Οι Κάννες, ο Σπάικ Λι, η νικήτρια Ζουλιά, ο Νταλάρας κι ο Εντουάρντο σήμερα στο Zip the Day!
Άρωμα γυναίκας
Ναι, η μεγάλη νικήτρια του 74ου Φεστιβάλ των Καννών είναι γυναίκα! Η κριτική επιτροπή , με πρόεδρο της τον Σπάικ Λi, απένειμε το Χρυσό Φοίνικα στην Ζουλιά Ντικουρνό για την ταινία της “Titane”. Τρείς δεκαετίες, σχεδόν, μετά τη Τζέην Κάμπιον, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα (μισό μισό με τον Τσεν Κάιγκε) για την ταινία της ¨Μαθήματα πιάνου” στις Κάννες, η Ντικουρνό είναι η δεύτερη γυναίκα σκηνοθέτης που βραβεύεται στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αισιοδοξίας για το “άνοιγμα” στις γυναίκες δημιουργούς. Η 37 χρονη Ντικουρνό παρέλαβε πανευτυχής και με δάκρυα στα μάτια το βραβείο της από την απαστράπτουσα Σάρον Στόουν , ενώ ο Σπάικ Λι, επί σκηνής, καμάρωνε για τη νικήτρια και το αποτέλεσμα της κριτικής επιτροπής του , που θα μείνει στην ιστορία.
Όσο για το “Τιτάνιο” όλοι μιλούν για μια τολμηρή. πρωτοποριακή ταινία που άξιζε να βραβευτεί και που η δημιουργός της , η νεότερη φετινή διαγωνιζόμενη σκηνοθέτης και λάτρης ταινιών τρόμου, σύμφωνα με δήλωση της αισθάνεται “ευγνώμων που η κριτική επιτροπή, βραβεύοντας το Τιτάνιο έδειξε πως η πολυμορφία στις εμπειρίες μας τόσο στον κινηματογράφο όσο και στη ζωή μας είναι το μεγάλο ζητούμενο »
Πάντα εδώ
Ζεστό απόγευμα καλοκαιριού ακούγοντας Νταλάρα. Τα “Αποτυπώματα” (Καραντωνίου-Μωραϊτης). Ένα λαϊκό τραγούδι παλιάς κοπής. Μ’ αρέσει. Αγαπώ τα τραγούδια παλιάς κοπής , αγαπώ και τον Νταλάρα. Για τη μελαγχολία του, την αυστηρότητα του, την τελειομανία του, την τρυφεράδα του, την εργατικότητα του, την πειθαρχία του, την αφοσίωση του σ ‘ό,τι αγαπάει. Για τη φωνή του. Και για τον τρόπο που αυτή η φωνή, χρόνια τώρα, αγκαλιάζει σαν φωτεινό αντίδοτο την ψυχή μου.. Αυτό το τραγούδι του πάει πολύ. Ίσως γιατί κουβαλάει μνήμες του παλιού καλού καιρού.
«Κι είπα να πέσει μια βροχή ως τα χαράματα
Να παρασύρει σπίτι, έπιπλα και πράγματα
Να σβήσει όλα του κορμιού τ’ αποτυπώματα
Είπα να πέσει μια βροχή ως τα ξημερώματα».
Όχι, πως ταιριάζει με τη μέρα, αλλά είναι πολύ “Νταλάρας”. Θυμάμαι , ακούγοντας το, μια φράση που μου είχε πει καθώς κουβεντιάζαμε, παλιά (σε μια συνέντευξη για το Madame Figaro): “Με τον Χατζιδάκι ονειρεύτηκα τη ζωή. Με τον Θεοδωράκη πάλεψα γι’ αυτή”.
Τη θυμάμαι πάντα τη φράση του. Ίσως γιατί, μ’ έναν τρόπο, μου εξηγεί, από τότε, το γιατί στ’ ακούσματα μου όλα, αυτοί οι δυο ( ο Μάνος και ο Μίκης) μ’ έναν τρόπο παράξενο, είναι πάντα εκεί.
Κι ο Γιώργος Νταλάρας είναι πάντα εδώ. Όπως απόψε το βράδυ. Που θα είναι στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι , με μια τεράστια αγκαλιά γεμάτη τραγούδια. Αφιερωμένα.
…”και γυναίκα και αγόρι και μωρό”
Ο ¨Κυνηγός Ιστοριών” είναι το πιο προσωπικό από τα βιβλία ενός συγγραφέα …ακατανίκητου! Του Eduardo Galeano. Κάθε φορά που τον διαβάζω, τον αγαπώ και πιο πολύ. Αγαπώ αυτόν τον Ουρουγουανό συγγραφέα που ο θαυμαστός κόσμος του, οι ιστορίες και οι μύθοι του, οι γυναίκες του, οι έρωτες του, το χιούμορ του, η αγάπη του για τα ταξίδια, ακόμα και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο εισβάλουν στην κάθε μέρα σου και την πάνε παρακάτω.
Δεν υπάρχουν λόγια εύκολα, να μιλήσεις για τον Λατινο-Αμερικανό, που στοιχειώνει με τα βιβλία του, τη σκέψη και την ψυχή σου. Κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό του, τις «Γυναίκες», τους «Καθρέφτες», τις «Λέξεις ταξιδεύουν», νιώθω μέσα από τη δύναμη της γραφής του, να γίνομαι αυτό που τραγουδάει η Δήμητρα Γαλάνη στην Εκδρομή: «και γυναίκα και αγόρι και μωρό”….
Δείτε επίσης:
- Zip the Day: Παραλίες, πλατείες, αστραπές, σε βαλς σεντιμεντάλ
- Zip The Day: Μια fashion icon, δυο Ολυμπιονίκες και μια μπλε ραψωδία
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
