Ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, στον οποίο έχουν στραφεί τα φώτα της δημοσιότητας, με αφορμή την τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες», έχει ήδη ένα πλούσιο παρελθόν (16 παραστάσεις από το 2014) στο θεατρικό σανίδι και τώρα κάνει το μεγάλο (θεατρικό, πάντα) άλμα του, στο «Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν», δίπλα στον Πέτρο Φιλιππίδη (στο Θέατρο «Μουσούρη»).
Γράφει ο Παύλος Ηλ.Αγιαννίδης
Να δοκιμάσουμε ένα κουίζ; Εσείς, σε ποια θεατρική παράσταση έχετε δει το Δημήτρη Γκοτσόπουλο;
Και το κουίζ δεν απευθύνεται μόνον σε όσους τον γνωρίζουν από το πιο πολύφερνο τηλεοπτικό ειδύλλιο της χρονιάς, της Λενιώς (Μαρίας Κίτσου, που θα είναι και η Νίνα στο επερχόμενο «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, κατά Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, στο «Παλλάς) με τον δάσκαλο Λάμπρο Σεβαστό, στην τηλεοπτική σειρά του Ant1 «Άγριες μέλισσες». Αλλά και στο θεατρικό ή θεατρόφιλο κοινό.
Σας εξομολογούμαι ότι τον είχα δει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο.
Θυμάμαι, ας πούμε, την ισορροπημένη, κωμική, ερμηνεία του στο «Η ζωή στην τέχνη» του Άντριου Κάουι, σε σκηνοθεσία του πολυσχιδή (θεατρικά και κινηματογραφικά) Θοδωρή Βουρνά. Το 2019, στο «Θέατρο 104». Δίπλα στους Φιόνα Γεωργιάδη και Βαγγέλη Σαλευρή.
Τον ξεχώρισα, μακρυμάλλη (με την κώμη κάτω από τον ώμο!), να μπαίνει, με ακροβατικά, ως μέλος του Ανδρικού Χορού και να τραγουδά τον Ύμνο στην Αρτέμιδα, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Στον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη και του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, το 2014. Με τη Λήδα Πρωτοψάλτη, τη Λυδία Κονιόρδου, το Θέμη Πάνου, το Νίκο Κουρή και τη Μάρθα Φριντζήλα.
Τον είδα, «ντυμένο» ήρωα Θησέα, στην χοροθεατρική εκδοχή «Ο Μύθος του Θησέα και του Μινώταυρου» της Σοφίας Σπυράτου, στο Θέατρο «Κιβωτός».
Το καλοκαίρι του 2017, όταν κάποιες παραστάσεις ανεβάστηκαν σε κλειστούς χώρους (όπως και στο Badminton), με υπέρτιτλους ή… δίχως λόγια, με την προοπτική να προσεγγίσουν τους ξένους τουρίστες.
Θυμάμαι ότι αντικατέστησε το Μάξιμο Μουμούρη, στη δεύτερη χρονιά (2017) της «Νίκης» κατά Χρήστο Χωμενίδη, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, στην Πειραιώς.
Στο ρόλο του Αλέξανδρου Στρόφαλη (του πατέρα, δηλαδή, του Χωμενίδη). Δίπλα στην «αφηγήτρια» Φιλαρέτη Κομνηνού, την εξαιρετική «γιαγιά Σεβαστή» Μίρκα Παπακωνσταντίνου, το Στέλιο Μάινα, την Ευγενία Δημητροπούλου, τη Γωγώ Μπρέμπου, την Ευαγγελία Μουμούρη.
Ο Σταμάτης Φασουλής του έδωσε και έναν ρόλο, για τον οποίο δήλωσε πολύ ευχαριστημένος: του Αλέξανδρου Ωνάση, γιού του κροίσου.
Στην πολυσυζητημένη παράστασή του, «Ωνάσης: τα θέλω όλα», σε σκηνοθεσία του ίδιου στο «Παλλάς», την περασμένη θεατρική σεζόν. Δίπλα στον Σταμάτη Φασουλή – Ωνάση, τη Δήμητρα Ματσούκα, την Κατερίνα Παπουτσάκη, το Μέμο Μπεγνή, την Ευγενία Δημητροπούλου.
Στο «Παλλάς», τον θυμήθηκα ακόμη, το 2018, να αναμετράται με το ρόλο του Φοίβου, στην «Παναγία των Παρισίων» του Βίκτορα Ουγκό, σε σκηνοθεσία – χορογραφία Σοφίας Σπυράτου, δίπλα στην Νάντια Κοντογιώργη – Εσμεράλντα, βουτηγμένος στη μουσική του Νίκου Κυπουργού. Αλλά και στη παράσταση “Αναζητώντας τον Αττίκ” της Σοφίας Σπυράτου και του Λάμπρου Λιάβα την ίδια χρονιά στο Παλλάς,
με τους Ζωζώ Σαπουντζάκη, Νάντια Κοντογεώργη, Ακή Σακελλαρίου, Αντώνη Καφετζόπουλο και Κωνσταντίνο Ασπιώτη.
Και όλα αυτά και πολύ περισσότερα, ήτοι 16 παραστάσεις από το 2014, όταν ξεκίνησε να υλοποιεί το θεατρικό του όνειρο.
Προτού να κάνει το μεγάλο άλμα – η λέξη ταιριάζει σε έναν πρωταθλητή του άλματος εις τριπλούν, όπως ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος – και να αναμετρηθεί, από τον προσεχή Οκτώβριο, με τον σημαντικό πρωταγωνιστικό ρόλο του Ρος Γκάρντινερ, ενός 29χρονου Αμερικανού, στελέχους πολυεθνικής εταιρείας.
Στο «Κάθε Πέμπτη, Κύριε Γκριν» του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Τζεφ Μπάρον, στο Θέατρο «Μουσούρη».
Και, μάλιστα, δίπλα στον Πέτρο Φιλιππίδη, σκηνοθέτη της παράστασης και πρωταγωνιστή στον εμβληματικό ρόλο του 86χρονου συνταξιούχου καθαριστή, Κυρίου Γκριν. Με τον οποίο, χάρη σε ένα ατύχημα, ενώνουν και νικούν τη μοναξιά τους.
Στα 34 του σήμερα, ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος ξεκίνησε από τη Πάτρα, ως γόνος μιας πολύτεκνης οικογένειας (πέντε αδέλφια). Όπως έχει πει ο ίδιος: «Οι παππούδες μου είχαν γίδια στο Αγρίδι και κάποια στιγμή για αποκτήσαμε κι εμείς. Έβοσκα τα γίδια και τυροκομούσα. Πάντα, όμως, ένιωθα ότι κάτι δεν κάνω καλά. Κατάλαβα τι ήθελα να κάνω, όταν είδα μια παράσταση στο Ρωμαϊκό Ωδείο στην Πάτρα:
το “Θάνατο του Εμποράκου” (σ.σ.: του Άρθουρ Μίλερ, με το Θύμιο Καρακατσάνη στον εμβληματικό ρόλο του Γουίλι Λόμαν – στις 2 Αυγούστου 2010)».
Να που μια εικόνα, μια στιγμή στο θέατρο σου αλλάζει τη ζωή. Ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος είχε ήδη κάνει τα πρώτα του άλματα στον πρωταθλητισμό.
Κατακτώντας δύο χάλκινα μετάλλια στο βάδην στους Πανελλήνιους Σχολικούς Αγώνες και στους Πανελλήνιους Αγώνες Παίδων. Για να τον καλέσει η ΑΕΚ και να τον… ρίξει στο στίβο, με άλμα εις τριπλούν.
Εκεί, όμως, αποφάσισε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει τον πρωταθλητισμό και βάλθηκε να τελειώσει τη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων της Πάτρας. Έτσι, βρέθηκε να κάνει την πρακτική του στο Τμήμα Μάρκετινγκ της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», λίγο προτού κλείσει και αλλάξει ρότα η εταιρεία.
Σε μια επίσκεψη, για οικογενειακούς λόγους, στην Πάτρα, το καλοκαίρι του 2010, έσπευσε να δει την παράσταση του «Εμποράκου» που του άλλαξε τη ζωή. Κι αποφάσισε, πάραυτα, να δώσει εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, την οποία τελείωσε το 2013.
Το θεατρικό του όνειρο ξεκίνησε λίγο μετά, με το «Χάνσελ και Γκρέτελ…στην Πρίζα», στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας, επί διεύθυνσης Θοδωρή Αμπαζή, σε σκηνοθεσία του (κινηματογραφιστή κυρίως) Παναγιώτη Φαφούτη. Ακολούθησε η εφηβική παράσταση «Online» και ο Ανδρικός Χορός του «Ιππόλυτου», στην Επίδαυρο.
Το 2014 τον κάλεσε στο Εθνικό Θέατρο ο Σωτήρης Χατζάκης, για το ρόλο του Ορέστη Διβάνη, στους «Μυστικούς αρραβώνες» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Με τον Αλέξη Γεωργούλη, τον Άλκη Κούρκουλο, την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, τη Μαρίνα Καλογήρου, τη Δανάη Σκιάδη.
Ακολούθησε, στο Εθνικό, οι ρόλοι του γαμπρού, του τελάλη, του γιατρού, του Μέγα Αστέρα, στο «Σιμιγδαλένιο» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου (2015), με τον Γιάννη Σοφολόγη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Και ρόλοι σε τρεις παραστάσεις έργων, που «γεννήθηκαν» στο Στούντιο Συγγραφής Θεατρικού Εργου,
που εγκαινίασε ο Σωτήρης Χατζάκης, στο Εθνικό Θέατρο πάντα και στη σκηνή του «Νέου Rex». Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λύρα (μόνιμου συνεργάτη του Σταμάτη Φασουλή) και του Δημήτρη Καρατζά. Έργων, όπως το «Θα σε κάνω βασίλισσα» της Αγγελικής Παρδαλίδου και το «Τίθημι» του Κωνσταντίνου Ευστρατίου.
Ο Γιώργος Λύρας τον σύστησε στο Σταμάτη Φασουλή, που του έδωσε τους ρόλους στη «Νίκη» και στον «Ωνάση».
Αλλά και σε πολλούς ρόλους στις «Μάγισσες της Σμύρνης» της Μάρας Μεϊμαρίδη, στο «Παλλάς», δίπλα στους Μαρία Καβογιάννη, Σμαράγδα Καρύδη, Μέμο Μπεγνή, Μελέτη Ηλία, Νικολέτα Βλαβιανού και τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου, ως «Μάγισσα Αττάρτη».
Ενώ, στο μεταξύ, είχε παίξει και στο… μουσκεμένο ονειρόδραμα «Νεράιδα», της ομάδας «naan», κατά Ζαν Ζιροντού, στη Λίμνη της Βουλιαγμένης (2014), σε σκηνοθεσία Φρόσως Λύτρα. Αλλά και στον «Δον Κιχώτη» του Μιγκέλ Θερβάντες, σε ένα υπερθέαμα σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου, στο «Παλλάς» (2017).
Με πρωταγωνιστές, ως Κιχώτη τον Γιάννη Στάνκογλου (συμπρωταγωνιστή του και στις τηλεοπτικές «Άγριες Μέλισσες») και ως Σάντσο Πάντσα το Δημήτρη Πιατά, μαζί με τη Σαβίνα Γιαννάτου, σε μουσική Νίκου Κυπουργού.
Η θεατρική του πορεία είναι κάτι σαν απόδειξη του δόγματος, που έχει διατυπώσει, μακριά από την τηλεοπτική αναγνωρισιμότητα, που του προσάπτουν οι «Μέλισσες»:
«Δεν πιστεύω στο star system. Ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από star system, έχει ανάγκη από true system. Ο καθένας πρέπει να γίνεται πιο αληθινός σε αυτό που κάνει».
Να μην ξεχάσω ότι ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος είχε παίξει σε σειρές του Πάνου Κοκκινόπουλου: Στη «Δικαίωση» του Mega, ως Φίλιππος, δίπλα στη Μαρία Καβογιάννη και στο «Ου φονεύσεις» του Open, ως Νικόλας, δίπλα στη «Μαμά» Θεοδώρα Τζήμου.
Χώρια οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, οι εκφωνήσεις ή τα σπικάζ σε κινούμενα σχέδια.
Και κάτι ακόμη: Αυτό το καλοκαίρι ήταν να τον δούμε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ως Νεοπτόλεμο, «νέο πολεμιστή» και γιο του Αχιλλέα και της Δηιδάμειας, στον πολύφερνο «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Λιθουανού Τσέζαρις Γκραουζίνις. Σε ένα έργο, με ομηρικές καταβολές, που πραγματεύεται «τη νίκη του συλλογικού έναντι του ατομικού».
Μια παράσταση, με το Γιώργο Κιμούλη στη μετάφραση και στον ομώνυμο ρόλο, του ήρωα στον οποίο ο Ηρακλής εμπιστεύτηκε το τόξο και τα βέλη του. Και με το Βασίλη Μπισμπίκη (που επίσης κάνει δραματική είσοδο στις τηλεοπτικές «Άγριες μέλισσες») ως Οδυσσέα. Ο οποίος, μαζί με τον Νεοπτόλεμο,
φτάνει στη Λήμνο, όπου ζει εγκαταλειμμένος ο και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανακτήσουν τα όπλα που είναι απαραίτητα για τη νίκη στον Τρωικό Πόλεμο. Όμως ο κορονοϊός ανέβαλε την παράσταση για του χρόνου.
Κάπως έτσι, φτάσαμε και στο τέλος αυτού του κειμένου, αλλά και του κουίζ.
Εσείς, λοιπόν, σε πόσες θεατρικές παραστάσεις έχετε δει, επί σκηνής, το Δημήτρη Γκοτσόπουλο, προτού «ντυθεί» Λάμπρος Σεβαστός για τις «Άγριες Μέλισσες»;
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
