23.9 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Οι τηλεοπτικές σειρές που υπερτονίζουν την παράδοση στην εποχή της τεχνολογίας

Ο Δημήτριος Ζαπάντης γράφει για τις τηλεοπτικές σειρές που υπερτονίζουν την συνέχεια της παράδοσης, μέσα σε μια εποχή όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν εισβάλει στη ζωή μας.

Ζώντας στη έναρξη της μετά covid εποχής (μάλλον) διακρίνουμε μια ασάφεια σε πολλά μεγάλα αφηγήματα στα οποία έχουμε τοποθετήσει τον εαυτό μας. Η ιστορική περίοδος που διανύουμε είναι μια περίοδος μετάβασης σε μια νέα ιστορική πραγματικότητα, όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις ελέω covid, όπως έχουμε αναλύσει σε παλιότερα άρθρα μας στο youfly.com έχουν εισβάλει μόνιμα στη ζωή μας.

Το κοινό στο τέλος θα έχει πάντα την τελευταία λέξη

Στο θέατρο και στην τηλεόραση, στα μέσα δηλαδή που αποτυπώνεται η πραγματικότητα, οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν εισάξει νέες κανονικότητες, που πλέον τις θεωρούμε δεδομένες. Αυτό που δεν έχει αλλάξει και δύσκολα θα αλλάξει είναι η κριτική ματιά απέναντι στα λογής λογής παρουσιαζόμενα. Αυτό, γιατί όπως φαίνεται, η όποια χρηματοδότηση έχει υπάρξει προς τα κανάλια, χρησιμοποιήθηκε χωρίς να εισαχθεί από αυτά καμία καινοτόμα παραγωγή. Προσωπικά δεν έχω δει καμία ελληνική σειρά από το 1999, αυτό με τα θετικά του και τα αρνητικά του με κρατάει αποστασιοποιημένο από την ελληνική τηλεόραση και μπορώ να διακρίνω ότι με εφαλτήριο τις Άγριες Μέλισσες (δεν είδα ούτε αυτή τη σειρά), δημιουργήθηκαν παραγωγές με την ίδια κοινωνική ταυτότητα του συγκεκριμένου έργου· που τοποθετούν ένα κεντρικό χαρακτήρα ως κεντρικό πρόσωπο και οι υπόλοιποι χαρακτήρες να δημιουργούν αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις και γενικότερα η λογική των δρώμενων κάνει επίκληση στο συναίσθημα του θεατή. Μην ξεχνάμε δυο πράγματα, πως ότι βλέπουμε σταματά εκεί που σταματά η φαντασία του δημιουργού (πομπού) και του δέκτη και πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Το κοινό στο τέλος θα έχει την τελευταία λέξη και θα αποδώσει πλέον τα απαραίτητα likes.

τηλεοπτικές σειρές Άγριεσ μέλισσες - Άγιος Παίσιος

Πρόσφατα έκανε πρεμιέρα μια σειρά που αναφέρεται στον Άγιο Παΐσιο. Τον συγκεκριμένο άγιο δεν τον γνωρίζω, αλλά γνωρίζω πως τη ρητορική του βάσιμα, την έχουν χρησιμοποιήσει αρκετές φυλλάδες της ακροδεξιάς και τα κρυφορατσιστικά του μηνύματα και οι θέσεις του περί ισότητας συντέμνονται με την ακροδεξιά καθαρότητα της ελληνικής φυλής που θα πάρει την πόλη(sic). Στην πραγματικότητα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα του 2022, η εκκλησία στο πρακτικό κομμάτι διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή. Οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους «μετράνε» τον θεό κατά το δοκούν. Μια σειρά σαν και αυτή κάνει επίκληση στο συναίσθημα αυτό. Μην ξεχνάμε την πρώτη μαζική- μιντιακή- επικοινωνιακή επίκληση που προέρχεται από τον Σαίξπηρ, all the world is a stage και θα συνέχιζα εγώ and above this stage there is a god στο κοσμοθέατρο που ζούμε. Βέβαια ο σύγχρονος θεατής δεν έχει σχέση με τον θεατή της εποχής του Σαίξπηρ και πολύ περισσότερο με τον τηλεθεατή της δεκαετίας του 80. Η όποια σειρά εμπεριέχει θρησκευτικό ή πατριωτικό συναίσθημα, στηρίζεται στο «εγώ» του θεατή και την τοποθετησή του στο μετακοινωνικό αφήγημα της νέας Ελλαδικής πραγματικότητας ως συνεχιστή της Ελλαδικής παράδοσης. Έτσι, βλέποντας σειρές που στην φωτογραφία τους ενυπάρχει το παραδοσιακό στοιχείο ή προκαλεί το θρησκευτικό συναίσθημα, έστω και παροδικά όπως επιτάσσει η εποχή μας, προκαλούν μια επιβεβαίωση της διαμορφωμένης τοποθετικής ταυτότητας του καθενός, ανάλογα βέβαια με το αφήγημα που λέει ο καθένας στο εαυτό του για να ανήκει κάπου.

Για πόσο σειρές που υπερτονίζουν την συνέχεια της παράδοσης θα κερδίζουν σε τηλεθέαση;

Συνοπτικά στη διπολική δυτικό-ανατολική πραγματικότητα που βρίσκεται η Ελλάδα, οι όποιες σειρές υπερτονίζουν την συνέχεια της παράδοσης ως συστατικό στοιχείο της ταυτότητας κερδίζουν σε τηλεθέαση. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει όμως πως η εποχή μας χαρακτηρίζεται από το γρήγορο και το φευγαλέο, όσο και αν ανακυκλωθούν αυτού του τύπου οι σειρές, νομοτελειακά θα πάψουν να υπάρχουν σε μερικούς μήνες ή και χρόνια. Η «user friendly» αισθητική  των τηλεοπτικών σειρών που προβάλλονται  πλέον στις τηλεοράσεις ουσιαστικά δημιουργεί έναν εφήμερο «θόρυβο» με ονοματεπώνυμο που σκοπό έχει να επικυρώσει το modus vivendi των τηλεθεατών.

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

Δημήτριος Ζαπάντης
Δημήτριος Ζαπάντης
Λέγομαι Δημήτρης Ζαπαντης έχω γεννηθεί το 1978 στην Πάτρα, εργάζομαι σαν θεατρολογος στην περιφέρεια δυτ. Αττικής και μένω στην Πετρούπολη. Είμαι απόφοιτος με υποτροφία του τμήματος θεατρολογιας πανεπιστημίου Πατρών, όπου και κάνω το μεταπτυχιακό μου στην πρόσληψη του αρχαίου δράματος, έχω σκηνοθετήσει, στο θέατρο act την παράσταση Σταθμός Ωρίων του Γιάννη Σιδέρη και είμαι κριτικός θεάτρου και δραματοθεραπευτης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ