Σκέφτηκα ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να μιλήσει πραγματικά για το Γιάννη Πουλόπουλο και φυσικά το μυαλό μου πήγε αμέσως στη Μαίρη Χρονοπούλου.
Όχι μόνο για τη συνεργασία τους σε τόσες ταινίες – ειδικά στο «Γοργόνες και μάγκες» ο τρόπος που έχει κινηματογραφήσει ο Γιάννης Δαλιανίδης το «Θα πιώ απόψε το φεγγάρι» με τον Πουλόπουλο και τη Χρονοπούλου μαζί, είναι λαμπερά μαγικός…
Το CANCAN ήταν από τα πιο δημοφιλή κοσμικά κέντρα της Αθήνας στην Πέτρου Ράλλη και Κηφισού.
Πριν 27 χρόνια περίπου αποφάσισε να αφιερώσει το πρόγραμμα του στο παλιό ελληνικό
σινεμά και στα τραγούδια του και είχε την εξυπνάδα να βάλει να τραγουδήσουν τον Πουλόπουλο με τη Χρονοπούλου.
Έτσι δεν ήταν μόνο η συνεργασία της Μαίρης με τον Πουλόπουλο, τότε στις ταινίες του Δαλιανίδη αλλά και η συνεργασία τους 20 χρόνια μετά στο CAN CAN…
Πήρα τηλέφωνο τη Μαίρη Χρονοπούλου για τον Γιάννη Πουλόπουλο, η οποία δοκιμάζεται πολύ καιρό τώρα με την υγεία της, μπορεί το σώμα της να μη τη βοηθάει πια, αλλά το μυαλό της είναι πάντα ολοκάθαρο και το χιούμορ της αδάμαστο…
«Ο Γιάννης ήταν ένα χρυσό παιδί, πραγματικά χρυσό παιδί. Ήταν βέβαια λίγο κλεισμένος στον εαυτό του πάντα, είχε εσωστρεφή χαρακτήρα, δεν ανοιγόταν εύκολα, ούτε ήταν από αυτούς που θα
έκαναν φασαρία γύρω από τον εαυτό του. Παρόλα αυτά κάποια εποχή άσχετα από τις συνεργασίες μας κάναμε και παρέα πολύ και εκεί γνώρισα έναν άλλο Γιάννη Πουλόπουλο. Γεμάτο χιούμορ και κέφι. Ήταν δύσκολο να τον ανοίξεις σαν χαρακτήρα. Θυμάμαι ήμασταν εγώ, η Ρένα η Κουμιώτη και ο Πουλόπουλος που βρισκόμασταν το βράδυ μετά τις δουλειές μας, γυρίζαμε και διασκεδάζαμε μέχρι το πρωί. Ήμαστε το τρίο τρέλα, όπως μας είχαμε ονομάσει. Πολύ γλέντι, πολύ κέφι, πολύ χαρά, ωραία εποχή. Είχαμε τα νιάτα μας βλέπεις…
Γυρίσαμε πολλές ταινίες βέβαια, ήταν άψογος πάντα στις συνεργασίες, ποτέ δε διαφώνησε ή δε μάλωσε με άνθρωπο, ποτέ δε θύμωσε την ώρα της δουλειάς ή δεν έκανε βεντετισμούς όπως άλλοι.
Μετά τις ταινίες και τη Φίνος Φιλμ χώρισαν οι δρόμοι μας επαγγελματικά. Μάλιστα αστειευόμουν ότι εκείνος έμενε στη Βουλιαγμένη και γω από την πίσω πλευρά του Υμηττού και έτσι χαθήκαμε.
Μετά παντρεύτηκε αυτή τη θαυμάσια κοπέλα, Ελληνοαμερικανίδα νομίζω πως ήτανε και μάλιστα ο πατέρας της είχε χρυσοχοείο στη Νέα Υόρκη. Και έκαναν ένα παιδί, μια κόρη, μια κούκλα. Ήταν καλός πατέρας, καλός σύζυγος, καλός συνεργάτης και καλός φίλος. Δεν είχες να του προσάψεις τίποτα. Ήσυχο παιδί… Ήμαστε και νέοι τότε…»
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.