Ο Λυκούργος στεναχωριέται πολύ για τη Χάιδω και η Μαργαρίτα όπως θα δούμε στη συνέχεια της σειράς «Η Γη της Ελιάς», αναλαμβάνει να πάει και εκείνη στο μοναστήρι για να της μιλήσει.
«Δεν ξέρει πότε θα γυρίσει και αν γυρίσει»
Ο Λυκούργος δεν μπορεί να αισθάνεται ότι δεν είναι δίπλα στη Χάιδω για να τη βοηθήσει αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής της. «Πονάει , υποφέρει, λιώνει …. Και όλα αυτά μακριά μου, χωρίς να μπορώ να της σταθώ…» λέει στη Μαργαρίτα. Όταν εκείνη του προτείνει να πάει να τη βρει της απαντά «Πήγαινε… Μπορεί εσύ κάτι να καταφέρεις. Παιδί έχεις χάσει και μοιραζόσαστε τον ίδιο καημό. Δεν θα νιώσει ότι της μιλάς έξω από τον χορό….»
Έτσι η Μαργαρίτα όπως θα δούμε στη «Γη της Ελιάς» την επόμενη μέρα πηγαίνει στο μοναστήρι όπου συναντά τη Χάιδω. «Άκουσε με Ξέρω ότι η πίστη και η παρηγοριά που μπορεί να προσφέρει είναι αξίες ανεκτίμητες… όχι για όλους όμως και όχι πάντα. Εσύ είσαι άνθρωπος της ζωής και της δράσης, αν απομονωθείς θα βουλιάξεις… Έχασα και εγώ έναν γιο, αλλά έσφιξα τα δόντια και συνέχισα. Προσπαθώ να βοηθάω κόσμο όσο μπορώ… Να είμαι χρήσιμη στην κοινωνία.» και συνεχίζοντας της λέει «τον γιο μου δεν θα τον ξεχάσω ποτέ και την πίκρα δεν την αποφεύγω, την καταπίνω κάθε μέρα… Αλλά έμεινα μέσα στον κόσμο, δίπλα σε εκείνους που με αγαπούν»
Η Χάιδω όμως πνίγεται από τύψεις γιατί πιστεύει ότι εξαιτίας της έχασε τη ζωή του ο Φίλιππος. Έτσι όταν αργότερα η Μαργαρίτα στη «Γη της Ελιάς» βλέπει τον Στάθη και τον Λυκούργο τους ενημερώνει σχετικά με τη συνάντηση που είχε με τη Χάιδω «Είναι βαθιά χωμένη στο πένθος της. Είναι θυμωμένη με τον εαυτό της και με τον κόσμο όλο». Συνεχίζοντας τους λέει ότι απογοητεύτηκε που είδε έτσι τη Χάιδω γιατί έχει κλειστεί στον εαυτό της και δεν την νοιάζει τίποτα….
