24 C
Athens
Σάββατο, 27 Απριλίου, 2024

Έρημη Χώρα: Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει κριτική για τη δραματική σειρά οκτώ επεισοδίων «Έρημη Χώρα» που είναι διαθέσιμη στο ERTFLIX.

«Έρημη Χώρα»

σειρά έρημη χώρα

Ένας ηλικιωμένος αγρότης σκληρός, παράξενος και ρατσιστής απέναντι στους ξένους -ρατσιστής όμως γιατί έχει περάσει διάφορα στο παρελθόν που τον έχουν τσακίσει όχι βέβαια πως αυτό δικαιολογεί τέτοιες συμπεριφορές- χάνει τον γιο του, ο οποίος έχει παντρευτεί μια κοπέλα από τη Ρουμανία και έχουν ένα παιδί, ένα κορίτσι στα πρόθυρα της εφηβείας. Το κοριτσάκι που έχει πρόβλημα με την ομιλία της περισσότερο από άγχος παρά γιατί είναι κωφάλαλη, χάνει και τους δυο γονείς της την ίδια μέρα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Μια κοινωνική λειτουργός με αρκετά προβλήματα στην προσωπική της ζωή επισκέπτεται τον σκληροτράχηλο ρατσιστή παππού και του ζητάει να αναλάβει αυτός την κηδεμονία της μικρής, γιατί αλλιώς το παιδί θα πάει σε ίδρυμα. Μετά από πολλά και δυσκολίες ο παππούς δέχεται να έρθει η εγγονή στο σπίτι, αλλά εκεί η κοινωνική λειτουργός καταλαβαίνει πως το μίσος είναι πολύ πιο βαθύ του παππού απέναντι στους ξένους και αρχίζει να αναρωτιέται αν το κορίτσι θα καταφέρει να ξυπνήσει το ένστικτο του παππού, της καλοσύνης και της ανθρωπιάς…

Μια ωραία δραματική σειρά που κάποιες στιγμές γίνεται σκληρή, αλλά και πολύ συγκινητική

σειρά έρημη χώρα

Φυσικά πρόκειται για μια δραματική σειρά της ΕΡΤ και είναι από τις καλύτερες σειρές όχι μόνο της ΕΡΤ αλλά και γενικά των καναλιών φέτος. Ο  Γιώργος Γκικαπέππας έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο, το οποίο διαθέτει και δυναμισμό και συναίσθημα όπως άλλωστε και η σκηνοθεσία του ιδίου που φτιάχνει εδώ ένα δράμα καταρχήν από το οποίο όμως περνάνε και σοβαρά θέματα όπως ο ρατσισμός και οι ανθρώπινες σχέσεις της εποχής μας. Τα θέματα αυτά που το κάνουν σύγχρονο και όχι ένα άλλο δράμα στην τηλεόραση δεν παρουσιάζονται με σηκωμένο το δάχτυλο του δασκάλου, ούτε ακολουθούν πονηρές τακτικές του στυλ να είμαστε με όλους καλά. Δίνει δικαιολογίες στους θήτες και στα θύματα, αλλά και τους οδηγεί ξεκάθαρα προς ένα σωστό δρόμο – τουλάχιστον απ’ ότι έχω δει έως τώρα στα επεισόδια. Δεν απλώνουν οι ιδέες, το δράμα, η υπόθεση, οι χαρακτήρες, το σασπένς, υπερτερούν και μέσα από αυτά περνάει ότι θέλει να περάσει και αν θέλει κάποιος το εισπράττει. Καταρχήν λοιπόν έχουμε μια πολύ ωραία δραματική σειρά που κάποιες στιγμές γίνεται και σκληρή, αλλά είναι και πολύ συγκινητική. Δεν της λείπει η ανθρωπιά. Στο θαυμάσιο αποτέλεσμα τον σεναριογράφο – σκηνοθέτη βοηθούν πολύ ο διευθυντής φωτογραφίας Βασίλης Μουρίκης, ο οποίος κατορθώνει να δώσει ομοιογένεια στους κλειστούς και στους ανοιχτούς χώρους και ο οποίος δίνει φως στο σούρουπο και μελαγχολική σκιά στο φως του ήλιου δένοντάς τα με τα συναισθήματα των ηρώων όπως σημαντικός είναι και ο μοντέρ Σταύρος Σπανός, ο οποίος εναλλάσσει την ταχύτητα σε κάποιες σκηνές και με τα διαρκώς εναλλασσόμενα πλάνα με την πιο συναισθηματική κατάσταση ανάλογων σκηνών. Εξαιρετικοί οι εξωτερικοί χώροι που έχουν βρεθεί αλλά και εξαιρετικοί οι κλειστοί χώροι και ο τρόπος που έχουν σκηνογραφηθεί…

Φυσικά ένα τέτοιο έργο που είναι γεμάτο ολοζώντανους χαρακτήρες διαφορετικών ηλικιών χρειάζεται καλούς ηθοποιούς και εδώ είναι όλοι καλοί προφανώς γιατί έχουν έναν ολοκληρωμένο ρόλο να παίξουν αλλά και γιατί φαίνεται πως ο σκηνοθέτης ξέρει να δουλεύει με τους ηθοποιούς του και έχει καταφέρει μια κοινή ερμηνευτική γραμμή…

Γιώργος Κέντρος – Ένας ερμηνευτικός ανεμοστρόβιλος

σειρά έρημη χώρα

Θα μπορούσα να γράψω και άλλα και για τη σειρά, και τους συντελεστές και για τους ηθοποιούς. Δεν θα το κάνω, γιατί ενώ είναι τόσο καλοί, όλοι περνάνε αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα γιατί ένας ερμηνευτικός ανεμοστρόβιλος που λέγεται Γιώργος Κέντρος και παίζει τον ρόλο του παππού κυριαρχεί, εξουσιάζει και δίνει τον τόνο σε όλη τη σειρά. Σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται και σαν ένας βράχος που δέχεται για χιλιάδες χρόνια τα κύματα πάνω του, το πρόσωπο και το κορμί του πριν καν αρχίσει να μιλάει, ουρλιάζουν την ιστορία αυτού του ανθρώπου, δηλαδή αυτού του ρόλου, τα μάτια του, οι συσπάσεις των μυών του προσώπου οι κινήσεις του σώματος δίνουν ένα τεράστιο ερμηνευτικό ρεσιτάλ.  Αυτό στην αρχή γιατί αμέσως μετά ο Γιώργος Κέντρος – σπουδαίος πάνω στη σκηνή όσο και μπροστά στην κάμερα χρόνια τώρα – βγάζει τη μεγάλη ερμηνευτική του παλέτα και ζωγραφίζει σε όλα τα χρώματα και σε όλες τις αποχρώσεις κάθε είδους συναίσθημα, τη σκληρότητα, τη σιγουριά, την αμηχανία, το μίσος, το συναίσθημα, την αμφιβολία, τα πιο διαφορετικά συναισθήματα, το ένα μετά το άλλο με μοναδικό τρόπο που τα βλέπεις σιγά σιγά να του μεταμορφώνουν το πρόσωπο, το σώμα, τη φωνή, τα μάτια πάνω απ’ όλα.

Η ταινία «Φόνισσα» της Νάθενα είναι εξαιρετική, όπως και όλοι συντελεστές και όλοι όσοι παίζουν, αλλά η παρουσία της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη εξουσιάζει και σκεπάζει τα πάντα. Το ίδιο και η παρουσία του Γιώργου Κέντρου στη σειρά «Έρημη Χώρα». Αν ήταν κάποιος λιγότερο καλός στη θέση του, έστω και πολύ λιγότερο καλός, η σειρά θα ήταν πάντα καλή, αλλά το ότι υπάρχει ο Κέντρος η σειρά ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του καλού. Η ερμηνεία του Γιώργου Κέντρου απογειώνει τη σειρά και τη στέλνει στο διάστημα -επαναλαμβάνω όχι πως όλοι οι άλλοι δεν έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά εκεί-…

σειρά έρημη χώρα

Υ.Γ. 1 Μπορώ να καταλάβω γιατί ο ANT1 την καλύτερη σειρά του που είναι «Οι Ψυχοκόρες» την προβάλει στη πλατφόρμα του μια και θέλει να τραβήξει συνδρομητές, αλλά η ΕΡΤ είναι κρατικό κανάλι. Έχουν ενθουσιαστεί λίγο παραπάνω εκεί στην Αγία Παρασκευή με το ERTFLIX και μακάρι να πηγαίνει καλά. Αλλά το σημαντικό δεν είναι ένα κρατικό κανάλι αυτό το καλό που έχει να το προσφέρει σε όλους ακόμα και σε αυτούς που είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να δουν κάτι άλλο από αυτό που δείχνει η τηλεόρασή τους;;

Υ.Γ. 2 Καταλαβαίνω τις ανάγκες επιβίωσης που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, αλλά ευτυχώς εδώ ξαναείδα τον Γιώργο Καραμίχο, ως ηθοποιό, ως καλό ηθοποιό όπως είναι πάντα μακριά από τηλεπαιχνίδια που νομίζω ότι δεν του κάνουν καθόλου καλό. Εδώ είναι αυτός που πρέπει.

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης, είναι δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου. Έχει γράψει μέχρι τώρα 20 βιβλία με θέμα την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, της νύχτας, του τραγουδιού και του μιούζικαλ και βιογραφικά βιβλία ανθρώπων του ελληνικού σινεμά. Αρθρογραφεί από το 1985 σε εφημερίδες, περιοδικά, έχει κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, προσφάτως και στο διαδίκτυο. Έχει επιμεληθεί επανεκδόσεις παλαιού υλικού σε CD, για ανθρώπους όπως η Αλίκη Βιουγιουκλάκη, η Τζένη Βάνου, η Σοφία Βέμπο, η Μαρινέλλα, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γιάννης Σπάρτακος, το σύνολο του κινηματογραφικού έργου του Νίκου Μαμαγκάκη, ειδικό αφιέρωμα για την ιστορία του τραγουδιού στο ελληνικό σινεμά κ.α. Στην τηλεόραση έχει κάνει το πρώτο πρωινό του MEGA το Κοκτέιλ, εκπομπές με συνεντεύξεις, αφιερώματα, μονογραφίες, ήταν στην κριτική επιτροπή του «Να η ευκαιρία», σχολιαστής στις ειδήσεις του STAR και μία πολιτική εκπομπή με την Όλγα Τρέμη στο MEGA. Αυτό τον καιρό αρθρογραφεί βέβαια στο youfly.com και στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Κάνει καθημερινά εκπομπή στις 15:00 με 16:00 στον Αθήνα 9.84 με τίτλο «Αθήνα, με ακούς;»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ