Η επιλογή του έργου, όπως κάθε επιλογή που συμβαίνει στο Radar, δεν είναι τυχαία. Η Αναστασία Παπαστάθη ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον χειμώνα στο θέατρο Radar την παράσταση του έργου «Τρομεροί γονείς» του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Ζαν Κοκτώ, με την ίδια και τους: Στέλιο Γεράνη, Μαρία Μαυροματάκη, Βασίλη Τριανταφύλλου, Ευδοκία Ασπρομάλλη στους πέντε ρόλους του έργου.
Γράφει η Μαριλένα Θεοδωράκου
Όπως μου εξηγεί η ηθοποιός και σκηνοθέτις, τα έργα που ανεβαίνουν στο θέατρο που η ίδια δημιούργησε πριν από 5 χρόνια, έχουν να κάνουν με μια εργασία και έρευνα που ξεκίνησε με την «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ μια παράσταση που είχε μεγάλη επιτυχία και την αγκάλιασε το κοινό. Αυτή η παράσταση ήταν και η μεγάλη ώθηση που δόθηκε από το ίδιο το κοινό στο Radar για να συνεχίσει η Αναστασία Παπαστάθη την εργασία αυτή που γίνεται στο χώρο και η οποία εστιάζει στην ομαδικότητα και στην έρευνα των ανθρωπίνων σχέσεων.
«Οι Τρομεροί γονείς», λοιπόν, είναι μια συνέχεια της έρευνας πάνω στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Στην «Παρεξήγηση», όπως μου εξηγεί η σκηνοθέτις, φωτίζονταν και άλλα κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα, ωστόσο η έρευνα για τις οικογενειακές σχέσεις είχε ξεκινήσει από αυτό το έργο. Από εκεί ξεκίνησε και η συνεργασία της με τη Μαρία Σκούντζου που είναι στις παραστάσεις της από την έναρξη του Radar. Ακολούθησε το «Φαινόμενο Ρασομόν» ένα δικό της θεατρικό έργο εμπνευσμένο από διηγήματα του Ιάπωνα λογοτέχνη Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα και από αρχαίους μύθους “περί αληθείας” που ασχολιόταν με το θέμα της σχετικότητας της αλήθειας. Πάλι οι πηγές ήταν μια σκυτάλη και αυτό συνέχισε με το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο της Μάρσα Νόρμαν «Καληνύχτα μητέρα» που φωτίζει την σύνθετη σχέση μητέρας-κόρης και τώρα με τους «Τρομερούς γονείς» του Κοκτώ ανεβάζει ένα έργο που ασχολείται με έναν άλλο ισχυρό δεσμό, τη σχέση μάνας-γιου, αλλά καταπιάνεται και με τις συζυγικές και αδελφικές σχέσεις.
Για να το ανέβασμα μιας παράστασης, μου εξηγεί η Αναστασία Παπαστάθη, χρειάζεται αρκετό χρόνο γιατί κατά την γνώμη της η λεπτομέρεια είναι που δίνει ζωή σε ένα κείμενο και αυτό προσπαθεί να κάνει με την ομάδα που φτιάχνει κάθε φορά στο Radar. Ασχολείται πολύ με το κείμενο στις μεταφράσεις που κάνει μέχρι να βρει την κατάλληλη λέξη για να μπει στο στόμα του ηθοποιού ο οποίος καλείται να την εκφράσει την κατάλληλη στιγμή. Όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται χρόνο για να αναπτυχθούν κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο θέατρο με τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων του έργου. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να φτάνει το κείμενο στον θεατή, να τον αγγίζει και να του δημιουργεί συναισθήματα. Για να συμβεί αυτό πρώτα πρέπει να αισθανθούν οι ηθοποιοί, να βουτήξουν σε ατμόσφαιρες και καταστάσεις και στη συνέχεια να το μεταφέρουν στο θεατή ώστε να υπάρξει η αμφίδρομη σχέση. Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου άλλωστε, η ζωντανή αλληλεπίδραση.
Πιστεύει ότι η οικογένεια είναι ο πυρήνας μιας κοινωνίας, είναι το φυτώριο. Ότι συντελείται μέσα στην οικογένεια αποτυπώνεται στην κοινωνία. Εκεί μπαίνουν οι βάσεις για την διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού. Η ποιότητα στη σχέση γονέα παιδιού σχετίζεται με την ζωή του παιδιού ως ενήλικα και ως μέλος της κοινωνίας. Αν νοσεί η οικογένεια, νοσεί και η κοινωνία. Αυτό την προκαλεί να το ερευνήσει κάθε φορά και να ανοίξει διάλογο με τους θεατές μέσω των παραστάσεων που ανεβάζει αλλά και με συζητήσεις που οργανώνονται μετά την παράσταση με το κοινό και εισηγητές εξειδικευμένους ψυχοθεραπευτές.
Η οικογένεια που είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας καθώς και όλα τα θέματα που πραγματεύεται το έργο του Ζαν Κοκτώ – που παρεμπιπτόντως όταν ανέβηκε για πρώτη φορά το 1938 στο Παρίσι απαγορεύτηκε- ήταν που την έκαναν να το επιλέξει. Πιστεύει ότι αφορά όλους μας, αφορά την ελληνική οικογένεια και μέσα από τη μετάφραση που έχει κάνει και τον σύγχρονο τρόπο που το έχει προσεγγίσει, το έργο δίνει την ευκαιρία να ανοίξει ένας καινούργιος δημιουργικός διάλογος με τους θεατές.
Στην covid εποχή που διανύουμε ο άνθρωπος καλείται να αναμετρηθεί με δυσκολίες που τον υπερβαίνουν. Ο φόβος του θανάτου, η αντιμετώπιση του αιφνίδιου, ακόμα και ο βιοπορισμός του, καθώς παρατείνεται η πανδημία, μπαίνει σε αβεβαιότητα. Το θέατρο οφείλει να επιδείξει ψυχραιμία να κρατήσει αντιστάσεις, να συμβάλει βοηθητικά με τον δικό του μοναδικό τρόπο μέχρι το τέλος αυτής της περιπέτειας.
Το θέατρο Radar είναι ένας χώρος με ιδιαίτερη φροντίδα στην καθαριότητα και απολύμανση και έχει προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια της υγείας των θεατών σύμφωνα με τους κανόνες του Υπουργείου Υγείας. Επίσης δεν λείπει η φροντίδα των ΑΜΕΑ με ειδική ράμπα πρόσβασης στην πλατεία.
Για τους «Τρομερούς γονείς» ήδη έχουν γίνει κάποιες συναντήσεις με τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης και όλοι μαζί θα βρεθούν ξανά στα τέλη Αυγούστου για να συνεχίσουν τις πρόβες τους. Η σεζόν στο Radar θα ανοίξει τον Οκτώβριο με το «Καληνύχτα μητέρα», την παράσταση που αυτό το καλοκαίρι κάνει περιοδεία σε ανοιχτούς χώρους με πρώτο σταθμό την παράσταση που πραγματοποιήθηκε στις 19 Ιουλίου στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας και επόμενους σταθμούς στις 4 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Στάδιο Καλλιθέας «Γρηγόρης Λαμπράκης» και στις 18 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Βριλησσίων «Αλίκη Βουγιουκλάκη».
