14.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Zip the Day – Fanny Ardant: «Ο έρωτας είναι θάρρος»

Σήμερα στο Zip the day παίζουμε με το χρόνο και δοξάζουμε τις ιστορίες αγάπης.

“Μπορεί να συμβαίνει και σ’ εσένα. Σ’ εμένα, πάντως, συμβαίνει σίγουρα. Όχι συχνά, αλλά συμβαίνει. Με …επισκευάζω (κατά καιρούς). Με “ξανασυνθέτω”. Κομμάτι κομμάτι. Άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε ανεπιτυχώς.

Στα δύσκολα χρειάζομαι λίγο παραπάνω χρόνο, περισσότερο χώρο και τους καθημερινούς μου ήρωες …για να πάω παρακάτω.”

Πριν εμείς πάμε παρακάτω να σου πω -πως αυτά είναι λόγια της Fanny Ardant. Εξομολόγηση καρδιάς της “αρχόντισσας των αχαλίνωτων παθών»**, της λατρεμένης ηθοποιού, πριν χρόνια, πολλά χρόνια, ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι. Στο Παρίσι. Μικρό κομμάτι μιας μεγάλης, υπέροχα αληθινής κουβέντας μας.

Είχα την τύχη να τη γνωρίσω. Να περάσω μαζί της ώρες πολλές, ν’ ακούσω τις ιστορίες της, να γελάσω και να συγκινηθώ, να γοητευτώ από την αλήθεια και το φως της, να αγαπήσω το χιούμορ της, να παρασυρθώ με τις διηγήσεις της, να αισθανθώ κομμάτι δικό της, όταν μου μιλούσε για τον ρομαντικό, ονειροπόλο σύντροφο της, τον σκηνοθέτη Φρανσουά Τριφό και για το πώς ένιωσε όταν τον έχασε, να μπω για λίγο στον κόσμο της και να δω, πολύ νέα εγώ τότε, πόσο η τέχνη ακολουθεί τη ζωή και η ζωή την τέχνη, στο να μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να νιώσουν αυτό που νιώθουμε εμείς.

Fanny Ardant και Truffaut

Avenue Montaigne

Την Fanny Ardant τη γνώρισα έχοντας για “διαβατήριο” μου, έναν αγαπημένο φίλο, σπουδαίο σκηνοθέτη, τον Ανδρέα Βουτσινά. Τον Έλληνα με την μεγάλη διεθνή καριέρα και το τεράστιο ταλέντο. Είχε σκηνοθετήσει την Ardant στη “Δεσποινίδα Τζούλια”, του Στρίντμπεργκ, κι είχαν έρθει πολύ κοντά οι δυο τους, Αγαπιόνταν και αλληλοθαυμάζονταν. “Κι εσύ, πού κολλάς”, θα με ρωτήσεις. Εγώ, απλά, τότε, είχα την ευτυχία να βρίσκομαι στο Παρίσι, “απεσταλμένη” του (ελληνικού) ELLE,όπου δούλευα τότε, για να “καλύψω” την Εβδομάδα Μόδας.

…Ελέω Βουτσινά και με την τύχη σύμμαχο μου, βρέθηκα ένα μεσημέρι τετ α τετ με την ηθοποιό που θαύμαζα, να κουβεντιάζουμε πίνοντας καφέ, κι άλλο καφέ. Στο καμαρίνι της Fanny, στο Theatre de Champs Elysees, στην Avenue Montaigne, οι ώρες κυλούσαν σα νερό. Μιλούσε ασταμάτητα, θυμόταν, γελούσε, δάκρυζε. Με μεγάλες χειρονομίες, έντονες εκφράσεις, δυνατά, ψιθυριστά, με σιωπές, έμοιαζε να ζωγραφίζει με λόγια, στιγμές της ζωής της.

Περασμένη η ώρα, η πρόβα είχε τελειώσει όμως εμείς είχαμε κι άλλα να πούμε. Και πήγαμε απέναντι, στο Cafe Theatre χωρίς να σταματάμε να κουβεντιάζουμε πίνοντας κρασί κι άλλο κρασί, να μιλάμε για μας σαν να γνωριζόμασταν χρόνια, για έρωτα, αγάπη, θέατρο, φίλους, εραστές, πάθη, ζωή και θάνατο.

Fanny Ardant ηθοποιός

-Πώς ένιωσες όταν έχασες τον Φρανσουά (τον σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφώ), τη ρωτάω…

Παύση. Σιωπή. Και μετά …”Φαντάσου μια μεγάλη, πανέμορφη πισίνα, γεμάτη νερό. Γαλάζιο, καθαρό, δροσερό, λαχταριστό νερό. Να σε καλεί να κάνεις βουτιά και να βρεθείς στην αγκαλιά της. Την απέραντη νερένια αγκαλιά της. Ένιωθα ευτυχισμένη. Έτοιμη ν’ ανταποκριθώ στο κάλεσμα. Βούτηξα από ψηλά, όμως στην πορεία μου προς το νερό, ξαφνικά είδα την πισίνα ν’ αδειάζει, το νερό εξαφανίστηκε κι εγώ βρέθηκα να σκάω με το κεφάλι στις πλάκες και να γίνομαι κομμάτια.”…

Διάβαζα, χθες, αυτά που είπε, η Αρνταν, μιλώντας στο γαλλικό MF με αφορμή την τελευταία ταινία της “Young Lovers”. Σκεφτόμουν πως είναι από τις πιο γοητευτικές, αληθινές, απελευθερωμένες, συναρπαστικές, ουσιαστικές γυναίκες, τις πιο σημαντικές, αγαπημένες, ερωτικές, χωρίς ταμπού και σύνορα ηθοποιούς

Γυναίκα της διπλανής πόρτας, Γυναίκα που αγαπούν να αγαπούν οι άνδρες, η Φανί Αρντάν, σύντροφος και μούσα ενός ερωτικού άντρα και σκηνοθέτη, μακριά από όλα τα “δήθεν”, τους “μύθους” τα “προσωπεία”, παραμένει για μένα, ύστερα από όλα τα χρόνια που πέρασαν από τη μαγική μας συνάντηση, συνώνυμη του πάθους, της ελευθερίας, του θριάμβου της ζωής.

“Young Lovers”

fanny ardant kai melvil poupaud

Στους Young Lovers, την ταινία της Carine Tardieu, με συμπρωταγωνιστή της τον Melvil Poupaud, η Αρντάν είναι μια γυναίκα 70 χρόνων ερωτευμένη με έναν άντρα 40 χρόνων. Ρόλος έντονος που η 72χρονη Γαλλίδα ηθοποιός υποδύεται χωρίς ταμπού, χωρίς μακιγιάζ, με ελεύθερο σώμα και ψυχή.

Η ηρωίδα της ταινίας, η Σόνα (Shauna), μια 70χρονη συνταξιούχος αρχιτεκτόνισσα, παραμένει ανεξάρτητη και δυναμική, έχει, όμως εγκαταλείψει την ερωτική ζωή. Ως τη στιγμή που συναντάει τον Πιέρ, έναν 45χρονο γιατρό, που παλιά ήταν εραστής της. Κανείς από τους δυο δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία του άλλου. Ερωτεύονται.

Young lovers

Πριν πει το “ναι” στην Καρίν Ταρντιέ, η Αρντάν ήθελε να ξέρει τα πάντα για το σενάριο. Κυρίως για το πώς τέλειωνε η ιστορία για εκείνην, την κόρη της, τον Πιερ, τη σύζυγο του. “Κουβέντιασα με την Καρίν τους φόβους μου για τις σκηνές σεξ”, είπε η Αρντάν χωρίς δισταγμό. “Ήταν που δεν αγαπούσα το σώμα μου όταν ήμουν νέα και που σήμερα το αγαπώ ακόμα πιο λίγο”…

Μια ιστορία αγάπης

“Έχω εμμονή με την αγάπη. Αγάπη ρομαντική, αγάπη αναμενόμενη, αγάπη δεδομένη. Η ταινία μιλάει για την αγάπη σε όλες τις μορφές της, την αγάπη που νιώθω για την κόρη μου και την αγάπη που έχει εκείνη για μένα. Αυτή που μου προσφέρει ο Πιερ. Αυτή της γυναίκας του Πιέρ για τον άντρα της, τον οποίο δεν καταλαβαίνει. Όταν της λέει ότι είχε σχέση με τη Shauna, εκείνη ξεσπά σε γέλια. «Μα είναι μεγάλη», λέει άναυδη. Ναι, είναι μεγάλη, αλλά του αρέσει και την αγαπάει, πέρα από κάθε εκτίμηση λογική, αισθητική, ηθική. Πάντα πίστευα ότι οι κανόνες και τα πρέπει εμποδίζουν τα μεγάλα πάθη.”

Πάθος

“Είναι εκθαμβωτικό, απόλυτα αναγκαίο. Είναι μια παρόρμηση, όπως η μυστικιστική ζωή, από την οποία κανείς, και κυρίως όχι η λογική, δεν μπορεί να σε απομακρύνει. Όμως, αν συναντήσω ένα ζευγάρι που αγαπιέται χρόνια χωρίς πάθος αλλά και χωρίς συμβιβασμούς, τότε γονατίζω μπροστά τους.”

Όταν με απατούν…
“Θέλω να πεθάνω.”

Fanny Ardant στην ταινία Young lovers

Η ταινία και η εικόνα των σωμάτων, της σάρκας, του δέρματος

“Ο τρόπος με τον οποίο η Καρίν Ταρντιέ κινηματογράφησε τα σώματα είναι απλά υπέροχος. Η σκηνοθέτης μας δεν φοβήθηκε να κινηματογραφήσει τη σάρκα με ρεαλισμό. Δεν ήθελε το φως να με προστατεύει. Την άφησα να πραγματοποιήσει το όραμά της για την ιστορία και να κινηματογραφήσει αυτή τη γυναίκα, τη Σόνα, όπως την οραματιζόταν. Μου αρέσει που διάλεξε την πλευρά της ωμής αλήθειας και όχι αυτή της ρετουσαρισμένης αισθητικής. Σπάνια κινηματογραφούμε τα γηρατειά, ειδικά όταν πρόκειται για μια ηλικιωμένη ερωτευμένη γυναίκα, με τέτοιο ρεαλισμό. Συνήθως, τα σώματα εξιδανικεύονται. Αν με ρωτάτε, φυσικά και η Shauna φοβάται να δείξει το γερασμένο σώμα της. ‘Όπως φοβόμουν κι εγώ”

Το μεθύσι της αγάπης

“Πάντα πιστεύουμε ότι η αγάπη και το μεθύσι της αγάπης συμβαίνουν μόνο όταν είμαστε 20 χρόνων. Και πως αργότερα τίποτα δεν είναι δυνατό. Όμως οι ιστορίες αγάπης δεν είναι πάντα και μόνο σεξ. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η έλξη που ασκεί ο ένας στον άλλον. Όταν στο τέλος της ταινίας λέω στον αγαπημένο μου: «Ξέρεις ότι σύντομα θα είμαι σε μια καρέκλα;», μου απαντά: «Ναι, το ξέρω αλλά, στο μεταξύ, αναπνέουμε το ίδιο αέρα”. Λατρεύω αυτές τις ιστορίες αγάπης που δεν δημιουργούν τίποτα. Η μεγάλη πλάνη είναι να πιστεύεις ότι ο γάμος είναι αγάπη”.

ταινία les jeunes anants

Έζησα

“Υπέφερα, πόνεσα, αλλά αγάπησα. Είμαι εγώ που τα έζησα. Αντιμετώπιζα και αντιμετωπίζω τη ζωή με αυθάδεια και ελευθερία Δεν αντέχω τα κλισέ της ομορφιάς και της νιότης, θαυμάζω τις γυναίκες που δεν μοιάζουν με εξώφυλλα περιοδικών”.

Εποχή του κενού

“Ζούμε σε μια εποχή κενού. Οι άνθρωποι φοβούνται. Θέλουν κάπου να ριζώσουν, ονειρεύονται ένα σπίτι σαν το μικρό σπίτι στο λιβάδι. Δεν υπάρχουν άλλοι πολιτικοί από τότε που πέθανε ο Τσε Γκεβάρα. Δεν υπάρχουν πια, ούτε ιδανικά, ούτε ιδεαλιστές. Τι έμεινε; Το ζευγάρι και η οικογένεια. Να μας προστατεύουν από την εποχή του κενού”.

*Πηγή: madame.figaro.fr
** Έτσι τη χαρακτηρίζει η Αριάνα Φίνος στη La Repubblica

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

Μελίνα Αδαμοπούλου
Μελίνα Αδαμοπούλου
Από μικρή έβλεπα ταινίες, διάβαζα βιβλία κι άκουγα μουσική. Όταν μεγάλωσα, τα' βαλα όλα μαζί σ' ένα κουτί και είπα να τα σπουδάσω. Έτσι, βρέθηκα στο Brighton , στην Αγγλία, να σπουδάζω λογοτεχνία, ψυχολογία, κιθάρα και... διαφήμιση. Κάποια στιγμή γύρισα πίσω στην πόλη που γεννήθηκα, την Αθήνα, και ξεκίνησα να δουλεύω ως ψυχολόγος στην αρχή, ως μεταφράστρια στη συνέχεια, ως δημοσιογράφος τελικά, αφού κατάλαβα, επιτέλους, πως αυτό ήταν που αγαπούσα πιο πολύ! Εφημερίδα ΑΥΓΗ η πρώτη δουλειά: μαγεία! Ραδιόφωνο, αγαπημένος 9.84, παράλληλα: καινούργιος κόσμος. Και, τέλος, περιοδικά: το alter ego μου! Το ΕΝΑ, το ΜΙΑ, το ELLE και το 1994 το... 3ο μου παιδί: η Madame Figaro, για 13 (υπέροχα) χρόνια. Κι ύστερα τηλεόραση, Διεύθυνση Επικοινωνίας στον ALPHA. Γενική Διεύθυνση της ΝΕΠ, μετά (2010), και το 2014 "μπήκα" με το δεξί στον κόσμο της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, “γεννώντας” το allyou.gr. Κι επειδή τίποτα δεν σταματάει, ήρθε τώρα το Youfly.com. Κι εσείς. Και καλώς βρεθήκαμε!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ