Πλέον, η καρδιά του West End έχει σταματήσει να χτυπάει και θα υπάρξουν πολλά θύματα…
Πρόκειται για μια βιομηχανία που βγάζει εκατοντάδες εκατομμύρια- οι συμμετοχές 15,3 εκατομμυρίων ανθρώπων δημιούργησαν ακαθάριστα έσοδα 798,994.920 £ το 2019 (και δημιούργησαν 133,165,820 £ για το Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου) – αλλά κοστίζει επίσης μια περιουσία για να ανέβουν στη σκηνή όλες αυτές οι παραστάσεις.
Από το ταμείο των εισιτηρίων έως τους χειριστές των προβολέων και τους εκκεντρικούς σκηνοθέτες, από τους φοιτητές έως τους διευθυντές, η σκηνή του Θεάτρου του Λονδίνου απασχολεί ένα τεράστιο φάσμα ανθρώπων. Όλοι τους φοβούνται για μια μακρά περίοδο χωρίς δουλειά. Και καθώς τα νέα για το κλείσιμο του θεάτρου στο Λέστερ, το Σαουθάμπτον και το Σάουθπορτ φθάνουν στην πρωτεύουσα, η πραγματικότητα των απολύσεων και των ακυρωμένων συμβάσεων είναι μεγαλύτερη από ποτέ.
Η νέα πραγματικότητα λόγω κορωνοϊού δεν έχει γεμίσει με ανασφάλεια μόνο τον ελληνικό θεατρικό κόσμο, αλλά έχει πάρει γιγάντιες διαστάσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου. H θεατρική καρδιά του Λονδίνου, το West End, παραμένει κλειστό. Ένα θέατρο που «μπαίνει μέσα» 30.000 λίρες την εβδομάδα, με τα περισσότερα θέατρα να μην έχουν λάβει ακόμα ουδεμία κρατική ενίσχυση.
Πολλά ακόμα μεγάλα θέατρα όπως το Old Vic, το Young Vic, το Globe, το Sadlers Wells, το Royal Opera House και γενικά το 70% των σκηνών, δεν φαίνεται να μπορούν να αντέξουν μετά τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο. Και υπάρχουν ήδη τέσσερα μεγάλα θέατρα εκτός Λονδίνου, που κήρυξαν πτώχευση, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες. Τα περισσότερα χρειάζονται τουλάχιστον 60% πληρότητα για να λειτουργήσουν, επομένως δεν φαίνεται να υπάρχει καμία προοπτική για να ανοίξουν πριν το 2021.
Θέατρα
Ένα ακόμη θέατρο, το Sondheim (μέχρι πρόσφατα αποκαλούμενο Queen’s) έχοντας ως κύρια παράσταση το θρυλικό μιούζικαλ Les Miserables το οποίο έσπαγε ταμεία στην κυριολεξία, πλέον στέκει σιωπηλό επί της λεωφόρου Shaftesbury και της οδού Wardour…
Οι πόρτες του Sondheim ήταν κάποτε ανοιχτές όλη την ημέρα για το box office του θεάτρου. Κατά το απόγευμα όμως, ένα διπλό τζιν με μια φέτα λεμονιού -το κλασικό ποτό του West End- ήταν η αφορμή για συνομιλίες στα πολλαπλά φουαγιέ. Κόκκινα χαλιά, περίτεχνα γυψομάρμαρα, υποχρεωτικά ασπρόμαυρα αποθέματα παραγωγής των «ημερών που έχουν περάσει», με τα πανταχού παρόντα πρόσωπα του Βρετανικού Θεάτρου των Τζον Gielgud, Peter O’Toole και Laurence Olivier.
Πάνω από τα δύο τρίτα θα «βγουν εκτός λειτουργίας»
Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Θεάτρου του Ηνωμένου Βασιλείου, Julian Bird, δήλωσε στην Επιτροπή Ψηφιακών, Πολιτιστικών, Μέσων και Αθλητισμού ότι, σύμφωνα με νέα έρευνα, «το 70% των θεάτρων ή των εταιρειών παραγωγής, ή και των δύο, βγαίνει εκτός λειτουργίας μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους λόγω περιορισμένης ρευστότητας… εκτός εάν υπάρξει αλλαγή στην κυβερνητική υποστήριξη».
Περίπου 290.000 απασχολούνται επί του παρόντος στη βρετανική θεατρική βιομηχανία, με πάνω από το 70% αυτών να κινδυνεύουν. Λίγους μήνες πριν, ο καγκελάριος Rishi Sunak ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα παρέχει υποστήριξη στους αυτοαπασχολούμενους εργαζόμενους μέσω των συμβάσεων τους. Η υποστήριξη παρέχεται με τη μορφή επιχορήγησης σε μετρητά του 80% των κερδών τους, με ανώτατο όριο £ 2.500 το μήνα.
Τον Σεπτέμβριο, οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν το 70% της τελικής επιχορήγησης, με τους εργοδότες να συνεισφέρουν 10%. Τον Οκτώβριο, οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν το 60% και οι εργοδότες θα συνεισφέρουν το 20%. Στη συνέχεια, μετά από οκτώ μήνες αυτής της έκτακτης παρέμβασης, το πρόγραμμα θα κλείσει.
Σε δήλωση που εστάλη στο Euronews, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Royal Opera House, Alex Beard, δήλωσε ότι «πρέπει να ρίξουμε το επίκεντρο της τρέχουσας κρίσης που αντιμετωπίζουν τα θέατρα του Ηνωμένου Βασιλείου και να αντλήσουμε όλη τη συλλογικότητα και την αποφασιστικότητά μας για να επιβιώσουμε. Με απλά λόγια: χωρίς περαιτέρω κυβερνητική υποστήριξη, τα θέατρα μας θα κλείσουν, οι τέχνες θα συρρικνωθούν και μια γενιά ταλέντων θα μπορούσε να χαθεί στην ιστορία».
Κωνσταντίνα Μπιτζήλου
