Σε αυτούς τους πίνακες της Αμερικής του David Hockney παρουσιάζεται ένας τέλεια κατασκευασμένος τρόπος ζωής που αναπαριστά άψογα το φυσικό περιβάλλον στα αφρίζοντα νερά της ζωγραφικής του.
Υπάρχει ελευθερία αισθημάτων και ηθών και έλλειψη προκαταλήψεων.
Παρόλ’ αυτά όλη αυτή η ευτυχία φενεται στατική, μη ριζωμένη με την βαθύτερη ουσία των ανθρώπων και ακόμα σου δίνεται η αίσθηση ότι όλη η ζωή των ανθρώπων σε αυτούς τους πίνακες έχει οικοδομηθεί πάνω σε χάρτινα σκηνικά που δεν αγγίζουν καθόλου τις βαθύτερες αίσθησεις της σαρκός. Σαν όλη η ζωή αυτή να είναι μια βιτρίνα procat για να διαφημίσει στον κόσμο έναν τρόπο ζωής που δεν είναι απτός και χειροποίητος αλλά προκατασκευασμενος και τέλειος από του οποίου τις απολαύσεις είναι αδύνατον να ξεφύγει κανείς και να υπάρξει ως ζωντανή και αυτόνομη ύπαρξη.
Ενώ φαίνεται οτι μέσα σε αυτά τα σπιτικά όλα επιτρέπονται, σε κάθε γωνιά τους καραδοκεί η μοναξιά και κάθε στιγμή φαίνεται να είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Και αυτό όσο να’ναι πονάει.
Ο David Hockney προσπαθεί να συντηρήσει την παρουσία των ανθρώπων και την ζωντάνια τους μέσα από τα νερά, τα αφρίσματα της πισίνας, έτσι ώστε να καλυφθεί κατά το ελάχιστο η μνήμη όσων έχουν μείνει πίσω.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
