Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για τη νέα σειρά του MEGA «Μαύρο Ρόδο».
Ένα σίριαλ που σε κρατάει σε μια διαρκή ετοιμότητα
Σε ένα χωριό κάτοικοι έχουν τα μικρά και τα μεγάλά τους προβλήματα, τα βάσανα, τα απωθημένα και πολλά άλλα που τους ακολουθούν σαν βαριές σκιές, ενώ σε ένα γειτονικό μοναστήρι μια συγκεκριμένη καλόγρια και όχι μόνο κουβαλάει το δικό της σταυρό. Συγχρόνως το ειδυλλιακό χωριουδάκι κατά τ’ άλλα έχει το δικό του υπόκοσμο -μια και όπως μας έχει μάθει σοφά ο καραγκιόζης κάθε μπερντές έχει την καλύβα αλλά και το σαράι του- όλα αυτά ενώ η ομορφιά φωλιάζει τόσο στα μπουζούκια όσο και μέσα στα ράσα…
Ο χώρος που είναι γυρισμένο το Μαύρο Ρόδο είναι η απ’ όλες τις απόψεις η μαγευτική Καρύταινα, που είτε καλοκαίρι πας, είτε χειμώνα με τα χιόνια, περνάς υπέροχα. Ένα τόσο μαγευτικό μέρος και τόσο ωραία φωτισμένο και κινηματογραφημένο από τον σκηνοθέτη και τον διευθυντή φωτογραφίας είναι πιθανό να κρύβει τόση σκοτεινιά, τόσο μαυρίλα, τόσα προβλήματα, αλλά και τόσους έρωτες. Κι όμως. Ένα σενάριο πυκνό με ολοζώντανους χαρακτήρες ολοκληρωμένους που ακόμα και αν είναι ας πούμε λίγο υπερβολικοί για ένα χωριό, εντούτοις είναι τόσο καλογραμμένοι που δίνουν στους καλούς ηθοποιούς που συμμετέχουν στη σειρά την ευκαιρία με τη βοήθεια του σκηνοθέτη, τη δημιουργία ολοζώντανων ρόλων ολοκληρωμένων και με ενδιαφέρον. Από την άλλη υπάρχουν τόσες ανατροπές και ιστορίες που φαίνεται ότι θα εξελιχθούν με ενδιαφέρον, που όλο το σίριαλ σε κρατάει σε μια διαρκή ετοιμότητα για το τι θα ακολουθήσει.
Μέσα από τις ανατροπές ανακαλύπτεις γιατί ενδεχομένως πάσχει μια ολόκληρη κοινωνία
Ο ίδιος ο χώρος του μοναστηριού σε ωθεί ως θεατή στη σκέψη προς το απωθημένο, προς το άβατο, προς το απαγορευμένο γιατί μπορεί να κρύβει πράγματα ακόμα και σκληρά ή και πολύ πονηρά. Το τι θα γίνει δεν ξέρω, αυτό που ξέρω είναι πως σαν θεατή με ωθεί στο να παρακολουθήσω να δω τι κρύβει…
Το σενάριο του Μαύρου Ρόδου γραμμένο από τον Γιώργο Κρητικό σε κρατάει σχεδόν δεμένο στη θέση σου γιατί δεν είναι η πρόκληση για την πρόκληση. Δεν είναι η ομορφιά του μοναστηριού που μπορεί να παραδοθεί στην ομορφιά του υποκόσμου ή την ομορφιά της πλατείας του χωριού. Είναι οι ανατροπές και τα προβλήματα που σε οδηγούν στο να ανακαλύψεις το γιατί ενδεχομένως πάσχει ή νοσεί, ή κινδυνεύει μια ολόκληρη κοινωνία.
Ο σκηνοθέτης Κώστας Αναγνωστόπουλος κατάφερε σε αυτό το ολόφωτο και ανοιχτόκαρδο περιβάλλον όλες τις κλειστοφοβικές αλλά και γεμάτες βαθύ ερωτισμό καταστάσεις του σεναρίου που καταφέρνουν να συγκρατήσουν τον θεατή στα δίχτυα τους. Σε αυτό βοηθάνε βέβαια και οι σωστοί χώροι που έχουν επιλεχθεί για τα γυρίσματα, τα σκηνικά και τα κοστούμια, όπως και η υπέροχη μουσική και τα τραγούδια και επιπλέον να πω, πως και η σκηνή των μπουζουκιών ήταν σωστά δοσμένη, επαρχιακά και σκυλάδικα δήθεν χάι αλλά μέσα στην παρακμή, αλλά και το μοναστήρι παίζει το σωστό συνδυασμό αγιοσύνης και παράνομων μυστικών…
Αν τώρα σκεφτείς ότι στο τρέιλερ έχεις δει πως η καλόγρια κάποια στιγμή ερωτεύεται τον ωραίο του χωριού και βγάζει το ράσο, τότε το σήριαλ εκτός από εξαιρετικό αντικειμενικά μάλλον πάει και για θρίαμβο…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
