Μια μικρή και μια λίγο μεγαλύτερη βόλτα εκτός πόλης με άρωμα και γεύσεις θάλασσας στο Σούνιο και το Γαλαξίδι.
Διασχίζοντας της Αθηναϊκή Ριβιέρα ως το Σούνιο
Συναντηθήκαμε με την Έλλη στις 6 το απόγευμα στο Φλοίσβο στο Φάληρο. Το θερμόμετρο του αυτοκινήτου έγραφε ακόμα 36 βαθμούς και η κίνηση στην παραλιακή ήταν εξίσου καυτή και κόκκινη. Τίποτα από τα δύο δεν μπορούσε να μας αποθαρρύνει αφού η ιδέα της μικρής αυτής ζαβολιάς, της μιας ώρας που ξεκλέψαμε από τις δουλειές μας για μίνι εκδρομούλα, είχε ήδη εκτοξεύσει τη διάθεση μας.
Οδηγώντας στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, σε όλο το μήκος της παραλιακής δίπλα στη θάλασσα, ανοίξαμε διάπλατα τα παράθυρα αφήνοντας την αύρα να εισχωρήσει. Αναπολήσαμε εφηβικά βράδια στα γνωστά στέκια της παραλίας, ολοήμερες βουτιές σε έρημες παραλίες που τώρα πια ξεχειλίζουν από φωνές και η διάθεση μας έφτιαξε παραπάνω. Προορισμός μας η παραλία του Σουνίου, κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο με την υπέροχη αυτή θέα του Ναού να καθρεφτίζεται πάνω στη θάλασσα. Σε λιγότερο από ώρα, ήμασταν πλέον ξυπόλητοι πάνω στην ακόμα καυτή, παρά το σούρουπο, άμμο. Περπάτησα ξυπόλητος ως τον διπλανό «Ηλία» για να επιβεβαιώσω την κράτηση που είχε προηγηθεί, αλλά και να παρακαλέσω για ένα τραπέζι στην πρώτη σειρά ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Επισκέφτηκα την κουζίνα, διάλεξα ένα φρεσκότατο ψάρι, λαχταρώντας κάτι μεγαλύτερα 3κιλα «θηρία» που θα επιλέγαμε αν είχαμε «ενισχύσεις» και επέστρεψα στην παραλία βιαστικά για βουτιά.
Φρέσκο ψάρι στον «Ηλία»
Σχεδόν μια ώρα μετά καθίσαμε στο τραπέζι μας. Στα δεξιά, ο ήλιος, μας αποχαιρετούσε αργά, στα αριστερά ο Ναός του Ποσειδώνα σε πορτοκαλί απόχρωση, προσπαθούσε λες να ισορροπήσει τον φωτισμό της βραδιάς με την Πανσέληνο που θα ακολουθούσε.
Ο Ηλίας άνοιξε την ταβέρνα του αμέσως μετά τον πόλεμο σε ένα οικόπεδο που του χάρισε ο νονός του. Μοναδικοί του πελάτες οι λιγοστοί κάτοικοι της περιοχής που σταματούσαν για μια κούπα κρασί. Δυστυχώς έφυγε νέος από προβλήματα υγείας, μας εξομολογήθηκε ο ανιψιός που ανέλαβε στη συνέχεια τα ηνία. Εδώ θα βρεις θαλασσινές γεύσεις στην παραδοσιακή τους έκδοση με έμφαση στην ποιότητα της πρώτης ύλης. Η αχινοσαλάτα ήταν έκτακτη και σε XL μερίδα, το τηγάνι έβγαλε λαμπερά κολοκυθάκια, τα μύδια μοσχομύριζαν σκορδάτη θάλασσα και το φρέσκο ψάρι ψήθηκε ωραιότατα.
Χωρίς εκπλήξεις, ούτε ευχάριστες, ούτε δυσάρεστες, θα φας ωραία, θα απολαύσεις το τοπίο, θα δροσιστείς, θα ξεσκάσεις και γυρνώντας πίσω στην πόλη, όταν πια έχει νυχτώσει για τα καλά, μπορεί να σκαρώσεις και μια σκοτεινή βουτιά υπό το φως του φεγγαριού όπως κάναμε κι εμείς πάνω στο κέφι μας.
Και μια βόλτα Γαλαξίδι
Το Γαλαξίδι πάλι δεν είναι τόσο κοντά που να βολεύει μια ώρα «κοπάνα». Θα χρειαστείς κάτι λιγότερο από τρεις ώρες για να φτάσεις χαζεύοντας από ψηλά τον Κορινθιακό στις στροφές από Δίστομο ως Ιτέα. Ήταν Σάββατο βράδυ όταν φτάσαμε με την Έλλη στον αγαπημένο μας «Σκελετόβραχο». Η ταμπέλα δεξιά της εισόδου που υποδέχεται παραδοσιακά ερωτευμένους και τρελαμένους μας καλωσόρισε εύστοχα. Καθίσαμε σε ένα απόμερο τραπεζάκι για να βολέψουμε και την τετράποδη Μάγια που μας συνόδευε και που με μεγάλη χαρά ερωτοτροπούσε με ένα σκυλάκο της παραλίας, τον Θωμά.
Πιάσαμε την κουβέντα με τον Ηλία, περί παραγγελίας και όχι μόνο, ήρθε και η Γιούλη, γίναμε παρέα αμέσως πειράζοντας ο ένας τον άλλο. Τους προειδοποίησα πως θα τους φωτογραφήσω, δεν τους χάλασε, μου πόζαραν σαν έμπειρα μοντέλα, γελάσαμε, τσουγκρίσαμε ποτήρια, παραγγείλαμε.
Σκελετόβραχος σε μεγάλη φόρμα
Ο Σκελετόβραχος είναι μια κλάση παραπάνω. Ο Ανδρέας στη κουζίνα δεν σταματάει να ονειρεύεται νέες ιδέες, πειράζοντας μαεστρικά ακόμα και κλασικά πιάτα, όπως έναν γαύρο τηγανιτό προσθέτοντας του σόγια και τζιντζερ. Ωμά σε απίθανες γεύσεις, λαυράκι, τσιπούρα, χταπόδι, σε παραλλαγές carpaccio, ceviche και tartare. Κυδώνια και γυαλιστερές αλλιώς, μύδια σε πολλές διαφορετικές εκδοχές, risotto και pasta με μπόλικη θάλασσα και έμπνευση <δοκιμάστε τα μοναδικά Noodles>. Και φυσικά ψάρια, θαλασσινά μέχρι και μουσακά με μπακαλιάρο, estragon και Pesto. Η δυσκολία βρίσκεται μόνο στη διαχείριση της παραγγελίας, αφού δεν μπορείς να επιλέξεις όλο τον κατάλογο. Κατά τα λοιπά, οι γεύσεις θα σου μείνουν αξέχαστες, ο Ηλίας θα σε πειράζει διαρκώς φροντίζοντας να μην σου λείψει τίποτα κάθε στιγμή, δεν θα θες να φύγεις, θα σκέφτεσαι πότε θα ξανάρθεις.
Μπήκαμε στην κουζίνα, υποκλιθήκαμε στον Ανδρέα και την ομάδα του, ευχηθήκαμε στην Μαρία με την φουσκωμένη, στον 5ο μήνα, κοιλίτσα της να πάνε όλα καλά και την αφήσαμε να απολαύσει κι αυτή την ψαρόσουπα της. Μας έλειψαν τα χαμόγελα όλων τους που μας κρύβουν ακόμα αυτές οι καταραμένες μάσκες, μα η αγάπη τους μας αγκάλιασε. Φύγαμε γεμάτοι, σε στομάχι αλλά και καρδιά, γελαστοί και ευδιάθετοι. Σε λιγότερο από μια ώρα το σπίτι μας στο βουνό μας περίμενε ζεστό. Αρχές Ιουλίου, κοιμηθήκαμε αγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι κάτω από το πάπλωμα.
Δείτε επίσης:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
