Σήμερα zip-άρουμε ανεβαίνοντας ένα Μαγικό βουνό, κυνηγώντας μια Χίμαιρα, μ’ έναν Αμερικανό, ένα Γάλλο κι έναν Ιάπωνα σ’ έναν υπόγειο κόσμο που τίποτα δεν χαρίζεται….
….. Ένατη μέρα (και νύχτα) με φωτιές. Υπάρχει, ακόμα, κάτι που μπορεί να οριοθετεί τις ζωές των ανθρώπων; Τις ψυχές τους; Ποιος μπορεί να πει ;
Ακούω Tom Waits και το Blue Valentine του δεν βοηθάει. Συνεχίζω την ανάγνωση ή μάλλον την …ανάβαση ενός Μαγικού Βουνού, αυτού του Τόμας Μαν (Εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Τίνας Μανδηλαρά). Ως αντίδοτο. Ανάγνωση ετεροχρονισμένη: Σίγουρα. Μπαίνοντας στις σελίδες του σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσα, αν το διάβαζα σε άλλους καιρούς. Πόσο θα ανακάλυπτα το μυστικό της αισιοδοξίας του Μαν, τη δύναμη των συμβολισμών του, το θάρρος του ταξιδιού του, τη γοητεία του.
“Η ζωή είναι αυτό που εμείς την κάνουμε να είναι”, στο μυαλό μου η φράση του Πεσσόα που αυτό το καλοκαίρι τείνει να την ακυρώσει
Χίμαιρα, γαλλικά cafe και Υπόγειος κόσμος
Αποφασίζω να βγω. Βόλτα απόγνωσης με προορισμό κοντινό, φιλόξενο βιβλιοπωλείο,τη “Monopoli”
Στη βιτρίνα η “Μεγάλη Χίμαιρα” (Εκδόσεις Εστία). Πάλι ο Καραγάτσης μπροστά μου!
Διαβάζω στο οπισθόφυλλο: «Η μεγάλη χίμαιρα» είναι ένα λεπτομερές ψυχογράφημα. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με έναν γυναικείο χαρακτήρα και τον αναλύει συστηματικά. Είναι η ιστορία της Μαρίνας, μιας νεαρής Γαλλίδας που ερωτεύεται, παντρεύεται κι ακολουθεί τον άνδρα της στη Σύρα, στο πατρικό σπίτι της Επισκοπής. Εκεί ζει κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άνδρα της, κάθε ψυχική της αναταραχή έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Όταν έρχεται η οικονομική καταστροφή που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στον φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου.”
Πάντα η Χίμαιρα, με κάποιο τρόπο,είναι παρούσα σε κάθε παράξενη “φάση”μου . Θα την ξαναγοράσω . Για να την ξαναδιαβάσω. Για να μην ξεχάσω. Τη δύναμη της γραφής ενός συγγραφέα που θαυμάζω Και τις χίμαιρες.
Δίπλα στον Καραγάτση (στο τραπέζι), ένας Γάλλος, ο Πατρίκ Μοντιανό και το βιβλίο του “Στο cafe της χαμένης νιότης” (Εκδόσεις Πόλις). Συγγραφέας που βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2014, ο Μοντιανό. Ατμοσφαιρικός, χαμηλότονος , με μια μελαγχολία στη γραφή του, μια νοσταλγικότητα αλλά και με αισιοδοξία και μια θετική στάση στη ζωή… Αυτή , τη θετική στάση χρειάζομαι.
Το βιβλίο του Ντον Ντελλίλο, “Υπόγειος Κόσμος” (Εκδόσεις Εστία), είναι στο κάτω ράφι. Όλοι, κριτικοί και κοινό, θεωρούν πως αυτό είναι το σπουδαιότερο έργο του σπουδαιότερου , εν ζωή, Αμερικανού συγγραφέα . Κυκλοφόρησε το 1988, χαρακτηρίστηκε ¨’επος”, και οδηγεί τον αναγνώστη του κάτω από τη γυαλιστερή επιφάνεια της αμερικανικής κοινωνίας και της Νέας Υόρκης,ανακατεύοντας μυθιστορηματικούς και αληθινούς ήρωες , σε μια αφήγηση-έπος της αμερικανικής ιστορίας του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα.
Ο Ντελλίλο έχει δηλώσει ερωτευμένος με την Ελλάδα. Είχε έρθει, μάλιστα, πριν πέντε (ίσως και έξι) χρόνια και μίλησε στη Στέγη γοητεύοντας τους πάντες!
Γεμάτα αντιφατικές ιδέες, εικόνες, πρόσωπα, που με γοητεύουν τα βιβλία του Ντελλίλο.
Δυο βιβλία του έχω διαβάσει, το “Κοσμόπολις” και τους “Χρόνους του σώματος” και μ’ έχουν κάνει να νιώσω παράξενα καινούργια. Ο “Υπόγειος Κόσμος” του, θα μου κάνει παρέα αυτό το παράξενο καλοκαίρι. Ανυπομονώ να τυλιχτώ στις λέξεις, το ρυθμό, το μυστήριο, τους χαρακτήρες του.
Μουρακάμι, Μάρω Δούκα
Ο πιο διάσημος Ιάπωνας συγγραφέας, είναι ο συναρπαστικός Χαρούκι Μουρακάμι. Τον λάτρεψα διαβάζοντας το 3τομο IQ84 Το βρήκα αριστουργηματικό. Μυστηριώδες, συναρπαστικό, ερωτικό, ατμοσφαιρικό, με ισορροπίες απίστευτες και με ήρωες που ο καθένας τους είναι ένας μικρός (ίσως και μεγάλος) φιλόσοφος. Ο Μουρακάμι, έχει έναν απολύτως δικό του τρόπο να “παίρνει” μαζί του τον αναγνώστη του και να τον ταξιδεύει με την αφήγηση του σε τόπους και χρόνους και πολιτισμούς, που μόνο ένας μάγος θα μπορούσε. Έχω ανάγκη να αισθανθώ έτσι, γι αυτό θα αναζητήσω το βιβλίο που ο Μουρακάμι έγραψε πριν το IQ84, το “Νορβηγικό Δάσος” (Εκδόσεις Ωκεανίδα). Ένα μυθιστόρημα που οι κριτικοί το έχουν χαρακτηρίσει σαν “μια ιστορία γεμάτη ποίηση”.
Θα το πάρω και με κλειστή τηλεόραση, μακριά από κοινωνικά δίκτυα, facebook κλπ, θα ξεκινήσω το διάβασμα του καινούργιου μου Μουρακάμι. Κι αν οι έρωτες των ηρώων και η μαγική γραφή του σοφού Ιάπωνα, με χαλαρώσουν και με βγάλουν από τη δική μου δύσκολη πραγματικότητα δεν θ’ αφήσω το βιβλίο απ’ τα χέρια μου, ως το πρωί.
Η Μάρω Δούκα, της Αρχαίας Σκουριάς, της Πλωτής Πόλης, του Έλα να πούμε ψέματα, με το «Τίποτα δεν χαρίζεται» (Εκδόσεις Πατάκη), ξαναβάζει στο χαρτί τις αλήθειες της, μ’ αυτόν τον μαγικό της τρόπο .Καταθέτει, σαν σε προσωπικό ημερολόγιο σκέψεις και συναισθήματα, γι’ αυτά και γι’ αυτούς που έπαιξαν καίριο ρόλο στη ζωή της. Δύσκολο και υπέροχο.
Γράφει η Μάρω Δούκα:
«Ακόμη και τότε, πριν από τόσα χρόνια, ακόμη και σήμερα, έπειτα από τόσα χρόνια, για μένα έγραφα, για μένα γράφω. Για να μπορώ να ρίχνω μπρος πίσω τις ματιές μου. Να αυξομειώνω την ένταση. Να συνομιλώ με τα επίμονα, τα αόρατα, τα άπιαστα. Να περιθάλπω τα πεταμένα, τα άχρηστα, τα πονεμένα. Να ανυψώνω τα εφήμερα, τα αδιόρθωτα, τα άρρωστα. Να περιποιούμαι τα αδέσποτα, τα άστεγα, τα αδιάλυτα! Όπως και τότε, πριν από τόσα χρόνια, έτσι και σήμερα, απ’ την ανάγκη μου να σκεφτώ, να αντισταθώ, να υπάρξω, να συνυπάρξω. Εφόσον ναι, κι αν δεν το ήξερα, αργά και με κόπο, το έμαθα: Τίποτα δεν χαρίζεται».
Η Δούκα είναι μια συγγραφέας που συχνά διαλέγω για παρέα μου. Είναι απλό: διαβάζοντας την, γίνομαι καλύτερη…
Δείτε επίσης:
- Zip the Day: Βάλε τα όρια σου!
- Zip the Day: Η εθελόντρια, ο Φουντούλης κι ο δημοσιογράφος
- Zip the Day: VIRAL…
- Zip the Day: Η Phoebe Philo, ο Γιάννης Ξανθούλης, η Ρίτα κι ένας Αύγουστος
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
