Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για τους καλλιτέχνες από το χώρο του θεάτρου ή του τραγουδιού που χρίζονται παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών. Η υπερέκθεση στο κοινό έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο;
Με αφορμή την κριτική μου για την εκπομπή Idols που παρουσιάζει ο Σάκης Ρουβάς πριν λίγες μέρες μίλησα και για το θέμα του αν και κατά πόσο τις εκπομπές πρέπει να τις παρουσιάζουν δημοσιογράφοι ή ειδικοί πάνω στο θέμα ή γενικώς διάσημα πρόσωπα αγαπητά στο ευρύ κοινό που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με το θέμα της εν λόγω εκπομπής ή να έχουν κάποια μικρή ή λιγότερο μικρή σχέση με αυτό. Όμως επειδή το θέμα είναι αρκετά μεγάλο με υποστηρικτές και από τις δυο πλευρές και επειδή από αυτό περνάμε και σε ένα άλλο θέμα επίσης σοβαρό, σκέφτηκα να ασχοληθώ με ένα ξεχωριστό σημείωμα…
Ποια ήταν τα πιο ακριβοπληρωμένα αστέρια στο παρελθόν;
Ας αρχίσουμε με κάτι από πολύ πολύ παλιά. Ξέρετε ποιοι ήταν οι πιο μεγάλοι σταρ, οι πιο ακριβοπληρωμένοι και δημοφιλείς σταρ που πέρασαν από την ιστορία του κινηματογράφου; Όσο και αν το σκεφτείτε όσο και αν το έχετε ψάξει ενδεχομένως, είναι μάλλον σίγουρο πως θα πέσετε έξω να βρείτε τα ονόματα. Γιατί τα πιο δημοφιλή σε βαθμό παροξυσμού και λατρείας ασύλληπτης αλλά και πιο ακριβοπληρωμένα αναλογικά ήταν τα αστέρια του βωβού κινηματογράφου που γεννήθηκε το 1895 και τελείωσε το 1927 με την πρώτη ομιλούσα ταινία που ήταν «Ο τραγουδιστής της τζαζ». Αν εξαιρέσει κανείς τον Τσάρλι Τσάπλιν που οι ταινίες του ασπρόμαυρες και βουβές εξακολουθούν να παίζονται και να ενδιαφέρουν, τα πιο πολλά ονόματα από αυτά είναι ξεχασμένα σήμερα. Αλλά ποιος αστέρας μπορεί να συναγωνιστεί τον «Λατίνο εραστή» Ροδόλφο Βαλεντίνο που όταν πέθανε στα 31 του μόλις χρόνια το 1926, πέρα του τεράστιου πλήθους που βρέθηκε στην κηδεία, αρκετές γυναίκες και όχι μόνο μια ή δυο αυτοκτόνησαν θεωρώντας πως δεν αξίζει πια να ζουν. Τα σημερινά αστέρια και στις πιο εμπορικές τους περιπτώσεις μπορεί να πληρωθούν μάξιμουμ 20 έως 25.000.000 δολάρια την ταινία όμως όλη η ταινία μπορεί να στοιχίσει 100, 200 η 300 εκατομμύρια δολάρια. Όμως το 1917 η Μαίρη Πίκφορντ η «αγαπημένη όλης της Αμερικής αλλά και όλου του κόσμου» πληρωνόταν 300.000 δολάρια για την κάθε ταινία που γύριζε – και γύριζε αρκετές κάθε χρόνο- ποσό που στην σημερινή αντιστοιχία χρημάτων ξεπερνά κατά πολύ τα 100.000.000 δολάρια όταν όλη η υπόλοιπη ταινία μπορεί να στοίχιζε το πολύ 50.000 δολάρια…
Όμως τα αστέρια του βωβού ήταν μόνο μια μεγάλη ασπρόμαυρη εικόνα στο σινεμά που ο κόσμος ήξερε ελάχιστά για αυτούς και δεν ήξερε καν τη φωνή τους. Όπως και η σιωπή της Γκρέτα Γκάρμπο της χάρισε ένα διαβατήριο προς την αθανασία…
Στη σημερινή εποχή οι περισσότεροι καλλιτέχνες κάνουν το τεράστιο λάθος να πιστεύουν πως η συνεχής και ασταμάτητη παρουσία τους παντού και με κάθε τρόπο θα τους φέρει όλο και περισσότερη ευτυχία όλο και περισσότερα λεφτά. Έτσι εκτός από την κανονική δουλειά τους που μπορεί να είναι το Θέατρο, το τραγούδι, ή οποιαδήποτε καλλιτεχνική δουλειά τέτοιου είδους, δίνουν ασταμάτητα συνεντεύξεις, βγαίνουν σε πολλές εκπομπές, μιλάνε ασταμάτητα, φωτογραφίζονται ασταμάτητα, παρουσιάζουν εκπομπές, κάνουν τα πάντα συνέχεια και με υπερβολικό τρόπο έτσι που στο φινάλε αρχίζει αργά ή γρήγορα ο κόσμος και να τους βαριέται λίγο όσο και να τους αγαπά όσο και να τους εκτιμά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όλα αυτά τα ριάλιτι και κυρίως αυτά που υποτίθεται πως φτιάχνουν αστέρια τραγουδιού όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφεραν να φτιάξουν μεγάλες καριέρες – εκτός ίσως του Οικονομόπουλου που είναι μια εξαίρεση….
Η τηλεόραση δεν φτιάχνει «αστέρια»
Έτσι και αλλιώς αντίθετα με την μεγάλη, η μικρή οθόνη ποτέ δεν κατάφερε να φτιάξει μεγάλα αστέρια στην ιστορία της έως τώρα, ακόμα και σε μυθικές περιπτώσεις όπως της Λουσίλ Μπολ.
Όταν κάτι το βλέπεις συνέχεια, παντού, μπαίνει σπίτι σου, όταν κάποιος ξέρεις τα πάντα για αυτόν σπάνια βάζει το χέρι στην τσέπη για να τον απολαύσει. Ίσως μια δυο φορές στην αρχή και μετά τέρμα…
Ο καλλιτέχνης έχει ανάγκη τον κόσμο για να υπάρξει αλλά σε μια σχετική απόσταση από αυτόν. Ούτε πάρα πολύ μπροστά από το κοινό του, γιατί τότε χάνεται και από το οπτικό πεδίο του κοινού, ούτε όμως και πολύ κοντά γιατί τρέχοντας το κοινό μπορεί να τον ποδοπατήσει και να τον προσπεράσει -συμβαίνουν και αυτά. Χρειάζεται ένα μέτρο και πάνω απ’ όλα χρειάζεται προσοχή.
Τελευταία πολλοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν εκπομπές. Η περίπτωση του Πορτοκάλογλου και του Μαραβέγια είναι τελείως διαφορετική γιατί κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν την άποψη τους πάνω στη δουλειά τους. Όμως συνήθως τα πράγματα δεν γίνονται έτσι…
Το χρήμα είναι η Κίρκη που τραβά τους καλλιτέχνες στη δημοσιότητα
Είναι δύσκολη η εποχή, δύσκολοι καιροί, δεν υπάρχουν πια οι παλιές μεγάλες αμοιβές. Είναι φυσικό τα χρήματα να είναι η Κίρκη που τραβάει τους καλλιτέχνες προς τα εκεί. Δύσκολα όμως μπορείς να τους εξηγήσεις πως όσα να είναι αυτά τα χρήματα, που δεν είναι και τόσο πολλά αργά ή γρήγορα θα πάψουν να είναι σωτήρια γιατί η συνεχής δημοσιότητα μέσα από αυτές τις δουλειές που πιστεύουν οι περισσότεροι πως θα τους κάνει καλό μπορεί να απομακρύνει τον κόσμο από τα ταμεία των θεάτρων, ή των νυχτερινών κέντρων. Αυτό δεν φαίνεται αμέσως αλλά αν το παρατηρήσεις σε βάθος χρόνου μπορεί να είναι καταστροφικό.
Ένας παρουσιαστής πρέπει να έχει συγκεκριμένα προσόντα. Είναι αυτός που δένει τα πράγματα που αποτελούν μια εκπομπή μεταξύ τους. Πρέπει να είναι λαμπερός, ετοιμόλογος, να μπορεί να ισορροπήσει κάθε στιγμή το σοβαρό με το μη σοβαρό, να προλάβει δύσκολες καταστάσεις και κυρίως να μην ξεχνά ποτέ πως δεν είναι ποτέ ο παρουσιαστής ο πρωταγωνιστής. Μπορεί και να ξεπεράσει τον πρωταγωνιστή αλλά εκ των πραγμάτων δεν είναι ποτέ πρωταγωνιστής…
Καλλιτέχνες από το θέατρο ή το τραγούδι χρίζονται παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών
Και φυσικά έχουν βρει την εύκολη λύση να χρίζουν παρουσιαστές εκπομπών αστέρια από άλλους χώρους. Σίγουρα προκαλούν πολύ εύκολα τα φώτα της δημοσιότητας και σίγουρα είναι πιο εύκολο από το να ψάχνουν να βρουν καινούρια ονόματα με συγκεκριμένα ταλέντα….
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ένας δημοσιογράφος ή ο «ειδικός» πάνω σε ένα θέμα μπορεί να γίνει και καλός παρουσιαστής. Απλώς οι συγκεκριμένοι δεν έχουν να διακινδυνέψουν το κοινό που τους ακολουθεί στους πραγματικούς χώρους της δουλειά τους. Όπως επίσης οι παρουσιαστές που είναι παρουσιαστές δεν σημαίνει πάντα πως είναι καλοί…
Όπως όμως έλεγα στο κομμάτι για το «Idols» πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις σε όλους τους κανόνες αλλά αυτές οι εξαιρέσεις δεν είναι επ’ ουδενί ο κανόνας …
Για να κλείσουμε κάπου εδώ δυστυχώς με την άφιξη της ιδιωτικής τηλεόρασης πολλοί θεωρούν πως η δημοσιότητα σημαίνει επιτυχία και καριέρα. Έτσι και αλλιώς είχε πει πριν 50 και χρόνια ο Άντι Γουόρχολ πως στο μέλλον όλοι θα έχουν δικαίωμα 15 λεπτά δημοσιότητας. Μάλλον όλοι θα πρέπει να σκεφτούν καλά πως κάτι που ζεσταίνει μπορεί και να σε κάψει εύκολα και πως επίσης κάτι που σε ζεσταίνει αν απομακρυνθεί μπορεί να σε κάνει να παγώσεις, γιατί έτσι όπως πάμε πιο λογικό θα ήταν και πιο έξυπνο σίγουρα η αναζήτηση 15 λεπτών μη δημοσιότητας πλέον….
Δείτε επίσης:
- Γιώργος Καπουτζίδης: Βάζει τέλος στις φήμες για την Ελένη Γερασιμίδου
- MasterChef 6 Πρεμιέρα: Πότε ξεκινάει ο διαγωνισμός μαγειρικής
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
