Ο Τάκης Μουσαφίρης ο σπουδαίος συνθέτης, έφυγε σήμερα από τη ζωή και ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για τον απλό και πάντα χαμογελαστό άνθρωπο που μας χάρισε γνωστά και αγαπημένα τραγούδια.
Τάκης Μουσαφίρης – ο συνθέτης που ξεχώριζε
Όταν κάνεις μια δουλειά η οποία σε φέρνει σε επαφή με καλό ή κακό τρόπο, αδιάφορο, με ανθρώπους ας πούμε διάσημους, σίγουρα αγαπημένους ή μισητούς σε πολύ κόσμο ή και τα δυο, καλλιτέχνες, πολιτικούς, πνευματικούς ανθρώπους ή και απλά τσογλάνια που όμως απασχολούν τη δημοσιότητα λίγο παραπάνω, αν γνωρίσεις κάποιους από αυτούς αμέσως αποκτάς μια γνώμη για αυτούς. Ενδεχομένως να αποκτήσεις και μια φιλική σχέση – αν και σε αυτή τη δουλειά αυτό είναι επικίνδυνο για πολλούς λόγους.
Σίγουρα κάποιοι ξεχωρίζουν. Κάποιοι μένουν στην καρδιά σου. Και κάποιους άλλους η καρδιά σου τους εξορίζει στο πυρ το εξώτερο…
Όταν γνώρισα τον Τάκη Μουσαφίρη ούτε εντυπωσιάστηκα και ούτε και γοητεύτηκα. Απλώς με ζέστανε το φως της ψυχής του. Ήταν τότε ακόμα όταν το γνώρισα εγώ, στα ντουζένια του που λένε. Η μια επιτυχία έφερε την άλλη. Οι δίσκοι και τα τραγούδια του πωλούσαν δεκάδες χιλιάδες αντιτύπων. Οι λαϊκοί τραγουδιστές- που τότε ήταν λαϊκοί τραγουδιστές με ονόματα και ταλέντα βαριά σαν ιστορία και όχι λαϊκίστικοι και σκυλάδες όπως εξελίχθηκαν τα κατοπινά χρόνια-, παρακαλούσαν για ένα τραγούδι του. Και σε αυτό το είδος το ανφάν γκατέ έμεινε με τα τραγούδια του Τάκη Μουσαφίρη.
Πολλοί λαϊκοί τραγουδιστές ερμήνευσαν τραγούδια του
Ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Στράτος Διονυσίου, η Ρίτα Σακελλαρίου, η Δούκισσα, ο Τόλης Βοσκόπουλος είναι μερικοί από αυτούς που ερμήνευσαν και πέρασαν τα τραγούδια του στην επιτυχία και πολλά από αυτά, ναι γιατί όχι, στην αθανασία.
Εγώ ο ξένος, Ένα λεπτό περιπτερά, Χιονάνθρωπος, Μια ζωή πληρώνω και άλλα και άλλα και άλλα. Για παραπάνω από μια εικοσαετία ο Τάκης Μουσαφίρης ήταν το 10 το καλό της Ελληνικής δισκογραφίας.
Αυτό βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να το καταλάβεις αν δεν το γνώριζες. Δεν ήταν ένας «επιτυχημένος», δεν ήταν ένας «λαϊκός άνθρωπος», δεν ήταν «διανοούμενος», δεν ήταν καν ένας «κορυφαίος καλλιτέχνης»…
Ήταν ένας χαμογελαστός και ευγενικός άνθρωπος. Μια καλοσυνάτη ψυχή που έκανε τη δουλειά του με αγάπη όσο μπορούσε καλύτερα και κυρίως ακομπλεξάριστα. Έγραφε τραγούδια για να διασκεδάζει ο κόσμος. Πιθανότατα τα μικρά αυτά δημιουργήματα των λίγων λεπτών έβγαιναν απευθείας από την ψυχή του στην πιο απλή άλλα όχι και απλοϊκή μορφή τους. Δεν είχε το «κόμπλεξ του δημιουργού». Kαι όσο θυμάμαι δεν προσπάθησε να κάνει πράγματα πιο φιλόδοξα που θα του έδιναν άλλον αέρα «ποιότητας».
Λαϊκά τραγούδια έγραφε από την αρχή ως το τέλος. Και το τέλος το αποφάσισε εκείνος. Κανείς άλλος. Για λόγους που δεν έμαθα ποτέ κάποια στιγμή σχεδόν στο πικ της δόξας του ενώ δεν είχε πάψει ποτέ να κάνει επιτυχίες ο Τάκης Μουσαφίρης τα παράτησε όλα και αποσύρθηκε…
Δεν έμαθα ποτέ γιατί το έκανε. Και από ασαφείς πληροφορίες μάθαινα ότι πήγε στην πατρίδα του τα Γιάννενα και ζούσε εκεί ήσυχα.
Αυτά τα απλά 3λεπτα υπέροχα διαμαντάκια που μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν τον τρόπο που σε αντιμετώπιζε στην γνωριμία μαζί του. Ή τουλάχιστον αυτό εισέπραξα εγώ. Kαι στο κάτω κάτω της γραφής εγώ γράφω αυτό το κομμάτι για τον Τάκη Μουσαφίρη.
Ένας άνθρωπος που ξεχείλιζε από συναισθήματα
Απλός, ευαίσθητος και γεμάτος από συναισθήματα, από αγάπη, από χιούμορ, από αγάπη για τη δουλειά του και τους ανθρώπους της δουλειάς του με δυο μάτια που ξεχείλιζαν χαρά και συναίσθημα και ένα πρόσωπο που φαινόταν πως δεν ήταν το κάστρο που έκρυβε μια άσχημη πολιτεία.
Έφυγε σήμερα 11 Μαρτίου το πρωί γύρω στα 20 και κάτι χρόνια από το αντίο του.
Έτσι όπως δεν ήταν άνθρωπος των δημοσιών σχέσεων και της πανταχού παρούσας προσωπικότητας αρκετοί είχαν ακούσει το όνομα χωρίς να ξέρουν πολλά για αυτόν. Άλλοι δεν είχαν ακουστά καν το όνομα. Τα τραγούδια του όμως τα ξέρανε, τα ξέραμε όλοι.
Και τώρα… κλείνει ο κύκλος του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού
Έφυγε πρώτος οικειοθελώς και παρακολούθησε από μακριά τον κόσμο του να φεύγει. Τον Διονυσίου , τη Σακελλαρίου, τη Δούκισσα τον Μητροπάνο τελευταίο και στο τέλος τους ακολούθησε και ο ίδιος για να μπορέσει να κλείσει ο κύκλος του αυθεντικού της λαϊκής φουρνιάς τραγουδιού.
Πάρα πολλές φορές είχα σκεφτεί να τον ψάξω να τον βρω. Αλλά ξέρετε πως είναι η ζωή, ότι δεν είναι επείγον περνάει στην κατηγορία Από Δευτέρα και καταλαβαίνεις πόσο λάθος έχεις κάνει με αυτήν την μετάθεση ενδιαφέροντος.
Μια αφιέρωση σε έναν δίσκο του με ένα ποιηματάκι που είχε γράψει για εμένα εκείνη τη στιγμή καμιά φορά με έκανε να θυμάμαι και να τον σκέφτομαι και να εύχομαι βέβαια να είναι καλά.
Ο Τάκης Μουσαφίρης, η μάλλον το σώμα και το πνεύμα που φιλοξένησε συνειδητά και με αγάπη έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη, τραγουδοποιό έφυγε από τη ζωή και μαζί του εννοείται έφυγε ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που δεν έγραφαν τις νότες « με το αίμα της καρδιάς τους» αλλά με την καρδιά τους…
Και εγώ τον θυμάμαι με πολύ αγάπη. Και του εύχομαι καλό ταξίδι και να είναι καλά εκεί που πάει ή τουλάχιστον να είναι τόσο καλά όσο του αξίζει…
Δείτε επίσης:
- Πέθανε ο σπουδαίος συνθέτης Τάκης Μουσαφίρης
- Γιώργος Ζαμπέτας: Έφυγε σαν σήμερα, Ο πιο καλός ο μαθητής
- Μάνος Ελευθερίου: Τα λόγια που έγιναν τραγούδια
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
