Τη Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου, η ταλαντούχα ερμηνεύτρια θα ανέβει στη σκηνή του Βεάκειου στον Πειραιά, για να «συναντήσει» τη Μελίνα μέσα από τραγούδια μεγάλων συνθετών, που έχει σφραγίσει με τον μοναδικό της τρόπο.
Η μουσική παράσταση «Θα ζω μες στο τραγούδι» είναι μια γιορτή αφιερωμένη στη ζωή μιας υπερήφανης γυναίκας που εξάντλησε χωρίς συμβιβασμούς τα όρια της ύπαρξής της.
Στις 22 Σεπτεμβρίου ανεβαίνετε στη σκηνή του Βεάκειου στον Πειραιά για ένα μεγάλο αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη. Τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας;
Είναι μια παράσταση αφιερωμένη στη ζωή της και στα τραγούδια που στιγμάτισε και μας στιγμάτισαν. Θα τη φέρουμε λίγο πιο κοντά μας, θα τη μάθουμε καλύτερα και θα τραγουδήσουμε μαζί της…
Τι συμβολίζει η Μελίνα Μερκούρη για εσάς; Και ποια είναι η σχέση σας μαζί της από τα παιδικά σας χρόνια ενδεχομένως, έως σήμερα;
Θα σας πω ότι για κάποιο λόγο η προσωπικότητά της μου ήταν πολύ οικεία από όταν ήμουν μικρό παιδάκι. Ένιωθα τη γυναίκα αυτή πολύ κοντά μου χωρίς ποτέ να μπορώ να ξέρω το γιατί. Όσο προχωρούσε η έρευνά μου για τη ζωή της και όλη της την ιστορία, αυτή η αίσθηση έγινε ακόμη εντονότερη. Την κατανοώ. Βαθιά. Ταυτίζομαι. Δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή ότι πάω να κάνω κάτι έξω από μένα ή ότι πρέπει να παίξω έναν ρόλο. Έρχομαι απλά σε επαφή με κάτι που ήδη υπάρχει μέσα μου. Θα είμαι εγώ πάνω στη σκηνή και θα τραγουδήσω με τον δικό μου τρόπο… έτσι κι αλλιώς τις ερμηνείες της, τις έχω μέσα μου βαθιά. Κάποιες προσωπικότητες είναι μοναδικές και έχουν την ιδιότητα να μπορούν να συνδέονται με κάτι πολύ μεγάλο, μια ιδέα, μια χώρα, ένα κίνημα, έναν πολιτισμό. Μια τέτοια προσωπικότητα ήταν και η Μελίνα Μερκούρη.
Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η «συνάντησή» σας μαζί της δεν είναι μια αναμέτρηση, αλλά μια προσέγγιση…
Ακριβώς έτσι. Πιο πολύ νιώθω ότι συνομιλώ μαζί της και προσπαθώ μέσα από την κατανόηση αυτού που ήταν να τη φέρω πιο κοντά και στον κόσμο.
Τι έχετε «ζηλέψει» από την πορεία της και από τα στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας της;
Έχω θαυμάσει τον τσαμπουκά της και την ελευθερία έκφρασης.
Αν ήταν ακόμα στη ζωή, ποιο πιστεύετε ότι θα ήταν το σχόλιό της για τη σημερινή κοινωνική και πολιτική κατάσταση αλλά και την ασφυκτική κατάσταση που έχει δημιουργήσει η πανδημία του κορονοϊού στον πολιτισμό και σε κάθε έκφανση της ζωής μας;
Πιστεύω θα ήταν κάτι του τύπου: Ο πολιτισμός δεν φιμώνεται ούτε η ζωή! Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα σιωπούσε.
Τα μέτρα αυτά για την πλειοψηφία των συναδέλφων είναι απαγορευτικά. Δηλαδή οι παραγωγές δε θα μπορούν να βγουν οικονομικά με αποτέλεσμα να μη γίνονται φυσικά στο τέλος. Ούτε ξέρω πόσες συναυλίες ακυρώθηκαν φέτος. Ούτε και για μένα δεν ξέρω τον αριθμό. Πάμε στο άγνωστο και το κακό είναι ότι δεν έχουμε και βάρκα την ελπίδα όπως τα βλέπουμε τα πράγματα. Εγώ έχω ταξιδέψει με γεμάτα αεροπλάνα αυτή την περίοδο. Δεν καταλαβαίνω τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Είναι σα να έχουμε στοχοποιηθεί. Και σκεφτείτε ότι δεν είναι μόνο οι τραγουδιστές και οι μουσικοί που πλήττονται από αυτό. Είναι όλοι οι τεχνικοί, όλοι οι άνθρωποι της παραγωγής, όλοι οι δημιουργοί.
Οι πιο πολλές μουσικές σκηνές στη χώρα έχουν τέτοια χωρητικότητα που αν τη μειώσεις στο μισό απλά είναι προτιμότερο να μην ανοίξουν. Δε θα μπορούν πρακτικά να φιλοξενήσουν σχήματα και επίσης δεν ξέρουμε κι αν ο κόσμος με τέτοιες συνθήκες θα θέλει να έρθει σε έναν κλειστό χώρο φορώντας μάσκα. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα θέατρα. Φανταστείτε ένα θέατρο που έχει 100 θέσεις και προσπαθεί να κρατηθεί όρθιο έτσι κι αλλιώς λόγω δύσκολων εποχών αυτά τα χρόνια, να μπορεί να βάλει μόνο 50 άτομα μέσα. Δεν μπορεί να πληρωθεί έτσι τίποτα και κανείς.
Τι μας διδάσκει κατά τη γνώμη σας όλη αυτή η δοκιμασία;
Την τεράστια ανάγκη να πετάξουμε τις τηλεοράσεις στα σκουπίδια αρχικά. Κι έπειτα να έρθουμε σε επαφή με εμάς τους ίδιους και μετά με τον διπλανό μας. Όόχι μέσω Facebook ούτε μέσω αναρτήσεων στο Instagram. Έχουμε χάσει όλοι το στόχο και την ουσία κι αυτή η κατάσταση μας ωθεί στην απόλυτη και καθολική αποξένωση. Είναι πόλεμος, απλά διαφορετικός κι όχι λιγότερο επικίνδυνος.
Τίποτα ποτέ δε θα είναι το ίδιο χωρίς τον Θάνο. Όσα αφιερώματα και να του κάνουμε. Ήταν η ψυχή του που έδινε όλη τη μαγεία. Ευτυχώς το έργο του είναι τόσο δυνατό που μπορούμε κι εμείς να αντλούμε από αυτό δύναμη και ενέργεια κάθε φορά και να το νιώθει και ο κόσμος όταν το μοιραζόμαστε. Αλλά ποτέ δε θα είναι το ίδιο. Η συναυλία στο Μέγαρο τον Ιανουάριο ήταν πολύ δύσκολη για όλους μας. Εγώ ακόμη δεν έχω συμβιβαστεί με την ιδέα του χαμού του. Ακόμη του μιλάω σας ομολογώ… Έχω εδώ το πορτραίτο που του είχα φτιάξει και είναι πολλές φορές σαν να είναι εδώ και να μπορώ να του απευθυνθώ. Και με έναν μεταφυσικό τρόπο νιώθω ότι είναι μεταφυσικό τρόπο νιώθω ότι είναι.
Η επιθυμία μας είναι η παράσταση για την Μελίνα Μερκούρη να συνεχίσει το ταξίδι της και το χειμώνα σε θεατρικές σκηνές. Αυτό όπως είπαμε θα εξαρτηθεί φυσικά από το τι μας περιμένει παρακάτω. Περιμένουμε την κυκλοφορία του διπλού βινυλίου με την παράσταση πιάνο φωνή που είχαμε κάνει με τον Θοδωρή Οικονόμου. Ένα project που ήταν σταθμός στην πορεία μου και ήθελα πολύ να καταγραφεί και παράλληλα θα μπούμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε καινούριο υλικό. Το «Θα Μεγαλώνω» ας πούμε ότι είναι ο προπομπός των νέων τραγουδιών που θα ετοιμάσουμε.