Σήμερα, το Zip the day γράφει ένα γράμμα στον Μίκη Θεοδωράκη.
Δεν ξέρω αν η λέξη ¨ξαφνικά” ταιριάζει σ’ αυτό που μας έκανες σήμερα. Αλλά εγώ έτσι το’νοιωσα. Πως έφυγες ξαφνικά. Ήταν το ίδιο που είχα νοιώσει όταν σε είχα πρωτοδεί, ν’ ανοίγεις την πόρτα και να εμφανίζεσαι ξαφνικά μπροστά μου, τεράστια ψηλός, μ ‘ένα τεράστια τρυφερό χαμόγελο, αφοπλιστικά απλός και φιλικός, με τα τεράστια χέρια σου να μην ξέρουν προς τα πού να “κάνουν”. Δεν θυμήθηκα να βάλω το μαγνητοφωνάκι ν’ αρχίσει να γράφει. Σε κοιτούσα, σε ρωτούσα, σε άκουγα να μου απαντάς , σε ανακάλυπτα αλλιώς απ’ όσο πίστευα πως σε ήξερα από τις μουσικές και τα τραγούδια σου, μέσα από όσες χαραμάδες μου επέτρεπαν οι λέξεις, οι κινήσεις , οι συλλογισμοί σου. Και το’ξερα, πως πια, εσύ ήσουν ο δικός μου ήρωας.
Η μουσική της ζωής
“Η μουσική του Ζορμπά είναι η μουσική της ζωής” είχε πει ο Άντονι Κουίν, και εσύ ήσουν ο ορισμός της ζωής. Με τις νότες, με τις λέξεις, με τη στάση και τις θέσεις σου, με την τόλμη, την ελευθερία του μυαλού και της ψυχής σου. Με το χιούμορ, τη μεγαλοσύνη της απλότητας σου, την απλωσιά σου. Πέρα κι έξω από όρια και κανόνες, ήσουν αυτός που ομόρφυνε τη δική μας ζωή, την ψυχή, το μυαλό μας. Που μας έκανε καλύτερους, πιο πλούσιους σε όνειρα, σε γνώση, σε περηφάνεια, σε αξιοπρέπεια.
Έβαλες μουσική στα ποιήματα και στους ποιητές που αγαπήσαμε, στο Ρίτσο, τον Αναγνωστάκη, τον Ελύτη, τον Γκάτσο, τον Σεφέρη, τον Λειβαδίτη, τον Μπουρμπούλη, τα’κανες τραγούδια μαγικά κι αυτούς τους έκανες κομμάτι της ζωής μας, της λύπης και της χαράς μας “Όταν έγραψες τον Επιτάφιο και αργότερα την Ρωμιοσύνη που ήταν η μεγάλη δόξα σου, είπα πραγματικά ότι εδώ πέρα είναι ένας δρόμος για να πλησιάσει η ποίηση μέσω της μουσικής εκείνους τους ανθρώπους που δεν θα τους πλησίαζε ίσως ποτέ», είχε πει ο Γιάννης Ρίτσος .
«Ακούω την ανάσα των ποιητών, τους παλμούς της καρδιάς και το τραγούδι τους», θα έγραφες εσύ ο ίδιος, χρόνια αργότερα .
Δύο ήχοι
Ιδιοφυής μουσικός, ευαίσθητος συνθέτης, φλογερός επαναστάτης, ενθουσιώδης πολιτικός, ακούραστος πολεμιστής με όπλα τις νότες και τις λέξεις σου, “απαγορευμένος” από τη χούντα, ήρωας που πυρπολούσες ψυχές και συνειδήσεις για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Παγκόσμιος Έλληνας. Παγκόσμιος Μίκης.
«Πάντα έζησα με δύο ήχους – έναν πολιτικό, ένα μουσικό», είπες στους New York Times το 1970 και ο κριτικός Τζων Ρόκγουελ έγραψε πως όλα τα στοιχεία της μουσικής σου, οι συναρπαστικές μελωδίες με το πανταχού παρόν μπουζούκι, ενώνονται με τρόπο ευρηματικό και υπέροχο.
Υπήρχες παντού. Μ’ έναν τρόπο μοναδικό Μας ακολουθούσες, μας ακολουθείς και θα μας ακολουθείς με τη δύναμη και το πάθος σου, με τις μουσικές και τα τραγούδια σου.
Ενάντια και κόντρα σε όποιον και ό,τι σου περιόριζε την απλωσιά της σκέψης ,των ονείρων σου, της μουσικής σου. Μέχρι το τέλος.
“Έχω χορέψει πολλές φορές με το Χάρο, έχω πιει κρασί με το Χάρο. Ε, δεν θα’ρθει μια μέρα που θα με νικήσει και θα με πάρει; ” έλεγες και γελούσες
Σήμερα έφυγες. Νικητής. Της διεκδίκησης των ονείρων μας, των μικρών και μεγάλων στιγμών μας, της αλήθειας μας, της ζωής μας.
Δείτε επίσης:
- Zip the Day: Βενετία καλεί Αθήνα, Παρίσι, Χιλή
- Zip the Day: September Songs, Street Art και ο Χάλκινος Θεός
- Zip the Day: Μόδα, Vaccie και η Claire Rousso
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
