18.9 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Τάσος Σωτηράκης: Άγριες Μέλισσες, Βελουχιώτης & Κόκκινα Φανάρια

Ο μουσικός και ηθοποιός Τάσος Σωτηράκης μιλάει σε συνέντευξη του Παύλου Ηλ. Αγιαννίδη στο Youfly.com για το δικό του «Άρη» (Βελουχιώτη), την πολύ επιτυχημένη παράσταση που επιστρέφει στο νέο Cartel του Βασίλη Μπισμπίκη για 4η χρονιά, για το δεσμοφύλακα Λάζαρο Γκούμα στις «Άγριες Μέλισσες» και, φυσικά, για τη μουσική.

Τάσος Σωτηράκης Συνέντευξη
Φωτογράφος: Δήμητρα Ψυχογιού

Ο ρόλος του φύλακα Λάζαρου Γκούμα στις Άγριες Μέλισσες, το Cartel και η μουσική

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω αυτό το κείμενο με μια προσωπική εμπειρία. Στον «Άρη», στο Cartel της Αγίας Άννης. Από τις πιο επιτυχημένες και συζητημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών.

Στη μία ώρα και της παράστασης έβλεπα έναν καταβεβλημένο πενηντάρη, σχεδόν ολόιδιο και στην ηλικία του Άρη Βελουχιώτη (ή Θανάση Κλάρα). Μέχρι που, στο τέλος, άναψαν τα φώτα. Και, ξαφνικά, είδα μπροστά μου έναν τριαντάρη. Παρόραμα, θέλετε; Παρόραμα. Αλλά αυτές οι καθηλωτικές μεταμορφώσεις δεν συμβαίνουν και τόσο συχνά στο θέατρο. Αυτός ο τριαντάρης στο ρόλο του Άρη Βελουχιώτη, στην παράσταση σε κείμενο Σοφίας Αδαμίδου και σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη στο Cartel, είναι ο Τάσος Σωτηράκης.

Που αναδύθηκε, ένας άλλος πια, μέσα από το τραγούδι σε στίχους της μάνας του Άρη, Αγλαΐας Κλάρα, που έγραψαν οι πολύφερνοι Villagers of Ioannina City και τραγούδησε η Ερωφίλη. Και αυτό το έπραξε, θαυμαστά, τρεις χρονιές τώρα, σε 30 πόλεις της Ελλάδας (αλλά και στην Ελβετία και την Κύπρο), σε περιοδεία και επιστρέφει για να χειροκροτηθεί πάλι, ηχηρά, για τέταρτη θεατρική σεζόν.

συνέντευξη με τον Τάσο Σωτηράκη
Φωτογράφος: Δήμητρα Ψυχογιού

Στο νέο Cartel πλέον, στου Ρέντη. Στη δεύτερη σκηνή του. Από τα μέσα Νοεμβρίου, μετά την πρεμιέρα της άλλης επιτυχημένης παράστασης του ίδιου διδύμου: «Άνθρωποι και ποντίκια».

Με το μουστάκι, δίπλα στο Βόσκαρη, στις «Άγριες Μέλισσες». Τώρα, εσείς θα τον ξέρετε τελευταία, δίχως τη γενειάδα του «Άρη», αλλά με μουστάκι, ως δεσμοφύλακα Λάζαρο Γκούμα στις φυλακές του… Βόσκαρη (Βασίλη Μπισμπίκη), στην τηλεοπτική σειρά του Ant1 «Άγριες Μέλισσες». Ναι, σωστά. Όμως, γι’ αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω. Και θα πούμε αρκετά.

Τάσος Σωτηράκης Συνέντευξη για Καρτέλ και Άγριες Μέλισσες

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Μην σας μπερδεύει εκείνο το -άκης. Δεν είναι από την Κρήτη. Ρίζες στην Κωνσταντινούπολη έχει (όπου και ως νιόπαντρος, τον περασμένο Ιανουάριο, πήγε και για μήνα του μέλιτος). Πρόσφυγες οι δικοί του. Και από την πλευρά της μητέρας του Πειραιώτες. Κι εκείνος γέννημα – θρέμμα Κοκινιώτης. Στη Νίκαια.

Εκεί ξεκίνησαν όλα. Οκτώ χρονών πήρε από τον παππού του χριστουγεννιάτικο δώρο ένα μικρό αρμόνιο. «Το έχω ακόμη και δουλεύει», μου λέει ο Τάσος Σωτηράκης. Πάνω σε αυτό «γεννήθηκε» ο μουσικός Τάσος. Στα 18-19, μετά το σχολείο, όμως, δεν του ήταν αρκετή η μουσική. Κι ας ήταν εκείνη που τον οδήγησε ως το κατώφλι του θεάτρου. Βρέθηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Ρέντη (εκεί όπου και το νέο Cartel) κι έπειτα στο αντίστοιχο του Δήμου Αγίας Βαρβάρας. Και, τέλος, στη Δραματική Σχολή του δεύτερου δήμου. Και εγένετο ο ηθοποιός Τάσος.

Τάσος Σωτηράκης Συνέντευξη: Ο ρόλος του Άρη Βελουχιώτη στο Cartel και οι Άγριες Μέλισσες

Ο ίδιος που χειροκροτούμε στον «Άρη». Μεταμορφωμένο στον προδομένο ηγέτη του ΕΛΑΣ (στις ύστατες μέρες του). «Ο Άρης», μου λέει, «είναι ένα σύμβολο θάρρους, πίστης, γενναιότητας, καθαρότητας ψυχής. Έχοντας βάλει έναν στόχο, πάλεψε γι’ αυτόν μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του». «Μας έχουν πάρει πλέον το να πιστεύουμε σε ιδανικά»

«Ο Άρης πίστευε σε ιδανικά. Και αυτό, θεωρώ, είναι πολύ σημαντικό. Να μπορούμε να πιστεύουμε σε ιδανικά. Κάτι που πλέον μας το έχουν πάρει. Έχουν βρει τον τρόπο να μας το αφαιρούνε. Βάζοντας σε διαδικασία τον κόσμο, να φοβάται. Ότι, δηλαδή, ίσα ίσα να την βγάλουμε και να υποταχθούμε στη μοίρα μας.

Άρης Βελουχιώτης - Παράσταση Cartel
Φωτογράφος: Δήμητρα Ψυχογιού

»Ενώ θα έπρεπε να γίνεται το αντίθετο. Να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο. Να έχουμε φιλοδοξίες, πάθος στην ζωή μας. Είμαστε πλέον μια κοινωνία δίχως πάθος. Το πιστεύω αυτό. Ακούγεται ρομαντικό αυτό που λέω. Όμως, αυτό το στεγνό και αποστειρωμένο που μας έχουν επιβάλει, θεωρώ ότι μας οδηγεί σιγά σιγά σε μία καταδίκη. Δεν γευόμαστε πια τους χυμούς της ζωής…

»Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μνημονεύουμε ανθρώπους σαν τον Άρη, που τράβηξαν μπροστά το καράβι».

Το μόνο πάθος που έχουμε, του συνεχίζω την κουβέντα, είναι σε ό,τι μας διχάζει. Στο διχασμό. «Είμαστε πολύ εύκολοι στην κριτική. Χωρίς να θέλουμε να πάρουμε ουσιαστικά θέση οι ίδιοι.

»Γι’ αυτό και λέω ότι ο Άρης δεν είναι αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Αμφιλεγόμενο είναι για εκείνους που δεν θέλουν να πάρουν θέση. Ο αγώνας του είναι τόσο συγκεκριμένος. Και είτε είσαι μαζί του, είτε εναντίον του. Το να είσαι στη μέση δεν μου λέει κάτι… Και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου στην εύκολη κριτική».

Τάσος Σωτηράκης: Άγριες Μέλισσες, Βελουχιώτης & Κόκκινα Φανάρια
Φωτογράφος: Δήμητρα Ψυχογιού

Θα άλλαζες, αν μπορούσες, κάτι στον Άρη; Όχι, έρχεται βροντερή η απάντησή του. Εμμένοντας σθεναρά και στη δήλωσή του ότι το μεγαλείο του Άρη είναι ορισμένο από τον ίδιο».

Μια «δύσκολη» γενειάδα και ένα μουστάκι

Εκείνο που άλλαξε, πάντως (για να τα λέμε κι αυτά), είναι η γενειάδα του Άρη, που χρειάστηκε να την ξυρίσει. Και να αφήσει μόνον το μουστάκι για τον ρόλο του δεσμοφύλακα στις «Άγριες Μέλισσες».

«Θα κοβόταν το μούσι κάποια στιγμή, καθώς είναι δεσμευτικό για το θέατρο. Όσο και να τον αγαπάω τον Άρη, όσο και να μου δίνει ο ίδιος δύναμη για να παίζω αυτή την παράσταση, έπρεπε να την αποχωριστώ τη γενειάδα του. Και το έκανα πολύ δύσκολα, ομολογώ».

Τάσος Σωτηράκης Συνέντευξη: “Είμαι αντισυμβατικός. Δεν είναι ωραίο πράγμα τα καλούπια”

Δεν είναι τυχαίο το μέτρο και η ισορροπία της ερμηνείας του στον «Άρη». Αν ξέρει κάποιος ότι ο Τάσος Σωτηράκης μπήκε στο θέατρο από τη μουσική. Που όχι μόνον τη σπούδασε, στα ανώτερα θεωρητικά της, αλλά και τα διδάσκει αυτά τα τελευταία. Σε ωδείο στο Ίλιον. Η πρώτη του μουσική δουλειά για το θέατρο ήταν στις «Απόπειρες ζωής», σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη. Στη σχολή ακόμη. Και η πιο τελευταία – και εξαιρετική – στην επίσης επιτυχημένη παράσταση «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του», με τον θαλερό Τάσο Ιορδανίδη.

Τάσος Σωτηράκης συνέντευξη για βελουχιώτη και άγριες μέλισσες

Όμως έχει στο παλμαρέ του και τρία μουσικά άλμπουμ. Διαφορετικά μεταξύ τους. Το τελευταίο βγήκε, ψηφιακά, το Μάιο, εν μέσω κορονοϊού. Πιανιστικό. Δυνατό. «Endless Circle». Στο προηγούμενο πάντρεψε ροκ με ελεκτρόνικα. Άλλωστε, όλα αυτά του αρέσουν. Με πρώτη τη λεγόμενη κλασική μουσική. Κι έπειτα την ψυχεδέλεια του ’70. Και την τζαζ. Και το χέβι μέταλ. Λίγο αντισυμβατικά; «Ναι, να το πω έτσι: είμαι αντισυμβατικός. Προσπαθώ να είμαι. Δεν είναι ωραίο πράγμα τα καλούπια».

Σκεφθείτε δε, ότι αυτά τα λέει ένας μουσικός και ηθοποιός που έχει στο ενεργητικό του ένα κουιντέτο πνευστών, κουαρτέτα εγχόρδων και μια συμφωνία. Και ονειρεύεται πολύ σύντομα να ολοκληρώσει κάτι που δουλεύει χρόνια: ένα ροκ ορατόριο με άξονα το «Μπολίβαρ» του Νίκου Εγγονόπουλου. Και στο κέντρο ένα ακόμη σύμβολο (όχι μόνον για τη Βενεζουέλα): τον Σιμόν Μπολίβαρ.

Έχει αφήσει, όμως, μου λέει «κι άλλες πόρτες ανοιχτές», στα μουσικά του. Μελοποιεί στίχους της Σοφίας Αδαμίδου. Τραγούδια. Ένας είναι ο κοινός παρονομαστής για κείνον: «Πάντα στη ζωή μου έπεφτα με τα μούτρα και πάλευα να κάνω το καλύτερο», λέει.

Ο… Φούντας στα «Κόκκινα φανάρια».

Όπως έγινε και με το ρόλο του δεσμοφύλακα Λάζαρου Γκούμα στην επιτυχημένη σειρά «Άγριες Μέλισσες». Όπου παίζει δίπλα και συχνά κόντρα – υπέρ της Λενιώς (Μαρίας Κίτσου) – με το σκηνοθέτη του. Το Βασίλη Μπισμπίκη – Βόσκαρη.

Με τον οποίο τώρα ξαναδουλεύουν και για το θεατρικό πλάνο του προσεχούς Ιανουαρίου: τα «Κόκκινα φανάρια» το θεατρικό, που ανέβαλε η πανδημία. Ο Τάσος Σωτηράκης αναλαμβάνει εκεί ρόλο «σκληρό». Του προαγωγού Μιχαήλου. Ρόλο που ερμήνευε ο Γιώργος Φούντας στην περίφημη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη (που έχασε, από το θρυλικό «8 ½» του Φελίνι, το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για ελάχιστες ψήφους).

Παραστάσεις στο Cartel
Φωτογράφος: Δήμητρα Ψυχογιού

Τάσος Σωτηράκης Συνέντευξη: Ο «διώκτης» του… Άρη στις «Άγριες μέλισσες»

Ο Τάσος Σωτηράκης σε μια συνέντευξη για τις Άγριες Μέλισσες και το Cartel.

Παράξενο, αλλά στις «Άγριες μέλισσες» παίζει έναν ρόλο άκρως αντίθετο προς τον Άρη. Γελάει. «Αυτά είναι τα παράλογα της τέχνης… Ναι, ο Λάζαρος Γκούμας, ο δεσμοφύλακας είναι ένας ρόλος αντίθετος από τον Άρη. Θα μπορούσε πριν την Εμφύλιο να ήταν διώκτης του Άρη.

»Σκέφτηκα στην αρχή ότι ο Λάζαρος Γκούμας θα μπορούσε να είναι ένας δημοκρατικός άνθρωπος, που απλώς εκεί βρήκε δουλειά. Όμως, μου κλώτσαγε. Ένας φιλοκυβερνητικός, που έγινε δημόσιος υπάλληλος στη Χωροφυλακή και βρέθηκε δεσμοφύλακας στις Γυναικείες Φυλακές της Λάρισας». Βρήκε όμως κάτι άλλο, αφού αυτό κλώτσαγε: «Ο ρόλος του Λάζαρου Γκούμα έχει μια ρωγμή. Ενώ είναι ο τυπικός δεσμοφύλακας, σπάει λίγο απέναντι στη Λενιώ. Την Ελένη. Και τη βοηθάει, κόντρα και στο Βόσκαρη.

Τάσος Σωτηράκης: Άγριες Μέλισσες και Καρτέλ
Φωτογράφος: Δήμητρα Ψυχογιού

Τάσος Σωτηράκης Συνέντευξη: “Ο Λάζαρος Γκούμας ίσως έβαλε τις κόρες του στη θέση της Λενιώς, στις Άγριες Μέλισσες. Γι’ αυτό μαλάκωσε”

»Διαβάζοντας το ρόλο, τον είδα μέσα από την οπτική ότι είναι ένας οικογενειάρχης, με δύο κόρες. Ίσως έβαλε τις κόρες του στη θέση της Ελένης και μαλάκωσε».

Εξελίσσεται ο ρόλος, παρακάτω – τον ρωτάω. «Μέσα μου πρέπει, επιβάλλεται να εξελίσσεται για να είμαι κι εγώ διαφορετικός κάθε φορά. Και να μην είμαι μονότονος. Ο ηθοποιός πρέπει να τροφοδοτεί συνέχεια το ρόλο του, για να του ανοίγει κι εκείνος με τη σειρά του νέες πόρτες».

«Δεν θα μπορούσα να υπάρξω δεσμοφύλακας στην ζωή μου»

Τον αγαπάει το ρόλο του Λάζαρου Γκούμα στις «Μέλισσες»; «Όλους τους ρόλους μου τους αγαπάω. Είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ. Αν δεν τους αγαπάω, πώς θα συνεργαστώ μαζί τους;

Τάσος Σωτηράκης συνέντευξη για άγριες μέλισσες και καρτέλ

»Αν με ρωτάς όμως αν αγαπάω περισσότερο το ρόλο του Άρη θα σου πω: ΝΑΙ. Γιατί είμαι φύσει και θέσει αντίθετος στον Γκούμα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να υπάρξω δεσμοφύλακας στην ζωή μου!»

Ας κλείσουμε με αυτό, Τάσο: Τι περιμένεις, τι εύχεσαι στην ζωή σου; «Εύχομαι να είμαι γερός και δυνατός και να μην σταματάω να δημιουργώ. Να μην τελματώσω. Να μπορεί να με κρατάει η ζωή ανήσυχο. Αυτό εύχομαι. Αυτό θέλω».

Ο Τάσος Σωτηράκης σε μια συνέντευξη για τις Άγριες Μέλισσες και το Cartel.

Διαβάστε περισσότερα για τις παραστάσεις στον τεχνοχώρο Cartel, για το διάστημα Οκτώβριος – Νοέμβριος 2020.

Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
Από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, βρέθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να σπουδάζει Κτηνιατρική! Ενώ, στο μεταξύ, ξεκίνησε μια δημοσιογραφική πορεία, που κρατάει τέσσερις δεκαετίες, από την ιστορική «Ακρόπολη», με το… νυφικό της Νταϊάνας, στο διεθνές τμήμα της εφημερίδας (λόγω γλωσσών). Νοέμβριο του 1981 ξεκίνησε να εργάζεται στο Γραφείο Βορείου Ελλάδος των εφημερίδων «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ». Συνεργάστηκε με τον «Ταχυδρόμο» και το «Marie Claire», σε μεγάλες συνεντεύξεις και με το Ραδιόφωνο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης «Ράδιο 105». Αλλά και ως ανταποκριτής της Σουηδικής Ραδιοφωνίας και σε ρεπορτάζ με το «60 Minutes» του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS. Συμμετείχε στην πρώτη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Δίφωνο», με τον «Ιστό» και πέρασε από την ΕΣΗΕΜΘ στην ΕΣΗΕΑ. Όταν, στην Αθήνα πλέον από το 1991, πέρασε στην αρχισυνταξία του Πολιτιστικού Τμήματος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», πρώτα υπό τη διεύθυνση του αείμνηστου Λέοντα Β.Καραπαναγιώτη. Εξέδωσε τα βιβλία «Αληθινά παραμύθια», «Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές» και τη συλλογή διηγημάτων «Καπετάν Άγρα και Παραμυθίας γωνία». Συνεργάστηκε με τους ραδιοσταθμούς Innersound, Mood Radio και πλέον με το LaVitaRadio και με τον ιστότοπο Protagon.gr και από τον Ιούνιο του 2020 με το πολιτιστικό youfly.com.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ