Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για τη σειρά της ΕΡΤ «Μια νύχτα του Αυγούστου», που είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ.
Μετά «Το Νησί» της Βικτόρια Χίσλοπ έρχεται το «Μια νύχτα του Αυγούστου»
Μια τεράστια εκδοτική επιτυχία σαν «Το Νησί» από μια Αγγλίδα η οποία ασχολήθηκε με ένα τόσο ελληνικό θέμα σαν τη Σπιναλόγκα, έγινε πριν 12 χρόνια μια τηλεοπτική σειρά που χάλασε κόσμο τότε. Κατόπιν η Βικτόρια Χίσλοπ έγραψε και άλλα πράγματα και έγραψε και το «Μια νύχτα του Αυγούστου», το οποίο έγινε και αυτό τηλεοπτική σειρά και προβάλλεται την Κυριακή στις 10 από την ΕΡΤ1. Δεν είναι τυχαίο πως τότε η σειρά «Το Νησί» ήταν παραγωγή του πολύ έμπειρου στον τομέα αυτό, Νίνου Ελματζόγλου, αλλά και τώρα φαίνεται καθαρά πως είναι επιλογή και το τελικό αποτέλεσμα είναι πάλι του Νίνου Ελματζόγλου στη σημαντική δουλειά που κάνει εδώ και τρία χρόνια στην ΕΡΤ και έχει στην ουσία αναστήσει το ψυχαγωγικό της πρόγραμμα – το ενημερωτικό είναι ακόμα σαφέστατα στην νεκροφάνεια στην κρατική τηλεόραση-…
Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι εξαιρετική στη μυθοπλασία
Εν αρχή ην ο λόγος λοιπόν και ένα βιβλίο είναι πάντα ένα βιβλίο και η Χίσλοπ είναι εξαιρετική στη μυθοπλασία. Δεν γράφει σπουδαία βιβλία, δεν είναι Ντοστογιέφσκι, γράφει όμως ωραία βιβλία που χαίρεσαι να τα διαβάζεις και για αυτό κάνει συνέχεια επιτυχίες. Να λοιπόν αμέσως το πρώτο σημαντικό πράγμα, που είναι μια έτοιμη σωστή μυθοπλασία, τόσο ελληνική, που είναι σαν να την έχει γράψει Έλληνας και μάλιστα Κρητικός.
Μια σειρά γεμάτη αυθεντικό ανδρισμό, σκληρότητα γεμάτη ευαισθησία
Το πρώτο μπράβο στον σεναριογράφο Παναγιώτη Χριστόπουλο. Γιατί το σενάριο του είναι μεστό και απολύτως κινηματογραφικό, ο λόγος του αντρικός, λαϊκός και καθόλου λαϊκίστικος. Εκμεταλλεύεται την υπόθεση και δίνει τα χέρια στον σκηνοθέτη για μεστή, στέρεη και γήινη κινηματογράφηση καθώς και την ευκαιρία για κάτι παραπάνω.
Η σκηνοθέτης Ζωή Σγουρού άρπαξε στην κυριολεξία το σενάριο και το απογείωσε. Του έδωσε κινηματογραφική υπόσταση, εκμεταλλεύτηκε το ίδιο το δυνατό το φως του ήλιου και το έβαλε να πρωταγωνιστήσει, κίνησε τους ηθοποιούς της με απίστευτο δυναμισμό και γνώση και έφτιαξε μια σειρά γεμάτη αυθεντικό ανδρισμό που σημαίνει γεμάτη ευαισθησία σκληρότητα. Δεν χάιδεψε τα πρόσωπα των ηθοποιών αλλά επιτέθηκε με την κάμερα της καταπάνω τους και τα έκανε να ουρλιάξουν και να διηγηθούν τις ιστορίες τους με απόγνωση και πόνο.
Τα μακιγιάζ όπως και οι χώροι που διάλεχτηκαν και τα ρούχα, αλλά κυρίως το μακιγιάζ συμμετέχει στη δράση και οι ηθοποιοί ακόμα και οι κομπάρσοι συμμετέχουν ερμηνεύοντας ακόμα και αν δεν μιλάνε.
Όλοι είναι καλοί, αλλά ο Γιάννης Στάνγκογλου είναι συνταρακτικός και τα γκρο πλαν του σου τρώνε τα σωθικά. Η σκηνή του ξύλου είναι από τις πιο σκληρές και αυθεντικές ανάλογες που έχω δει -και βέβαια μόνο μια γυναίκα μπορεί να αποδώσει στην κινούμενη εικόνα τέτοια σκληρότητα-…
Η Βικτόρια Χίσλοπ τελικά είναι τυχερή στην Ελλάδα και η ελληνική τηλεόραση είναι τυχερή με την Βικτόρια Χίσλοπ.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.