Οι δύσκολες ημέρες τού εγκλεισμού – μόλις πρόσφατα – πέρασαν..
Δύο μήνες σχεδόν μέσα στο σπίτι είτε μόνοι ,είτε με τα παιδιά η το σύντροφό μας, είχαμε σταθερή παρέα : την τηλεόραση.
Ειδήσεις, σειρές,τηλεπαιχνίδια, πρόγραμμα σε επανάληψη,αναζήτηση σε συνδρομητικά κανάλια, εκπομπές για παιδιά..
Όλοι είχαμε κάτι να δούμε, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, – μη σού πω ότι βλέπαμε ασταμάτητα!
Μμμμμ… Πολύ καλή διέξοδος η τηλεόραση, όμως σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, γιατρούς και καθηγητές ψυχολογίας, η υπερβολική θέαση και συγκεκριμένα πάνω από τρεισήμισι ώρες την ημέρα-σε συνδυασμό με την ακινησία-μπορεί να αποβεί εξαιρετικά εθιστική, όσο το κάπνισμα!
Aκόμα χειρότερα, να επέλθει ύφεση τής νοητικής λειτουργίας!
Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Εύκολα – λένε – καθώς σταματάμε κάθε είδους κοινωνική επαφή, κίνηση, άσκηση, αλλά και εξάσκηση του μυαλού μας, όπως συμβαίνει με το διάβασμα,η λύνοντας σταυρόλεξα.
Παρόμοιες έρευνες έδειξαν ότι ένα παιδί δεν επωφελείται βλέποντας τηλεόραση μόνο του, εκτός εάν κάποιος ενήλικας παρακολουθεί και συμμετέχει μαζί του σε κάθε διαδραστική δραστηριότητα.
Από την άλλη πάλι, λένε, πώς όταν ένα παιδί πού είναι πάνω από 5 ετών, παρακολουθεί εκπαιδευτικά προγράμματα στην τηλεόραση- με μέτρο φυσικά – αυτό μπορεί να εξάρει τη φαντασία του και τη δημιουργικότητά του, εφόσον οι προσλαμβάνουσες είναι οι σωστές.
Όλα με μέτρο, δε λένε ;
Μένοντας σπίτι, είναι στο χέρι μας ο τρόπος πού θα διαχειριστούμε τις ώρες πού θα δούμε τηλεόραση, πότε θα κάνουμε τα απαραίτητα διαλείμματα “κίνησης”, πότε θα επικοινωνήσουμε με τούς αγαπημένους μας,πότε θα ακούσουμε μουσική και θα παίξουμε με το παιδί μας, η πότε θα πιάσουμε βιβλίο στα χέρια μας, για να εκπαιδεύσουμε το μυαλό!
Μ.Κ.