Είστε κι εσείς σ’ αυτή τη φάση που, απ’ τη μια «διψάτε» να ενημερωθείτε για κάθε λεπτομέρεια της υπόθεσης της «Κιβωτού», ανακαλύπτοντας καινούριες βαθμίδες «πτώσης απ’τα σύννεφα» και ταυτόχρονα παρακαλάτε να μην ακούσετε άλλα; Και στο δικό σας, μυαλό το «πες μου, σε παρακαλώ, αν αληθεύουν όλα αυτά» συνυπάρχει τόσο αντιφατικά με το «μη συνεχίζεις, στεναχωριέμαι»; Δε θα γράψω (πάλι) για τη δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος από δικαίους και αδίκους, σχετικούς και άσχετους, ψυχαγωγικούς, ενημερωτικούς και «τηλεοπτικούς κενταύρους» (απ’τη μέση και πάνω, επικαιρότητα, απ’τη μέση και κάτω, μουχαμπέτι). Ας κάνουν ό,τι θέλουν και όπως έμαθαν (ή τους μάθατε με την τηλεθέασή σας) στις υποθέσεις «Πάτρας», «Γλυκών Νερών» και «Κολωνού».
Δε με νοιάζει, να φανταστείτε, ούτε το πόσο κορόιδο «πιάστηκα», στηρίζοντας την «Κιβωτό» απ’την δημιουργία της, αν οι καταγγελίες αποδειχθούν αληθείς. Ξέρετε γιατί; Γιατί εδώ, μιλάμε για παιδιά και τις ψυχές τους – φτάνει να περιστρέφουμε τα πάντα γύρω απ’τον εαυτό μας. Σ’αυτή τη φάση, λοιπόν, με ενδιαφέρει μόνο η ουσία: Το καλό των παιδιών από εδώ και πέρα και η τιμωρία των ενόχων, το αμέσως επόμενο λεπτό που θα αποδειχθεί αν οι καταγγελίες ευσταθούν. Θεέ μου, πώς φτάσαμε ως εδώ; Πόσο λάθος πήγαν όλα;
Μετά από αυτό, όλα φαίνονται τόσο «μικρά»… «Μικρά» τα Reminders σήμερα, λοιπόν, αδέλφια, ως ένδειξη σεβασμού προς αυτά τα παιδιά. Για ποιο πράγμα να γράψω; Για τη φίλη μου τη Σταματίνα που όλους τους φιλιώνει; Για τη Ρούλα που, πράγματι, επανασυστήνεται κάθε Σάββατο και περισσότερο στον κόσμο της αλλά και στους νεότερους μέσα απ’το “Σπίτι με το Mega”; Για την εμφάνιση των Μαυρίκιου-Ιλάειρας το περασμένο Σάββατο στο J2Us που τους δόξασε ως δύο ανθρώπους, οι οποίοι το διασκεδάζουν πραγματικά και «τσαλακώνονται»; Για τον Κανάκη που μπέρδεψε τα παιδιά με τα εγγόνια του Λευτέρη Πανταζή; Όλα σημαντικά και χαριτωμένα στον κόσμο της Σόουπιτς. Αυτή την εβδομάδα, όμως, σα να φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου, αδέλφια μου…
Ας μην «ακυρώνω» όμως το χαρακτήρα του Τεταρτιάτικου ραντεβού μας. Ας «κουμπώσουμε» κομματάρα για να μαζέψουμε τα #Reminders αυτής της εβδομάδας. Όχι για να ξεχαστούμε, γιατί δε θα το ήθελα σ’αυτήν την περίπτωση. Περισσότερο, για να κάνουμε παρέα, περιμένοντας τα νεότερα, αλλά και τον καλύτερο κόσμο γι’αυτά τα παιδιά (είτε μας συμπεριλαμβάνει, είτε όχι).
“I Can See Clearly Now” από Jimmy Cliff, αφιερωμένο, αδέλφια μου και ξεκινάμε:
#Reminders – Κι αυτή τη βδομάδα λοιπόν, να θυμάμαι:
Πολλές σκέψεις πέρασαν την τελευταία εβδομάδα απ’το μυαλό μου για τον χώρο που αγαπώ και εργάζομαι, αδέλφια. «Χεστήκαμε», θα μου πείτε… «Δεκτόν», θα απαντήσω. Άλλωστε, παραδεχτήκαμε και στον πρόλογό μας, ότι το ζοφερό κλίμα των ημερών κάνει τέτοιου είδους συζητήσεις να μοιάζουν άκαιρες και παράταιρες. Ας το αφήσουμε, λοιπόν, εδώ για σήμερα με μια σκέψη: «Χέσε» το αν έχεις συνεργαστεί με κάποιον – οι συνεργασίες (όπως και οι σεζόν) γεννιούνται και πεθαίνουν σε τέρμινα 24 ωρών, σαν τις πεταλούδες… Το ότι έχει μπει ο ένας στο σπίτι του άλλου, ή – όπως έλεγαν οι παλιοί – «έχετε πιεί κι ένα κρασί», δε μετρά καθόλου; Είναι έτσι και στις δικές σας δουλειές; Περιμένω τις απαντήσεις σας, αδέλφια, μέσω της Τεταρτιάτικης «επικοινωνίας» μας και επανέρχομαι στο θέμα την Κυριακή με τα «FlyNews». Μέχρι τότε, «κουμπώνω» τραγουδάρα από φοβερή metaverse-συνεργασία Σταμάτη Γονίδη-Julian Marley (γιού του Bob Marley) που κάνει Αργυρό-50 Cent να μοιάζουν Μαzoo & the Zoo #σόρυ #νοτσορυ. Φύγαμε για «Μόνος μου, Μπορώ»…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.