Η αλήθεια είναι πως αν έχεις μελετήσει τις μυθολογίες διαφόρων εθνών του πολύ πολύ παλιού καιρού, δηλαδή στην πραγματικότητα τα στοιχεία των θρησκειών αυτών των ανθρώπων και από την Ασσυριακή και από την Αιγυπτιακή και τη Σκανδιναβική μυθολογία που κάπως έχω διαβάσει, η ελληνική μακράν απέχει…
Και αυτό γιατί οι Έλληνες στην αρχαιότητα ίσως ήταν μοναδικοί στην ιστορία των λαών και στην ιστορία των θρησκειών που δε θέλησαν καθόλου να ταλαιπωρηθούν από τους θεούς τους, αντιθέτως έφτιαξαν μια θρησκεία και μια ομάδα θεών στα μέτρα τους.
Χωρίς τη μεγαλοπρέπεια, το απόκοσμο και λίγο το εξωπραγματικό που χαρακτηρίζει άλλους θεούς, με μια τεράστια δύναμη βέβαια, για να υπάρχει και ο φόβος άρα και ο σεβασμός, σύμφωνα με τις θέσεις του φόβου και του σεβασμού του Μακιαβέλι, αλλά κατά τα άλλα για να το πω απλά και με πολύ χιούμορ, έφτιαξαν θεούς σαν τα μούτρα όλων μας. Που αγαπάνε, αγαπιόνται, από τις γυναίκες τους ή τους άντρες τους, εκδικούνται ή και μισούν, ζουν περιπέτειες που θα μπορούσε να ζήσει ο καθένας μας σε άλλα μεγέθη…
Ίσως για αυτό η ελληνική μυθολογία και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν είναι τόσο πολύ γνωστά και αγαπητά παντού ακόμα και σήμερα που ως θρησκεία δεν υφίσταται…
Τους βλέπουμε και σήμερα να κυριαρχούν όχι μόνο σε ταινίες ή βιβλία αλλά ακόμα και στην καθημερινή ζωή γιατί έχουν γίνει πια σύμβολα ο καθένας από αυτούς με εκείνο που εκφράζουν. Έτσι είναι πολύ εύκολο να χρησιμοποιήσεις πρόσωπα από την ελληνική μυθολογία για να εκφράσεις καταστάσεις του σήμερα…
Η ΑβγίΠαπ έγραψε ένα θεατρικό έργο που έχει τον εύγλωττο τίτλο «Το ξεκατίνιασμα του Ολύμπου» και θα ανέβει από τα μέσα Οκτωβρίου στο θέατρο OLVIO και είναι, όπως καταλαβαίνετε, μια σάτιρα, που χωρίς να το έχω δει, μια ιδέα πολύ έξυπνη, γι’ αυτό και αναφέρομαι σε αυτό από τόσο νωρίς. Γραμμένη σε έμμετρο λόγο στο ανεπανάληπτο στυλ του Μποστ, που προφανώς γράφτηκε για να σατιρίσει τα σημερινά ήθη και έθιμα των πολιτικών μας μάλλον, εντός και εκτός βουλής, αλλά – κοίτα πως το έφερε η μοίρα – και με ότι ζούμε τον τελευταίο ένα μήνα στις σχέσεις μας με τη χώρα στην από κει πλευρά του Αιγαίου, αλλά και με την ελπίδα μας σχετικά με το τι θα γίνει με τους συμμάχους μας, έρχεται και δένει σαν γάντι.
Η υπόθεση, λοιπόν, από ότι έμαθα είναι η εξής:
Λίγο πριν αρχίσει ο Τρωικός Πόλεμος στον Όλυμπο μαζεύονται οι θεοί σε συμβούλιο για να αποφασίσουν, τι στάση θα κρατήσουν όλοι μαζί αλλά και ο καθένας ξεχωριστά, αν θα πάνε με το μέρος των Τρώων ή των Ελλήνων, ποιους ήρωες θα υπερασπιστούν και ποιους όχι, σε ποιους θα σταθούν εχθρικοί και σε ποιους θα γίνουν αρωγοί. Η συζήτηση όμως και το συμβούλιο από ένα σημείο και μετά παρεκτρέπονται και από κει που ξεκινάνε όλα ωραία και καλά, σύντομα φτάνουν σε απίστευτο ξεκατίνιασμα μεταξύ τους… για την ακρίβεια στο «Ξεκατίνιασμα του Ολύμπου»…
Είναι σαν να διαβάζω για όλα αυτά που μαθαίνω τελευταία πως γίνονται στις Βρυξέλλες ή στην Ουάσιγκτον και τη στάση που θέλουν να κρατήσουν ή απέναντι μας ή απέναντι στον Ερντογάν. Η κυρία ΑβγίΠαπ πραγματικά έπιασε διάνα.
Σταματώ εδώ και θα επανέλθω…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
