Σήμερα στο Zip the Day zip-άρουμε με Adele, Κλώντια Σίφερ, 90’ς και πολύυυ (…) περπάτημα!
Adele: Καινούργια (έξω και μέσα), σίγουρη κι ευτυχισμένη
Aνακηρύχθηκε “η γυναίκα καλλιτέχνης του αιώνα με τις περισσότερες πωλήσεις άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο”, αφήνοντας πίσω της τη Madonna, την Pink και τη Rihanna. Η βρετανίδα Adele!
Η ανακοίνωση έγινε στη γιορτή της Εθνικής Ημέρας Άλμπουμ στη Βρετανία, με θέμα “Γιορτάζοντας τις Γυναίκες της μουσικής”, όπου αποκαλύφθηκε και το ποιες είναι οι γυναίκες τραγουδίστριες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις άλμπουμ από το 2000, αλλά και τα πιο εμπορικά άλμπουμ γυναικών καλλιτεχνών.* Γνωρίζοντας τους … ήπιους χαρακτήρες τους, τη μεγαλοψυχία, αλλά και την ανιδιοτέλεια τους, δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ τις αντιδράσεις των υπόλοιπων κυριών της μουσικής βιομηχανίας…
Γι’ αυτό επανέρχομαι στη θριαμβεύτρια Adele, που μόλις προχθές (15 του Οκτώβρη) κυκλοφόρησε τη νέα μουσική δουλειά της “Easy on me”και που όπως ¨εξομολόγήθηκε¨ στη VOGUE (μην ξεχνάς πως η σούπερ σταρ Adele ήταν αυτό το μήνα ΔΙΠΛΟ εξώφυλλο: στην βρετανική αλλά ΚΑΙ στην αμερικάνικη έκδοση του γνωστού περιοδικού μόδας) έμπνευση της ήταν ο χωρισμός της, το διαζύγιο της από τον σύζυγό της, Σάιμον Κονέκι.
Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να μαζευτεί το υλικό, στίχοι και μουσική, που θα “έμπαινε” στο καινούργιο άλμπουμ της Adele.
Η αγάπη της για τη μουσική και το τραγούδι τη βοήθησαν να ξαναβρεί την ψυχική της υγεία. “Μέρα με τη μέρα, αισθανόμουν και λίγο καλύτερα. Τώρα είμαι πολύ καλά”, όπως είπε, αφού παρομοίασε τα συναισθήματα της μ’ ένα ποτάμι, που δεν νιώθει κάθε μέρα την ίδια ανάγκη να βυθιστεί στα νερά του, μα που ξέρει πως βρέχοντας έστω και μόνο τα χέρια ή το πρόσωπο της, αισθάνεται πως είναι ο εαυτός της.
Το διαζύγιο, ο Simon, o Angelo
H Adele και ο πρώην σύζυγος της Simon Konecki , CEO φιλανθρωπικών οργανώσεων, ανακοίνωσαν ότι πήγαν χωριστά τον Απρίλιο του 2019, να καταθέσουν τα χαρτιά του διαζυγίου της. Η Adele, πάντως, κατέθεσε τα δικαστικά έγγραφα, πέντε μήνες αργότερα.
Το ζευγάρι ήταν μαζί επτά χρόνια, ήταν παντρεμένο δύο και ήταν γονείς του 8χρονου Angelo.
Μιλώντας στην (αμερικανική) Vogue στην πρώτη της συνέντευξη μετά από πέντε χρόνια, η Adele αποκάλυψε ότι ελπίζει πως το νέο της άλμπουμ, θα βοηθήσει τον Angelo, όταν μεγαλώσει λίγο ακόμα, να καταλάβει τι συνέβη με τους γονείς του και χώρισαν.
«Eίναι πολλές οι ερωτήσεις που μου κάνει ο γιος μου, και είναι απλές, όμως εγώ δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί δεν ξέρω την απάντηση. Θέλετε ένα παράδειγμα: “Mαμά, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε ακόμα μαζί εμείς οι τρεις;” Απαντώ: “Γιατί έτσι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι χωρίζουν.” Και εκείνος συνεχίζει: “Μα γιατί; Γιατί δεν αγαπάς τον μπαμπά μου πια;”
Θα ήθελα να του πω : «αγαπώ τον μπαμπά σου, απλά δεν είμαι, πια, ερωτευμένη μαζί του”. Όμως Δεν μπορώ να του πω κάτι τέτοιο γιατί ένα παιδί εννέα χρόνων δεν μπορεί να το καταλάβει. ”
Παραδέχεται, η σταρ και μαμά Adele, πως από την αρχή δυσκολευόταν να μιλήσει στον γιο της για τον χωρισμό της από τον πατέρα του. “Μου προκαλούσε τόσο πολύ άγχος που η θεραπεύτρια μου πρότεινε να ηχογραφήσω τον εαυτό μου να μιλάει στον Angelo για να θυμάμαι εγώ και να ακούει εκείνος…Ο Σάιμον και εγώ δεν τσακωθήκαμε ποτέ για το γιο μας, όμως υπάρχουν κανόνες στην κοινωνία για το τι συμβαίνει και δεν συμβαίνει στο γάμο και μετά τον γάμο, που για μένα που στα 30 μου, όλη μου η ζωή κατέρρευσε, χωρίς καμία προειδοποίηση, όλα αυτά είναι πολύπλοκα, άγνωστα και προσπαθώ να τα καταλάβω”.
Η Adele, σήμερα, δείχνει ευτυχισμένη με την καινούργια εικόνα της και με τον καινούργιο της σύντροφο, τον 39χρονο αθλητικό πράκτορα Rich Paul.
«Ναι, είμαστε μαζί», επιβεβαίωσε η Adele στη συνέντευξη της, ” και είμαστε πολύ χαρούμενοι. Δεν θέλαμε να δημοσιοποιήσουμε τη σχέση μας, αλλά πήγαμε μαζί, τον Ιούλιο, σ’ έναν αγώνα μπάσκετ και…. Μου αρέσει να είμαι δίπλα του. Δεν μου δημιουργεί άγχος που η σχέση μας, είναι πια γνωστή. Είναι τόσο υπέροχος, αστείος, έξυπνος ο Rich. Αισθάνομαι πολύ καλά δίπλα του”. Στη (βρετανική) VOGUE, η Adele δήλωσε ευτυχισμένη. «Είμαι 33 χρόνων, διαζευγμένη και μητέρα ενός γιου, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Ξέρω τι θέλω. Και, πραγματικά, ξέρω τι δεν θέλω».
Αποκάλυψε, επίσης, για πρώτη φορά ότι έκανε πραγματικά ειρήνη με τον πατέρα της πριν πεθάνει.
«Στην πραγματικότητα πήραμε το χρόνο μας, του έβαλα να ακούσει το άλμπουμ μου μόλις μια εβδομάδα πριν τελειώσει, μιλήσαμε για το διαζύγιο μου, βρήκα την ηρεμία να τον συγχωρήσω. Ηρέμησε. Κι εγώ, που πήγα στην κόλαση και γύρισα, ένιωθα, επιτέλους καλά»
Καλά πληροφορημένες πηγές, λένε, πως η Adele θα κάνει μια εντυπωσιακή επιστροφή τα Χριστούγεννα με τα τραγούδια από το τέταρτο άλμπουμ της και μια τηλεοπτική συναυλία στο Λας Βέγκας.
*Το top 10 των γυναικών με τις περισσότερες πωλήσεις άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο (2000-2021):
1) Adele
2) P!nk
3) Madonna
4) Rihanna
5) Dido
6) Amy Winehouse
7) Kylie Minogue
8) Beyoncé
9) Britney Spears
10) Lady Gaga
Τα 10 άλμπουμ γυναικών καλλιτεχνών με τις καλύτερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο:
1) Adele – 21
2) Amy Winehouse – Back to Black
3) Adele – 25
4) Leona Lewis – Spirit
5) Lady Gaga – Fame
6) Dido – No Angel
7) Dido – Life For Rent
8) Norah Jones – Come Away With Me
9) Adele – 19
10) Emeli Sandé – Our Version of Events
πηγή dailymail.co.uk
10.000 βήματα την ημέρα, μόνο…
Έχεις βηματόμετρο; Κοιτάζοντας το, όταν επιστρέφεις στο σπίτι το βράδυ, σου δείχνει πως κοντεύεις τα 10.000 βήματα; Ναι; Τέλεια! Αυτός είναι ο αριθμός των βημάτων, που σύμφωνα με τους ειδικούς, πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα για να είμαστε σε φόρμα, γεροί και δυνατοί!
Να σου πω την αμαρτία μου, εγώ ούτε βηματόμετρο έχω ούτε 10.000 βήματα την ημέρα κάνω… Περπατάω, βέβαια, αλλά όχι συστηματικά… Ντροπή μου, θα πεις. ΟΚ, θα το δεχτώ, όμως θα …συμμορφωθώ!
Περπάτα, λοιπόν, τι σου ζητάμε…
Το λέει και το φωνάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), πως το περπάτημα είναι μια από τις πιο εύκολες σωματικές δραστηριότητες και τις πιο αποτελεσματικές για να είμαστε υγιείς και σε φόρμα. Και να, αμέσως, το νούμερο 10.000… Αυτός είναι ο στόχος. Πάση θυσία πρέπει να κάνουμε 10.000 βήματα την ημέρα. Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα. Όσο για μας που δουλειά μας έχει κάνει “καθιστικούς τύπους”, δεν τίθεται αμφισβήτηση!
Στην πραγματικότητα, αυτός ο αριθμός γεννήθηκε τις μέρες των (πρώτων) Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο το 1964, όταν η εταιρεία Yamasa Corporation λανσάρισε ένα βηματόμετρο με σύνθημα «Ας μετρήσουμε τα 10.000 βήματά μας».
Τα δεδομένα της Yamasa Corporation επιβεβαιώθηκαν, αργότερα, από την εργασία ενός ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Kyushu της Ιαπωνίας, τον Yoshiro Hatano, όμως η μελέτη του είχε επικεντρωθεί στον ιαπωνικό πληθυσμό και σύμφωνα με δυτικούς επιστήμονες-ερευνητές, οι μετρήσεις ενός μέσου Ιάπωνα είναι μικρότερες από αυτές ενός Δυτικού.
Καθιστικός τρόπος ζωής
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Lancet, ο χρόνος που περνάμε ξύπνιοι, φτάνει τις 12 ώρες την ημέρα. Τα καλά νέα, σύμφωνα με πρόσφατες εργασίες στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, επιστήμονες που παρακολούθησαν 2.000 ενήλικες μεσήλικες διαφορετικής εθνικότητας, για 11 χρόνια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτοί που έκαναν τουλάχιστον 7.000 βήματα την ημέρα είχαν 50-70% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από εκείνους που έκαναν λιγότερα
7.000 βήματα, λοιπόν! Ε, κάπως καλύτερο το βρίσκω. Που 10.000, πού 7.000…
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο αυτής της μελέτης, είναι πως αν η άσκηση είναι τακτική, αυτό μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου, διαβήτη τύπου ΙΙ και καρδιαγγειακών παθήσεων κατά 30 έως 40%.
“Για να παράγουν ενέργεια, οι μύες συλλαμβάνουν γλυκόζη και λίπος, γεγονός που τους εμποδίζει να συσσωρευτούν στην καρδιά, το συκώτι και το πάγκρεας”, λέει ο Δρ Martine Duclos, ο οποίος συνιστά τουλάχιστον κατά μέσο όρο μεταξύ 5000 και 6000 βημάτων.
Ο ΠΟΥ, πάντως, συνιστά στα άτομα ηλικίας 18 έως 64 ετών 150 λεπτά δραστηριότητας αντοχής μέτριας έντασης, μέσα στην εβδομάδα (περίπου είκοσι λεπτά την ημέρα) ή τουλάχιστον 75 λεπτά δραστηριότητας.
Περπατάς με διαλείμματα; Λάθος!
Περπατώντας από τη στάση του λεωφορείου ή του μετρό ως το γραφείο , από το γραφείο στο φωτοτυπικό ή από το κρεβάτι μας στον καναπέ… θα μπορούσαμε να μετρήσουμε και να γράψουμε τα βήματα μας όλης της ημέρας και να φτάσουμε… ψηλά!
Όμως, αυτό δεν μετράει… Μόνο ο συνδυασμός έντασης και συνέχειας φέρνει αποτέλεσμα. «Αρχίζουμε να καίμε τη ζάχαρη από τα πρώτα είκοσι λεπτά», προειδοποιεί ο Frédéric Saldmann. Μετά από αυτό το διάστημα, κάνουμε επίθεση στα κακά λίπη και στη συνέχεια απελευθερώνουμε περισσότερα από 1000 προστατευτικά μόρια ».
Μετά από όλα αυτά, εγώ, πάντως, πάω για περπάτημα. Εσύ, τι λες, θα έρθεις μαζί μου;
πηγή: madame.figaro.fr
Όταν η Κλώντια Σίφερ αποθεώνει τα 90’ς
Τι κι αν έγινε 50; Είναι πάντα το απόλυτο Top model. Η Γερμανίδα ξανθιά καλλονή, Κλώντια Σίφερ, μητέρα τριών παιδιών, σύζυγος, και κινηματογραφική παραγωγός, η θεά της πασαρέλας των 90’ς, η λατρεμένη των σχεδιαστών, των φωτογράφων, των περιοδικών μόδας, η γοητευτικά διακριτική Κλώντια, έχει, σήμερα, την ίδια λάμψη, την ίδια μαγική σαγήνη με τότε. Και δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, χαμένη στη νοσταλγία. Απλά λατρεύει τα 90’ς και δεν χάνει την ευκαιρία να το λέει, να το γράφει, να το δείχνει!
Ύμνος στα 90’ς
“Η δεκαετία του 1990 ήταν μια μαγική δεκαετία στη μόδα. Γέννησε τα top models, στυλ και απίστευτη δημιουργικότητα. Ρούχα, μουσική, τέχνη, ψυχαγωγία, όλα μαζί ενωμένα, έκαναν αυτά τα χρόνια συναρπαστικά.
Ήταν και τα δικά μου χρόνια. Γιατί ήταν η περίοδος που με εκτόξευσε ως επαγγελματία μοντέλο. Ήμουν μια ντροπαλή Γερμανίδα έφηβη, που από τη ντίσκο του Checker στο Ντίσελντορφ το 1988, βρέθηκα να συνεργάζομαι με τον Karl Lagerfeld στη Chanel και να περπατώ κάνοντας πασαρέλα στα επικά σόου του Gianni Versace. Έχω τόσες υπέροχες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή. Τη λατρεύω. Γι’ αυτό, όταν το 2019, το Μουσείο Kunstpalast του Ντίσελντορφ μου ζήτησε να επιμεληθώ μια έκθεση με θέμα τη φωτογραφία μόδας της δεκαετίας του ’90, δέχτηκα αμέσως. Και έβαλα τίτλο: Captivate!
“Captivate!”
H έκθεση ήταν γεμάτη με υπέροχες εικόνες που «αιχμαλωτίζουν» τη φαντασία και είναι κομμάτι της ποπ συνείδησης.
Έχω μια τεράστια συλλογή από φωτογραφίες που απεικονίζουν την εποχή και το στυλ της. Συνεργάστηκα, στη διαδρομή της καριέρας μου, με σπουδαίους φωτογράφους -δάσκαλους και διδάχτηκα απ’ αυτούς. Ανάμεσα τους ο Helmut Newton, ο Richard Avedon, ο Herb Ritts.
Η προσωπική μου συλλογή ήταν η δεξαμενή μου και η βάση μου για να στήσω την έκθεση. Ήθελα να φανεί ανάγλυφο το όραμα της μόδας μιας ομάδας νέων σχεδιαστών, φωτογράφων, καλλιτεχνών, stylists, make up artists και κομμωτών που διαμόρφωσαν και την προοπτική και το όραμα μιας γενιάς.
Στην έκθεση, δεσπόζει και το επικό ασπρόμαυρο ειδύλλιο του Peter Lindbergh και τη σέξι ελευθερία της Ellen von Unwerth, αλλά και ο “βρώμικος ρεαλισμός” των David Sims, Corinne Day, Juergen Teller και Mario Sorrenti , που υπερασπίστηκαν την ατέλεια .
Ήθελα πολύ το “Captivate!” να δείχνει τον πειραματισμό και την ελευθερία έκφρασης.
Στη διάρκεια του lockdown, ήμουν ευγνώμων που είχα αυτή την έκθεση, να δουλεύω και να φεύγει το μυαλό μου. Να ζώ, νοερά, στη δεκαετία που αγαπώ αλλά και να αναλύω το φαινόμενο των supermodels.
Και λέω “να αναλύω” επειδή πιστεύω πως εμείς τα top models των 90’ς, βοηθήσαμε να κρατηθεί ζωντανή η αίγλη της μόδας όταν η αγορά των σχεδιαστών ήταν σε πτώση. Καθώς η οικονομία ανέβαινε, ο ρόλος μας ήταν να προβάλουμε την εικόνα ενός brand σε όλο τον κόσμο σε μια εποχή που η μόδα “απλωνόταν”.
Όλες εμείς, μαζί, αποδειχτήκαμε “δυναμίτης” για την αναγνωρισιμότητα και τη φήμη για brands όπως του Versace, της Chanel και των Dolce & Gabbana. Περπατήσαμε στις πασαρέλες, συμμετείχαμε σε καμπάνιες, φωτογραφηθήκαμε για εξώφυλλα περιοδικών. Αλλά και μας κάλεσαν να μιλήσουμε και να εμφανιστούμε σε ταινίες.
Guess, Lagerfeld, Versace
Ήμουν, τότε, το πρόσωπο του αρώματος Guess. Θυμάμαι – σε ηλικία 22 ετών, φορώντας ένα κόκκινο σακάκι Chanel – “πετούσα” από πόλη σε πόλη στις ΗΠΑ, για υπογραφές και αυτόγραφα σε πολυκαταστήματα. Ενώ πήρα μέρος και σε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά προγράμματα διάσημων παρουσιαστών όπως του Τζέι Λένο, της Όπρα Γουίνφρεϊ, του Ντέιβιντ Λέτερμαν.
Όταν τελείωσε η διαφημιστική εκστρατεία, γύρισα στο σπίτι μου, στη Νέα Υόρκη. Ένα πρωί, με νυσταγμένα μάτια και ανακατεμένα μαλλιά ήμουν στο ασανσέρ όταν μπήκε ένα άτομο «Είσαι το κορίτσι της Guess;» με ρώτησε. Από εκείνο το λεπτό κατάλαβα πως η ζωή μου είχε αλλάξει για πάντα. Σήμερα, η ιδέα ότι καποιο άτομο μπορεί να ταυτιστεί τόσο με τα brands που συνεργάζεται είναι πολύ ΟΚ, αλλά τότε ήταν κάτι πολύ καινούργιο
Η πρώτη μου επίδειξη ήταν για τον Karl Lagerfeld και τη Chanel, που ήταν πολύ ξεχωριστός. Θυμάμαι που ο Karl μου είχε πει ξεκινούσα ότι έπρεπε να είμαι ο εαυτός μου και να μην ανησυχώ για το τι θα ήθελε κάποιος άλλος να είμαι. Σε όλη μου την καριέρα, θυμόμουν (και θυμάμαι) τη συμβουλή του
Μετά τον Karl, έκανα πασαρέλες για τον Τζιάνι Βερσάτσε, που ήταν σαν ροκ συναυλίες. Περπατούσαμε σε μια καταπληκτική πίστα του Prince με εκατοντάδες φωτογράφους γύρω μας και δίπλα μας, ώσπου κάποια στιγμή είδαμε τον ίδιο τον τραγουδιστή να κάθεται στην πρώτη σειρά. Οι καμπάνιες μόδας άρχισαν να οδηγούν την οπτική κουλτούρα και έγιναν μέρος του αστικού περιβάλλοντος.
Avedon, Clein, Fellini
Η εικόνα του Peter Lindbergh για την Christy Turlington κι αυτή για την αιωνιότητα του Calvin Klein ήταν απαραίτητα για, την έκθεση, για το “Captivate!”Το ίδιο και η καμπάνια του Versace που γυρίστηκε από τον Richard Avedon το 1994. Θυμόμουν και έβλεπα τον εαυτό μου, την Christy, τη Nadja Auermann, τη Cindy Crawford και τη Stephanie Seymour να φοράμε μεταλλικές μίνι φούστες και παστέλ πουλόβερ. Η τεχνική του Avedon ήταν να “πυροβολεί “δίπλα σε έναν καθρέφτη στραμμένο προς εμάς, τα μοντέλα , έτσι ώστε να μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας, όπως μας έβλεπε αυτός και να μετρήσουμε τι δεν λειτουργούσε. Η ανάμνηση αυτών των φωτογραφίσεων ήταν είναι και θα είναι ένας από τους θησαυρούς μου.
Ένα από τα πιο υπέροχα πράγματα που έκανα, τότε, ήταν τα γυρίσματα για μια καμπάνια του Valentino στη Ρώμη με τον Arthur Elgort. Το γύρισμα βασίστηκε στη Dolce Vita του Federico Fellini και εγώ έπαιξα τον ρόλο της Sylvia. Όλη την ημέρα είμασταν το κέντρο της προσοχής, τραβώντας όλα τα βλέμματα, μέχρι που η ζωή μιμήθηκε την τέχνη και μας κυνήγησαν παντού οι παπαράτσι και τα πλήθη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ταινία με τη Σύλβια…Σε μια σκηνή σ ‘ένα μπαλκόνι, θυμάμαι, πλήθος ανθρώπων είχε μαζευτεί από κάτω. Μου δόθηκε, τότε, η εντολή να τους αγκαλιάσω. Το έκανα κι αυτοί ανταποκρίθηκαν φωνάζοντας το όνομά μου. Σουρεαλιστικό!
Τώρα, βλέπω μια νέα γενιά, που σ’ αυτήν ανήκουν και οι κόρες μου, να ανακαλύπτει τη δεκαετία του 1990-φορώντας φορέματα βίντατζ, Levi’s και μπλουζάκια, και να εμπνέεται από τη δημιουργικότητα της εποχής.
Τότε, όλα ήταν πιθανά. Θέλω να πιστεύω ότι είναι ακόμα.”
πηγή: vogue. uk
Δείτε επίσης:
- Zip the Day: Love, Sex, movies και Δον Κιχώτης
- Zip the Day: Ο Clooney, το Εθνικό στο Μετρό και η νέα μύτη του Dior
- Ντέπυ Γκολεμά: Καίει Παπαδάκη, Μενεγάκη, ριάλιτι – Η σεζόν είναι μαραθώνιος
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
