Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για τις εκπομπές της πρωινής ζώνης και τη θεματολογία τους.
Η Μαρίκα Κοτοπούλη είχε πει κάποτε πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να κοιτάει μπροστά το μέλλον, γιατί ένας καλλιτέχνης που τρέφεται από το παρελθόν είναι σαν ένας άνθρωπος που τρέφεται από τις σάρκες του. Αυτοκαταστρέφεται. Κάτι τέτοιο μου θυμίζουν δυστυχώς οι περισσότερα από τις εκπομπές το πρωί – ανεξαρτήτως ώρας- και τελειώνουν προς το απόγευμα. Εδώ και καιρό έχει πάψει πια να ισχύει για τις περισσότερες η απλή πραγματικότητα του κάνω ρεπορτάζ, λέω ειδήσεις, σχολιάζω ενδεχομένως πράγματα που συμβαίνουν κλπ κλπ…
Όλες οι εκπομπές όλων των καναλιών είναι περίπου στο ίδιο στυλ
Το θέμα μου όμως είναι τι ρεπορτάζ, τι ειδήσεις, για ποιο πράγμα ο σχολιασμός, γιατί αυτό είναι όλο το θέμα της ιστορίας μας. Όλες ή σχεδόν όλες οι εκπομπές όλων των καναλιών εκτός από το Στούντιο 4 της ΕΡΤ που προβάλλεται λίγο πιο αργά, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι, είναι περίπου στο ίδιο στυλ. Ασφαλώς άλλη εκπομπή έχει να κάνει ο Γιώργος Λιάγκας, άλλη η Σταματίνα Τσιμτσιλή, άλλη η Ελένη Μενεγάκη, άλλη ο Φώτης Σεργουλόπουλος κλπ κλπ. Ο καθένας έχει το ύφος του, το ήθος του, την καλλιέργεια ή τη μη καλλιέργειά του και την άποψη του στο πώς γίνονται αυτές οι εκπομπές. Και χρειάζονται αυτές οι εκπομπές που μεταδίδονται το πρωί και απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό, με έτσι και αλλιώς πολύ χαμηλή θεαματικότητα γιατί εκείνη την ώρα πολύ λίγοι βλέπουν τηλεόραση και είναι πολύ μικρό το πακέτο των τηλεθεατών που πρέπει να μοιραστεί. Δεν υπάρχει και κάποιο πρόσωπο το οποίο να καταφέρνει να εξαφανίσει τους υπόλοιπους και να κυριαρχεί με την προσωπικότητά του. Άσε που τα τελευταία δυο- τρία χρόνια έχει εμφανιστεί και το μοντέλο ενημέρωση – ψυχαγωγία το οποίο προσπαθούν όλοι να εφαρμόσουν, αλλά όλα τα ρούχα δεν είναι για όλα τα σώματα. Έτσι δεν είναι; Άλλος είναι καλός στην ενημέρωση, άλλος στην ψυχαγωγία, κάποιος μπορεί και στα δύο, αλλά έτσι όπως πάει το πράγμα τα πιο πολλά είναι στο στυλ ενημέρωση για αυτά που δείχνει τα βράδια η τηλεόραση και ψυχαγωγούμαστε με αυτούς που συμμετέχουν σε αυτά. Πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το.
Θεματολογία η οποία στηρίζεται στην ευκολία του βλέπω ριάλιτι
Αν και έχω γράψει για τις περισσότερες από αυτές τις εκπομπές για μία μία ξεχωριστά, εντούτοις ήθελα να πω και εδώ για ένα σύμπτωμα που δεν είναι καινούργιο υπάρχει αρκετά χρόνια και που σαν μικρόβιο έχει προκαλέσει αρρώστια σε όλες σχεδόν τις πρωινές εκπομπές, σε άλλες περισσότερο σε άλλες λιγότερο.
Αυτό έχει να κάνει με τη θεματολογία η οποία στηρίζεται στην ευκολία του βλέπω ριάλιτι και αναπαράγω τη χαζομάρα ή την βλακεία τους. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άλλες λέξεις που να περιγράφουν αυτό που γίνεται σε αυτές τις εκπομπές, όπου η «πραγματικότητα» κυριαρχεί ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι να πατήσουν πάνω στα πτώματα των συμπαικτών τους ή να τους ρουφήξουν το αίμα με το «μπουρί της σόμπας» όπως λέγανε παλιά οι κομουνιστές για τους καπιταλιστές προκειμένου να επιβιώσουν και να κερδίσουν.
Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά πως δεν γίνονται και χιλιάδες πράγματα σε αυτή τη χώρα, ούτε διαθέτουμε μια πλειάδα αστεριών κλπ κλπ, αλλά το να ασχολείσαι συνέχεια με ανθρώπους που συμμετέχουν σε όλες αυτές τις εκπομπές και μάλιστα άλλων καναλιών και όχι του δικού σου που θα είχε μια λογική και μάλιστα συχνότατα για ριάλιτι που δεν είναι να πεις ότι σκίζουν κιόλας από τηλεθέαση – που και αυτό θα είχε μια λογική-.
Η μια εκπομπή ασχολείται με την άλλη
Και όχι όμως μόνο αυτό αλλά και το ότι μια εκπομπή ασχολείται με την άλλη, σχολιάζει η μια την άλλη, σχολιάζουν τους παρουσιαστές τους και τους πανελίστες τους, τι έχουν πει ή τι έχουν βάλει, κρίνουν, συγκρίνουν, κατακρίνουν και φτάνουν σε ένα σημείο όπου αν δεις μια από αυτές είναι σαν να τις έχει δει όλες γιατί σε πληροφορούν οι παρουσιαστές και οι πανελίστες τι έχει συμβεί στις υπόλοιπες. Ο κάθε παρουσιαστής και κάθε πανελίστας βέβαια ασχολείται και σχολιάζει με τον τρόπο που τον ενδιαφέρει και με τον τρόπο που τον συμφέρει στο κάτω κάτω. Και η επιλογή των θεμάτων και των προσώπων, αλλά και ο τρόπος που γίνεται ο σχολιασμός έχει να κάνει με το ύφος και το ήθος του καθενός.
Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν για πιο λόγο και με ποια λογική αυτές οι εκπομπές κάνουν διαφήμιση άλλων καναλιών και των εκπομπών τους αντί να ασχοληθούν με τις εκπομπές του καναλιού. Και με ποια λογική -αν θέλουν να κάνουν πραγματικά διαφήμιση των άλλων καναλιών – δεν ασχολούνται με τις σειρές, τους ηθοποιούς, τους συντελεστές τους και ασχολούνται με όλα αυτά τα ριάλιτι;
Υπάρχει μια δικαιολογία ότι μόνο αυτοί που συμμετέχουν σε όλα αυτά έχουν και τη διάθεση αλλά και την υποχρέωση να συνεχίσουν τη «διαπόμπευσή» τους – όπως είδατε απέφυγα τη λέξη που ξεκινάει από ‘ξ’- και έτσι μπορεί εύκολα και γρήγορα και να τους χειριστούν όπως γουστάρουν.
Με αυτό και με αυτό βέβαια οι στοιχειωδώς σοβαροί άνθρωποι που θα μπορούσαν να μιλήσουν, σε αυτές τις εκπομπές τις αποφεύγουν και μόνο όταν έχουν απόλυτη ανάγκη να «πουλήσει κάτι», είτε θέατρο, είτε συναυλία πάνε προς τα εκεί.
Άλλοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βουτηχτούν στο βούρκο σχολιάζοντας τους γύρω τους κλπ, άλλοι ενδεχομένως παριστάνουν τους σοβαρούς «ακτιβιστές» και στηριγμένοι στην καινούρια μανία ενός μανιασμένου «politically correct» αισθάνονται υποχρεωμένοι να σταθούν υποστηρικτές κάθε ανθρώπου που καταπιέζεται κατά τη γνώμη τους και συκοφαντείται για σεξουαλικούς ή για άλλους λόγους ετεροφυλόφιλους ή ομοφυλόφιλους γυναίκες ή άντρες κλπ κλπ κλπ
Η ψυχαγωγία δεν είναι το φόρτε του Γιώργου Λιάγκα – Πώς όμως αντιμετωπίζει τέτοια θέματα;
Ο Γιώργος Λιάγκας ας πούμε κάνει μια χαρά εκπομπή. Είναι φανερό, το έχει δηλώσει αλλά και το δείχνει πως η ψυχαγωγία δεν είναι το φόρτε του, πως προτιμά την ενημέρωση και με ότι έχει σχέση με γυναικεία θέματα του φέρνει αλλεργία. Φυσικά αυτό στηρίζεται κάπου μια και ο ίδιος ξεκίνησε από δελτία ειδήσεων, αλλά δεν χρειάζεται να σχολιάζει όλους τους υπόλοιπους που κάνουν το αντίθετο και να απορρίπτει τα πάντα, ούτε επίσης χρειάζεται να φτάνει στο επίπεδο ενώ έχει απορρίψει κάποιο είδος καλεσμένων ή θεατών όταν αναγκάζεται -γιατί δεν είναι κακό αυτό – να μιλήσει μπροστά στην κάμερα με κάποιον από αυτούς ή να ασχοληθεί με ένα τέτοιού είδους θέμα, να το δείχνει τόσο έντονα ότι δεν το γουστάρει. Ευτυχώς που εκεί το εξαιρετικό του πάνελ και η συμπαρουσιάστρια του και όλοι οι άλλοι κρατάνε μια ισορροπία.
Οι εκπομπές έχουν να κάνουν με την ευκολία αυτών που τις φτιάχνουν
Νομίζω πως δεν είναι η ανάγκη που ωθεί αυτές τις εκπομπές προς αυτόν το δρόμο, νομίζω πως έχει να κάνει με την ευκολία αυτών που τις φτιάχνουν. Το να βρεις όλους αυτούς να τους φωνάξεις ή να ασχοληθείς με μοντάζ από κομματάκια μιας εκπομπής που έπαιξε την προηγούμενη βραδιά είναι απόλυτη ευκολία. Ούτε ρεπορτάζ, ούτε τηλεφωνήματα, ούτε παρακάλια, ούτε τίποτα. Στο τσάκα τσάκα έτοιμη μια εκπομπή τριών ωρών. Αν τους ρωτήσεις βέβαια όλους αυτούς θα σου απαντήσουν πως «ο κόσμος αυτά θέλει» και είναι βλακεία σαν απάντηση, γιατί ο κόσμος δεν κουβαλάει στο DNA του τη βλακεία και την ευκολία του καθενός, αλλά σίγουρα τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Έχεις πάρει πια απόφαση ότι τέτοιες ώρες στην μικρή οθόνη η σοβαρότητα πάει βόλτα.
Και όμως και εκείνη την ώρα και οποιαδήποτε ώρα ένας άνθρωπος που αγαπά αυτό που κάνει και θέλει να κάνει κάτι ξεχωριστό είτε παρουσιαστής, είτε συντελεστής είναι, μπορεί να κάνει το καλύτερο και όχι το χειρότερο. Και να ξεχωρίσει και να λάμψει. Τα υπόλοιπα δεν οδηγούν στην επιτυχία, ίσως στην πρόσκαιρη επιτυχία. Ας το προσέξουν αυτό γιατί νομίζω πως είμαστε στο μη περαιτέρω…
Υ.Γ. Εννοείται ότι αυτό δεν ισχύει για όλους, αλλά δυστυχώς για τους περισσότερους και το ότι χρησιμοποίησα το παράδειγμα του Γιώργου Λιάγκα είναι ακριβώς γιατί η ίδια η εκπομπή και ο παρουσιαστής δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
