«Ζητάτε Να Σας Πω»
«Ζητάτε να σας πω…» λέει ο τίτλος ενός από τα πιο εμβληματικά τραγουδια του Αττίκ. Ενός τραγουδιού με ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία από πίσω. Την έχω ξαναγράψει σ’αυτές εδώ τις γραμμές αλλά, για όσους δε θυμούνται, αφορά το μεγάλο έρωτα ενός αυθεντικού καλλιτέχνη στη δουλειά και στη φύση του. Τον έχει χωρίσει, εκείνος την αγαπά ακόμη κι αυτή πηγαίνει επιδεικτικά με το νέο της σύντροφο στην παράσταση της «Μάνδρας του Αττίκ» που ήταν η επιτυχία-μόδα των Αθηνών της εποχής.
Ο Αττίκ βλέπει αμέσως το ζευγάρι να παίρνει τις θέσεις του απέναντί του, όπως όμως και το υπόλοιπο κοινό. Οι παρευρισκόμενοι αρχίζουν να «πειράζουν» τον καλλιτέχνη προτρέποντάς τον να σχολιάσει κάτι, να παίξει στο πιάνο, ή να τραγουδήσει μπροστά στην πρώην του με το νέο της, σύντροφο. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο ρυθμικά να του ζητούν να πει το «Είδα Μάτια» που είχε γράψει για εκείνη. Ο Αττίκ φρικάρει και φεύγει προς τα καμαρίνια «με βουρκωμένα μάτια κι έναν κόμπο στο στομάχι» όπως λέει χαρακτηριστικά η διήγηση.
Επικρατεί αμηχανία κι ο κόσμος αναρωτιέται τι συνέβη και αν έχει νόημα να παραμείνουν στο χώρο. Μετά από 10’ ο Αττίκ επιστρέφει, κάθεται στο πιάνο και παίζει το κομμάτι «Ζητάτε να σας πω» που μόλις είχε γράψει:
Ο Πάνος, η Μπέτυ Κ’ Η «Κοπέλα Μου»
Κάπως έτσι νιώθω λοιπόν, αδέλφια: «Ζητάνε να τους πω» κι αυτή τη φορά δεν έχω ιδέα τι περιμένουν από μένα… Μιλάω γι’αυτούς, διότι ξέρω ότι εσείς χεστήκατε για το αν έχω κοπέλα και το αν μπλόκαρα τη Μπέτυ Μαγγίρα. Όχι όμως… Δυό μέρες πρέπει να ασχολούμαστε με το αν βγαίνω με κάποια (λες και αν συμβαίνει θέλουν να την τρομάξουν) και με το μπλοκ στην Μπέτυ που αφορά εμένα κι εκείνη. Λες και έδωσα ποτέ λόγο για τον τρόπο που διαχειρίζομαι τα So.Me. μου κι ακόμη πιο σημαντικά: Λες και θα το έκανα δημόσια…
Τολμάτε;
Σχετικά με αυτό το «παραμυθάκι» των μπλοκ τώρα… Φυσικά και δικοί μου είναι οι λογαριασμοί κι όπως θέλω θα τους διαχειρίζομαι, αλλά για να τελειώνει το πανηγύρι: Προκαλώ όποιον γουστάρει απ’το χώρο μας να συγκρίνουμε τις λίστες «αποκλεισμένων» και να δούμε ποιός έχει περισσότερους. Εδώ εκπομπές «μπλοκάρουν» ολόκληρους επαγγελματίες αντιμετωπίζοντάς τους ως αόρατους στη θεματολογία, στο Instagram τους δε θα τους μπλοκάρουν οι παρουσιαστές;
Και συνεχίζω… Επικοινώνησε μαζί μου, η Μπέτυ όταν ήταν πια αργά και είχε ανεβάσει το story υποχρεώνοντάς με μετά την «κοπέλα μου» να πρέπει ν’απολογούμαι σε συνεργεία συναδέλφων και ν’απαντώ σε μηνύματα ανθρώπων που εξακολουθούσαν να με «πολιορκούν» να μιλήσω για κάτι που δε θέλω (πρώτα για μια σχέση κι ύστερα για ένα μπλοκ).
Σ’αυτό που συμφωνήσαμε με τη Μπέτυ, πέραν της αμοιβαίας εκτίμησης είναι ότι έχω βρεθεί στη μέση ενός καυγά, ή «καυγά» που δεν έχω καμία σχέση και δε με αφορά.
(Μη) Με Ρωτάτε Να Σας Πω…
Μη με ρωτάτε να σας πω, λοιπόν, αδέλφια γιατί μαζί με την περίπτωση του Πάνου Βλάχου (που το μόνο που ζήτησα, ο ταλαίπωρος, ήταν να διευκρινίσει το στίχο να μη μαλώνουμε τσάμπα οι υπόλοιποι – όπως και έκανε ο άνθρωπος και τον στηρίζω έκτοτε) κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο εύκολο να μιλάς στην εποχή μας.
Είτε αφορά κάτι σοβαρό, είτε πουτσοχάμπερο δε δικαιούσαι να έχεις άποψη και να τη στηρίζεις. Δε γίνεται να διαφωνήσεις με τον κάθε «Βλάχο» γιατί τότε συμφωνείς με τον κάθε «Πορτοσάλτε», δε γίνεται να έχεις κοπέλα για σένα, δε γίνεται να έχεις δικαίωμα στο να ξενερώσεις με κάποιον, ή όχι. Πρέπει να λογοδοτήσεις…
Πήγαινε με το ρεύμα για να σου επιτρέψει να έχεις άποψη: Αυτό ισχύει, αδέλφια. Στην Ελλάδα βάζουμε ένα πρόσημο στους ανθρώπους και κανείς δεν τολμά να αρθρώσει αντίθετη άποψη. Καλός ο Κανάκης, ή παλιότερα ο Μουτσινάς, ή ο Λαζόπουλος όσο μεσουρανούν.
Απαγορεύεται όμως να κάνουν και μια μαλακία; Όσο είναι της μόδας ο Κανάκης με τις νουμεράρες του δε γίνεται να κάνει λάθος σε μια τοποθέτηση; Ε, αυτό το κακό έχουμε, αδέλφια. Ανάλογα με το ρεύμα, ο Ουγγαρέζος είναι μόνο καλός, ή μόνο κακός. Αν αναγνωρίσεις επιχειρηματολογώντας μια αντίθετη αναλαμπή βραχυκυκλώνει το σύστημα ολάκερο. Κανένα δικαίωμα στην άποψη λοιπόν, εκτός αν θες να «παίζεις» για τους λάθος λόγους στα κανάλια με ένα συνεργείο μόνιμα στημένο έξω απ’τη δουλειά σου.
Κασσελάκης, Ντουζ Πουάν
Όσο κι αν πολιτικά δυσκολεύομαι να εντοπίσω (με το φτωχό μου μυαλό) το στίγμα του, οφείλω να συνεχίσω να παραδέχομαι επικοινωνιακά τον Στέφανο Κασσελάκη. Πώς τους «γλέντησε» έτσι, όταν «έσκασε» αναπάντεχα εκεί που δεν τον περίμεναν επροχτέ, αδέλφια;
Μαζεύονται να μιλήσουν για την Κεντροαριστερά φίλοι, σύντροφοι κι εχθροί του νεο-εκλεγμένου αρχηγού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Στα άλλα κόμματα ψιλο-στραβώνουν που δεν πρόκειται για επίσημη κοινή δράση, αλλά πρωτοβουλία τριών ανθρώπων (όχι οποιονδήποτε αλλά, παρόλα αυτά, μόλις τριών). Όχι όμως… Πίσω έχει ο Κασσελάκης την ουρά. Το ερώτημα που μαζεύτηκαν για να συζητήσουν είναι το: «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιός;» Ο Στέφανος κάνει είσοδο Σάκη Ρουβά στα Μουσικά Βραβεία «Αρίων» και τους δίνει την απάντηση που γύρευε ο πωπός τους.
Θέλανε να δείξουν οι άνθρωποι ότι η Κεντροαριστερά είναι εδώ, την εκπροσωπούν και την εκφράζουν; Είχαν σκοπό να παρουσιαστούν ως πρώτοι μεταξύ ίσων στους κομματικούς φορείς απ’τους οποίους προέρχονται; Το έκαναν για να μαζευτούν; Να συζητήσουν μωρ’αδελφέ πίσω απ’την πλάτη των αρχηγών τους και ειδικά αυτού του νέου «φρούτου», του Κασσελάκη, που τους βρήκε κατακέφαλα; Δεν έχει σημασία, αδέλφια: Το «φρούτο» τους πρόλαβε και τους έκανε χυμό.
Γιατί ποιός ασχολήθηκε με το ποιοί άλλοι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ή – πολύ περισσότερο – με το τι είπαν στις εισηγήσεις τους, ακόμη κι απ’τους πολιτικούς συντάκτες; Μπήκε μέσα ο Κασσελάκης που δεν περίμενε κανείς, τους «έκαψε» την πρωτοβουλία, το μομέντουμ, την πρωτοτυπία της ιδέας και κάθε πρόθεση να τον «θάψουν» κι έφυγε καμαρωτός αφήνοντας στο πόδι του τον Διονύση Τεμπονέρα (γιατί δεν είστε άξιοι ούτε σε όλη την εκδήλωση να με κρατήσετε). Θρι Πόιντς.
Εν τω μεταξύ, μη τυχόν και σας περάσει απ’το νου πως τους έκανε χαλάστρα κάνοντας κάτι αγενές, ή παράτυπο. Καλεσμένος ήταν ο άνθρωπος (έστω και με το ζόρι) κι ανταποκρίθηκε. Αφού δεν έφερε και τη Φλάφυ, το σκυλάκι να πει σε καμιά Αχτσιόγλου: «Κράτα λίγο» για να του την προσέχει μέχρι να απευθύνει χαιρετισμό, πάλι καλά…
Κι αφήστε τα Τικ Τοκ των άλλων να βραβεύονται, αδέλφια… Η πολιτική επικοινωνία εφαρμόζεται στην πραγματικότητα και όχι στα ίντερνετς.
Όταν Έκλαψε ο Νίτσε…
Η αλήθεια είναι ότι το «Το Πρωινό» στη μετά-Σκορδά εποχή του δε γελάει. Δε λέω απαραίτητα ότι ήταν η Φαίη που έφερνε τη διάθεση να «σκάσει» λίγο το χειλάκι πρώτα των συντελεστών της εκπομπής του ΑΝΤ1 κι ύστερα, εσάς των τηλεθεατών. Χρησιμοποιώ την αποχώρηση της Φαίης περισσότερο για να προσδιορίσω χρονικά την «απόδραση» της χαράς και το «καλωσόρισμα» της κατήφειας στην εκπομπή.
Είναι το βάρος της θεματολογίας που «γέρνει» στο αστυνομικό-δικαστικό ρεπορτάζ; Είναι τα μέλη της παρέας που δε γουστάρουν και πολύ την πλάκα (γιατί ο Λιάγκας το παλεύει, ομολογώ). Είναι η ρουτίνα, οι σχέσεις μεταξύ τους, η ώρα που είναι πολύ πρωινή, τα λόγια του παπά; Τι να πω;
Μου θυμίζουν το «νούμερο» του Γιάννη Ζουγανέλη που ανέβαινε στη σκηνή και «έθαβε» του έντεχνους συνεργάτες του: «Βγαίνουν με μια μούρη μέχρι το πάτωμα», έλεγε… «Κάτσε βρε μαλάκα, πληρώνουν οι άνθρωποι να σε δουν. Εσύ πληρώνεις;»
Όχι τίποτα, αλλά οι αγέλαστοι μου «χάλασαν» και τους «καλούς μου» που, όταν βρεθήκαμε στην ίδια εκπομπή κυλιόμασταν στα πατώματα απ’τα γέλια. Πού είναι η καυλάντα του Μπάκα, το πονηρό γελάκι τεσσάρων ερμηνειών του Περρή, ακόμη και το μετρημένο, αλλά πικάντικο σχόλιο της κας Πατέρα που απολαμβάνετε κάθε φορά που μας κάνει την τιμή να «βγαίνει» ραδιοφωνικά στο «Mappes Show» και το My Radio 104.6. Ακόμη κι απ’τους ρεπόρτερ, τους οπερατέρ, το στούντιο ολάκερο απουσιάζει κάτι «εκτός κειμένου», ένα χάχανο, μια μαλακία βρε αδελφέ…
Γιατί ρε Ούγγα; Θα μου γράψετε… Οι άλλες εκπομπές ξεκαρδίζονται; Κοιτάξτε να δείτε αδέλφια, λίγο με τη μανούρα που μετά μονιάζουν στη «Σούπερ Κατερίνα», λίγο με την τσαχπινιά της Τσολάκη, τις ευρηματικές ρουμπρίκες της Δανάης, τα «πείσματα» των Ετεοκλή-Ελένης, ακόμη και τη βαρετή, αλλά τσαχπίνικη ορθότητα του Φώτη και της Τζένης κάτι κουτσο-καταφέρνουν.
Στο «Το Πρωινό» με την αδιαμφισβήτη διαρκή ροή πληροφορίας νομίζεις ότι διαβάζεις εφημερίδα. Ωραίο το κυνήγι του «αποκλειστικού», αλλά πάρτε και λίγο το χρόνο σας στον «αέρα» να απολαύσετε το αποτέλεσμα και – γιατί όχι – να το διασκεδάσετε…
Κουιζάρα:
Και φύγαμε για την κουιζάρα μας:
Ποιός παρουσιαστής/στρια δε συνεχίζει στο κανάλι που όταν είχε συμφωνήσει έγινε μεγάλη χλαπαταγή και πάταγος.
Καλή Κυριακή, αδέλφια μου, όπως κι αν αποφασίσατε να την περάσετε. Βάλτε δυνατά ό,τι μουσικάρα γουστάρετε και καλπάστε στον ορίζοντα. Από μένα «I Drove All Night To Get To You» από Roy Orbison και τον «Μπράντον» στο βίντεο-κλιπ (ιφ γιου νόου, γιου νόου). Τα λέμε την Τετάρτη στα #Reminders
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
