Κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής παραμονής στο σπίτι, μας έλειψαν όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος- λατρεμένος δημιουργός που έχει σφραγίσει ολόκληρη εποχή με τα τραγούδια και τη μουσική του- είναι ένας από τούς ανθρώπους πού θέλαμε να μάθουμε τα νέα του, καθώς από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε πρίν από μερικούς μήνες, πέρασε πολύς καιρός.
Το χειμώνα τον απολαύσαμε στο χώρο που εμφανιζόταν, σε ένα υπέροχο πρόγραμμα που επιμελήθηκε ο ίδιος. Ήταν μαζί του η μοναδική Αλέκα Κανελλίδου κι εκλεκτοί συνεργάτες.
Αφού δεν μπορούσαμε να βρεθούμε από κοντά, αποφασίσαμε να τα πούμε τηλεφωνικά και να σας μεταφέρουμε τη συνομιλία μας.
ΜΚ: Γιώργο μου καλημέρα, αγαπημένε, λατρεμένε που μας λείπεις τόσο πολύ. Τι κάνεις;
ΓΧ: Καλημέρα και από μένα.
ΜΚ: Πως είσαι;
ΓΚ: Εδώ, με τη Μαρία είμαστε.
ΜΚ: Η καλύτερη παρέα, η σύντροφος σου, σύντροφος μίας ζωής..
ΓΧ: Ένα συμβόλαιο ζωής και περισσότερο για το τέλος ήτανε που μείναμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Πάντα μας ενδιέφερε να είμαστε μαζί συντροφικά και το πετύχαμε, μέχρι τώρα τουλάχιστον…
ΜΚ: Φτού σας!
ΓΧ: Να δούμε και για πόσο καιρό (γελάει) γιατί είμαστε ευπαθείς ομάδες εμείς λόγω ηλικίας… Εν πάση περιπτώσει ας πούμε ότι εγώ σαν προσωπικότητα και σαν οντότητα δεν ήμουν πολύ του έξω για να είμαι ειλικρινής. Εμείς οι μουσικοί-γιατί υπήρξα μουσικός της πιάτσας κάποτε- και μάλιστα θα ήθελα να πω το πόσο ενδιαφέρομαι για τα παιδιά, τους σύγχρονους μουσικούς και τους επαγγελματίες που περνάνε πάρα πολύ δύσκολες στιγμές αυτή τη στιγμή – και θα έπρεπε να γίνει κάτι για αυτούς-, γιατί ήδη έρχονται από μια πολύ βεβαρημένη κατάσταση πριν από την επιδημία. Είχαν ένα με δυο μεροκάματα την εβδομάδα.
ΜΚ: βέβαια, βέβαια…
ΓΧ: Δεν τούς κρατάει και το λίπος – ας πούμε- μίας προηγούμενης κατάστασης για να μπορούν να αντεπεξέλθουν. Και μακάρι να γίνει κάτι για αυτούς που πάσχουν. Εγώ λοιπόν σαν μουσικός και όλοι οι μουσικοί- αυτή είναι η μοίρα μας- δεν έχουμε κοινωνικότητα. Από μικρό παιδάκι πάντα έκανα παρέα με τους συναδέλφους μου που παίζαμε στην ορχήστρα, ας πούμε τον μπασίστα, τον ντράμερ, αλλά δεν είχαμε φίλους και φίλες κλπ όπως άλλα παιδιά από τα σχολεία ή αλλού. Κι εμένα δε μου στοίχισε τόσο πολύ μπορώ να πω το γεγονός ότι δε βγαίνω έξω τώρα, γιατί και πριν ήμουν έτσι, λίγο μονόχνοτος. Η Μαρία με τσιγκλούσε περισσότερο για να βγούμε έξω και ήταν και το παράπονο της αυτό. Τώρα βέβαια εγώ δεν έχω και τύψεις, αισθάνομαι πάρα πολύ ωραία γιατί δεν μου λέει τίποτα για το έξω! (γελάμε και οι δύο)
ΓΧ: Έχω βρει χρόνο και για τη μελέτη μου που κάνω πάντα, διαχρονικά στο πιάνο και όλοι λένε ‘’ακόμα μελετάτε κύριε Χατζηνάσιε’’! “Ρε παιδιά δε μελετάω λέω Μπαχ και Μπετόβεν και Σοπέν! “, μελετάω ασκήσεις που κάνω για τα δάχτυλα μου, να τρέχουν όταν δεν μου ‘ρχεται κάτι στο μυαλό επειδή αυτοσχεδιάζω, να μου βγαίνει εύκολα… Κι έτσι περνάω λοιπόν την ώρα με τη μελέτη μου αυτή και μετά έχω το διάδρομο που κάνω, μισή ωρίτσα.
ΜΚ: Μπράβο, πολύ ωραία
ΓΧ: Βέβαια βέβαια, κάθε μέρα.
ΜΧ: Να υποθέσω λοιπόν ότι δε βγαίνετε καθόλου έξω;
ΓΧ: Όχι
ΜΧ: Ούτε γύρω γύρω από το σπίτι, έτσι, μια βολτίτσα για περπάτημα;
ΓΧ: Ναι, ναι βγαίνουμε, έχουμε μια ρεματιά εδώ η οποία είναι υπέρτατου κάλλους, ας πούμε την άνοιξη τώρα με τα δεντράκια και τα λουλούδια…
ΜΚ: Φαντάζομαι τα χρώματα και τα αρώματα…
ΓΧ: Ναι, ναι, μόνοι μας είμαστε, δε βλέπεις κανέναν εδώ, έτσι κάνουμε μια βολτίτσα και γυρίζουμε.Όταν κάνω βόλτα σταματάω το διάδρομο βέβαια … Δε τα συνδυάζω, μην τρελαθούμε τώρα..
ΜΚ: Α, είπα κι εγώ…
ΓΧ: Ε ναι τώρα να δίνω συμβουλές εγώ στους άλλους… (γελάει)
ΓΧ: Επειδή όλοι έχουμε το Νetflix τώρα, κι εγώ δεν είμαι καλός με τις συνέχειες γιατί αισθανόμουν όμηρος μιας κατάστασης έπρεπε να βρω το ένα, το δέκα και μετά το δεκαπέντε και μετά να περιμένω το δεύτερο κύκλο… Τώρα όμως που έχω άνεση, μπήκα σε αυτό το κλίμα και βλέπω και σειρές.
ΜΚ: Πώς σου φαίνεται λοιπόν τώρα, βαριέσαι ή το κάνεις με χαρά;
ΓΧ: Τρελαίνομαι αφού κάνω το χρέος μου για τον εαυτό μου!
ΜΧ: Έλα πες μου, τι βλέπετε;
ΓΧ: Δε βλέπουμε, η Μαρία δεν, η Μαρία έχει άλλα, δικά της.
ΜΚ: Α, εντάξει
ΓΧ: Δε βλέπουμε μαζί τηλεόραση
ΜΚ: Άρα Netflix για σένα
ΓΧ: Η Μαρία βλέπει άλλα, ρομαντικά και συναισθηματικά εμένα μ’ αρέσουν τα, πώς τα λένε, τα δράσης.
ΜΚ: Πιστολίδι, κατασκοπευτικά κτλ;
ΓΧ: Ναι
ΜΚ: Κι εμείς αυτά βλέπουμε, ταινίες δράσης, περιπέτειες, εγκληματίες…
ΓΧ: Αυτά βλέπω και βλέπω και κάποια έργα, βλέπω μετά ειδήσεις σίγουρα, έτσι για να ενημερωθώ.
ΜΚ: Έχετε στο σπίτι παρέα και το σκυλάκι σας, το παίρνετε μαζί έξω στη βόλτα σας;
ΓΧ: Το σκυλάκι για βόλτα δεν είναι
ΜΚ: Είναι τού σπιτιού, τού καναπέ μόνο;
ΓΧ: Ναι, το σκυλάκι είναι πιο πολύ της Μαρίας που την αγαπάει και αυτό, τη βλέπει σαν μάνα του.
ΜΧ: Εγώ το λατρεύω, είναι γλύκας, είναι ζουζουνάκι.
ΓΧ: Εμένα με εκνευρίζει λίγο, γιατί αρχίζω και ζηλεύω! Δηλαδή, τέτοιο πράγμα, τέτοια αγάπη που να τη βρεί, ούτε από άνθρωπο πια!
ΜΚ: Εγώ τον έχω δει να τρίβεται στα πόδια σου, σ’αγαπάει κι εσένα πολύ. Πώς τον λέτε;
ΓΧ: Σταρ, μόλις έρθει καμιά τηλεόραση εδώ πέρα …
ΜΚ: ναι;
ΓΧ: Πρώτη μούρη!
ΜΚ: Εμ είδες; (γελάμε)
ΓΧ: Να βγεί αμέσως! τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί ποτέ!
ΜΚ: Είναι γλύκας, είναι γλύκας! Τα παιδιά πώς είναι; τα εγγόνια σας;
ΓΧ: Τα παιδιά, καλά, τα εγγόνια μου και η κόρη μου με τον άντρα της ζουν στην Ελβετία.
ΜΚ: Φαντάζομαι πως θα σας λείπουν πάρα πολύ, δε μπορούν να ταξιδέψουν κιόλας…
ΓΧ: Περάσανε την ασθένεια.
ΜΚ: Αλήθεια;
ΓΧ: Και το ξεπέρασαν ευτυχώς
ΜΚ: Ποιός από όλους αρρώστησε, η κόρη σας, ο γαμπρός, η τα εγγόνια;
ΓΧ: Η μικρή , και ο γαμπρός μου και η Ρίτα ναι, με 39 πυρετό και είχαν και πόνους.
ΜΚ: Πόσο βαριά το πέρασαν, είχαν και τη δύσπνοια που λένε; τι άλλα συμπτώματα είχαν;
ΓΚ: Τα συμπτώματα της γρίπης που ξέρουμε όλοι περίπου, να πονάει το σώμα, εφίδρωση, πυρετό, κάτι τέτοια..
ΜΚ: Τα παιδάκια, τα εγγόνια σου κόλλησαν από τους γονείς; η το ανάποδο;
ΓΧ: Η μικρή, η μικρή.. Ο εγγονός μου ο Γιωργάκης ο συνονόματος είναι εντάξει, δεν κόλλησε, είναι πιτσιρικάς, είναι 7 χρονών. Μη νομίζεις τώρα δεν είναι τίποτα, τα παιδιά δεν έχουν πρόβλημα, εμείς έχουμε.
ΜΚ: Εμείς ναι, για τους μεγαλύτερους λένε αλλά για τις ευπαθείς ομάδες ειδικότερα.
ΓΧ: Ναι ναι ναι
ΜΚ: Τι να κάνουμε, να δούμε το χειμώνα τι μας περιμένει που μαζεύονται όλες αυτές οι ιώσεις και η γρίπη είναι σε έξαρση , θα είμαστε και ο ένας κοντά στον άλλον…
ΓΧ: Το μέλλον είναι αβέβαιο, δε το συζητάμε… Οι ειδικοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι θα συμβεί. Επομένως εμείς , μπορούμε να λέμε και ανοησίες καμιά φορά παραπάνω, εγώ φοβάμαι, φοβάμαι ότι θα ξαναέρθει, για αυτό πρέπει να βγει γρήγορα τουλάχιστον το φάρμακο ώστε αυτό να περισώσει καταστάσεις.
ΜΚ: Αυτό περιμένουμε όλοι. Έκανε μια δημοσκόπηση το youfly.com για το αν ο κόσμος θα πάει το χειμώνα σε κάποιο κλειστό χώρο, ή σε κινηματογράφο ή στο θέατρο και η πλειοψηφία απάντησε ότι εάν βγει το φάρμακο, θα έβγαινε από το σπίτι για να πάει να παρακολουθήσει μια παράσταση ή μια ταινία. Χωρίς φάρμακο, η πλειοψηφία φοβάται και θα μείνει μέσα και πολύ καλά θα κάνει για να προστατευθεί.
ΓΧ: Θα περιορίσει τις ηλικίες βέβαια, γιατί όταν λένε ότι οι μεγάλοι ανθρώποι μετά τα 60 είναι σε επικίνδυνη ζώνη, δε σκάνε να πάνε σε ένα θέαμα αλλά η νεολαία και οι νεαροί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βγούν.
ΜΚ: Ίσως δε δίνουν τόση σημασία…
ΓΧ: Αυτά που δείχνει η τηλεόραση τώρα… Η νεολαία που βγαίνει και στο Φλοίσβο και στη Θεσσαλονίκη κάτω, αυτό που βλέπω στην πατρίδα μου….
ΜΚ: Ναι, χαμός, όλοι στην παραλία
ΓΧ: Όλοι στην παραλία και στο Βόλο τα ίδια…
ΜΚ: Ποδήλατα, βόλτα, τρέξιμο…
ΓΧ: Μια χαρά, νεολαία όμως, παιδιά που τρέχουν η κάνουν ποδήλατο , οι μεγάλοι είναι τρομοκρατημένοι δυστυχώς…
ΜΚ: Κι εμείς τη μαμά μου, τις μαμάδες μας τις έχουμε σπίτι, να μείνουν ασφαλείς, τι να κάνουμε; Μέχρι το μπαλκόνι τους βγαίνουν, κάνουν μια βολτίτσα γύρω γύρω και ξαναμπαίνουν μέσα.
ΓΧ: Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα διαφορετικό και πάλι καλά που είμαστε ζωντανοί που λέει και το τραγούδι
ΜΚ: Ναι ναι, μια που λέμε για τραγούδι Γιώργο μου, θέλω να σε ακούσω, να μας παίξεις κάτι, ότι θέλεις εσύ. Έχω επιθυμήσει πάρα πολύ να σε ακούω να παίζεις.
ΓΧ: Ε μα επειδή με χάρηκες το χειμώνα στο μαγαζί και από τότε πέρασε καιρός, τι να σας παίξω τώρα; θα τραγουδήσω κιόλας.
ΜΚ: Ακόμα καλύτερα! Γιώργο μου, έτσι θα κλείσουμε, με τη δική σου φωνή και το πιάνο σου.
ΓΧ: Ναι άντε, φιλιά και κουράγιο
ΜΧ: Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Γιώργο μου, σ’ ευχαριστώ
ΓΧ: Φιλιά
ΜΚ: Ανυπομονώ να σε ακούσω, σ αγαπώ πολύ.
ΓΧ: “Άνοιξε το παράθυρο να μπεί…” Καλή άνοιξη!
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
