφο και στο θέατρο και στην τηλεόραση…
Δεν θα σας αραδιάσω τίτλους, έργα, παραστάσεις, σειρές. Είναι πολλά. Φτάνει μόνο να σας πω το όνομα του: Ορφέας Αυγουστίδης. Γιος δυο (αγαπημένων) ηθοποιών, της Μαρίας Τζομπανάκη και του Ντίνου Αυγουστίδη, σύντροφος της (πανέμορφης) Γεωργίας και μπαμπάς του (μικρού θεού) Αχιλλέα. Γοητευτικός, λαμπερός, με μια δική του εκδοχή “αισθηματικής αγωγής”, χωρίς παραλλαγές, με βλέμμα που …σκέφτεται, χαμόγελο που λέει αλήθεια και μια εικόνα που σε κάνει να περιμένεις απ’ αυτόν να σου χαρίσει μόνο φωτεινά πρωινά!
Αυτή η χρονιά, θεατρικά και τηλεοπτικά, μοιάζει να του ανήκει. Αφού αυτή τη χρονιά ο Ορφέας Αυγουστίδης , είναι… δυο πρόσωπα: ο Άλαν Τιούρινγκ και ο Αστέρης Σταματάκης. Δυο διαφορετικών συγγραφέων, του Μπενουα Σολέ και του Σπύρου Πετρουλάκη. Στο θέατρο και στην τηλεόραση. Στη “Μηχανή του Τιούρινγκ” και στο “Σασμό” Και έχει καταφέρει να είναι υπέροχα μαγικός και σαν Τιούρινγκ και σαν Αστέρης!
Μηχανή του Τιούρινγκ
Είναι η παράσταση, που σκηνοθέτησε ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και όπου πρωταγωνιστής, στο ρόλο του Άλαν Τιούρινγκ, αλλά και σε όλους τους ρόλους του έργου και της παράστασης, είναι ο Ορφέας Αυγουστίδης.
Ο Άλαν Τούρινγκ είναι ο άνθρωπος που έσπασε τον κωδικό των ναζί και άλλαξε την πορεία του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, συμβάλλοντας καθοριστικά στην λήξη του το 1945. Οι ιστορικοί υπολογίζουν πως η συνεισφορά του βοήθησε να αποτραπούν εκατομμύρια θάνατοι. Ο ρόλος του στην Ιστορία αλλά και η συμβολή του στην επιστήμη των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης έμεινε κρυφός λόγω της ομοφυλοφιλίας του, της διαπόμπευσης και της αυτοκτονίας του μέχρι το 2013 που η βασίλισσα Ελισάβετ αναγνώρισε επίσημα τις υπηρεσίες του. Πάνω από όλα όμως ο Τούρινγκ είναι ο υπερασπιστής της ανθρώπινης φαντασίας και μοναδικότητας.
-Δυο ηρωες σ’ ένα πρόσωπο: το δικό σου! Τον ένα, τον Αλαν, απολύτως υπαρκτό αλλά και αμφισβητούμενο πρόσωπο, τον συναντάμε στο θέατρο, ενώ ο άλλος, ο Αστέρης είναι προϊόν μυθοπλασίας και έρχεται σπίτι μας κάθε βράδυ!
Πόσο μπερδεμένος ή πόσο ευλογημένος νιώθεις ερμηνεύοντας, παράλληλα, αυτούς τους δυο εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες;
“Έχουν το ίδιο πρόσωπο, αλλά δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο ένας υπήρξε, περπάτησε για 42 χρόνια σ’ αυτόν τον πλανήτη, ενώ ο άλλο , είναι ένα πρόσωπο fiction το οποίο ξεδιπλώνεται σιγά σιγά κι έχει να διανύσει μια μεγάλη διαδρομή. Ο ένας είναι μια πλευρά μιας τεράστιας προσωπικότητας στο θέατρο, ο άλλος είναι ένας χαρακτήρας στην τηλεόραση, και τον πλάθω σιγά σιγά, όχι μόνος μου, αλλά παρέα με τον κόσμο και τους συναδέλφους μου, γιατί το καθημερινό έχει αυτό το χαρακτηριστικό που δεν το είχα ξανασυναντήσει. Μπερδεμένος δεν είμαι καθόλου. Γιατί δεν τους ανακάτεψα τους δυο παρέα στο ίδιο πιάτο. Ο Τιούρινγκ είναι ένα project που το ξεκινήσαμε μαζί με τον Οδυσσέα (Παπασπηλιόπουλο) και τη Μαρίζα (Ρίζου) πέρσι τον Σεπτέμβρη. Δεν ήταν πυροτέχνημα ή σύμπτωση. Ήταν μια δουλειά που την ονειρευτήκαμε, την οραματιστήκαμε και που, μαζί, στοχεύσαμε. Είχαμε την πολυτέλεια και το χρόνο, μέσα στην καραντίνα, να βρισκόμαστε και να δουλεύουμε το κείμενο, γιατί έχει μεγάλες διαφορές από το έργο, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι ένα εύρημα και μια ιδέα του Οδυσσέα αυτό που κάνουμε, έχοντας σαν οδηγό το γαλλικό κείμενο και ευαγγέλιο το “Αίνιγμα” το βιβλίο του Άντριου Χοτζες με τη ζωή του Τιούρινγκ Μέσα απ’ αυτό ήρθαμε σ’ επαφή με πολλά πράγματα πολύ προσωπικά του Τιούρινγκ: με γράμματα που έστελνε στη μητέρα του, με ποιήματα αγαπημένα του από ποιητές στα τέλη του 19ου αιώνα, εμμονές, σκίτσα, περιγραφές των άλλων γι’ αυτόν. Με πράγματα που δεν υπάρχουν ούτε στο θεατρικό ούτε στην ταινία που έχει γίνει”
– O Τιούρινγκ είναι ένας άνθρωπος ίνδαλμα, για τους περισσότερους από μας, αν όχι για όλους. Γέννησε τους υπολογιστές, νίκησε τους Ναζί. Είναι ο ήρωας σου;
“Για μένα, ναι. Είναι και ήρωας μου και ήρωας. Έχει νόημα να τον βλέπω έτσι, γιατί δεν κάνουμε ντοκιμαντέρ και έχει νόημα να μεσολαβεί η προσωπική εμπλοκή του καλλιτέχνη, του ερμηνευτή.
Συγκινούμαι βαθιά απ’ αυτή την τεράστια αδικία που υπέστη ο Τιούρινγκ και όχι μόνο από αυτό. Συγκινούμαι από την εμμονή του, από την τρυφερότητα με την οποία συνδέθηκε με τον ένα και μοναδικό του φίλο, τον Κρίστοφερ, συγκινούμαι γιατί γι’ αυτόν, αγάπη, έρωτας μοναξιά και συντροφικότητα έγιναν ένα κι έγιναν οδηγός του για να επιμένει και να διεκδικεί πράγματα τα οποία φαινομενικά ήταν άσχετα με τις αξίες του, συναισθήματα ……Ήταν πυρηνικά….
Ο Τιούρινγκ διεκδικούσε για τις μηχανές του το δικαίωμα να σκεφτούν, γιατί μιλούσε για τον εαυτό του. Και το ότι μιλούσε για τον εαυτό του σε όλη του τη ζωή, εμένα με διαλύει. Επίσης, το ότι ονόμασε τη μηχανή του: Κρίστοφερ, δίνοντας της το όνομα του φίλου του…
Αυτός ο άνθρωπος σε κάθε επέτειο του θανάτου του παιδικού του φίλου είχε και μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε ρυθμίσει έτσι τον εγκέφαλο του να προοδεύει κάθε τόσο στην επέτειο θανάτου του Κρίστοφερ. Μέχρι που την τελευταία χρονιά δεν του ήρθε τίποτα καινούργιο. Εξαντλημένος από την ορμονοθεραπεία, τότε, αποφάσισε ότι πλέον δεν μπορεί να συνδεθεί με αυτό. Το θεωρώ βαθιά φιλοσοφικό το ζήτημα Τιούρινγκ και δεν με αφορά το αν είναι “απόλυτα κάτι”. Κανείς δεν είναι απόλυτα ένα πράγμα”
– Ο Τιούρινγκ ξεπερνάει τα όρια του σε κάθε τομέα. Εσύ πόσο είσαι άνθρωπος των ορίων;
“Εγώ έχω μπροστά μου ακόμα μια πολύ μεγάλη διαδρομή για να μπορώ να το ορίσω αυτό που με ρωτάς με σιγουριά. Ανάλογα με την περίοδο, θα σου έλεγα. Τα όρια μπαίνουν ανάλογα με τους φόβους. Μικρότερος, αντιμετωπίζοντας άλλους φόβους και άλλες ανασφάλειες, συναισθηματικές ή και όχι, πίστευα πως είναι το πιο σημαντικό πράγμα να βιάζεις όρια. Αργότερα μεγαλώνοντας και δυναμώνοντας θεωρώ πως μόνο κέρδος μπορεί να έχεις από τη γενναιοδωρία και τη δοτικότητα. Τα όρια, αλλάξανε. Κατάλαβα πως έχει νόημα και να επιτρέπεις το λάθος στους άλλους και σ’ εσένα να δίνεις το δικαίωμα να διαχειριστείς αυτό το λάθος Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι μεταβαλλόμενο. Ανάλογα με το πόσο έχω καταφέρει να βρεθώ και να σταθώ στο κέντρο μου και ποιος είμαι. Εννοώ, πόσο έχω εμπλουτιστεί με τα “πίσω” μου, μ’ αυτό που με φέρνει”
-Από τις διαφορετικές ηλικίες του Τιούρινγκ, με ποιαν αισθάνεσαι να είσαι πιο κοντά; Με ποιο κομμάτι του ήρωα;
“Με κανένα… Ο άνθρωπος λειτουργούσε σε μια τέτοια συχνότητα υπαρξιακή που δεν μπορώ να συντονιστώ και να να κατανοήσω Ίσως, πλησιάζω μέσα μου και έχω προσπαθήσει να συντονιστώ με την τελευταία του περίοδο. Προσπαθώ να δω και να καταλάβω αυτό το “κούνημα”, να καταλάβω τι σημαίνει αυτή η ατελείωτη μοναξιά. Να αποκωδικοποιήσω τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχει την ανάγκη να μιλήσει μόνος του στον εαυτό του γιατί δεν μπορεί άλλο”
-Πόση προετοιμασία χρειάζεσαι για να βγεις στη σκηνή;
“Αρκετά χρόνια! Υπομονή, ψυχραιμία, καθόλου βιασύνη και την τύχη και την ευλογία που είχα να δουλεύω και να έχω δουλέψει με σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες”
5 Ζωές
“Αν ο ηθοποιός είχε πέντε ζωές, θα έπρεπε και στις πέντε, να αλλάζει συνεχώς. Ποτέ να μη μένει ίδιος, ποτέ να μη θεωρεί πως κάτι ξέρει. Δεν υπάρχει καμιά αντικειμενικότητα στην αποτελεσματικότητα μιας ερμηνείας”
-Πόση προετοιμασία χρειάζεσαι για να βγεις στη σκηνή;
“Αρκετα χρόνια! Υπομονή, ψυχραιμία, καθόλου βιασύνη και την τύχη και την ευλογία που είχα να δουλεύω και να έχω δουλέψει με σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες”
– Μια από αυτές τις ηθοποιούς είναι και η μητέρα σου. Δουλεύετε για πρώτη φορά μαζί στο Σασμό. Πώς ήταν η πρώτη σας σκηνή; Η συνέχεια;
“Κοιτάζω αυτό το πλασματάκι, το γιο μου και μου είναι αδιανόητο πώς θα μπορούσε μια μέρα εκείνος κι εγώ να συναντηθούμε επ;i ίσοις όροις και να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο στα μάτια και να υποδυθούμε τον πατέρα και το γιο… Νομίζω πως θα μου κοπεί η λαλιά. Και να που αυτό ακριβώς συνέβη και στη μανούλα μου, την πρώτη μέρα. Της κόπηκε η λαλιά από το τρακ. Τώρα, όμως, το απολαμβάνουμε και οι δυο. Χαιρόμαστε που μας δόθηκε αυτή ευκαιρία και καταγράφηκε αυτό στη ζωή μας”
Αχιλλέας (6 μηνών): Ο γιος του
“Είναι απίστευτος. Σηκώνεται, πιάνεται, έχει βγάλει έξι δόντια, γελάει όλη την ώρα, είναι αγκαλίτσας, είναι ήρεμος και τρυφερός. Τον έχουμε τετραπλοερωτευτεί… Δεν το περίμενα… τόσο πολύ…”
“Σασμός”
“Αυτή η υστερία, αυτός ο χαμός, που γίνεται με το “Σασμό”, είναι κάτι που δεν έχω ξαναζήσει. Είχε γίνει και με τις Άγριες Μέλισσες, όμως εγώ δεν έπαιζα εκεί, άρα δεν το είχα ζήσει όλο αυτό. Δεν περίμενα να γίνει τέτοιος πανικός. Πήγαμε στην Κρήτη για γυρίσματα και έγινε χαλασμός. Είχα ζήσει κάτι παρόμοιο, αλλά σε άλλα μεγέθη, το 2004, όταν κάναμε με το Νίκο Περάκη τις “Σειρήνες στο Αιγαίο”. Θυμάμαι να μπαίνουμε στα κλαμπ και να παίζουν το τραγούδι που είχαμε ηχογραφήσει, αλλά αυτό που ζω τώρα με το “Σασμό” είναι πρωτόγνωρο. Είναι όλο μαζί περικυκλωμένο από όλα τα “μέσα” της εποχής.
Αν ήταν φαγητό θα σου έλεγα πως έχει καλές πρώτες ύλες. Από κει και πέρα δεν μπορείς να ξέρεις ότι ένα φαγητό θα αρέσει τόσο πολύ και σε τόσους πολλούς. Στο “Σασμό”, σίγουρα, δεν λειτουργούν όλα με τον ίδιο τρόπο στον καθένα. Άλλος ταυτίζεται με ένα πρόσωπο, άλλος με ένα λαβ στόρι, άλλος με μια ίντριγκα, άλλος με μια κατάσταση…Επίσης είναι σημαντικό που στη σειρά παίζουν ηθοποιοί που δεν τους έχεις δει και ξαναδεί στην τηλεόραση, ηθοποιοί που δεν έχουν ως τώρα χρησιμοποιήσει την τηλεόραση με εύκολο τρόπο.
Γιατί όσο καλός ηθοποιός κι αν είναι κάποιος, άμα παίζει 15 χρόνια στην τηλεόραση σερί, κάποια στιγμή η φαρέτρα του θα τον προδώσει… Θα ξέρουμε δηλαδή τι θα δούμε απ’ αυτόν και σε ποια πλαίσια θα κινηθεί. Ο “Σασμός” δεν έχει τέτοιους ηθοποιούς. Έχει ηθοποιούς που δεν έχουν “αποκαλυφθεί”. Κι ο κόσμος διψάει να το δει αυτό”
Άρης Σερβετάλης
“Δεν έχει λόγο κάποιος να τοποθετηθεί εκτός από τον ίδιο. Η άποψη του Σερβετάλη είναι αυτή. Δεν χρειάζεται να πει κανείς άλλος τη γνώμη του, γιατί δεν θα αλλάξει τίποτα. Δεν τοποθετείται κανείς μας απέναντι στο 27% του ελληνικού πληθυσμού που αρνείται να εμβολιαστεί. Αυτό, ίσως, θα είχε νόημα. Όμως, με δεδομένο το ότι η άποψη του ενός είναι διαχειρίσιμη από έναν, πιστεύω πως είναι άκυρο και αδόκιμο το να τοποθετηθεί κάποιος δημόσια για κάτι που είπε και έκανε κάποιος άλλος. Αυτό θα ακύρωνε τη διαδικασία του διαλόγου. Και ο διάλογος είναι προϋπόθεση της δημοκρατίας”
Φόβοι
“Έχω Βάλει στόχο να συμφιλιώνομαι και να ζω μαζί τους. Σα να είναι μικρά άσχημα μεν, άκακα δε, κατοικίδια. Όχι θηρία που μας κυνηγάνε να μας κατασπαράξουν. Ούτε απύθμενα πηγάδια που θέλουν να μας καταπιούν στα σκοτάδια τους. Μικρά πράγματα ελεγχόμενα, που άλλες φορές σου δημιουργούν μεγαλύτερη ταραχή και σε κάνουν να νιώθεις άβολα, κι άλλες φορές λιγότερη. Τώρα το ποιος φόβος, μπαίνουμε σε πολύ προσωπικά πράγματα που θα ‘πρεπε να καθίσουμε μέρες να μιλάμε γι’ αυτά…γι’ αυτό καλύτερα να μη μιλήσουμε καθόλου”
-Ο Αλαν Τιούρινγκ, σα ρόλος και σαν προσωπικότητα, σε βρήκε σε μια περίοδο της ζωής σου που ήταν εύκολο να σε επηρεάσει; Να σε μπολιάσει με δικά του στοιχεία;
“Είμαστε ακόμα στην αρχή του ταξιδιού. Και δεν ξέρω και πόσο θα κρατήσει. Σίγουρα μέρα με τη μέρα παράσταση με την παράσταση, γίνεται πιο βιωματικό για μένα αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή Κι επειδή είμαι μόνος μου κι όλα όσα γίνονται είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη, όλα γίνονται πιο έντονα. Δεν θα γίνουν ποτέ, νομίζω τα δικά μου κομμάτια ένα με τα κομμάτια του Τιούρινγκ, Εκείνος θα είναι εκείνος κι εγώ θα είμαι εγώ. Γιατί δεν είναι και ανάγκη μου να χάσω τον εαυτό μου για να βρω τον Τιούρινγκ. Ίσα ίσα, φωτίζω πράγματα από μένα για να καταφέρω να τον καταλάβω. Είναι το μόνο μέσο μου, ο εαυτός μου, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα, τα συναισθήματα, τις αξίες, το δίκαιο, το άδικο. Άρα, δεν μπερδεύονται”
Ο μονόλογος
“Ο μονόλογος δεν είναι η κορυφαία στιγμή για έναν ηθοποιό. Δεν είναι καν ζητούμενο το να κατορθώσει ένας ηθοποιός, σε κάποια στιγμή της καριέρας του να στηρίξει ένα μονόλογο. Δεν είναι απαραίτητο για να αποδείξει το παραμικρό.
Όμως αυτό που συμβαίνει στη σκηνή, σ’ αυτή την παράσταση κι αυτό είναι η μαγεία του θεάτρου. Μπορεί να μου λείπει πολύ ένας συνάδελφος που θα μου κάνει την κάθε παράσταση απρόβλεπτη, όμως εδώ υπάρχει κάτι άλλο: είναι ο εαυτός σου που έχει μια άλλη γοητεία. Και πάλι δεν ξέρεις κάθε βράδυ, πού θα σε πάει. Είναι, εκεί, ο εαυτός σου που πρέπει να του επιτρέπεις να σε εκπλήξει
Με το κοινό, να είναι ,πια, ένα είδος συμπρωταγωνιστή… Μπορεί μια σιωπή στην πλατεία να σου ανατρέψει τα πάντα. Το ίδιο μπορεί να κάνει και μια ζωηρή και θορυβώδης πλατεία. Δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Και, φυσικά, ο σεβασμός του κοινού είναι απαραίτητο συστατικό για μια επιτυχημένη παράσταση”.
Το μοίρασμα στη σκηνή
“Στην παράσταση μου λείπει που δεν μοιράζομαι τη σκηνή με άλλους συναδέλφους που εκτιμώ και εμπιστεύομαι. Μου λείπει το να περιμένω πού θα μας πάει κάθε βράδυ, σε κάθε παράσταση, αυτό το μοίρασμα μας. Είναι υπέροχο να μοιράζεσαι αυτό που συμβαίνει στη σκηνή με άλλους.
Πάντα αυτές οι σχέσεις μένουν σα να είναι συγγενικές. Έχω αναμνήσεις από παραστάσεις με ανθρώπους της δουλειάς που δεθήκαμε, εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον και όταν βρισκόμαστε, κι ας μη βρισκόμαστε συχνά, οι ματιές μας αποκαλύπτουν αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας . Και είναι πολύ ωραίο, γιατί δεν είναι ότι έχεις ανάγκη από φίλους. Δένεσαι, όμως και σχετίζεσαι με ψυχές και ανθρώπους Δεν υπάρχουν πολλές δουλειές που να επιτρέπουν κάτι τέτοιο.”
Social Media
“Είναι ένα παράθυρο σ’ ένα κομμάτι του Ορφέα λίγο πιο έξω από το βαθύ προσωπικό. Πιο κοντά στον Ορφέα που επαγγέλλεται ό,τι επαγγέλλεται και λιγότερο κοντά στον Ορφέα που κάνει αυτά που κάνει στην προσωπική του ζωή. Δεν είναι άλλο πράγμα. Είναι, απλά, προς τα έξω. Κι αυτό το κάνω για προστασία.”
Ευτυχία
Δεν θέλει να μιλήσει για την εικόνα του της τέλειας ευτυχίας “Για να μην το ματιάσω…”
Σινεφίλ
Είναι σινεφίλ. Έχει άλλωστε κι ένα τατού στο πίσω μέρος του λαιμού του που το δηλώνει: “σινεφίλ”. Είδε το Dune με τη σύντροφο του “καταναλώνοντας άφθονο ποπ κορν”, πριν λίγες μέρες “Δεν είμαι μόνο σάπιος, τα βλέπω όλα”
Κουμπιά
Δεν θα άλλαζε τίποτα με το πάτημα ενός κουμπιού γιατί δεν θα είχε την ικανοποίηση “της κοπιαστικής δουλειάς που χρειάζεται για να αλλάξεις κάτι ουσιαστικά. Θα προσπαθούσε να αλλάξει αυτό το κάτι μόνος του “Σιγά σιγά, για να έχω την ικανοποίηση πως τα κατάφερα μόνος”
Ήρωες
Ήρωας του, αυτήν την περίοδο, ο Άλαν Τιούρινγκ. Σε άλλες περιόδους, ο Μπάτμαν! “Εξαρτάται, όμως”!
Ίνφο
- Σκηνοθεσία – Διασκευή: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
- Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
- Σκηνικά – Κοστούμια: Όλγα Μπρούμα
- Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
- Μουσική: Μαρίζα Ρίζου
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Θάλεια Γρίβα
- Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
- Trailers: Άκης Πολύζος
Πρόγραμμα Παραστάσεων:
- Τετάρτη & Κυριακή στις 20:00
- Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
- Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
Δείτε επίσης:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
