Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για τη νέα σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, με τίτλο «Σέρρες», που ξεκινά στην πλατφόρμα ANT1+.
«Σέρρες» – Η νέα σειρά του ANT1+
Ένας νέος άνδρας γυρίζει για μια μέρα στην πατρίδα του τις Σέρρες για να παραστεί στο μνημόσυνο των 40 ημερών της μητέρας του. Μαζί επιστρέφουν από τις άλλες πόλεις που ζουν τα αδέλφια του. Ο ένας ελαφρώς ένα γουρούνι και μισό, με δυο παιδιά από τα οποία το ένα είναι σε αναμορφωτήριο και μια σύζυγο το ίδιο αλλού ξημερωμένη. Έχει επιστρέψει με χίλιους κόπους και άρον άρον και η αδελφή τους, αστέρι των social media και σε ότι «μοντέρνο» μπορεί να προσφέρει χρήματα και δόξα σήμερα. Στην ουσία μόνο αυτός για τον οποίο ξεκινήσαμε να λέμε έχει γυρίσει με πόνο για τη μητέρα, αλλά και με πρόβλημα ως προς τον πατέρα ο οποίος δεν εγκρίνει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό αλλά και δεν εκδηλώνεται προς τα παιδιά του όπως θα έπρεπε καθότι συνταξιούχος πυροσβέστης. Όλα αυτά ενώ το μνημόσυνο τους επιφυλάσσει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη μια και ο πατέρας γλιστράει, πέφτει και σπάει το χέρι του συγχρόνως με ισχαιμικό επεισόδιο που παθαίνει εκείνη τη στιγμή και ένας από τους τρεις πρέπει να μείνει εκεί να τον περιθάλψει. Ο αναίσθητος, με τη σαρκική σχέση και το παιδί στο αναμορφωτήριο που λέγαμε και η άλλη η βασίλισσα των social media την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια που λένε. Έτσι αρχίζει για πρώτη φορά η συγκατοίκηση μετά το νοσοκομείο και η γέννηση μιας υποτυπώδους ανθρώπινης μεν, αλλά και σχέσης πατέρα γιου, που δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν για αυτούς τους δύο…
Σέρρες: Κάτι ουσιαστικά καινούριο για την ελληνική τηλεόραση – Η κριτική μας
Μόνο μη με ρωτήσετε αν πρόκειται για κωμωδία ή για δράμα. Και λέω μην με ρωτήσετε γιατί αν δώσω έναν προσδιορισμό στη σειρά όποιος και αν είναι αυτός θα την περιορίσει μπροστά σε αυτό που πραγματικά είναι. Και είναι κάτι απλά υπέροχο καινούριο, ουσιαστικά καινούριο για την ελληνική τηλεόραση. Μια θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ. Ανάμεσα στο συναίσθημα και στη γελοιογραφία -υψηλού επιπέδου γελοιογραφία πάντως- ανάμεσα στη συμπόνοια και τη σκληρή σάτιρα που ξεκινά από το «ειδικό» που είναι μια οικογένεια και οι άνθρωποί της για να εκφράσει το «γενικό» που είναι όλη η Ελλάδα και ότι ζούμε σήμερα…
Η σειρά και ο Γιώργος Καπουτζίδης
Ο Γιώργος Καπουτζίδης φαινόταν και από τις προηγούμενες τηλεοπτικές σειρές του, πως πέρα από το γέλιο προσπαθούσε να δώσει και άλλα πράγματα. Ήθελε να δώσει συναίσθημα, ήθελε να μιλήσει και για πράγματα πιο σοβαρά, για πράγματα που ο ίδιος έβρισκε σωστά. Δεν το κατάφερνε πάντα. Κάπου, σε κάποια σημεία του ξέφευγε το μέτρο. Όμως εδώ τα κατάφερε επιτέλους. Το σενάριο του διαθέτει όλο εκείνον τον υπέροχο διάλογο που σε έκανε να σκας στα γέλια στις προηγούμενες σειρές του, την ίδια στιγμή που καταφέρνει όχι μόνο να μιλήσει σατυρικά ή και περιφρονητικά για πολλά πράγματα που ζούμε σήμερα, αλλά και να δώσει με τον σωστό τρόπο το δικαίωμα στον θεατή του να συγκινηθεί και να κλάψει ακόμα αλλά με ένα κλάμα ανακουφιστικό το οποίο πριν προλάβει να γίνει ενοχλητικό για τον καθένα «σπάει» με τη σωστή δόση χιούμορ…
Το σενάριο
Το σενάριο του είναι λιτό στη γραφή με ολοζώντανους χαρακτήρες που κυκλοφορούν γύρω μας -ίσως να είμαστε και εμείς οι ίδιοι- με μεγάλη προσοχή στους δεύτερους ρόλους. Ανά πάσα στιγμή κάτι καινούριο εμφανίζεται, οι ανατροπές είναι συνεχείς επειδή όμως δεν έφτιαξε θρίλερ, οι ανατροπές τονώνουν το γέλιο και ευλογούν το δάκρυ του θεατή…
Η σκηνοθεσία
Ο σκηνοθέτης Σταμάτης Πατρώνης έκανε κάτι πολύ σοφό. Δεν έκανε τον έξυπνο, ούτε προσπάθησε να τονώσει την παρουσία του προσπαθώντας να σφετεριστεί περισσότερη προσοχή αυτός και η δουλειά του. Δίδαξε τους ηθοποιούς σωστά, έστησε σωστά τα πλάνα του και αφηγήθηκε και την ιστορία με έναν τρόπο απλό, αλλά όχι απλοϊκό, που όχι μόνο την τόνωσε αλλά την πήγε και παραπέρα -καλός σκηνοθέτης είναι αυτός που το έργο φαίνεται σαν μην έχει σκηνοθέτη μου είχε κάποτε ο μεγάλος Μίνως Βολανάκης-. Η μουσική του Φοίβου Δεληβοριά προσθέτει χαρά και νοσταλγία όπου χρειάζεται στενά δεμένη με το τελικό αποτέλεσμα. Το ίδιο καλή και η φωτογραφία, ενώ το μοντάζ ακολουθεί ανθρώπινους και ρεαλιστικούς χρόνους χωρίς υπερβολικές εξάρσεις…
Δυνατό καστ πλαισιώνει τη νέα σειρά «Σέρρες» – Οι ερμηνείες
Όμως χρειαζόταν και ένα ισχυρό καστ γιατί αυτοί οι ρόλοι που έχει γράψει ο Καπουτζίδης δεν θα μπορούσε ο καθένας να τους παίξει. Κυρίως δύσκολα θα μπορούσε να επιτευχθεί το να γεννηθούν οι σχέσεις των ηρώων μπροστά στον φακό που μεγεθύνει την αλήθεια και διαλύει το ψέμα όπως πάντα.
Ο Γιώργος Γάλλος φτιάχνει έναν πατέρα σκοτεινό, μακρινό, γρανιτένιο και συγχρόνως εύθραυστο σαν πορσελάνη, που ουρλιάζουν στην κυριολεξία οι σιωπές του στα γκρο πλαν του. Όταν πρέπει να μιλήσει είναι απλά σπουδαίος. Ο πρόωρα χαμένος δυστυχώς ο Πάνος Νάτσης φτιάχνει το πορτραίτο του γιου με θαυμαστή ευαισθησία για να εκφράσει τόσα πολλά συναισθήματα ενός τέτοιου γιου, από την τρυφερότητα έως την ανασφάλεια και από τον φόβο έως την αγανάκτηση, με κοινό παρονομαστή πάντα την βαθιά αγάπη και την αναζήτηση της πατρικής αποδοχής. Είναι πραγματικά κρίμα και άδικο που αυτό το συγκλονιστικό ντουέτο θα θαυμαστεί, αλλά δεν θα μπορέσει να κάνει άλλους να εμπνευστούν για να το ξαναχρησιμοποιήσουν μια και ο συγχωρεμένος ο Νάτσης «ταξίδεψε αλλού» με την μοτοσυκλέτα του στο Μεταξουργείο. Για να μην πολυλογώ με όλους, άλλωστε αυτοί οι δύο είναι το Α και το Ω και η μεταξύ τους σχέση, θα ήθελα να πω δυο λόγια μόνο για το πραγματικό κέντημα που κάνει η Γιούλη Τσαγκαράκη στο ρόλο της θείας σε ένα ρόλο και μια ερμηνεία που ανά πάσα στιγμή μπορεί να τιναχτεί στον αέρα από οποιαδήποτε υπερβολή η οποία όμως δεν υπάρχει. Το μέτρο κυριαρχεί. Το ίδιο και τον ακόμα πολύ πιο μικρό, πολύ πιο γκροτέσκο αλλά επίσης βαθύ ρόλο – πέρασμα της η Μαρία Κοντοδήμου, η οποία παίζει μια τυχαία συνάντηση του ήρωα όσο περιμένει στο νοσοκομείο να μάθει για τον πατέρα του…
Μηνύματα περνούν διακριτικά και γίνονται με χαρά αποδεκτά
Ο Γιώργος Καπουτζίδης νομίζω με αυτή τη σειρά προχωρά το ταλέντο του αλλά και τα αποτελέσματα του ταλέντου του αρκετά πιο μακριά από αυτά που είχαμε συνηθίσει. Δείχνει ώριμος και είναι προφανές πως το μέτρο που χρειάζεται και το έχει συλλάβει και το έχει εκφράσει στην κυριολεξία. Και επειδή όπως όλοι κωμωδιογράφοι έχουν και τα απωθημένα να γράψουν δράμα, γοητεύονται από την προοπτική το έργο τους να έχει «μήνυμα» ενώ επιτέλους το «μήνυμα» ή και τα «μηνύματα» αν θέλετε περνούν με τρόπο διακριτικό αλλά και ενσωματωμένα έτσι που να γίνουν με χαρά αποδεκτά και όχι «διδακτικά »με το δάχτυλο ψηλά σαν δάσκαλος. Από το «γενικό» στο «ειδικό» η σχέση δυο ανθρώπων μεγεθύνεται γιατί περιλαμβάνει όλους μας σε αυτή την χώρα, γιατί όχι σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ συγχρόνως είναι τόσο προσωπική που δεν θες να επέμβεις και να τη λερώσεις με την παρουσία σου…
Το ότι ο ήρωας είναι ομοφυλόφιλος είναι κάτι που το μαθαίνουμε στη αρχή και μετά το ξεχνάμε. Δεν μένει εκεί, αλλά με τον τρόπο που εξελίσσεται δείχνει ότι θα μπορούσε να αφορά που έχει ένα πρόβλημα με τον ή τους γονείς του. Δεν είναι η πρόκληση για την πρόκληση, ούτε το «προοδευτικό» για το «προοδευτικό». Είναι ο λόγος ή μάλλον η αφορμή για να βγουν από το ντουλάπι των σχέσεων οι σκελετοί του παρελθόντος, μόνο που άλλοι σκελετοί είναι πιο χαριτωμένοι και κωμικοί για αυτό και σκας στα γέλια μαζί τους, ενώ άλλοι πολύ απλά σε οδηγούν σε πιο βαθιές συναισθηματικές καταστάσεις και τα δάκρυα σου πλημυρίζουν τα μάτια…
Αυθόρμητο γέλιο και αυθεντική συγκίνηση στη σειρά του Καπουτζιδη
Ο Γιώργος Καπουτζίδης αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουν έχουν ωριμάσει κάτι που δυστυχώς δεν έχει καταφέρει ακόμα η ελληνική κοινωνία. Εδώ που τα λέμε με τέτοιο μέτρο και σωστή αποτελεσματικότητα ούτε και η ελληνική τηλεόραση…
Και για να μην ξεχνιόμαστε η σειρά είναι απίστευτα διασκεδαστική, τα γέλιο που προκαλεί είναι αυθόρμητο και τρανταχτό, ενώ το δάκρυ διαθέτει αυθεντική συγκίνηση.
Είναι κρίμα, το μόνο κρίμα, που αυτή η σειρά δεν θα μεταδοθεί από το κανάλι του ANT1, αλλά από την καινούρια πλατφόρμα ψυχαγωγίας του ANT1 και αυτό γιατί είμαι σίγουρος πως το κοινό περιμένει κάτι τέτοιο και θα ήταν μεγάλη επιτυχία της σειράς…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
