Το μυθιστόρημα με τίτλο «Ο κλέφτης των μυστικών» ξεκίνησε από ένα όνειρο και ο Γιάννης Μπότσης το έγραψε αυτό το βιβλίο σε δέκα μήνες, ωστόσο το είχε μέσα στο μυαλό του για αρκετά χρόνια.
«Ο κλέφτης των μυστικών»
Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Ιούλιο από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Το θέμα του ξεπήδησε από μια ιδιαίτερη ιστορία. Είχε ανάγκες από μεγάλη πυκνότητα, από πολλά γεγονότα που έπρεπε να στήσει και από πληθωρικούς χαρακτήρες. Ήταν ένα κείμενο με πολλές απαιτήσεις, αλλά καθώς ο συγγραφέας το σκεφτόταν επί χρόνια, το έγραψε σχετικά γρήγορα.
Ο Γιάννης Μπότσης, το είχε στο μυαλό του όχι τόσο συνειδητά, αλλά αρκετό καιρό. Και όταν ξεκίνησε να το γράφει ήταν φυσικό να βγαίνουν ακόμα και τα πιο απρόβλεπτα με έναν τρόπο πιο εύκολο.
Τηλεόραση
Εδώ και πέντε μήνες έχει αναλάβει το κομμάτι της μυθοπλασίας στον τηλεοπτικό σταθμό Open. Έχει σπουδάσει σκηνοθεσία και σενάριο, έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές. Επίσης, ήταν σύμβουλος προγράμματος και τηλεοπτικών σειρών στον ANT1 για δεκατρία χρόνια. Σεναριογράφος μαζί με τη σύζυγό του Άννα Αδριανού σε έξι τηλεοπτικές σειρές, σύμβουλος σεναρίων και παραγωγής στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Έχει συνεργαστεί με γνωστούς δημιουργούς τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο και για οκτώ χρόνια είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια των τηλεοπτικών σειρών στην Άνωση ΑΕ. Ο κατάλογος είναι μεγάλος.
Το θέμα του βιβλίου «Ο κλέφτης των μυστικών»
Χρονικά η ιστορία τοποθετείται μέσα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μου εξηγεί ο Γιάννης Μπότσης. Αφορά μια επικίνδυνη αποστολή που αναλαμβάνει ένα αγοράκι 11 χρονών, ο Αρης, που καλείται να κλέψει από την Γκεστάπο ένα μεγάλο μυστικό. Εξ’ ού και ο τίτλος του βιβλίου «Ο κλέφτης των μυστικών». Το παιδάκι εκτελεί αυτή την αποστολή για λογαριασμό του αγαπημένου του θείου, ο οποίος είναι στην Αντίσταση και επιλέγεται για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι ως μικρό παιδί φαίνεται αθώο και ακίνδυνο και ο δεύτερος -και πιο σημαντικός- είναι ότι καταλαβαίνει τα γερμανικά. Οπότε, καταλαβαίνοντας τη γλώσσα των Γερμανών έχει πιθανότητες να ακούσει κάτι σημαντικό και να τον οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου. Αυτή είναι η βασική συνθήκη του βιβλίου.
Η Αθήνα του 1944 και η Σμύρνη του 1922
Το αγοράκι έμεινε ορφανό τρεις μήνες πριν από την ανάληψη της αποστολής του. Δηλαδή τον Ιανουάριο του 1944, όταν και έγινε ο μεγάλος βομβαρδισμός στον Πειραιά και εκεί έχασε όλη του την οικογένεια. Το έχει αναλάβει υπό την προστασία της μια γυναίκα από τη Σμύρνη, η οποία είναι πενήντα δύο χρονών και ζει στην Πλάκα. Οπότε ο αναγνώστης, όπως μου λέει ο συγγραφέας, μέσα από τις 510 σελίδες της μεγάλης αυτής τοιχογραφίας εποχής, βλέπει την απίστευτη περιπέτεια και παράλληλα τη σχέση του παιδιού με τη θετή του μητέρα. Ακόμα και τον τρόπο που εκείνη αποφασίζει να το βοηθήσει σε αυτή την μεγάλη περιπέτεια.
Για πρώτη φορά βλέπει κάποιος στο ίδιο βιβλίο την Αθήνα του 1944 και τη Σμύρνη του 1922. Ενώ η κυρίως δράση γίνεται στην Αθήνα του ΄44 (στο κέντρο της, στην Πλάκα,στο Σύνταγμα, στην οδό Μέρλιν όπου ήταν η Γκεστάπο αλλά και μέσα στα γραφεία της), ο αναγνώστης παράλληλα με αυτό μεταφέρεται και στην Σμύρνη του ΄22, μέσα από ένα τετράδιο που έχει η Σμυρνιά Μαρίζα και στο οποίο καταγράφει τα γεγονότα της ζωής της.
Αυτή καταλαβαίνει ότι για να ξεπεράσει όσα έζησε με την καταστροφή της πόλης της, ένα πρόβλημα που την έχει παγώσει και την έχει στιγματίσει, πρέπει να τα βιώσει όλα ξανά. Αυτή τη φορά κατάματα. Για πρώτη φορά, λοιπόν, ξαναβιώνει τα γεγονότα που είχε απωθήσει μέσα της. Το κάνει για να «θεραπευτεί» η ίδια και έτσι μέσα από αυτή την εξέλιξη παίρνει το θάρρος να βοηθήσει και το μικρό αγόρι. Ο Αρης κάνει αυτή την αποστολή, γιατί αγαπάει υπερβολικά τον θείο του, καθώς είναι ο μοναδικός συγγενής του που έχει μείνει ζωντανός. Η Μαρίζα και το αγοράκι είναι οι δύο βασικοί ήρωες του βιβλίου, όμως γύρω τους βλέπουμε και αρκετούς άλλους. Όλοι μαζί δίνουν την ώθηση για να ειπωθούν οι ιστορίες του βιβλίου, με την μορφή μιας τοιχογραφίας εποχής.
Μυθοπλασία ή πραγματικότητα;
Όλη η πλοκή είναι φανταστική. Είναι μυθοπλασία, όμως στηρίζεται στις πραγματικές συνθήκες της εποχής, μου εξηγεί ο Γιάννης Μπότσης. Ο ίδιος έκανε μια μεγάλη έρευνα για τη Σμύρνη του 1922 και για την Αθήνα του 1944, ώστε η τοποθέτηση των ηρώων στο χώρο δράσης να είναι απολύτως αληθοφανής. Τίποτα από όσα γίνονται στον κοινωνικό περίγυρο των ηρώων δεν είναι ψέμα. Όλα στηρίζονται στην αληθινή απεικόνιση της τότε πολύ σκληρής πραγματικότητα. Επινοημένες όμως είναι όλες οι προσωπικές τους ιστορίες. Και βέβαια αυτή η αποστολή του μικρού αγοριού δεν έχει γίνει ποτέ στ’ αλήθεια. Είναι δικό του δημιούργημα.
Ο αναγνώστης θα διαβάσει μια μεγάλη πολυεπίπεδη περιπέτεια. Αλλά και μια σειρά από παθιασμένους έρωτες που χτίζονται μέσα στην πιο σκληρή περίοδο του πολέμου. Βλέπει και μια αφήγηση που επίσης θυμίζει κινηματογραφικό / ψυχολογικό θρίλερ. Ουσιαστικά «Ο κλέφτης των μυστικών» είναι ένα βιβλίο που μοιάζει σα να παίρνει μια μεγάλης διάρκειας ταινία εποχής, με έρωτες και ανθρώπινες σχέσεις και την αποτυπώνει με λογοτεχνικό λόγο.
«Ο κλέφτης των μυστικών» κινηματογραφική ταινία;
Έχει ήδη τρείς προτάσεις για αυτό, από δύο παραγωγούς και ένα τηλεοπτικό σταθμό. Όπως ο ίδιος μου εξηγεί, χρειάζεται υψηλό budget ώστε να γίνουν πειστικές οι ιστοριες στους θεατές και να αποδωθούν με αλήθεια οι εικόνες και οι συνθήκες και των δύο εποχών.
Με τον «Κλέφτη των μυστικών» έγινε καλύτερος άνθρωπος
Τα κοινωνικά και ιστορικά γεγονότα είναι που του κεντρίζουν το ενδιαφέρον όταν διαβάζει ένα βιβλίο ή όταν βλέπει μια ταινία στον κινηματογράφο. Το ίδιο, μου λέει, ισχύει και γενικότερα στην δραματουργία, στο θέατρο ακόμα και στην όπερα. Σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, το ενδιαφέρον είναι να μαθαίνει κανείς και άλλα πράγματα, πέρα από το να τον συνεπαίρνει η ιστορία και οι ήρωες.
Ο Γιάννης Μπότσης μου λέει το εξής σημαντικό. Πως όταν ασχολείται κανείς με τόσο δύσκολες εποχές, όπως εκείνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γίνεται καλύτερος άνθρωπος. Έτσι νιώθει και ο ίδιος, μέσα από τη συγγραφή και τις εμπειρίες του, με τους ήρωες του «Κλέφτη των μυστικών».
Οι ήρωές του είχαν ιδανικά, ηθικά πλαίσια να κινηθούν, ακόμα και οι κακοί ζούσαν κάτω από μια περίεργη πίεση εξέλιξης. Όλοι αυτοί οι ήρωες σε τόσο ακραίες συνθήκες τράβηξαν από τον ίδιο τα καλύτερα κομμάτια του. Και ασχολούμενος επί καιρό με την συγγραφή του συγκεκριμένο βιβλίου, εξελίχθηκε μαζί τους. «Σκέφτεται κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί άντεξαν την πίεση, τον φόβο, την απειλή και τα κατάφεραν. Αυτό σε κάνει καλύτερο ως χαρακτήρα.
Όταν βλέπεις ότι κάποιοι άνθρωποι αγωνίστηκαν για θετικά και σημαντικά πράγματα και ρίσκαραν και τη ζωή τους γι’ αυτά. Αν λοιπόν ένα έργο εποχής έχει τέτοια πρόθεση και το πετύχει με κάποιο τρόπο, αυτό μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Και μπορεί να κάνει και τον συγγραφέα καλύτερο άνθρωπο τελικά».
