Ο Φοίβος Δεληβοριάς στην ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media ανέβασε ένα κείμενο κατάθεση ψυχής που περιέχει την απογοήτευσή του, την πίκρα αλλα και την οργή του για την στάση της πολιτείας στον χώρο της μουσικής!
Το μήνυμα απελπισίας του τραγουδοποιού κάνει λόγο για καταστροφή του κλάδου ενώ απειλεί με μηνύσεις και καθολική απαγόρευση του έργου του αν δεν ληφθούν μέτρα!
Ο Φοίβος Δεληβοριάς στην ανάρτηση του γράφει
“Δυστυχώς, αγαπητοί φίλοι, το πιο μαύρο σενάριο των φόβων μας δείχνει να επιβεβαιώνεται.
Τίτλοι τέλους για τους συνθέτες-στιχουργούς.
Κανείς από τους ανθρώπους που ξέρω και ξέρετε δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς πνευματικά δικαιώματα.
Οι συνθέτες και οι στιχουργοί δεν δίνουν συναυλίες ως γνωστόν, άρα η καταστροφή τους είναι θέμα ημερών.
Κι εμείς που δίναμε, δεν μπορούμε με όποια καλή προαίρεση αυτό το καλοκαίρι (και μάλλον για ένα χρόνο και περισσότερο από τώρα) να τις κάνουμε γιατί πέραν του υγειονομικού κινδύνου, δεν βγαίνουν με τίποτα οικονομικά. Κάντε τους λογαριασμούς και θα το δείτε.
Σας αποχαιρετώ λοιπόν.
Είμαι απελπισμένος και για μένα και την οικογένειά μου και για όλους μας.Δούλεψα μια ζωή πληρώνοντας πάντα τους φόρους μου και χωρίς να πάρω ποτέ ούτε ένα ευρώ από το κράτος. Την πρώτη φορά που -λόγω καταστροφής- χρειάζομαι ένα σχέδιο εκ μέρους του για να μην καταστραφώ, αυτό με πολεμά.
Στη συνέντευξη ειπώθηκε κάποια στιγμή:
«δεν έχει σημασία που δεν είχαμε στο πρόγραμμά μας τίποτα για τον Πολιτισμό: εκλεγήκαμε και θα εκλεγούμε πάλι». Έχουν δηλ. ήδη ζυγίσει την απώλεια του τραγουδιού και των ανθρώπων του από το εθνικό γίγνεσθαι; Ελπίζω πως κάτι παρανόησα εγώ.
Αυτό που σίγουρα παρανοήθηκε, όμως, είναι το εξής:ο Σταύρος Ξαρχάκος χρησιμοποίησε τη λέξη «επαίτες» ειρωνικά, για να εξηγήσει πώς αντιμετωπιζόμαστε από τους ιθύνοντες όταν ζητάμε να μας δουν ως επαγγελματίες. Και όμως δίνεται η εντύπωση -σε κυβερνητική συνέντευξη τύπου- πως ο ίδιος αυτοαποκαλείται «επαίτης» και «κάνει κακό στον κλάδο του».
Κάπου εκεί πια μου έγινε σαφές ότι αλλάζει πια σελίδα η Ιστορία του Πολιτισμού μας, και πως θα αλλάξουν ακόμα και οι έννοιες για να επιτευχθεί αυτό.
Από την πλευρά μας, θα προχωρήσουμε σε καθολικές απαγορεύσεις των έργων μας, θα το κάνουμε μεγάλη είδηση στο εξωτερικό που -εν αντιθέσει με εδώ- όλοι οι Οργανισμοί Πνευματικών Δικαιωμάτων ενισχύθηκαν μέσα στην πανδημία. Είναι η έσχατη λύση απελπισίας στην οποία μας οδηγούν.
Οι άνθρωποι του τραγουδιού στήριξαν -χωρίς ποτέ να το κάνουν θέμα- πολλούς ανθρώπους στην καταστροφή τους. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου για τη δική σας στήριξη.
Θα τη χρειαστούμε έμπρακτα και στις μέρες που έρχονται: αν δεν ανακοινωθεί άμεσα κάτι για την ενίσχυση των Οργανισμών Πνευματικών Δικαιωμάτων,
θέλουμε να μας βοηθήσετε όλοι στην μαζική απαγόρευση των τραγουδιών μας. Και σε όποιο άλλο μέτρο προστασίας της ζωής μας -μαζικές μηνύσεις κλπ- αποφασίσουμε”
