Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει κριτική για την επιθεώρηση της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Τι φάση πάλι ρε?» που παίζεται στο Θέατρο Άλσος.
Άργησα λίγο να δω αυτή τη επιθεώρηση που παίζεται από τη αρχή του καλοκαιριού με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Άλσος με τίτλο «Τι φάση πάλι ρε?» που υπογράφει η Δήμητρα Παπαδοπούλου Λόγοι υγείας με εμπόδισαν να τη δω πιο νωρίς και να γράψω για αυτήν αλλά έστω και τώρα στο φινάλε χαίρομαι που την είδα και μπορώ να γράψω, γιατί μια κριτική δεν είναι μόνο για να στείλει ή να εμποδίσει να πάνε κάποιοί στο θέατρο, είναι και μια γνώμη και μια θέση σοβαρή ή όχι που αξίζει επίσης ή όχι να μείνει καταγεγραμμένη.
«Τι φάση πάλι ρε?» – Θέατρο Άλσος
Το Θέατρο Άλσος είναι πάντα ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Αθήνας και σου θυμίζει παλιές και υπέροχες εποχές τότε που στα πάρεργα και τους κήπους της Αθήνας υπήρχαν θέατρα, αναψυκτήρια και ζωντάνια πριν «την επιδρομή» «αγανακτισμένων πολιτών» που ήθελαν τα πάρκα να ανήκουν σε όλους όπως έλεγαν και την ησυχία τους. Ευτυχώς το Άλσος διασώθηκε από την μανία και τη ζήλεια όλων αυτών και ευτυχώς υπάρχει ακόμα ο Ηλίας Μαροσούλης που ξέρει να ανεβάζει επιθεωρήσεις -δηλαδή ξέρει και τον τρόπο που πρέπει να φέρεται ένας παραγωγός, ειδικά στο θέμα επιθεώρηση, το πως πρέπει να είναι σπάταλος, αλλά με μέτρο και στο σωστά σημεία. Η μεγάλη ωραία ορχήστρα και το επίσης μεγάλο και σωστό μπαλέτο με χορευτές που ξέρουν χορό -κάτι σπάνιο σήμερα-, τα πολλά και ωραία φανταχτερά κοστούμια, το σκηνικό που παίζει με την τεχνολογία, αλλά δεν χάνει την επιθεωρησιακή του καταγωγή, οι μουσικές και τα τραγούδια και ο υπέροχος θίασος, ένας και ένας-.
Όλα τα νούμερα είναι και έξυπνα και βιτριολικά στη σάτιρα τους
Η Βίκυ Σταυροπούλου και ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, η Δήμητρα Ματσούκα, που πραγματικά τους υποδεχόμαστε στην επιθεώρηση και αξίζει να μείνουν άνθρωποι σαν το Ζουγανέλη, τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τον Θανάση Αλευρά, τον Ελευθερίου ή τον Αθερίδη – που έχει κάνει με τον Φωκά Ευαγγελινό μια εξαιρετική σκηνοθεσία και έχει δώσει φοβερό ρυθμό στην παράσταση, έχουν πείρα στο μουσικό θέατρο και είναι στολίδια όπως και οι νεότεροι.
Δεν μπορώ να πω ποιο νούμερο είναι καλύτερο ή χειρότερο γιατί πρέπει να ομολογήσω ότι δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να το βάλω σε δεύτερη μοίρα. Όλα τα νούμερα είναι και έξυπνα και βιτριολικά στη σάτιρα τους και πολύ γελαστικά -άλλα πιο «τρελά», άλλα πιο σοβαρά, αλλά και αυτά με γέλιο – και έχουν και το σωστό μέγεθος για να μην πλατειάζει τίποτα. Γενικά ο ρυθμός είναι υπόδειγμα.
Η Δήμητρα Παπαδοπούλου αποδεικνύει πως δεν έχει πεθάνει η επιθεώρηση
Η Μαρίζα Ρίζου στη μουσική, ο Μανόλης Παντελιδάκης στα σκηνικά και τα κοστούμια, ο Αντώνης Παλαμάρης διευθυντής της ορχήστρας και βέβαια ο Φωκάς Ευαγγελινός από του λίγους χορογράφους που ξέρουν χορό σε αυτή τη χώρα και σίγουρα ξέρει και το μουσικό θέαμα, με τις εξαίσιες χορογραφίες του, είναι ένας και ένας, αλλά βέβαια το βασικό σημείο σε μια επιθεώρηση είναι τα κείμενα και σε αυτό η Δήμητρα Παπαδοπούλου αποδεικνύει πως δεν έχει πεθάνει η επιθεώρηση, απλώς είτε έχουν πεθάνει, είτε έχουν βαρεθεί να ασχολούνται μαζί της αυτοί που θα έπρεπε να ασχολούνται. Γιατί τα κείμενα είναι πανέξυπνα, βγάζουν πολύ γέλιο, είναι αυθεντικά σατιρικά, είναι τολμηρά, στη θέση τους πάνω στα πράγματα που σατιρίζουν και αναφέρονται, δεν ακολουθούν κανένα political correct που λένε, αλλά είναι ουσιαστικά προοδευτικά ακόμα και σε πολύ επικίνδυνα θέματα και κάτι ακόμα στο φινάλε… Παρόλο που πολλοί υποστηρίζουν πως η παύση της επιθεώρησης έχει έρθει γιατί τα γεγονότα τρέχουν και η τηλεόραση προλαβαίνει το θέατρο και έτσι ότι γράφτηκε στην αρχή μιας σεζόν, στη μέση της είναι πια παρελθόν, τα θέματα που έχει πιάσει η Δήμητρα Παπαδοπούλου στην επιθεώρησή της και ο τρόπος που τα αντιμετωπίζει, τα κάνει το ίδιο επίκαιρα και γελαστικά και απολαυστικά θα έλεγα από τον Ιούνιο που γράφτηκαν μέχρι τώρα στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Τι ωραίο να πηγαίνεις στο θέατρο, σε ένα τόσο ωραίο θέατρο όπως είναι το Άλσος μέσα στο πράσινο, να απολαμβάνεις μια πραγματική επιθεώρηση σαν τον παλιό καλό καιρό ενδεχομένως να πίνεις το ποτό ή το αναψυκτικό σου και να γελάς με εκείνο το λυτρωτικό υπέροχο γέλιο. Η επιθεώρηση «Τι φάση πάλι ρε?» της Δήμητρας Παπαδοπούλου, σε παραγωγή Μαροσούλη και Άγγελου Κοταρίδη και σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη είναι ένα θαύμα. Γιατί να μην υπάρχει και το χειμώνα κάτι τέτοιο, που οι περισσότεροι ανεβάζουν κάτι αηδίες στα θέατρα; Μακάρι να συνεχίσει αυτό και του χρόνου και άλλες χρονιές στο Άλσος γιατί η επιθεώρηση άμα είναι καλή ξέρει να αγαπιέται.
Υ.Γ. Για όσες παραστάσεις έχει ακόμα αν μπορείτε πηγαίντε δείτε την και θα με θυμηθείτε…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
