Μια βόλτα στην Πλατεία Μαβίλη φέρνει εφηβικές αναμνήσεις με φτηνό ποτό από την εποχή που πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο στο Πάρκο Ελευθερίας.
Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Λώρας
Η Πλατεία Μαβίλη ήταν υπό την ευρύτερη έννοια γειτονιά μου από τα παιδικά μου χρόνια, καθώς ήταν δίπλα στο σχολείο που πήγα, κοντά στο πατρικό μου σπίτι, προορισμός κοντινός για μια βόλτα με τα πόδια και ποτό με φίλους και συμμαθητές με τα λιγοστά χρήματα που είχαμε τότε στην τσέπη. Ξαναέγινε γειτονιά μου τα τελευταία χρόνια. Όπου κατοικώ πάλι δίπλα σε μια πιο πλούσια σε επιλογές πλέον εκδοχή της, παραμένοντας πάντα εξίσου φιλόξενη και οικεία.
Ο κύριος Νίκος Λώρας ξεκίνησε πριν ακόμα γεννηθώ το μπαράκι του στην πλατεία. Και ήταν από τους λίγους που αγόρασαν την βότκα που πουλούσα τα βράδια μου σαν φοιτητής στα μαγαζιά της Αθήνας. Είδε την πλατεία να αλλάζει, να γεμίζει κόσμο, να γεμίζει μπαράκια, να γεμίζει τραπεζάκια.
Σπάνια πάω πλέον στον Λώρα, χωρίς να φταίει κάτι συγκεκριμένο. Απλά οι επιλογές της πλατείας έγιναν τόσες πολλές κι ενδιαφέρουσες, οι ανάγκες και οι προτιμήσεις άλλαξαν. Προτιμώ τα τραπεζάκια του Flower για να συνδυάσω μια λεπτή τραγανή πίτσα με μπίρα Draft Αθηνέο που δεν βρίσκεις εύκολα αλλού. Προτιμώ τα πιο sophisticated κοκτέιλς του χειμωνιάτικου «Κύριου» με το εξαιρετικό Negroni που αναρωτιέμαι αν και πως θα ξανανοίξει. Ή ακόμα και μια απλή βότκα-λεμόνι στο χέρι από το «Μπρίκι» που τιμήσαμε με την Έλλη και τη «φούσκα» μας και κατά τη διάρκεια της καραντίνας πίνοντας την δίπλα στο σιντριβάνι.
Για κάθε γούστο πριν η μετά το «Μέγαρο Μουσικής»
Η πλατεία Μαβίλη, που ξεχειλίζει κόσμο όχι μόνο στις 4 παρά όπως λέει το τραγούδι, έχει πολλά ακόμα -φανερά πλέον- μυστικά. Την καλύτερη ίσως τυρόπιτα της πόλης από τον -γνωστότερο για τα γλυκά του- Μικέ. Το φοβερό χειροποίητο καθημερινά Epik παγωτό. Διανυκτερεύον περίπτερο για τους θεριακλήδες που ξεμένουν. Εξαιρετικό σουβλάκι -ακόμα και νηστίσιμο-. Επίσης μια ιστορική «καντίνα» που έγινε ένα πεντακάθαρο μαγαζάκι για «βρώμικο». Αλλά και τον θρυλικό «Κήπο» για ολόφρεσκα φρούτα, λαχανικά και διάφορες πιο πονηρές γεύσεις και σάλτσες κάθε είδους.
Λίγο πιο πάνω, ο αγαπημένος ψαράς της μαμάς της Έλλης, ο Γιάννης με το Fish Market. Το οποίο εναλλάσσεται από κλασικό ψαράδικο τα πρωινά σε γκουρμέ εστιατόριο τα βράδια αναβαθμίζοντας γευστικά την γειτονιά με Ceviche μυλοκόπι, τηγανητή gyoza γαρίδας και φρεσκότατα όστρακα.
Περνάω σχεδόν καθημερινά από την πλατεία Μαβίλη, βλέποντας την πιο ζωντανή από ποτέ μετά τη πολύμηνη «χειμερία νάρκη» που έζησε, να ζωντανεύει κι εμένα μαζί της. Με την ευχή να μην σιγήσει ξανά, περιμένει κι αυτή υπομονετικά το ξύπνημα του γειτονικού «Μεγάρου Μουσικής» να προσθέσει μια παραπάνω νότα στην πολιτιστική ζωή της πόλης.
Δείτε επίσης:
- Επιστροφή στα γνωστά μας στέκια
- Πλατεία Δεξαμενής – Μια βόλτα ανάσα για τα παιδιά της πόλης
- Arc For Dance Festival 14: To πρόγραμμα του Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
