Ο λόφος της Σάνης αναδεικνύεται πλέον σε ιδανικό μέρος για ένα ιδιαίτερο ραντεβού, σαν αυτό που έγινε προχθές ανάμεσα στο ζωντανό θρύλο της jazz Branford Marsalis και στο φημισμένο Sani Festival. Πάντα ρομαντικό αλλά αυτή τη φορά όχι τόσο πριβέ αφού το πολυπληθές κοινό φρόντισε να το μετατρέψει σε μαζική μουσική κοινωνία.
Branford Marsalis Quartet – Sani Festival – Το απόλυτο sold-out
Επιτέλους Σάββατο, επιτέλους το ρολόι δείχνει οκτώμισι. Για την καλοκαιρινή Χαλκιδική, αυτό σημαίνει ότι οι πόρτες του Sani Festival άνοιξαν και μπορούμε να ανηφορίσουμε στο λόφο. Ανεβαίνω τα σκαλάκια γρήγορα, με ένα περίεργο συναίσθημα να με κυριεύει. Ανυπομονησία και λαχτάρα για κάτι υπέροχο που έρχεται; Ίσως κι οι υπόλοιποι γύρω μου να αισθάνονται το ίδιο, τους βλέπω να βιάζονται. Σίγουρα αυτό που πρόκειται να ζήσουμε είναι μοναδικό.
Ο κόσμος κάθισε, τα φώτα έσβησαν και τέσσερις φιγούρες με γοργό κι αποφασιστικό βήμα πλησίασαν τα μουσικά όργανα στο κέντρο της σκηνής και άρχισαν να μουρμουρίζουν μεταξύ τους. Μια κρυφή συνεννόηση; Ένας μυστικός μουσικός κώδικας; Μια προσευχή; Σε λίγα δευτερόλεπτα οι προβολείς ανάβουν, φωτίζοντας τον Branford Marsalis και το «επίκεντρο του μουσικού τού σύμπαντος». Ο υπερβατικός ήχος τους απλώνεται στην πλαγιά. Θαρρείς πως ξεχωρίζεις τις νότες ανάμεσα στην αντανάκλαση του φεγγαριού. Μαγεία…
Κάντε το εικόνα, παρακαλώ. Τέσσερις σταρ, τέσσερις κορυφαίοι σολίστες της τζαζ, όλοι μια αγκαλιά στη μέση της σκηνής, λες και παίζουν σε κάποιο στρυμωγμένο underground club της Νέας Υόρκης. Εδώ που τα λέμε, πώς να χωρέσει μια σκηνή τόσο μουσικό ταλέντο, τόσο σπουδαίους μουσικούς με τέτοια εκρηκτική ενέργεια;
Joey Calderazzo – Eric Revis – Justin Faulkner και ο θρυλικός Branford Marsalis
Ας τους πιάσουμε, όμως, έναν – έναν. Στην αριστερή άκρη, ο μικρόσωμος πιανίστας της παρέας, Joey Calderazzo. Αστείρευτα δημιουργικός πάνω στα πλήκτρα, δυναμικός αλλά και ατμοσφαιρικός, με μια ενέργεια που λαχταρά να εκφραστεί μέσω της κάθε νότας ξεχωριστά. Στη μέση, ο Eric Revis, ο εκπληκτικός μπασίστας του σχήματος, έθετε τη βάση για κάθε τραγούδι που στη συνέχεια το εμπλούτιζε ζωγραφίζοντας κυριολεκτικά με τα σόλο του. Στα δεξιά, ίσως ο προσωπικός μου αγαπημένος (εκ των τριών), ο κορυφαίος ντράμερ Justin Faulkner.
Η ιστορία του γιγαντόσωμου νεαρού μουσικού αποκαλύπτει τον συνεκτικό ιστό του Branford Marsalis Quartet. Ο μεγάλος σαξοφωνίστας συνάντησε τον τότε 13χρονο Justin, διέκρινε το πηγαίο ταλέντο του και συνέβαλε καθοριστικά ώστε μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια να τον εξελίξει σε έναν από τους σημαντικότερους ντράμερς της jazz. Μάλιστα, εντάσσοντάς τον και στο κουαρτέτο του, τη μέρα που συμπλήρωνε τα 17 του χρόνια. Βλέποντας τον Justin να «χτυπιέται», λες πάει θα τα σπάσει όλα. Όμως εκεί άρχιζε να «χαϊδεύει» απαλά τα τύμπανα κι απολάμβανες κάθε ίνα από τα σκουπάκια του. Εξαιρετικός κι ασύγκριτος τεχνίτης, με μια ξεχωριστή αίσθηση του ρυθμού, με χτυπήματα που το μη ασκημένο αυτί δεν προλαβαίνει να κατανοήσει ρυθμικά. Πρώτη φορά βλέπω ντράμερ να δίνει τόσο συναίσθημα και να μιλάει τόσο βαθιά στον ακροατή.
Last but not least, ο σπουδαίος, ο ένας και μοναδικός, ο θρυλικός Branford Marsalis. Το σαξόφωνό του πλημμύρισε με συναισθήματα το λόφο και κάθε φορά που έβγαινε μπροστά, κάθε φορά που έπαιζε έστω και μία νότα το κοινό εκστασιαζόταν. Χειροκροτήματα, επιφωνήματα θαυμασμού κι αγάπης, σφυρίγματα και αμέσως μετά πάλι σιωπή. Για να υποδεχθούν ανεμπόδιστα, βαθιά μέσα στην ψυχή τους, αυτό το ιερό τέρας της μουσικής, τον μεγάλο μαέστρο της Jazz. Ο Branford έχει ένα μοναδικό ήχο κι αυτός είναι που τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους. Πολλοί μπορούν να είναι υψηλού επιπέδου δεξιοτέχνες αλλά ελάχιστοι έχουν την ικανότητα να αφήσουν το προσωπικό στίγμα τους τόσο έντονα. Ένα μεγαλείο ψυχής που αποκαλύπτεται σε κάθε νότα, από έναν σπουδαίο στοχαστή που συνδιαλέγεται με τους μουσικούς του συνοδοιπόρους σκηνικά με φιλοσοφικούς όρους.
Το θεμέλιο της καλλιτεχνικής αρμονίας στο Branford Marsalis Quartet
Η ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στο κουαρτέτο είναι προφανώς και το θεμέλιο για αυτή την καλλιτεχνική αρμονία που μας προσφέρουν. Ο ένας δίνει τον απαραίτητο χώρο στον άλλον για τις προσωπικές του στιγμές, οι οποίες όμως συνεχίζουν να εντάσσονται στην ενιαία μουσική έκφραση του σχήματος. Υπηρετώντας με αυτό τον τρόπο ένα καταπληκτικό πρόγραμμα με τα παλιά, γνωστά ηχοχρώματά τους, βγαλμένα από τα σπλάχνα της Νέας Ορλεάνης και εμπλουτισμένα με τα υβριδικά δοκίμια που ξεπήδησαν στη μεγάλη πορεία τους, μέσα από τις εμπειρίες και τα ταξίδια τους. Με αποκορύφωμα τη στιγμή που μας σύστησαν για πρώτη φορά από κοντά τα αριστουργηματικά κομμάτια του τελευταίου τους άλμπουμ The Secret Between The Shadow and the Soul.
Κάθε λεπτό της συναυλίας ήταν μοναδικό κι αυτά τα λίγα λόγια που μοιράζομαι μαζί σας δεν θα μπορούσαν παρά να αδικήσουν το μεγαλείο αυτού που ζήσαμε προχθές βράδυ στη σκηνή του Sani Festival. Μια πραγματικά βιωματική οπτικοακουστική εμπειρία. Το «ακουστική» είναι αυτονόητο. Το «οπτική» έχει να κάνει με το προνόμιο του να βλέπεις από τόσο κοντά αυτούς τους μουσικούς ημίθεους της τζαζ να μοιράζονται τα όνειρά τους μέσω της τέχνης τους.
Το άφτερ του Branford Marsalis Quartet στο Sani Festival:
Μετά τη συναυλία, καθίσαμε παρέα με το Branford Marsalis Quartet και μοιραστήκαμε (όχι μόνο) ένα ποτό, συζητώντας για οτιδήποτε μας ερχόταν στο μυαλό. Ο Branford πολύ γρήγορα πιάστηκε από το όνομά μου και μου μίλησε με θαυμασμό για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Ο συνονόματός σου παίζει πολύ καλά φέτος. Ελπίζω να πάρει το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Παρόλο που δεν παίζει για την ομάδα μου, τον υποστηρίζω θερμά». Και φυσικά αυτή του η φράση άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για αθλητικά. Τελικά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό συνδετικό κρίκο μεταξύ μας.
<< Αγαπητέ Branford, οι ευχές μας έπιασαν τόπο. Ο Γιάννης στέφθηκε πρωταθλητής! >>
Κάποια στιγμή, προσπάθησε μάταια να μου εξηγήσει πως παίζεται το baseball ενώ εγώ τον κοιτούσα με συνεπή και συνεχή απορία. Μετά από λίγο όμως είχε την ευγένεια να οδηγήσει την κουβέντα στο ποδόσφαιρο, οπότε άρχισα να του εξηγώ κι εγώ. Όπως του εξήγησα και την ιστορία της Μαλαγουζιάς (η γεύση τους ενθουσίασε όλους και κατανάλωσαν ουκ ολίγες φιάλες) και την υπομονή, επιμονή αλλά και μεγαλοψυχία του οινοποιού Βαγγέλη Γεροβασιλείου που κυριολεκτικά ανέστησε αυτή την αρχαία και μοναδική ελληνική ποικιλία, κάνοντας ένα πολύτιμο δώρο σε εμάς αλλά και σε όλους ανεξαιρέτως τους ομότεχνούς του.
Και επιστρέψαμε πάλι σε μουσικά θέματα:
«Θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου», μου είπε ο Branford. Εγώ ανασηκώθηκα στην καρέκλα μου, πήρα μια βολική θέση και άνοιξα διάπλατα τα αυτιά μου.
«Υπήρχε ένας μουσικός στην Αμερική που δεν τον γνωρίζεις. Κάποια στιγμή τον ρωτήσανε για ποιο λόγο παίζει συνέχεια με τους ίδιους μουσικούς και δεν αλλάζει ποτέ σχήμα. Αυτός απάντησε ότι όταν κάθεσαι με μια παρέα για πρώτη φορά και με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, θα μιλήσεις για ψιλοπράγματα, όπως ο καιρός. Όταν, όμως, είσαι με τη δική σου παρέα, με ανθρώπους που έχεις μοιραστεί στιγμές και εμπειρίες, τότε είναι που θα μιλήσεις για φιλοσοφία. Λοιπόν, εγώ θέλω να μιλάω για φιλοσοφία. Αυτό είναι για μένα το Branford Marsalis Quartet. Οι άνθρωποι που ξέρω κι αγαπάω και με τους οποίους μπορώ να μιλήσω για φιλοσοφία!».
Έμεινα σιωπηλός. Μετά του ζήτησα την άδεια να «κλέψω» αυτή την ιστορία για να τη λέω. «Μην ανησυχείς. Κι εγώ την έκλεψα», μου τόνισε χαμογελώντας.
Η κουβέντα μας συνεχίστηκε ως αργά. Το να συζητάς μαζί του είναι μια απόλαυση. Απλός, δίχως έπαρση, σίγουρος για τον εαυτό του και συνάμα σεμνός, πάντα ευγενικός, με καλούς τρόπους, ο Branford Marsalis , πέρα από ζωντανός θρύλος της μουσικής, είναι και ένας φιλόσοφος της ζωής.
Κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, ήρθε η ώρα του χωρισμού. Ο Branford έπρεπε να πάει για ύπνο, το πρωί πετούσε για Αμερική. Αγκαλιαστήκαμε (…εμβολιασμένοι και οι δυο), χτυπήσαμε ο ένας τον άλλο στην πλάτη και κλείσαμε ένα νέο ανοιχτό ραντεβού για το μέλλον.
«Σας ευχαριστώ πολύ για όλα. Όλους σας. Το Sani αλλά και τον καθένα σας προσωπικά. Όλα ήταν υπέροχα εδώ και η συναυλία με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Πολύ ωραίο κοινό, πανέμορφος χώρος. Εξαιρετική φιλοξενία. Ελπίζω να σας ξαναδώ».
Justin Faulkner – αστείρευτη ενέργεια
Ο Branford έφυγε αλλά ο τρομερός Justin έμεινε. Βλέπετε, αυτός πετούσε ξημερώματα και αποφάσισε πως δεν άξιζε να κοιμηθεί. Μας ακολούθησε, λοιπόν, σε ένα μπαράκι, στην κοντινή Άφυτο, και μας ξενύχτισε. Ανακαλύψαμε, έτσι, πως αυτή η αστείρευτη ενέργειά του δεν περιορίζεται στη σκηνή, ότι είναι μία ιδιότητα ανθρώπου, εκτός από ταλέντο καλλιτέχνη. Αλλά για αυτό θα σας μιλήσω άλλη στιγμή, γιατί πράγματι αξίζει. Είδαμε, λοιπόν, μαζί την ανατολή. Πριν φύγει, τα ξημερώματα έφαγε ακόμη και πατσά στον διαβόητο «Σκύλο». Στο τέλος την πλήρωσε η Νικόλ, που (τέτοια ώρα πού ταξί…) τον γύρισε στο Sani, με εκείνον να εύχεται στη διαδρομή «αχ να ΄χα ακόμη μια μέρα γα…το». Επέστρεψα σπίτι με μια γλυκόπικρη γεύση, απ’ αυτή τη διχαστική ψυχικά στιγμή που μια συγκλονιστική εμπειρία, μια εκθαμβωτική συνεύρεση περνά στη μνήμη μας, μεταλλασσόμενη σε τρυφερή νοσταλγία.
Αχ, γιατί ρε γα…το όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν; Η μουσική δε θα έπρεπε να σταματά ποτέ. Αυτό ήταν και το ένα από τα δύο μοναδικά «παρατράγουδα» της προχθεσινής συναυλίας: δυστυχώς τα φώτα άναψαν και πάλι. Αυτό, βέβαια, αφορούσε μόνον εμάς, τους τυχερούς που «χωρέσαμε» στο Sani Hill. Το άλλο αφορά μόνο στους άτυχους, που δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν το μαγικό χαρτάκι, για να απολαύσουν τον μέγα Branford Marsalis από κοντά. ας περιοριστούμε όλοι μας στα επόμενα «μουσικά θαύματα» της φετινής διοργάνωσης.
Επόμενες συναυλίες
Το επόμενο Σάββατο 24 Ιουλίου (με πανσέληνο παρακαλώ!) έρχεται ο Στέφανος Κορκολής αφηγούμενος, μαζί με τη Σοφία Μανουσάκη, τις περίφημες μουσικές ιστορίες του. Ένας «μουσικός χαμαιλέοντας», ένας μοναδικός σολίστας, που θα αναδείξει σε ένα non stop πρόγραμμα τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στον δικό μας ελληνικό ήχο και στα μπλουζ, ροκ, τζαζ και ποπ διεθνή ακούσματα.
Και, βέβαια, στις 31 Ιουλίου ένα άλλο ιερό τέρας της jazz, ο διάσημος Mino Cinelu, στην πιο ζωντανή ίσως και κεφάτη συναυλία του καλοκαιρού. Ο κορυφαίος κρουστός των Miles Davies, Sting, Stevie Wonder, Dizzy Gillespie μας υπόσχεται το πιο ξεσηκωτικό και μεθυστικό καλοκαιρινό βράδυ στον αγαπημένο μας Λόφο.
Αυτή τη φορά ας φανούμε όμως λιγάκι προνοητικοί, για να μην καταλήξουμε ποτέ ξανά ατυχήσαντες!
Δείτε επίσης:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
