Η ηθοποιός Μαρία Καλλιμάνη μίλησε στη Μελίνα Αδαμοπούλου τόσο για το ρόλο της στις Άγριες Μέλισσες όσο και για το θέατρο.
Η απρόβλεπτη και εκρηκτική Μαρία Καλλιμάνη
Την Μαρία Καλλιμάνη την πρωτοείδα, στην “Αγγέλα” του Γιώργου Σεβαστίκογλου, μικρό κοριτσάκι, με σκηνοθέτη τον δάσκαλό της, Τάσο Μπαντή. Τότε μου ‘μοιαζε εύθραυστη. “Ήταν η πρώτη μου παράσταση”, λέει, “κι όταν είδα τον κόσμο στην πλατεία ένιωσα να κολλάω με την πλάτη στον τοίχο από αγωνία και φόβο”.
Είκοσι δύο χρόνια μετά, την είδα να ερμηνεύει τη Λίντα, στο “Θάνατο του Εμποράκου”, του Άρθουρ Μίλερ, στο πλάι του Δημήτρη Καταλειφού. Και τη θαύμασα. Φέτος την είδα στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας στην παράσταση “Φθινόπωρο – Χειμώνας” σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη, να ερμηνεύει μια εντελώς διαφορετική γυναίκα, την Εύα σ’ ένα έργο του Σουηδού συγγραφέα Lars Noren, που μιλάει για τις οικογενειακές σχέσεις, η Μαρία Καλλιμάνη στο ρόλο της μεγάλης κόρης (μητέρα ήταν η Μπέττυ Αρβανίτη, πατέρας ο Άλκης Παναγιωτίδης, μικρότερη κόρη η Άννα Καλαντζίδου), έμοιαζε άτρωτη, δυνατή, ατσαλάκωτη… Και ήταν υπέροχη.
Ανάμεσα στην Αγγέλα, τη Λίντα και την Εύα, δεκάδες ρόλοι, παραστάσεις, σκηνοθέτες, συμπρωταγωνιστές. Και κινηματογράφος. Ταινίες με διακρίσεις και βραβεία: Το “Σπίτι” του Καρανικόλα, ο “Νοτιάς” του Μπουλμέτη, η “Miss Violence” του Αβρανά, το “Suntan” του Παπαδημητρόπουλου, η “Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά” της Ψύκου, το “Μικρό Ψάρι” και ο “Μαχαιροβγάλτης” του Οικονομίδη, κι άλλες κι άλλες…
Την ενοχλούν η ανευθυνότητα και η μικροψυχία, ταυτίζεται με τη φιγούρα της Τζούλιαν Μουρ, αγαπάει τη δουλειά της γιατί της δίνει την ευκαιρία να εκφράζεται, είναι επίμονη, ανυπόμονη, ευγενική, απρόβλεπτη, εκρηκτική.
Τώρα πατάει καλύτερα στα πόδια της τόσο στη σκηνή, όσο και στη ζωή
– Τι είναι αυτό που άλλαξε σ’ εσάς με τα χρόνια;
Μ.Κ – Έχω καταλάβει πως χρειάζεται ψυχραιμία για να παρατηρώ αυτό που συμβαίνει χωρίς να το κρίνω. Το επάγγελμα του ηθοποιού, είναι ένα επάγγελμα που καθημερινά δέχεται κρίση ή κριτική και θέλει γερό στομάχι…
Έχω αποκτήσει σιγουριά. Δεν φοβάμαι όπως όταν πρωτοξεκίνησα. Τώρα, όχι μόνο δεν φοβάμαι, αλλά την επιζητώ την επαφή με το κοινό. Έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, πατάω καλύτερα στα πόδια μου. Κι όχι μόνο πάνω στη σκηνή, αλλά και στη ζωή”
Η Μαρία Καλλιμάνη μοιάζει με ψύχραιμο παρατηρητή. Είναι γλυκιά, ευγενική, χαμογελαστή. Έχει μια ηρεμία και μια σιγουριά. Είναι το είδος της ηθοποιού που μπορείς να τη φανταστείς να παίζει…τα πάντα! Από αρχαία τραγωδία ως σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, κι από μπουλβάρ και κωμωδία, ως Γκόρκι και Μάμετ, κι από Σαίξπηρ και Λόρκα ως Ίψεν και Πίντερ.
Όλα αυτά ως…τις αρχές του χειμώνα του 2021.Τότε ήταν που κάτι…άλλαξε. Στη ζωή της (και στη δική μας) μπήκε η… Αιμιλία…. Και εξηγώ:
Οι Μέλισσες, η τηλεόραση, η Αιμιλία Λειβαδά
Δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ μου περισσότερη τηλεόραση απ’ αυτή που βλέπω τα δύο τελευταία χρόνια…. Πανδημία, lockdown και απανωτές καραντίνες το επιβάλλουν! Σ’ αυτόν τον ..τηλεοπτικό μου μαραθώνιο και παρακολουθώντας με μανία τη σειρά που αγαπώ, τις “Άγριες Μέλισσες”, εντόπισα τη γυναίκα που…λατρεύουμε να μισούμε, και δεν είναι άλλη από την Αιμιλία Λειβαδά, δηλαδή τη Μαρία Καλλιμάνη!
Η Μαρία Καλλιμάνη είναι που ερμηνεύει, θαυμαστά (!) την “κακιά” Αιμιλία, τη δασκάλα του Διαφανίου, που αντικατέστησε τον αγαπημένο δάσκαλο Λάμπρο (Δημήτρη Γκοτσόπουλο), και που κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Λευτέρη Χαρίτου, μας συγχύζει και μας βγάζει εκτός ορίων, σε κάθε της εμφάνιση!
Η Αιμιλία, αδερφή της Ζωής Μεγαρίτη (Μαρκέλλα Γιαννάτου) στέκει στο πλευρό του γαμπρού της, του τρομερού Ακύλα (Αιμίλιου Χειλάκη) αποκαλεί, όπως κι εκείνος “επανάσταση” τη χουντική δικτατορία, είναι κοντόφθαλμη, αυστηρή, πουριτανή, συντηρητική. Μ’ άλλα λόγια, η Αιμιλία Λειβαδά, είναι ένας απόλυτα κόντρα ρόλος σε αυτό που είναι η Μαρία Καλλιμάνη σαν άνθρωπος.
Μ.Κ – Έχω κι εγώ τις πλευρές μου τις αιχμηρές, μη νομίζετε… Θεωρώ ότι είναι μια πρόκληση αυτός ο ρόλος, τόσο επειδή είναι αρνητικός και επειδή δημιουργεί αυτήν την αντιπάθεια , αλλά κι επειδή με φέρνει πιο κοντά στους θεατές της σειράς, όπου κι αν είμαι… Μια κυρία που συνάντησα πρόσφατα σε ένα κομμωτήριο μου είπε: Αχ καλημέρα σας, ξέρετε σας αποκαλώ σαύρα!! Καλά πάμε λέω…
– Μεγάλη πρόκληση για σας η Αιμιλία;
Μ.Κ – Mεγάλη πρόκληση. Να την καταλάβω, να την αγαπήσω, γιατί για να την ερμηνεύσω σωστά πρέπει να την καταλάβω. Να καταλάβω γιατί αυτή η γυναίκα είναι έτσι, γιατί γίνεται αντιπαθητική. Έχει αυτές τις απόψεις, δε φοβάται να κοντραριστεί, είναι ελεγκτική πολύ στην οικογένεια της αδερφής της, και ενώ ουσιαστικά είναι φιλοξενούμενη γιατί είναι μια γυναίκα που δεν έχει κάνει τη δική της οικογένεια, επεμβαίνει παντού…
Θα εξακολουθήσει να μη βλέπει την αλήθεια για το ποιος είναι ο Ακύλας;
Μ.Κ – Τον θαυμάζει τον Ακύλα, τον θεωρεί πρότυπο συζύγου και επιτυχημένου άνδρα στην κοινωνία αλλά ναι, ναι θα αρχίσει σιγά σιγά και αυτή να βλέπει…
– Μπορεί να είναι και λίγο ερωτευμένη μαζί του;
Μ.Κ – Σίγουρα τον θαυμάζει απεριόριστα, είναι πρότυπο γι’ αυτήν, δεν μπορώ να πω ακόμα κάτι, πάντως για αυτήν ο Ακύλας είναι ο ιδανικός άντρας… αυτό μπορώ να σας πω… μόνο…
– Η Αιμιλία Λειβαδά πέρα από την αυστηρότητα, τη στενομυαλιά, τον πουριτανισμό, τις συντηρητικές απόψεις δημιουργεί και συγκρούσεις μέσα στο σπίτι που τη φιλοξενούν
Μ.Κ – Ναι… η αλήθεια είναι ότι χώνει τη μύτη της παντού….
Θα ήθελε να φέρεται η αδερφή της, σύμφωνα με τα δικά της πιστεύω, δε συμφωνεί καθόλου με τον τρόπο που αυτή χειρίζεται το γάμο της, ή συμπεριφέρεται στον Ακύλα, δεν διανοείται πως δεν είναι ευχαριστημένη η αδερφή της σε αυτόν τον γάμο, γιατί γι’ αυτήν όλα είναι τέλεια, τα βλέπει τέλεια κι έτσι έρχονται σε σύγκρουση.. Με την Κορίνα όμως, την ανιψιά της, έχει πολύ καλές σχέσεις, είναι θα λέγαμε στο ίδιο στρατόπεδο… στο στρατόπεδο του Ακύλα… Όμως όσο προχωρούν τα επεισόδια θα δούμε, και εγώ και οι θεατές και όλοι, τις ρωγμές αυτής της γυναίκας, γιατί φέρεται έτσι….
Οι άνθρωποι είμαστε και καλοί και κακοί
-Πιστεύετε πως είναι “κακός άνθρωπος”;
Μ.Κ – Πιστεύω ότι οι οι άνθρωποι είμαστε και καλοί και κακοί.
Θεωρώ ότι τα έχουμε όλα μέσα μας και είναι ωραίο- στην πραγματική ζωή -να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις αρνητικές πλευρές μας, να τις βελτιώνουμε, να γινόμαστε καλύτεροι.
Στο θέατρο, στο σινεμά, στην τηλεόραση, έχουν ενδιαφέρον και οι δύο κατηγορίες ανθρώπων, Όπως σας είπα είναι πολύ πιο ρευστά τα όρια, ποιος είναι ο καλός και ο κακός τελικά…Θα έλεγα πως ρόλοι με κάποια έντονα αρνητικά στοιχεία…έχουν πολύ ενδιαφέρον
Μου αρέσει να προσεγγίζω και να παίζω σε ρόλους, πιο σύνθετους ανθρώπους, που έχουν πολλές πλευρές να εξερευνήσω.
-Έχετε συνεργαστεί με πραγματικά μεγάλους σκηνοθέτες στην πορεία σας τη θεατρική και τώρα συνεργαστήκατε με έναν εξαιρετικό σκηνοθέτη στην τηλεόραση το Λευτέρη Χαρίτο…
Μ.Κ – (γελάει) Είναι υπέροχος ο Λευτέρης. Και υπέροχος άνθρωπος, πολύ ζεστός, πολύ…ανοιχτός
-Τελειομανής;
Μ.Κ – Τελειομανής αλλά χωρίς αυτή η τελειομανία του να του κάνει κακό νομίζω, και πολύ συνεργάσιμος με τους ηθοποιούς, δηλαδή με έβαλε πολύ ωραία και σιγά-σιγά μέσα στον κόσμο των άγριων μελισσών… Βέβαια για να βγει όλη αυτή η δουλειά, ο Λευτέρης συνεργάστηκε με δύο άλλους υπέροχους σκηνοθέτες, γιατί αλλιώς δεν γίνεται, είναι πολύ μεγάλος ο όγκος της δουλειάς και του μοντάζ … είναι έντονη διαδικασία, είναι ένα καθημερινό σίριαλ…
-Έχετε ξανακάνει καθημερινό; Σας θυμάμαι στου Πάνου Κοκκινόπουλου τις σειρές αλλά σε καθημερινό δεν σας θυμάμαι…
Μ.Κ – Όχι όχι είναι η πρώτη φορά και είναι μία πολύ μεγάλη εμπειρία και δύσκολη και απαιτητική και… έντονη όπου ο όγκος της δουλειάς που πρέπει να γυρίσουμε είναι μεγάλος παρόλα αυτά το καλό κλίμα βοηθάει, και παρόλη τη δυσκολία και την κούραση βγαίνει ένα καλό αποτέλεσμα.
-Αν σας ζητούσα ένα μικρό …spoiler για την πορεία των Άγριων Μελισσών και του Διαφανίου;
Μ.Κ – …Tι να πω… όπως είπαμε και πριν σίγουρα η Αιμιλία θα αρχίσει να καταλαβαίνει να… ανοίγουν τα μάτια της σιγά-σιγά σε σχέση με τη σκοτεινή πλευρά του Ακύλα, αλλά δεν ξέρω τι στάση θα πάρει τελικά… νομίζω ότι παρά το ότι καταλαβαίνει, εθελοτυφλεί…
Η συνάντηση με έναν ρόλο μας φέρνει σε επαφή με κομμάτια δικά μας
-Υπάρχει κάτι που εσάς μπορεί να σας αλλάξει, μέσα από ένα ρόλο, στο θέατρο, στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση;
Μ.Κ – Σίγουρα κάθε φορά η συνάντηση με έναν ρόλο μας φέρνει σε επαφή με κομμάτια δικά μας θέλοντας και μη δηλαδή… Σίγουρα πολύ βοηθάει το να παρατηρείς τους ανθρώπους γύρω σου να λες…ααα αυτός ο ρόλος μου θυμίζει αυτή τη θεία που είχα ή αυτή τη δασκάλα ή αυτόν… παρόλα αυτά για να μην τον κοιτάς απέξω αλλά για να έρθεις κοντά με αυτόν, κάθε φορά με τον εκάστοτε ρολό ψάχνεις μέσα σου τα δικά σου, τις δικές σου αναφορές στα δικά σου σημεία και σίγουρα με βοηθά να καταλάβω περισσότερο…
-…τον εαυτό σας….
Μ.Κ – Ναι ναι…
-Σε μία παλιότερη συνέντευξη που είχαμε κάνει όταν σας ρώτησα ποιον άνθρωπο θαυμάζετε περισσότερο μου απαντήσατε τον El Pepe τον Ουρουγουανό πρώην Πρόεδρο…
Μ.Κ – Ναι ναι , τον φτωχότερο ηγέτη του κόσμου και πρέπει να πω ότι το θυμάμαι πάντα και με συγκινεί…
-Θα μου δίνατε την ίδια απάντηση αν σας ρωτούσα, σήμερα, μετά από όλα αυτά που έχουμε ζήσει και ζούμε;
Μ.Κ – Θα ξαναμίλαγα για αυτόν τον άνθρωπο, ιδιαίτερα αυτή την εποχή που ζούμε, γιατί η ευθύνη των πολιτικών ηγετών είναι ακόμα μεγαλύτερη για πάρα πολλά πράγματα που συμβαίνουν και σε σχέση με τον κορωνοϊό και σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, που την βλέπουμε να πλησιάζει απειλητικά. Τώρα κάπως αφυπνιζόμαστε γιατί… είναι δίπλα στο σπίτι μας, είτε με τις πυρκαγιές είτε με όλα, τις φοβερές ζέστες… Αισθάνομαι ότι η ευθύνη των ηγετών είναι τεράστια… Αν θα σας μίλαγα για ένα άλλο πρόσωπο είναι αυτή η μικρή Γκρέτα Tούνμπεργκ , που πηγαίνει και τσιγκλάει τους ηγέτες των κρατών, που έχει μία πολύ έντονη δράση για το κλίμα…
Το θέατρο ήταν μια διαδικασία προσωπικής αναμέτρησης και εξέλιξης
-Το θέατρο ήταν αυτό που σας άλλαξε;
Μ.Κ – “Για μένα το θέατρο ήταν και μια διαδικασία προσωπικής αναμέτρησης και εξέλιξης, μια αφορμή και μια ευκαιρία να έρθω αντιμέτωπη με δικά μου “θέματα”. Μέσα απ’ αυτά τα χρόνια αισθάνθηκα να αποκτώ αυτοπεποίθηση. Ξέρω τι θέλω, φοβάμαι λιγότερο την αποτυχία, έχω δικαίωμα σ’ αυτήν κι αν πέσω, σηκώνομαι, πια, πολύ γρήγορα.”
-Από τους ρόλους που έχετε ερμηνεύσει στο θέατρο, ποιος είναι ο αγαπημένος σας, ποιος αυτός που δεν καταφέρατε να αγαπήσετε και ποιος αυτός που ονειρεύεστε να παίξετε;
Μ.Κ – “Πάντα βρίσκω πράγματα που μ’ αρέσουν σ’ έναν ρόλο και συχνά , έχω την τύχη να μπορώ να διαλέξω το ρόλο που θα παίξω. Άρα δεν υπάρχουν ρόλοι που δεν αγάπησα. Όσο γι αυτούς που ονειρεύομαι … και δεν ονειρεύομαι… Μ’ αρέσει η Αρκάντινα απ’ τον “Γλάρο”, του Τσέχωφ. Θα ήθελα να παίξω αυτή τη γυναίκα. Ονειρεύομαι, όμως, να παίξω και κωμωδία. Έχω παίξει 1-2 φορές και νιώθω πως μου πάει αλλά δεν το έχω ευχαριστηθεί όσο θα ήθελα.
Γενικά, νιώθω τυχερή γιατί, πάντα, όλα αυτά τα χρόνια με προλαβαίνουν πότε ένας καλός σκηνοθέτης, πότε ένα ωραίο έργο, καλοί συνάδελφοι. Κι έτσι όλα είναι καλά”
-Τι είναι για σας μια “ευτυχισμένη γυναίκα”;
Μ.Κ – Μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της, έχει τόλμη, χιούμορ και ακολουθεί την αληθινή της φύση πηγαίνοντας και κόντρα στα κοινωνικά πρότυπα.
Δείτε επίσης:
- Βασίλης Αντωνάς: «Η μουσική είναι η προσωπική μου ψυχανάλυση»
- Άγριες Μέλισσες: Άγριος καυγάς ανάμεσα σε Ακύλα και Κορίνα
- Άγριες Μέλισσες: Η Ζωή σε απόγνωση μετά την απόπειρα δολοφονίας του Κωνσταντή
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
