Θαύματα Χριστουγεννιάτικα
Χριστούγεννα, η ομορφότερη εποχή του χρόνου, αδέλφια μου. Ζεστασιά στις καρδιές, στολισμός με μεράκι, διάθεση να αφήσουμε κάθε πίκρα στην άκρη και να «τα βρούμε» – για λίγο, έστω. Ας είναι αυτή η περίοδος μια «επιστροφή» – μεσούσης της χρονιάς (κι ας είναι ημερολογιακά το τέλος της) – σε ό,τι καλό έχουμε στην ψυχή μας. Μακάρι, τα φετινά Χριστούγεννα να αποτελούν μια εκεχειρία με τους δαίμονές μας, τους τσακωμούς και ό,τι μας «βγάζει» τον εαυτό που δε γουστάρουμε. Θα μου πείτε, γίνεται; Μπορούμε να τα καταφέρουμε, έστω και για λίγες (άγιες) μέρες; Χριστούγεννα είναι και θαύματα γίνονται, θα σας απαντήσω. Εδώ, έγινε αυτό:
Αφήστε λοιπόν, τον νεογέννητο Ιησού να ζεστάνει τις ψυχές σας, όπως τη φάτνη και περιμένετε να όνειρά σας να έρθουν να σας βρουν σαν τους 3 μάγους με τα δώρα τους. Χρόνια πολλά με υγεία και τύχη σ’εσάς και τους αγαπημένους σας, απ’την καρδιά μου, αδέλφια. Μακάρι η ζωή σας, όλη να είναι μόνο Χριστούγεννα… Κουμπώνω τραγουδάρα (Φυσικά, «Happy Xmas – War Is Over» από John Lennon και ξεκινάμε:
Με Ρέγουλο την «Αγάπη»
Εντάξει, υπάρχουν και οι υπερβολές, ακόμη και στα Χριστουγεννιάτικα θαύματα, όμως. Η Ιωάννα Μαλέσκου για παράδειγμα, συνεχίζει το μπαράζ συμφιλιώσεων, αγάπης και αβρότητας: Με Κατερίνα Καινούριου αυτή τη φορά. Καλέ συμφιλίωση είναι, δεν είναι για χόρταση. Ήσυχα…
Αν δω ν’αγκαλιάζει και Τζέημς, μέχρι που θα ζηλέψω, αδέλφια. Σας το λέω…
Είναι αυτό, όμως, το αιώνιο πρόβλημα στον χώρο μας: Η έλλειψη μέτρου. Τσακωνόμαστε, μέχρι σφαγής και τα βρίσκουμε, μέχρι φασώματος. Ποιά Χριστούγεννα; Δείτε Σεργουλόπουλο-Μελιτά βέρσους Κώστα Τσουρού. Η αλήθεια είναι πως σ’αυτήν την Τηλεόραση της αυτο-αναφορικότητας πολλές φορές παρουσιαστές ασκούν κριτική σε παρουσιαστές (για να μην πω, όλες τις φορές). Έτσι είναι η «φάση μας» – να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας – τι τον «τσίμπησε» κι αυτόν τον Κώστα, γιορτάρες μέρες;
Και νά’σου οι αιχμές για το ποιός είναι δημοσιογράφος και ποιός έχει πτυχίο και από πού το πήρε και αούα – και να σιγοντάρει και το παρεάκι από δίπλα (Να φιτιλιάζει δηλαδή, η Άννα Ζηρδέλη). Απαντούν και οι άλλοι από τη Μεσογείων με διάλογο-σκετσάκι που λίγο ειρωνεύονται, λίγο αφήνουν κακιασμένα υπονοούμενα και λίγο χάνουν και το δίκιο τους. Γιατί αδέλφια; Τι σας έπιασε Χριστουγεννιάτικο λες και βρεθήκατε σε οικογενειακό τραπέζι μ’ένα ποτηράκι παραπάνω;
Το να σπουδάσεις δημοσιογραφία αποτελεί εφόδιο, αλλά όχι προϋπόθεση, ώστε να χαρακτηριστείς δημοσιογράφος (σας το λέω εγώ που σπούδασα και δεν αποκαλώ τον εαυτό μου, δημοσιογράφο). Το να αρθρογραφείς και γενικότερα, να γράφεις είναι πιο σημαντικό, να ξέρετε. Ο δημοσιογράφος «λιώνει σόλες» στον δρόμο, μαθαίνει, διασταυρώνει και τοποθετείται δημόσια. Προστατεύει την πηγή του, δεν επαναλαμβάνει ό,τι του υπαγορεύουν και δεν καταδέχεται να ταυτιστεί με οποιονδήποτε φορέα-εταιρεία-παράγοντα ούτε καν διαφημιστικά, μπας και τα φέρει έτσι η ζωή και τον βρει μπροστά του. Δεν περιμένετε, όμως, από μένα και απ’αυτό το γραπτό να δώσουμε τον ορισμό της δημοσιογραφίας. Τόσο ο Κώστας, όσο και η Τζένη την έχουν υπηρετήσει άρτια, άρα δεν τίθεται θέμα για εκείνους – είναι δημοσιογράφοι με τη «βούλα».
Και Λίγο Μάθημα…
Γιατί λοιπόν, έπρεπε να γίνει όλο αυτό; Παρόλο που την υποτιμήσαμε, η εξήγηση εδρεύει πράγματι, στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση των Μ.Μ.Ε. Δε σας κάνω φιγούρα, αλλά μόνο αν έχεις φοιτήσει σε Σχολή Δημοσιογραφίας μπορείς να καταλάβεις ποιός έχει δίκιο σ’αυτόν τον καυγά. Η θεωρία των Μ.Μ.Ε. όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ’τα λεγόμενα «Μοντέλα Επικοινωνίας» είναι αυτή που απαντά στον Φώτη και τη Τζένη όταν «κατηγορούν» τους παρουσιαστές ότι δεν υπηρετούν την είδηση, αλλά τη γνωμούλα τους. Με απλά λόγια και χωρίς να νιώθετε ότι κομπάζω, θέλετε να σας πω;
Θέλετε δε θέλετε, θα σας πω, λες και δεν είχατε κάτι καλύτερο να κάνετε ανήμερα Χριστούγεννα. Όλα ξεκινούν γύρω στο 1930, όταν ένας τύπος με το όνομα Χάρολντ Λάζγουελ προσπαθεί να ορίσει την επικοινωνία μέσα απ’τα Media, ώστε να τη μελετήσει. Διατυπώνει τότε το σχήμα που ορίζει τους «παίχτες» στην παρτίδα ως εξής: «Ποιός, λέει τι, σε ποιόν, μέσα από ποιό κανάλι και με ποιό αποτέλεσμα». Αυτό είναι το σχήμα που υπηρετούμε όλοι όσοι δουλεύουμε στα Μ.Μ.Ε.
Από εκεί και πέρα, αναπτύχθηκαν ολόκληρες Σχολές μελετητών που αναγνώριζαν μεγαλύτερο βάρος σε έναν από τους παράγοντες του σχήματος του Λάζγουελ. Άλλοι πίστευαν πως η επιτυχία έρχεται αν δώσουμε όλη τη σημασία μας στο «ποιός» λέει κάτι – στον «πομπό», ή τον παρουσιαστή για παράδειγμα. Αυτήν την τακτική ακολουθούν οι εκπομπές που σατίριζαν στο σκετσάκι τους η Τζένη και ο Φώτης και δεν έχει τίποτα μεμπτό.
Έπειτα, ήρθε η Σχολή της Φρανκφούρτης να «ρίξει το βάρος» στο «σε ποιόν» απευθύνονται τα Μ.Μ.Ε. Μιλάμε για τον «δέκτη», το «κοινό», τη «μάζα», τους τηλεθεατές/ακροατές/αναγνώστες/χρήστες του διαδικτύου – μιλάμε για εμάς. Όσοι εκ του αποτελέσματος συμφωνούν με τη συγκεκριμένη προσέγγιση δίνουν προτεραιότητα στο τι ζητάει ο κόσμος. Τι θέλει η μάζα; Με βάση το παλαιότερο αμερικάνικο μότο στα Μ.Μ.Ε. θέλει «αίμα και σπέρμα». Σας θυμίζει κάποιες εκπομπές;
Υπάρχει ακόμη, η Σχολή Θεωρητικών των Μ.Μ.Ε. που βάζει πάνω απ’όλα το Μέσο (τον «δίαυλο» που ανέφερε κάποια στιγμή και η Τζένη). Αυτή εντοπίζει την επιτυχία για τη Μαζική Επικοινωνία στο προφίλ, την αξιοπιστία και το κύρος του εκάστοτε καναλιού: «Εμείς βλέπουμε Mega», έλεγαν υπερήφανα οι μανάδες μας. «Show στον ANT1», «Έπεσε η κυβέρνηση, βάλε ΣΚΑΪ, να δούμε»… Έτσι για τη μόστρα να σας πω ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι του Μάρσαλ Μακλούαν, διατυπώνει πως «Το Μέσο Είναι το Μήνυμα» και ορίζεται ως «Τεχνολογικός Ντετερμινισμός».
Φυσικά, υπάρχουν και θεωρίες που βάζουν πάνω απ’όλα το «τι» του σχήματος του Λάζγουελ. Αναφέρομαι στο «μήνυμα», την είδηση, την πληροφορία. Σίγουρα υπέρμαχοι αυτών των προσεγγίσεων είναι ο Φώτης και η Τζένη. Μόνο που δεν ξέρω πόσο ένα μήνυμα μπορεί να είναι «αποχρωματισμένο» και αντικειμενικό, απ’το δευτερόλεπτο που εκστομίζεται από έναν πομπό με συγκεκριμένο προφίλ, πορεία, άποψη και προσωπικότητα.
Μαλεσκωθείτε και Μονιάστε
Άλλη συζήτηση, όμως αυτή. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως και ο Κώστας και οι Τζένη-Φώτης είχαν τα δίκια τους επροχτέ. Το «Πρωίαν σε Είδον, την Μεσημβρίαν» παρα-κουνάει το δάχτυλο για ψυχαγωγική εκπομπή, ενώ τα υπονοούμενα του Φώτη στην απάντηση τους με τη Τζένη ήταν άκομψα αδικώντας τους ίδιους και την πρόθεσή τους να «αλλάξουν» τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας – πρόθεση που είναι εκτιμητέα και ευγενής, ωστόσο. Απ’την άλλη και ο Κώστας ήθελε τώρα να τους «την πει». Δεν υπήρχε λόγος να είναι τόσο αιχμηρός στην τοποθέτησή του. Και η αναφορά στα πτυχία και τι έχει τελειώσει ο καθένας, αποδεικνύεται παντελώς άστοχη και μικροπρεπής.
Εγώ προτείνω να βγάλουν κι αυτοί μια φωτογραφία με τη Μαλέσκου που έχει «αλλάξει το τροπάρι» και να «τα βρούνε». Χριστούγεννα ήρθανε, χαλάνε μωρέ οι φιλίες για τα σκετσάκια;
Ο Άγιος Βασίλης και η Βασιλόπιτα
Ξέρετε πως ο κύριος με την κόκκινη στολή και τη γενειάδα που βλέπετε να συμβολίζει τα Χριστούγεννα είναι ο Άγιος Νικόλαος για τον υπόλοιπο κόσμο… Για εμάς, ο Άγιος «προστάτης» των Χριστουγέννων, στο όνομα του οποίου κόβουμε και μοιράζουμε τη βασιλόπιτα και ανταλλάσσουμε δώρα είναι ο Άγιος Βασίλειος. Γι’αυτό και στο εξωτερικό «ανοίγουν» τα δώρα τα Χριστούγεννα, ενώ εμείς την Πρωτοχρονιά που γιορτάζει και η χάρη του. Είναι γνωστό επίσης, πως η κόκκινη στολή οφείλεται σε τοποθέτηση προϊόντος «κόκκινου» αναψυκτικού, ενώ η προηγούμενη ήταν σκούρα πράσινη σα το Νταϊχάτσου το Τέριος. Μην αρχίσω τώρα τα «Η ελληνική παράδοση θέλει τα σπίτια να στολίζουν καραβάκια και όχι δέντρο» και γίνω γραφικός.
Αλλού το πάω, αδέλφια, σε μια πολύ όμορφη ιστορία – ίσως και διδακτική: Την ιστορία της Βασιλόπιτας. Ο Άγιος Βασίλειος, λοιπόν, ήταν επίσκοπος Καισάρειας (Καππαδοκία). Άνθρωπος δίκαιος και μειλίχιος με την αγάπη στην καρδιά να αποτελεί καταφύγιο κάθενός από τους πιστούς που τον χρειάζονταν.
Τις μέρες των Χριστουγέννων λοιπόν, ο ναός γέμισε με δωρεές για εκείνους που είχαν ανάγκη. Ο καθένας – άλλος λίγο, άλλος πιο πολύ – εμπιστευόταν κάτι δικό του στην Εκκλησία να κρίνει ποιός το χρειάζεται περισσότερο. Άφηναν στα χέρια του Θεού να μοιράσει δίκαια ό,τι απ’το υστέρημά τους προσέφεραν. Έλα όμως που οι δωρεές αποτελούνταν από αντικείμενα διαφορετικής αξίας… Ποιός θα έκρινε πού έπρεπε να πάει τι και ποιά οικογένεια είχε περισσότερη ανάγκη απ’τη διπλανή της. Και στην τελική, ποιός θα μπορούσε να πάρει μια τέτοια ευθύνη;
Ο Άγιος Βασίλειος τότε, συνεχίζει η ιστορία, ζήτησε απ’τους ανθρώπους της Εκκλησίας να φτιάξουν μικρές πίτες στις οποίες έκρυψε μία-μία τις δωρεές. Οι πίτες κατόπιν μοιράστηκαν στις οικογένειες αφήνοντας έτσι στα χέρια του Θεού την «ευθύνη» ο καθένας να πάρει εκείνο που του χρειάζεται. Η πρώτη Βασιλόπιτα είχε μόλις μοιραστεί…
Ο Καθένας Παίρνει το Κομμάτι του
Θα μου πείτε, πέραν του εορταστικού κλίματος της σημερινής ημέρας, τι λόγο είχα ν’αναφερθώ στη συγκεκριμένη ιστορία; Σας έγραψα και τις προάλλες πως στον Ραδιομαραθώνιό μας είχα την ευκαιρία να συναντήσω καλλιτέχνες-φίλους και να γνωρίσω άλλους τόσους. Ειλικρινά, όλοι εξαιρετικοί και με τη διάθεση να προσφέρουν τη λάμψη τους στην κατεύθυνση της αγάπης, προφανή – και δε θα κουραστώ να τους ευχαριστώ.
Ήταν όμως κι ένας «φίλος» με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί που με στεναχώρησε. Ήταν άλλος, ήταν αλλού και η επιτυχία τον είχε μεταλλάξει σε κάτι αστείο. Και γράφω αστείο, γιατί μόνο έτσι μπορείς να εκλάβεις το 2023 βεντετισμούς που ανήκουν και παραμένουν στα ‘90s. Μακάρι, λοιπόν (και το εύχομαι απ’την καρδιά μου, γιατί στεναχωρήθηκα) να περνάει μια φάση που οφείλεται στη μεγάλη (ομολογουμένως) επιτυχία του και να «μας γυρίσει πίσω». Γιατί η μοιρασιά της Βασιλόπιτας στη ζωή γίνεται και είναι πάντα ακριβοδίκαιη. Εύχομαι να προλάβει να ηρεμήσει και να απολαύσει την επιτυχία που κέρδισε με το σπαθί του και να μην την «προσπεράσει» εγκλωβισμένος στο «εγώ» του – κρίμα είναι τώρα που τα κατάφερε. Κι αν φταίνε οι κακές παρέες (όπως ακούγεται), ας ξέρει πως κι αυτές θα πάρουν την πίτα τους.
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την κουιζάρα μας:
Ποιός παρουσιαστής έχει γίνει «κολλητός» με συνεργάτη του για να τον προσέχει, μπας και σταματήσει να τον βρίζει από ‘δω κι από εκεί;
Ευχαριστώ…
Ο ύπνος μου, αδέλφια, δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη. Όμως, αυτό που μας επιφυλάσσατε να ζήσουμε στον 6ο Ραδιομαραθώνιο του Mappes Show απ’το My Radio 104.6 για το σωματείο «Ελίζα» ήταν πρωτόγνωρο. Και ξέρω πως, έχω διαλέξει ένα χώρο να δουλέψω που δεν αφήνει πολλά περιθώρια υστεροφημίας. Τι ν’αφήσω ως παρακαταθήκη; Δεν είμαι δα κι ο Αλιάγας. Όμως, το φετινό μεγαλείο να μας παίρνετε απ’το χέρι με τα μηνύματά σας, ώστε να καταφέρουμε αυτό που έμοιαζε πιο δύσκολο από ποτέ – να συμπληρώσουμε 7 μέρες άυπνοι θα είναι κάτι που θα θυμάμαι ότι έζησα με υπερηφάνεια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’εσάς, στους καλλιτέχνες που μας τίμησαν λέγοντας κι ένα τραγούδι με φωνές καταπονημένες, στην Ιωάννα, τη Βασιλική, τον Βασίλη και τη ομάδα μας, αλλά και στον σταθμό μας που το έκανε όλο αυτό πραγματικότητα. My Radio 104.6 και Νίκο Νικολακόπουλε, σας το αφιερώνουμε («Σ’ευχαριστώ» από τον Γιώργο Δημητριάδη):
Χρόνια πολλά με υγεία και τύχη, αδέλφια. Καλά Χριστούγεννα.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
