Ντίνος Πετράτος: Ένα αφιέρωμα – Συνέντευξη με τον εικαστικό

Ο Ντίνος Πετράτος μιλάει στο youfly.com για τα βαθιά αισθήματα της τέχνης του σε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα και μια καθηλωτική συνέντευξη.

Ο Ντίνος Πετράτος και η τέχνη του

Ο Ντίνος Πετράτος είναι ένας καλλιτέχνης που πάντα σε ξαφνιάζει. Και αυτό είναι κάτι που με γοητεύει. Τον γνώριζα εξ αποστάσεως  από κάποιους σπουδαίους ανθρώπους που υπήρξαν κοινοί μας φίλοι. Από τον Μάνο Ελευθερίου, τον Γιάννη Κοντό και τον Γιάννη Βαρβέρη.

Ήθελα πολύ να κάνω μια κουβέντα μαζί του. Να εξερευνήσω την τέχνη του και τον τρόπο του. Θυμάμαι μια έκθεση του στην Θεσσαλονίκη όπου με είχε μαγέψει. Φρούτα και λαχανικά μέσα σε μπόλ.

Μαγική δουλειά.

Τα “καθημερινά” στα χέρια του Ντίνου Πετράτου μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο. Σε μια ατμόσφαιρα βαθιά ποιητική.

Ο Ντίνος Πετράτος σε εκπλήσσει, σε γοητεύει, σε συγκινεί. Τα έργα του σαν  ανθρώπινες αγιογραφίες μέσα στον σκληρό ψηφιακό κόσμο. Η Κική Δημουλά, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Γιάννης Κοντός, ο Γιάννης Βαρβέρης, η Έλενα Ναθαναήλ… να στέκουν σαν μικρά εικονίσματα στον άγριο καιρό. Στον πολύτιμο ναό της τέχνης του Ντίνου Πετράτου οι φίλοι του έχουν περίοπτη θέση. Και ένα κεράκι να φωτίζει τα πρόσωπα και τις ιερές στιγμές της ζωής…

Μία συνέντευξη με τον Ντίνο Πετράτο

Κύριε Πετράτο θα ξεκινήσω αυτή την κουβέντα μας με μια προσωπική εξομολόγηση.

Ένας από τους λόγους που με συγκινεί η τέχνη σας είναι ότι αγαπάτε βαθιά τον άνθρωπο. Θα σας εξομολογηθώ κάτι… Πολλές φορές όταν θέλω να ανατρέξω σε αγαπημένους μου ανθρώπους που έχουν φύγει από την ζωή και που κάποιοι ήταν και κοινοί μας φίλοι, κάνω μια στάση στους πίνακες σας. Με πόση αγάπη έχετε αποτυπώσει στα έργα σας σημαντικούς και αγαπημένους μας φίλους. Μάνος Ελευθερίου, Γιάννης Βαρβέρης, Γιάννης Κοντός.  Σαν σύγχρονες αγιογραφίες…
Μιλήστε μου λίγο για αυτές τις σχέσεις που αποτυπώνονται με τόση αγάπη και ιερότητα μέσα από τα έργα σας.

Η πρώτη επαφή μου με τους ανθρώπους των γραμμάτων ήταν ο Κώστας Μαυρουδής ποιητής συγγραφέας και εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ. Μου ζήτησε  σκίτσα για εικονογράφηση του περιοδικού. Τα είδε ο Καστανιώτης του άρεσαν και μου ζήτησε κάποια εξώφυλλα. Ο Θανάσης Νιάρχος στενός συνεργάτης των εκδόσεων του ήταν η αφετηρία για μια διαδρομή με σημαντικές γνωριμίες που οι περισσότερες έγιναν φιλίες.

Ήμουν θαυμαστής του πριν τον γνωρίσω. Η φιλία μας έδεσε σιγά-σιγά ήταν επιφυλακτικός στην αρχή, αργότερα δυο τηλέφωνα την ημέρα, να μου διαβάσει τι έγραψε και που θα βρεθούμε το βράδυ. Δύο μέρες πριν το θάνατό του μιλήσαμε στο τηλέφωνο (ήμουν στην Ύδρα) μου μίλησε με ενθουσιασμό για τον χειρουργό του μόνο που πονούσε λίγο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ.

Είχαμε βρεθεί σε δύο θεατρικά του Μένανδρου, την “Περικειρομένη” και τους “Επιτρέποντες” ο Γιάννης μετάφραση εγώ κοστούμια.

Αμέτρητα ξενύχτια σε σκυλάδικα και άθλια μπαρ. Του άρεσαν τόσο τα παρηκμασμένα. Άκουγε πολύ γαλλικά τραγούδια η Μπαρμπαρά αδυναμία του αλλά και η Καίτη Ντάλη. Ο Γιάννης πέθανε στα χέρια μου μέσα σ ένα ταξί ενώ τον συνόδευα στο σπίτι του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ.

Ερχόταν τυλιγμένος με τρία κασκόλ,πάντα κρύωνε.Στο σπίτι του οι πίνακες κάλυπταν εντελώς τους τοίχους,απ το πάτωμα ως το ταβάνι.Έτσι ήταν και ο Γιάννης γεμάτος μνήμες. Ανέφερες ένα όνομα και σου έλεγε την ιστορία του με λεπτομέρειες.

Η τέχνη του κολάζ στην δική σας τέχνη αποκτά άλλες διαστάσεις. Δεν είναι μια απλή τυπική διαδικασία. Πώς λειτουργεί μέσα σας η τέχνη του κολάζ;

Κολάζ είναι η παλιά τεχνική όπου το έργο φιλοτεχνεί ο καλλιτέχνης χρησιμοποιώντας φωτογραφίες κόλα χαρτια και παρεμφερή υλικά.Όταν ήμουν παιδί ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι.  Τα τωρινά μου έργα δημιουργούνται σε πρόγραμμα υπολογιστή είναι άυλα έως ότου τυπωθούν σε ειδική εκτύπωση. Διεθνώς αναφέρονται ως digital art. Σ’ αυτά τα προγράμματα μπορείς να χρησιμοποιείς φωτογραφικό υλικό αλλά και να ζωγραφίζεις με πινέλο η αερογράφο, να σβήνεις, να σχεδιάζεις με μολύβια και πολλά ακόμα, όλα ψηφιακά.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον Ντίνο Πετράτο;  

Ο άνθρωπος. Το ανθρώπινο σώμα, το τελειότερο δημιούργημα πάνω στη γη. Η ομορφιά των ανθρώπων. Ένα όμορφο κορίτσι η αγόρι μπορεί να δρομολογήσει και σειρά έργων ζωγραφικών η ψηφιακών.Έναν όμορφο άνθρωπο μπορώ να το κοιτάζω ώρες σαν χαζός. Για αυτό και οργίζομαι όταν βλέπω σώματα μουτζουρωμένα με γελοία tattoos και  piercings. Παρ’ ότι χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να τελειοποιηθεί το ανθρώπινο σώμα υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι δεν έγινε πολλή καλή δουλειά και πάνε σε ένα τατουαζάδικο για να το διορθώσουν τυπώνοντας πάνω τους νεκροκεφαλές, σαύρες,αράχνες,αγκάθινα βραχιόλια και διάφορα ακατάληπτα σχεδια.

Ντίνος Πετράτος – Συνέντευξη: Οι αγαπημένοι εικαστικοί & το θέατρο

Αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι εικαστικοί; 

Είναι πολλοί. Από κάποιους που θαυμάζω δεν μου αρέσει το σύνολο του έργου τους. Βρίσκω συγκλονιστικά κάποια έργα του Φράνσις Μπέικον (δύο σώματα που αλληλοσπαράζονται) ενώ κάποια πορτραίτα του μου είναι αδιάφορα. Μου αρέσουν πολύ τα έργα με τα Καλιφορνέζικα σπίτια με τις πισίνες του Ντέιβιντ Χόκνεϊ ενώ κάποια άλλα τα βρίσκω φλύαρα και βαρυφορτωμένα. Φυσικά ο Τσαρούχης που είχα την τύχη να γνωρίσω και να συναναστραφώ,δεν με επηρέασε μόνο η ζωγραφική του αλλά κυρίως ο τρόπος της σκέψης του, ο τρόπος που έβλεπε τα πράγματα. Ο Τέτσης, ο Μόραλης, ο Παπαλουκάς, ο Γύζης, και πολλοί ακόμα είναι οι ζωγράφοι που θαυμάζω.

Η σχέση σας με το θέατρο; Έχετε δημιουργήσει σκηνικά και κουστούμια για πολλές παραστάσεις. 

Στο θέατρο βρέθηκα τυχαία. Αμέσως μετά το στρατό, από φιλικές παρέες ο Β. Σειληνος μου ζήτησε να κάνω κοστούμια για μια επιθεώρηση που ανέβαινε στο “Μινώα”. Θυμάμαι ένα ηθοποιό (Παπαγιαννάκης νομίζω) ξεκαρδισμένο στα γέλια ενώ με έβλεπε να ρωτάω τα ονόματα του Στάθη Ψάλτη, της Σάσας Καστούρα,για να σημειώσω τα νούμερα τους. Το θέατρο δεν ήταν σε τις επιδιώξεις μου και πίστευα ότι είχα ξεμπερδέψει μαζί του,λογάριαζα χωρίς τον Φασουλή όμως. Κάναμε παρέα τότε και μου πρότεινε να κάνω κοστούμια σε μια επιθεώρηση που ανέβαζε στο Παρκ. Οι ηθοποιοί του “ελεύθερου θεάτρου” στις δόξες τους. Έχοντας δει όλες τις παραστάσεις τους είπα στον Σταμάτη ότι δεν συμφωνούσα με τα “αστεία” κοστούμια που φορούσαν ως τότε (τσολιάς με γιλέκο από λαμέ παγιέτες).

Στην αρχή σατίριζαν την επιθεώρηση ενώ τώρα έκαναν καθαρόαιμη.Θα προσπαθούσα να κάνω φανταχτερά αλλά κομψά κοστούμια. Δέχτηκε και έτσι κι έγινε. Ακολούθησαν κάποιες ακόμα συνεργασίες έως το “κλειδί για δυο” μια εγγλέζικη κωμωδία όπου έκανα μόνο το σκηνικό. Ήθελε κωμικά στοιχεία επί σκηνής, διαφωνήσαμε έντονα και δεν συνεργαστήκαμε ποτέ ξανά.

Στο Βέμπο ανεβαίνει επιθεώρηση θιάσου που ηγείται η Άννα Παναγιωτοπούλου. Έχω κάνει σκηνικά και κοστούμια και έχω καλέσει τον Τσαρούχη στην πρεμιέρα, στο τέλος της παράστασης μπαίνοντας στο καμαρίνι της Άννας συστήνεται – είμαι φίλος του σκηνογράφου. Η Άννα γελούσε χρόνια μ’ αυτή την ατάκα του Τσαρούχη, ο οποίος στην συνέχεια της βραδιάς στο δείπνο που ακολούθησε δήλωσε εντυπωσιασμένος με μια πικροδάφνη που είχα στο σκηνικό. “Από τις εργασίες που ακολούθησαν στο θέατρο θα ξεχώριζα το “αγιουτο” (σκηνικά) “σύζυγος αλλεργιολόγου” (σκηνικό) “σ αγαπώ σε λατρεύω χωρίζουμε” (σκηνικά κοστούμια) για το τελευταίο με είχε επαινέσει θερμά ο Γιάννης Βαρβέρης.

Στην τηλεόραση με πήγε η Άννα Παναγιωτοπούλου για τη σειρά τρεις χάριτες. Ακολούθησαν σκηνογραφίες για πάνω από 30 σειρές .

Ντίνος Πετράτος – Συνέντευξη: Οι αγαπημένοι φίλοι & τα επόμενα σχέδια

Πώς βιώνετε την σημερινή κατάσταση με την πανδημία; 

Με αμηχανία αλλά προσέχοντας.Για τους νέους λυπάμαι.Θυμάμαι τους ξέφρενους ρυθμούς που ζούσαμε στην νεότητα μας και βρίσκω άδικο αυτό που είναι υποχρεωμένοι να ζουν σήμερα.

Θα ήθελα να σας αναφέρω κάποια ονόματα αγαπημένων σας φίλων που έχουν φύγει από την ζωή και να μου πείτε δυο λέξεις για τον καθένα.
Α. ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Β. ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
Γ.ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Δ. ΕΛΕΝΑ ΝΑΘΑΝΑΗΛ
Ε. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ.

Για την Κική Δημουλά έφτιαξα δέκα πορτρέτα ψηφιακά και σκηνογραφία για μια εκδήλωση στο Γκάζι. Τα ίδια έργα εκτέθηκαν στο “ίδρυμα Ευγενίδου” σε άλλη εκδήλωση για την ποιήτρια. Φιλοτέχνησα το εξώφυλλο του βιβλίου της “Δημόσιος καιρός”. Το 2017 δώδεκα πορτρέτα ψηφιακά και ένα εξώφυλλο για ένα ημερολόγιο των εκδόσεων “Άγκυρα”. Χαιρόμουν όσο ελάχιστα πράγματα την φιλία της, περνώντας απ’ το Σύνταγμα να ανέβω στο γραφείο της στο “ίδρυμα Ουράνη” για καφέ, να περάσω να την πάρω απ την Ακαδημία για δείπνο σε αγαπημένο της εστιατόριο. Ακόμα δεν έχω πιστέψει τον χαμό της. Χτυπάει το τηλέφωνο και νομίζω ότι θα την ακούσω να ψευτογκρινιάζει – αν δεν πάρω εγώ δεν σηκώνεις το χέρι σου, και μετά μια φράση ένα ρήμα και η καθημερινότητα έπαινε διαστάσεις ποιητικές.

Την Έλενα την γνώρισα σε μια κοινή έκθεση (πολλοί ζωγράφοι) να στέκεται μπροστά σε ένα έργο μου (Ένας γυμνός έφηβος). Πλησίασα. Σας αρέσει; Είναι υπέροχο. Χαίρομαι, είναι δικό μου. Κοιτάζει μια τον πίνακα και μια εμένα. Δεν σου μοιάζει πολύ. Μα δεν είμαι το μοντέλο, είμαι ο ζωγράφος. Συνεχίσαμε να μιλάμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Συνήθως όταν γνωρίσεις ένα πρόσωπο που για οποιονδήποτε λόγο θαυμάζεις, απομυθοποιείται λίγο η πολύ. Με την Έλενα έγινε το αντίθετο. Η Έλενα ήταν ο ορισμός της κομψότητας. Αν της έδινες να φορέσει μια ρόμπα αγορασμένη από πάγκο πανηγυριού, πάνω της θα γινόταν μοντέλο του Αρμάνι.

Μια σειρά ζωγραφικών σας έργων  που επίσης έχω λατρέψει είναι από την έκθεση σας στην γκαλερί Metamorfosis στην Θεσσαλονίκη πριν κάποια χρόνια. Θυμάμαι ακόμα τα μαγικά λεμόνια, τις κατακόκκινες πιπεριές αλλά και την πλεξούδα με τα σκόρδα. Μαγικά έργα. Από τις πιο ωραίες νεκρές φύσεις που έχω δει. Θα ήθελα πολύ να μου πείτε γι’ αυτά τα έργα.

Πόσες φορές δεν βλέπουμε πράγματα χωρίς να τους δίνουμε σημασία,και ξαφνικά κοιτώντας τα φωτισμένα με άλλο φωτισμό η από άλλη γωνία λήψης να αποκτήσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κάπως έτσι έγιναν αυτές οι νεκρές φύσεις .Κάτι που έβλεπα χρόνια στην κουζίνα μου φρούτα και λαχανικά μέσα στα εμαγιέ σκεύη με έβαλε στην διαδικασία.

Δείτε επίσης το αφιέρωμα για τα αχειροποίητα ζώα του Albrecht Durer.