Μια βόλτα στον Κήπο με τον Αδάμ και το μήλο, χέρι χέρι με τον Γούντι Άλεν! Σήμερα στο Zip the Day!
Εμείς της Αθήνας οι εκδρομείς…
Με πάπιες και περιστέρια, με λεμονάδα και κουλούρι Θεσσαλονίκης, θα περάσουμε τη μέρα μας κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα, μια εκδρομή εντός των τειχών εμείς οι…εδώ!
Κάπου κοντά θα πάμε. Στον Εθνικό Κήπο με τη δροσιά. Μη ρωτάς πόσες φορές έχω έρθει εδώ Άπειρες! Ξέρω τα δρομάκια απ’ έξω κι ανακατωτά. Απ’ όποια είσοδο κι αν μπω. Κι αν πεις για τη λίμνη με τις πάπιες, σε πάω καρφί. Άσε που όταν ήμουν πιτσιρίκα, πίστευα πως με αναγνώριζαν οι πάπιες μόλις με έβλεπαν! Ε, εντάξει με τα περιστέρια που με ακολουθούσαν και τους έδινα σποράκια, είχα λιγότερο ”’στενές σχέσεις” και δεν είχα απαιτήσεις!
Τώρα, μου αρέσει να κάθομαι στο παγκάκι, απέναντι απ’ τη λίμνη και να θυμάμαι, να χαλαρώνω, να φεύγει το μυαλό όπως η μπουκιά απ’ το κουλούρι, καθώς την πετάω, που γλιστράει στο νερό.
Μ’ αρέσει που μέσα σε λίγα λεπτά, μπαίνοντας εδώ, με το που θα δω τους φοίνικες, θ’ αφήσω πίσω μου το θόρυβο, τη φασαρία, τη ζέστη. Είναι μικρό παραδεισάκι ο Εθνικός Κήπος. Κι αν δεν το ‘χεις ακόμα ανακαλύψει, χάνεις.
Έχει εκδοθεί κι ένα βιβλίο για τον Εθνικό Κήπο και την ιστορία του. Το έγραψε ο Νίκος Ταμβάκης, ένας άνθρωπος που και τον έζησε και τον προστάτεψε και τον φρόντισε και τον εξερεύνησε και τον αγάπησε, τον Κήπο. Ήταν ο πρώην διευθυντής του. Λοιπόν, τι λες; Να το φωνάξουμε μαζί, παραφράζοντας τον Τσέχωφ(!): “Στον κήπο. αδελφές μου, στον κήπο!”
Πληκτογραφώντας
Τον Αλέξανδρο τον φώναζα Σιμιγδαλένιο. Τόσο που είχα αγαπήσει τον ήρωα του βιβλίου του. Δεύτερο βιβλίο του ήταν ο “Σιμιγδαλένιος”(1993) και μας είχε όλους ξαφνιάσει με την ευαισθησία, την τρυφεράδα και την αμεσότητα του. Ο συγγραφέας του, ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος (απλή συνωνυμία , για να μη νομίζεις…) είχε την ευγένεια αριστοκράτη, τη σεμνότητα πρωτόβγαλτου και την αθωότητα παιδιού. Κι ας ήταν τα “Δώδεκα και ένα ψέματα” το πρώτο του βιβλίο! Κι έρχεται τώρα στα χέρια μου, τόσα χρόνια μετά, από τις Εκδόσεις Οδός Πανός του Γιώργου Χρονά, ένα μικρό βιβλίο μ’ ένα εξώφυλλο σαν από διάλειμμα κρυφτού, ή τυφλόμυγας, και είναι ο Αλέξανδρος που μου γελάει απ’ το εξώφυλλο κι ο τίτλος “Ο Αδάμ και το μήλο” μου κάνει κι αυτός σαν από παιχνίδι.
Κοιτάζω το οπισθόφυλλο: “Με κλωστές, ξέφτια, ρέστα, κουρέλια, σιωπές και παύσεις, πληγές και ράμματα.
Μ’ ερείπια, με χαλάσματα”, διαβάζω. “Μα ούτ’ ένα ψέμα. Τίποτε φτιαχτό: Κόντρα σε τόσα δισεκατομμύρια που γελούν άχαρα, μ’ έναν πονεμένο μορφασμό πάντα. Έχοντας την αριστοκρατική πολυτέλεια της γνώσης μόνο, λίγο είναι;”
Το ανοίγω. Μικρές ιστορίες. Εικοσιτρείς. Αρχίζω να διαβάζω και νιώθω να γίνομαι σχεδόν αμέσως , μέσα από τις πρώτες γραμμές, κομμάτι προσωπικών αφηγήσεων, μέλος μιας παρέας παιδιών, κομμάτι μιας σκηνής στο σινεμά, μέρος μιας κουβέντας εκ βαθέων, μάρτυρας μιας αλήθειας κι άλλης μιας κι άλλης… Όλα αυτά, προσωπικές αφηγήσεις, παιδικά παιχνίδια, σκηνές σαν από ταινία, εξομολογήσεις, αλήθειες, έχουν γεμίσει τις μικρές ιστορίες του Αλέξανδρου.
Ξαναβρίσκω διαβάζοντας τες την ευαισθησία του Σιμιγδαλένιου, μόνο που τώρα έχει αποκτήσει μιαν άλλη διάσταση. Της μελαγχολίας. Είναι που πέρασαν τα χρόνια. Και μαζί τους οι αγάπες, οι έρωτες, οι φιλίες, οι σκέψεις, οι στοχασμοί, τα βράδια…
Δεν ξέρω πόσες και ποιές από τις εικοσιτρείς ιστορίες του βιβλίου είναι καινούργιες και ποιες πιο παλιές, όλες τους όμως είναι σα να τις βγάζεις, μια μια, διαβάζοντας τες από το κρυμμένο σεντούκι της μαμάς. Ή της γιαγιάς. Και σε κοιτάζουν όλες τους μ’ ένα χαμόγελο. Μεγάλο, μικρό, πονηρό, αθώο, δεν έχει σημασία. Χαμόγελο, πάντως
Επίσης, δεν ξέρω αν θα εξακολουθήσω να φωνάζω τον Αλέξανδρο Σιμιγδαλένιο, μετά απ’ αυτό το υπέροχα χαμογελαστό μικρό βιβλίο του με τα προσωπικά του παραμύθια. Ίσως να τον λέω “Μήλο”…
*Ο Αδάμ και το μήλο” του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, Εκδόσεις Οδός Πανός
Γουντιαλενική λάμψη
Κάθε καινούργια ταινία του Γούντι Άλεν την αισθάνομαι σαν…δώρο. Βρίσκω τόσο απίστευτα χαρισματικό, εντυπωσιακά ευφυή, πολυδιάστατα ταλαντούχο, απρόβλεπτα αυτοσαρκαστικό αυτον τον δαιμόνιο σκηνοθέτη-ηθοποιό-σεναριογράφο που, στα μάτια μου, η μεγάλην οθόνη ΄οταν προβάλλει δική του ταινία, γεμίζει με μια πρωτόγνωρη λάμψη: Γουντιαλενική, άρα μοναδική.
Δεν μπορώ, όπως κατάλαβες, να είμαι αντικειμενική με τον Γούντι Άλεν. Αρα , μ’ αυτό το κουσούρι της … υποκειμενικότητας θα σου πω πως όσες και όποιες κριτικές κι αν διάβασα για την τελευταία του ταινία, το “Φεστιβάλ του Ρίφκιν” ,
που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα (από την περασμένη Πέμπτη) στους κινηματογράφους, περιμένω με ανυπομονησία να την απολαύσω. Γιατί όταν ένας σκηνοθέτης έχει καταφέρει από τις ¨”Μπανάνες” του και τον ¨Νευρικό Εραστή “του, ως το “Μανχάταν”, τις “Απιστίες και Αμαρτίες” και το “Match Point”, κι από το “Πορφυρό Ρόδο του Καίρου” ως το «Vicky Cristina Barcelona» και το «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», μέσα από ήρωες που όλοι τους είναι alter ego του, να σου πει ιστορίες δραματικές μα και αστείες εκθέτοντας ανασφάλειες και άγχη ολόιδια με τα δικά σου, δεν μπορεί παρά να του υποκλιθείς.
Φεστιβάλ του Ρίφκιν
Το «Φεστιβάλ του Ρίφκιν» αφηγείται την ιστορία ενός παντρεμένου ζευγαριού Αμερικανών, του που ταξιδεύει στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και μαγεύεται από την ομορφιά της ισπανικής πόλης . Εκείνη ερωτεύεται ένα νεαρό Γάλλο σκηνοθέτη, εκείνος μια όμορφη Ισπανίδα καρδιολόγο.Πώς θα κρατηθεί ο γάμος των Γκρίφιν; Θα τα καταφέρουν μέσα από τις προσκαιρες σχέσεις τους να ζωντανέψουν τη δική τους ;
Η σχέση αληθινής ζωής και μεγάλης οθόνης, είναι στις πιο πολλές Γουντιαλενικές ταινίες είναι μεγάλο ζητούμενο. Που αναζητά λύση. Το ίδιο κι εδώ.
Περιμένω να δω και να απολαύσω τον καινούργιο τρόπο που θα έχει βρει ο Γούντι Άλεν να τροφοδοτήσει ψυχαναλυτικά αλλά και χιουμοριστικά εσωτερικές διαδρομές και καταστάσεις των ηρώων του.Η μεγάλη οθόνη , σίγουρα, έχει την απάντηση
“Δεν είμαστε απλοί άνθρωποι, είμαστε καλλιτέχνες”, λέει ο ίδιος ο Γούντι Άλεν “Μας δόθηκε ταλέντο, μας δόθηκε και η ευθύνη του”
Δείτε επίσης:
- Zip The Day: Ο πρίγκιπας Τόλης, ο Pierpaolo Piccioli και λίγη βανίλια
- Zip the Day: Οι Κάννες, ο Σπάικ Λι, η νικήτρια Ζουλιά, ο Νταλάρας κι ο Εντουάρντο
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
