Ο ρόλος της Σοφούλας για πολλούς τηλεθεατές ίσως είναι ο πιο εκνευριστικός λόγω της στάσης που επιδεικνύει μέχρι σήμερα η ηρωίδα μας. Αρχικά την είδαμε να ερωτεύεται τον πρώην δάσκαλο της, μετά ερωτεύτηκε τον Άγγελο, τον οποίο στη συνέχεια χώρισε ενώ μετά τον ήθελε πάλι. Όταν τον αρραβωνιάστηκε τον χώρισε για δεύτερη φορά επειδή ερωτεύτηκε τον Βόσκαρη, με τον οποίο όπως είδαμε παντρεύτηκε.
Η συνέχεια γνωστή σε όλους. Η Σοφούλα οδηγεί το Βόσκαρη στη φυλακή και επιστρέφει στο Διαφάνι συνεχίζοντας να προκαλεί αντιδράσεις. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που την κατηγορούν για τη στάση της και την επιπολαιότητα της.
Την ίδια ώρα ο Άγγελος γνωρίζει την Σταυριανή η οποία τον φλερτάρει και καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον του. Ο Άγγελος αρχίζει να βλέπει με συμπάθεια την όμορφη κοπέλα θεωρώντας ότι μπορεί να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή του μαζί της.
Η Σοφούλα, το μοναστήρι και ο Άγγελος
Η Σοφούλα δεν θα αργήσει να μάθει για το φλερτ του Άγγελου με τη Σταυριανή, στις Άγριες Μέλισσες. Ζηλεύει, αλλά καταλαβαίνει πως είναι αργά για να αντιδράσει. Έτσι απογοητευμένη όπως είναι δηλώνει στους γονείς της, την απόφαση της να κλειστεί στο μοναστήρι.
Οι τελευταίοι προσπαθούν να τη μεταπείσουν. Τόσο ο Τόλλιας όσο και η Παγώνα τη θερμοπαρακαλούν να μείνει κοντά τους, λέγοντας της ότι θα τη στηρίξουν ενώ παράλληλα της τονίζουν πως δεν θα αντέξουν αν την χάσουν για δεύτερη φορά από το σπίτι τους.
Οι γονείς της Σοφούλας δεν διστάζουν να ζητήσουν και τη βοήθεια του Άγγελου, ο οποίος όπως θα δούμε στη συνέχεια της ιστορίας μας θα τη συγχωρέσει και το τέλος της σειράς θα βρει και τους δύο ευτυχισμένους.
Ποια είναι η Σταυριανή που ταράζει τη Σοφούλα στις Άγριες Μέλισσες;
Την Σταυριανή υποδύεται η όμορφη και ταλαντούχα ηθοποιός, Στεφανία Καλομοίρη η οποία έχει τελειώσει τη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Η Στεφανία από πολύ μικρή έδειξε την αγάπη της για την υποκριτική. Σε παλαιότερη συνέντευξη της έχει πει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Όταν ήμουνα μικρή μου άρεσε πολύ να μεταμφιέζομαι. Στο νηπιαγωγείο, απ’ ότι μου χει πει η μαμά μου είχα πάρει πολύ σοβαρά την απαγγελία ενός ποιήματος για μια αμυγδαλιά. Πρώτη δημοτικού στο τέλος της χρονιάς κάναμε παράσταση την Ντενεκεδούπολη του Ευγένιου Τριβιζά, όπου έκανα την κακιά καμινάδα και το ελατήριο.
Ενθουσιάστηκα τόσο που γράφτηκα στα μαθήματα του θεατρικού παιχνιδιού στο ολοήμερο σχολείο. Κάπου εκεί στην έκτη αποφάσισα ότι εγώ ηθοποιός θέλω να γίνω κι έτσι με παρότρυνση του μπαμπά μου έδωσα εξετάσεις στο Καλλιτεχνικό σχολείο του Γέρακα, το οποίο μόλις είχε δημιουργηθεί, στην κατεύθυνση του Θεάτρου – Kινηματογράφου.
Aκολούθησαν έξι χρόνια γεμάτα από μαθήματα υποκριτικής, δημιουργικής γραφής, χορού, θεατρολογίας αλλά και από πολλές παραστάσεις. Νιώθω ευγνώμων γι’αυτό το σχολείο και για τους καθηγητές του οι οποίοι μας δίδαξαν με μεγάλη αγάπη και έγνοια γι’αυτό που κάναν. Μακάρι όλα τα σχολεία να ήταν Καλλιτεχνικά.
Στεφανία Καλομοίρη: «Η υποκριτική για μένα είναι τρόπος επικοινωνίας»
»Στην τρίτη λυκείου, ενώ ήμουν θετική κατεύθυνση και στόχευα στο βιολογικό (όλοι στην οικογένεια επιστήμονες) παραδίδω λευκές κόλλες στις Πανελλήνιες και ξεκινάω εντατικά μαθήματα για να δώσω σε δραματικές σχολές. Δίνω εξετάσεις στο Εθνικό και στο Κρατικό και περνάω στη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου.
Η υποκριτική για μένα είναι τρόπος επικοινωνίας. Επειδή ως παιδί ήμουν μάλλον ντροπαλή και λιγομίλητη, ένιωθα πως πάνω στη σκηνή μπορούσα να μιλήσω για τα πράγματα που με καίνε με τα λόγια κάποιου άλλου.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως τα πράγματα που με καίνε είναι πάνω κάτω τα ίδια που καίνε όλους τους ανθρώπους και μέσω του θεάτρου γινόταν εφικτή η ταύτιση και το μοίρασμα. Η υποκριτική είναι η δημιουργία του εαυτού σου ως άλλου, ο οποίος άλλος υπάρχει μέσα σου».
Δείτε επίσης:
- Άγριες Μέλισσες: Μπάμπης και Ασημίνα έρχονται ξανά κοντά
- Άγριες Μέλισσες: Η Ασημίνα αρπάζει το παιδί – Έξαλλος ο Νικηφόρος
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
