Το πρώτο του μυθιστόρημα εκδόθηκε από τον Καστανιώτη όταν ήταν εικοτεσσάρων χρονών, ένα βιβλίο που όπως λέει ο ίδιος δεν έχει σχέση με τα υπόλοιπα.
Γράφει η Μαριλένα Θεοδωράκου
Μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι το επόμενο, ωστόσο νιώθει ότι το πρώτο του βιβλίο ήταν «Η πράσινη πόρτα» ένα παράξενο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το 2002 και το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω.
Τα βιβλία του Δημήτρη Σωτάκη μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες. Είναι ένας από τους τυχερούς, θα μπορούσαμε να πούμε, συγγραφείς που τα βιβλία του κυκλοφορούν στα γαλλικά, τουρκικά, σερβικά, ολλανδικά, ιταλικά, δανεζικά, αραβικά, κινεζικά κ.ά. Μετά την «Πράσινη πόρτα» άρχισε σταδιακά να βρίσκει ένα δικό του στίγμα, ακολούθησε μια συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το 2004 και το 2005 έβγαλε το πρώτο του μυθιστόρημα στις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο «Παραφωνία». Έτσι, ξεκίνησε αυτό το ταξίδι μέχρι σήμερα που έχουν εκδοθεί δώδεκα βιβλία του με τελευταίο τον «Μεγάλο Υπηρέτη» που διαβάσαμε πέρυσι τον Νοέμβριο από τις εκδόσεις Κέδρος.
Η μετάφραση των βιβλίων του ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια, ειδικά το «Θαύμα της αναπνοής» ένα μυθιστόρημα του 2009 που έχει μεταφραστεί σε πάνω από δέκα γλώσσες, όπως και τα πιο πρόσφατα βιβλία του «Μεγάλος Υπηρέτης» και «Ο Κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο». Το «Θαύμα της αναπνοής έχει κερδίσει το Athens Prize for literature, ενώ ήταν υποψήφιο για τα βραβεία Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας και Jean Monnet στη Γαλλία.
Συζητάμε για το θέμα της μετάφρασης της ελληνικής λογοτεχνίας σε άλλες γλώσσες, κατά πόσο βοηθά η γλώσσα μας σε αυτό και μου εξηγεί πόσο σημαντικό είναι να γίνεται αυτό. Είναι ένα μεγάλο θέμα της χώρας μας, καθώς δεν υπάρχει στρατηγική, ούτε κάποια προσπάθεια από μέρους της πολιτείας, γι’ αυτό και σπάνια βλέπουμε ελληνικά βιβλία να μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες. Η ελληνική γλώσσα, αν και τόσο σημαντική για τον πλανήτη γη, ανήκει στις μικρές γλώσσες με την έννοια ότι ομιλείται από μικρό μέρος του πληθυσμού. Σαφώς αυτό είναι ένα αντικειμενικό πρόβλημα, μου λέει ο συγγραφέας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όπως ο ίδιος έχει συζητήσει με συναδέλφους του είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως στρατηγική από την πολιτεία για το ελληνικό βιβλίο στο εξωτερικό. Επιπλέον, δεν υπάρχει Εθνικό Κέντρο Βιβλίου όπως υπήρχε μέχρι πριν από κάποια χρόνια, δεν υπάρχουν υποτροφίες για μεταφράσεις, επιχορηγήσεις ούτε άλλη υποστήριξη.
Ο ίδιος είχε την τύχη να δει τα βιβλία του να μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες και καθώς η συζήτησή μας γυρίζει στο θέατρο τον ρωτάω κατά πόσο θα έβλεπε κάποιο ή κάποια από τα βιβλία του να ανεβαίνουν στη θεατρική σκηνή. Πριν από δύο χρόνια είχε ξεκινήσει κάτι με τη Ρούλα Πατεράκη που δεν έχει ευδοκιμήσει ακόμα πάνω στο βιβλίο του «Ο Κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο». Ο ίδιος αγαπάει το θέατρο και με τον έναν ή άλλον τρόπο το θέατρο όλο και τον γυροφέρνει και βρίσκεται μέσα στο χώρο με φίλους ηθοποιούς. Βλέπει λοιπόν, ότι τα δύο τελευταία του βιβλία «Ο Κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο» και ο «Μεγάλος Υπηρέτης», ίσως και το «Θαύμα της αναπνοής» θα μπορούσε να τα δει επί σκηνής. Ήδη στα Σκόπια γίνονται πρόβες για το «Θαύμα της αναπνοής» και ίσως ανέβει τον επόμενο χρόνο σε κάποιο θέατρο εκεί.
Τα θέματα που τον απασχολούν είναι η διαχείριση της ίδιας μας της ζωής, το πως ο σύγχρονος άνθρωπος διαχειρίζεται τη ζωή του προκειμένου να επανακτήσει μια δεύτερη βελτιωμένης έκδοσης ζωή. Όλοι θυσιάζουμε το παρόν για να περιμένουμε λαχταρώντας ένα ιδανικό μέλλον, κάτι που είναι μάταιο. Αυτός είναι ο κύριος άξονας των μυθιστορημάτων του στα οποία κυριαρχεί το στοιχείο της φαντασίας, δεν είναι science fiction όπως υπάρχει ο όρος, είναι fiction δηλαδή μια κατ΄επίφαση πραγματικότητα, ανθρωποκεντρικά με αλλόκοτες και παράδοξες ιστορίες. Για παράδειγμα, στο τελευταίο του βιβλίο «Ο Μεγάλος Υπηρέτης» ο ήρωας είναι ένας εύπορος επιχειρηματίας ο οποίος για να βάλει σε μια τάξη την χαοτική ζωή του προσλαμβάνει έναν οικονόμο. Μόλις έχει χωρίσει, είναι εγκλωβισμένος στη δουλειά του, χωρίς κοινωνικές συναναστροφές και για να βάλει σε μια τάξη το χάος της ζωής του προσλαμβάνει κάποιον για αυτή τη δουλειά. Με το που μπαίνει αυτός ο άνθρωπος στο σπίτι του γίνεται κάτι πολύ παράξενο και διαταράσσεται όλη η ισορροπία, πηγαίνουν σε υπαρξιακά αδιέξοδα σε μια σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αυτά τα δύο άτομα. Τη συνέχεια θα την διαβάσετε στο βιβλίο «Ο Μεγάλος Υπηρέτης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
