Μια βόλτα κάτω από το Σύνταγμα και ασιατικές γεύσεις με Ελληνική ή όχι πινελιά, ξεπηδούν από κάθε γωνία.
Μεσημέρι Παρασκευής με ανοιξιάτικη λιακάδα
Βγήκα από το γραφείο στην οδό Αμερικής κατηφορίζοντας προς Πανεπιστημίου. Στρίβοντας αριστερά ο καυτός ήλιος με στράβωσε απότομα, υπενθυμίζοντας μου πως το καλοκαίρι είναι ήδη εδώ. Στο απέναντι πεζοδρόμιο έξω από το «Attica» μαζεμένος κόσμος περίμενε την σειρά του να μπει μέσα για τα ψώνια του, σε μια μέρα που συνέπεσε με την περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και της οριστικής ελπίζω κατάργησης των SMS. Η πάντα δροσερή αυλή του καφέ του Νομισματοκοπείου υποδεχόταν και πάλι ευγενικά τον κόσμο της για λίγες στιγμές επαναφόρτισης των μπαταριών τους. Ενώ στη γωνιά με τη Βουκουρεστίου διαγωνίως, το Athénée πάλευε να τακτοποιήσει τους θαμώνες του στα τραπέζια.
Η Νεφέλη με περίμενε ήδη στην είσοδο της «Μεγάλης Βρετανίας». Και ανυπομονούσε να μου δείξει περήφανα το ήδη προχωρημένο -για αρχές Μαΐου- σοκολατένιο μαύρισμα της. Παρασκευή μεσημέρι στα πέριξ του Συντάγματος. Την καλύτερη ώρα για να πας την κόρη σου για φαγητό, έχοντας αποφύγει αυτούς που ήδη γευμάτισαν και έχοντας ταυτόχρονα προλάβει τους After Office Drinkers που θα βγουν σε κανένα δίωρο να καλωσορίσουν το Weekend που ξεκινάει.
Κατηφορίσαμε προς τα κάτω μέρος της πλατείας, προσπεράσαμε την πολύβουη Ερμού και μέσω Μητροπόλεως στρίψαμε αριστερά στην Νίκης. Μπαίνοντας σε μια από τις πιο πολυεθνικές σε γεύσεις γωνιά την Αθήνας, αρώματα Ασιατικής κουζίνας γλίστρησαν πονηρά στη μύτη μας. Κινέζικες, Ιαπωνικές και Ινδικές λιχουδιές, παρατεταγμένες στην σειρά, περιμένουν υπομονετικά την πιστή τους πελατεία. Αλλά και τους τουρίστες που τόσο έχουν στερηθεί εδώ και καιρό. Δεξιά, Απόλλωνος, αφήσαμε το Ovio που η Νεφέλη θέλει πολύ να δοκιμάσουμε μιας και ήταν κλειστό, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στην μικρούλα πονηρή Σκούφου.
Κίνα, Ιαπωνία και λοιπές ασιατικές γαστρονομικές δυνάμεις
Το Pink Flamingo με τις λιγοστές θέσεις για να κάτσεις, μοσχομύριζε Ασία προσφέροντας στο χέρι λαχταριστά Baos στην πεινασμένη νεανική πελατεία του. Στο βάθος το Spit Jack, η πρώτη Rottiserie της πόλης όπως αυτοαποκαλείται, μας έφερε μνήμες καλοψημένου κρέατος σε μορφή σούβλας και σάλια στο στόμα στην σκέψη της τραγανής του πάπιας. Ο Δρακουλαράκος, λέγε με Sushimou, περπατούσε ανέμελα στο δρόμο μιλώντας στο τηλέφωνο, άραγε για καμιά ακόμα κράτηση στις λιγοστές πολύτιμες -όσο και οι γεύσεις του- θέσεις του μαγαζιού του. To Birdman, με τη διπλή είσοδο από Σκούφου και Βουλής, που μπορείτε ευκολότερα να βρείτε -δικαίως- στις ψηφιακές μηχανές αναζήτησης ως «Γιαπωνέζικη Pub» ήταν επίσης γεμάτο και μυρωδάτο. Αν και η ώρα δεν ήταν ακόμη σωστή για γιαπωνέζικο ουίσκι.
Περπατήσαμε στην Βουλής, περάσαμε για ένα σύντομο χαιρετισμό στην ευγενική ομάδα του Oinoscent, δίνοντας ραντεβού για κάποια άλλη μέρα. Και μπήκαμε στην όμορφη και ήσυχη εκείνη την ώρα Ηπίτου. To θρυλικό Bluebird θα γέμιζε σε λίγο από τους «ποτάκηδες» θαμώνες του, όπως με επιτυχία κάνει τόσα χρόνια. Ακριβώς δίπλα όμως, το Kiki de Grece, ήταν ήδη φίσκα με τους πελάτες του να διχάζονται για το αν πρέπει να συνοδέψουν τις ιδιαίτερες γεύσεις του μαγαζιού με παγωμένη μπίρα ή δροσερό κρασί.
Καταλήγοντας στο Nolan
Επιστρέψαμε στη γωνιά Βουλής και Απόλλωνος. Και καθίσαμε τελικά στο Nolan την ώρα που ο Κοντιζάς έβγαινε από το μαγαζί. Μας υποδέχτηκαν με πλατύ χαμόγελο και μας κέρασαν παγωμένο νεράκι πριν ακόμα καθίσουμε στο τραπεζάκι μας. Η Νεφέλη για αρκετή ώρα προσπαθούσε μάταια να με πείσει πως έχουμε ξαναφάει εδώ, μέχρι να καταλάβει το μπέρδεμα με τον Mr.Pug μια ακόμη ασιατική γαστρονομική «σειρήνα» της γειτονιάς δυο γωνίες πιο πέρα. Μοιραστήκαμε κολοκυθάκια με miso και καπνιστή μελιτζάνα -όνειρο-, ψωμάκια ατμού με χοιρινά μάγουλα -όνειρο- και Short Ribs -όνειρο- τσουγκρίζοντας στα ποτήρια μας μια δροσερή Μαλαγουζιά. Φυσικά και πήραμε και πατατόψωμο. Θα ήταν ντροπή να αγνοήσουμε ένα από τα Top Tips των ελληνικών Social Media.
Γελάσαμε, μιλήσαμε, αγκαλιαστήκαμε, ευχαριστηθήκαμε και πάλι ο ένας τον άλλον τρώγοντας έξω οι δυο μας μετά από καιρό. Σαν αυτή η επανεκκίνηση των εστιατορίων, που τόσο λαχταρούσαμε κι οι δύο, να μας έδωσε έξτρα ενέργεια, χαμόγελα και αγάπη. Περπατήσαμε αγκαλιά προς τα πίσω στην Πλατεία Συντάγματος μέσω της Φιλελλήνων μπαίνοντας σε μια μικρή στοά πριν φτάσουμε στην πλατεία. Στο βάθος μια λαμπερή ταμπέλα με το όνομα Fairy Nails καλούσε την κομψή 20χρονη κυρία που συνόδευα να περάσει μέσα. Μπήκαμε παρέα. Χαιρέτισα την αγαπημένη Έλενα -πρώην συνάδελφο της Έλλης- με ειλικρινή χαρά, παίρνοντας της την υπόσχεση πως θα περιποιηθούν ιδιαίτερα την νέα τους πελάτισσα. «Να σου κάνουμε ένα πεντικιούρ;» μου πρότεινε αιφνιδιαστικά. «Μμμμ. Ίσως μια άλλη φορά» μουρμούρισα κι έφυγα ήσυχα. Χαμογελαστός, γεμάτος κι ευτυχισμένος.
Δείτε επίσης:
- Επιστροφή στα γνωστά μας στέκια
- Μια βόλτα στο Παγκράτι μέσω Αρχελάου
- Μια βόλτα στο ιστορικό πράσινο οινομαγειρείο «Τριφύλλι»
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς τη χρήση ενεργής πηγής (link), Youfly.com
