Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει κριτική για τη νέα σειρά του ALPHA με τίτλο «Φόνοι στο Καμπαναριό».
Αν δεν προκαλεί γέλιο η κωμωδία απλά δεν είναι κωμωδία
Δεν θυμάμαι για ποια ακριβώς εκπομπή έλεγα, κωμωδία βέβαια, για το «Στα σύρματα» της ΕΡΤ νομίζω, ότι μια κωμωδία πρέπει να προκαλεί γέλιο. Αν δεν προκαλεί γέλιο η κωμωδία απλά δεν είναι κωμωδία και όσο και καλή και αν είναι σε επίπεδο γυρισμάτων ας πούμε, ή ερμηνειών, ή σκηνικών, ή οτιδήποτε, αν δεν προκαλεί γέλιο δεν είναι κωμωδία, οπότε είναι αποτυχημένη. Βεβαίως το τι προκαλεί γέλιο και τι δεν προκαλεί στον καθένα θέλει συζήτηση, όπως επίσης το τι είναι διατεθειμένος να κάνει ο καθένας για να προκαλέσει το γέλιο και αυτό θέλει συζήτηση. Και η Μαρία Κοτοπούλη έλεγε πως «και εγώ αν πάω στην Ομόνοια μέρα μεσημέρι και κατεβάσω τα βρακιά μου θα γελάσει ο κόσμος μπορεί και να με χειροκροτήσει, αλλά δεν καταδέχομαι να κάνω κάτι τέτοιο». Όταν κρίνεις ένα έργο τέχνης, το κρίνεις με βάση αυτό που θέλει το ίδιο το έργο να είναι και κατόπιν το κρίνεις με βάση τους κανόνες και τους κώδικες που υπάρχουν για ένα είδος, όμως … «Οι φόνοι στο καμπαναριό» από την αρχή που εμφανίστηκαν τα τρέιλερ τους πριν δυο μήνες μέχρι σήμερα ήταν καταπληκτικά και έλεγες άντε να αρχίσει να το δω και τι έξυπνο τι χαριτωμένο τρέιλερ και μακάρι η σειρά να είναι τόσο καλή όσο το τρέιλερ της. Αυτά έλεγε κανείς, αλλά την περασμένη Παρασκευή ξεκίνησε η σειρά και αυτό ήταν μια καταστροφή. Μια αστυνομική κωμωδία υποτίθεται πως είναι, έλα όμως πως όσον αφορά το «αστυνομικό» μέρος άντε και κάτι μπορεί να διασωθεί, αλλά όσον αφορά την κωμωδία εκεί δεν διασώζεται τίποτα και είναι κρίμα.
«Για αλλού ξεκίνησε και αλλού η ζωή την πάει…»
Καλοί ηθοποιοί, ωραία παραγωγή, έξυπνη ιδέα αλλά… ούτε γέλιο, ούτε κέφι, ούτε έξυπνοι διάλογοι. Οι ηθοποιοί προσπαθούν απεγνωσμένα – και μιλάμε για καλούς ηθοποιούς που ξέρουν την κωμωδία να διασωθούν και να διασώσουν ότι μπορεί να διασωθεί, αλλά αλλοίμονο. Κρίμα. Ακόμα και οι χώροι, η φωτογραφία, η μουσική είναι ωραία, αλλά αυτό δεν είναι κωμωδία και βέβαια δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις σαν αστυνομικό έργο, γιατί το ίδιο το γύρισμα είναι τέτοιο που ωθεί το έργο προς την κωμωδία. Και έτσι περισσότερο βρίσκεσαι αμήχανος μπροστά σε μια σειρά η οποία «για αλλού ξεκίνησε και αλλού η ζωή την πάει…».
Έλλειψη κωμωδίας…
Δεν θέλω να συνεχίσω γιατί αισθάνομαι και άσχημα απέναντι σε τόσο κόσμο που έχει εργαστεί για αυτό και ενδεχομένως κάτι ήθελε να φτιάξει καλό, ακόμα και ο χειρότερος καλλιτέχνης κάποια αγωνία έχει. Ακούω πολλούς που λένε και δεν έχουν άδικο ότι έχει παραγίνει αυτό το πράγμα με τα δράματα και τι θα γίνει θα δούμε καμία κωμωδία. Και μετά έρχεται η κωμωδία και είναι αυτή η κωμωδία και λες άστο καλύτερα. Αλλά δεν φταίνε τα κανάλια που δεν υπάρχουν κωμωδίες. Πάνω απ’ όλα πρέπει να φταίει ότι δεν υπάρχουν κωμωδίες καλές γιατί ακόμα και κάποιος λυσσασμένος με τα δράματα υπεύθυνος καναλιού, δεν νομίζω ότι αν κάποιος του πήγαινε στο γραφείο του μια ωραία κωμωδία θα έλεγε όχι. Άρα δεν είναι η έλλειψη ζήτησης, είναι η έλλειψη προσφοράς.
Τώρα δεν ξέρω μπορεί να διασωθεί κάτι σε αυτή τη σειρά; Φοβάμαι πως όχι αλλά και πάλι όλο και θα ρίχνω καμιά ματιά να δω τι γίνεται και πως πάει και θα περιμένω βέβαια την επόμενη πρόταση για την πραγματική κωμωδία…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
