Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για τη νέα σειρά της ΕΡΤ, «Κάνε ότι κοιμάσαι», με τον Σπύρο Παπαδόπουλο.
Ένας καθηγητής σε λύκειο ανακαλύπτει μια φοβερή περίπτωση μπούλινγκ σε έναν μαθητή του από άλλους μαθητές του, κάνει ότι μπορεί για να σταματήσουν τέτοιου είδους φαινόμενα, όμως η ας πούμε «επιτυχία του» ανοίγει τους ασκούς του Αίολου και ενώ περίμενε τουλάχιστον ένα ευχαριστώ ή ένα μπράβο, τα πράγματα γύρω του μοιάζουν να καταρρέουν. Και στη δουλειά, αλλά και στην οικογένεια του συμβαίνουν πράγματα που έχουν σχέση με όλο αυτό που έχει συμβεί συν όλα τα άλλα προβλήματα βέβαια που έχει στην οικογένειά του και τη δουλειά του. Ανακαλύπτει δε πως οι σύμμαχοι που έχει ενάντια στο κακό, είναι είτε λιγότεροι, είτε λιγότερο δυνατοί από αυτούς που έχει το κακό…
Μια μυθοπλασία με ένα στοιχείο -πρόβλημα- της σημερινής κοινωνίας
Μια δραματική σειρά στην ΕΡΤ, στην παράδοση των τελευταίων 3- 4 χρόνων της κρατικής ραδιοτηλεόρασης που θυμάται τον καλό παλιό εαυτό της, όταν η μυθοπλασία εκεί ανθούσε. Φυσικά όλα πάντα δεν είναι τέλεια, αλλά όλα έχουν το ενδιαφέρον τους και φαίνεται ότι διαλέχτηκαν με προσοχή. Επιπλέον σε μια τέτοια σειρά είναι δύσκολο να γράψεις κριτική από τα δυο πρώτα επεισόδια, αν και λίγο έως πολύ τα πράγματα φαίνονται από την αρχή – απλώς μπορεί να φτιάξουν ή να χαλάσουν στην πορεία-…
Καταρχήν πιστεύω πως είναι σημαντικό ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η τρομοκράτηση ανθρώπων από άλλους ανθρώπους – προτιμώ το τρομοκράτηση από το μπούλινγκ- και ειδικά στα σχολεία αλλά όχι μόνο, το έχουμε δει να φτάνει από εκβιασμούς μέχρι και φόνους. Φυσικά είναι πάντα μια μυθοπλασία αλλά είναι ωραίο να έχει και ένα στοιχείο – πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα αν είναι- και η σειρά όλο και κάπως μπορεί να επηρεάσει θετικά και να δώσει κουράγιο σε κάποιους ανθρώπους. Είναι τέτοια η δύναμη της εικόνας σε μικρή ή μεγάλη οθόνη που επαναλαμβάνω ότι ειδικά αν και καλά φτιαγμένη, περνάει το μήνυμα ανεξίτηλα σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων.
Η παρουσία του Σπύρου Παπαδόπουλου από τα θετικά στοιχεία της σειράς
Ας αρχίσουμε με τα θετικά. Το πιο θετικό είναι η παρουσία του Σπύρου Παπαδόπουλου στο βασικό ρόλο του καθηγητή – αγωνιστή ενάντια σε αυτά που συμβαίνουν. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι πάντα αγαπητός στον κόσμο και όχι άδικα και με αυτό τον τρόπο ερμηνείας που τον χαρακτηρίζει που είναι απλός και αισθάνεσαι ότι σου μιλάει μπορεί πιο εύκολα ακόμα και σε ένα δράμα, αν και τον έχουμε συνηθίσει στην κωμωδία, να δείξει τις δυνατότητές του. Είναι πραγματικά εξαιρετικός και παρόλο που ήδη στα δύο πρώτα επεισόδια συμβαίνουν στον ήρωα που υποδύεται φοβερά και τρομερά πράγματα, αυτός καταφέρνει χωρίς υπερβολές και εξάρσεις να δώσει όλο το δράμα του ήρωα σε όλα τα σκαμπανεβάσματα, από χαρά σε λύπη και από αγανάκτηση σε πείσμα κλπ. Οπωσδήποτε είναι από τις πολύ καλές στιγμές του Σπύρου Παπαδόπουλου στην τηλεόραση και για να πούμε την αλήθεια επειδή η συγκεκριμένη σειρά ανήκει στην κατηγορία των έργων όπου ένας ήρωας αγωνίζεται ενάντια στο παντοδύναμο κακό, ενώ συγχρόνως μέσα του κουβαλάει τα δικά του προβλήματα, μια έντονη προσωπικότητα σαν του Παπαδόπουλου που είναι λαμπερός και αγαπητός, αλλά με καθημερινό προφίλ μπορεί να στηρίξει αυτό το έργο.
Δεν είναι όλες οι επιλογές των ηθοποιών εξαιρετικά επιτυχημένες και θα ήθελα να πω πως οι πολύ νέοι ηθοποιοί που παίζουν τους μαθητές είναι όλοι καλοί και έχουν καθοδηγηθεί σωστά και ερμηνεύουν σωστά. Από τους πιο έμπειρους ξεχωρίζω καταρχήν τον Βασίλη Ευταξόπουλο στο ρόλο του λυκειάρχη που δένουν θαυμάσια με τον Παπαδόπουλο, την Μαρίνα Ασλάνογλου, τη Φωτεινή Μπαξεβάνη, τον Γιώργο Δεπάστα και τον Τάσο Γιαννόπουλο. Αν αδίκησα κανέναν θα επανέλθω.
Η σειρά της ΕΡΤ «Κάνε ότι κοιμάσαι» έχει όλα τα στοιχεία για να γίνει εξαιρετική
Η σειρά έχει ωραία φωτογραφία, είναι γυρισμένη σε ωραίους χώρους, τα σκηνικά και τα κοστούμια ας πούμε είναι ακριβώς ότι χρειαζόταν αυτή η σειρά και έχει και ωραία ταιριαστή μουσική για αυτό που είναι, ή μάλλον θα έχει ωραία ταιριαστή μουσική για αυτό που είναι, αν η όλη σειρά είχε λίγο πιο γοργή σκηνοθεσία και λίγο πιο σφιχτό μοντάζ. Γιατί με τους ρυθμούς που έχει σκηνοθετεί και το σχετικά χαλαρό μοντάζ – χαλαρό για αυτό το είδος έργου -, η μουσική δεν λειτουργεί ιδιαίτερα. Φοβάμαι ότι ώρες ώρες είναι σαν να υπερβάλει σε συναισθήματα που θέλει να προκαλέσει. Το σενάριο βέβαια είναι σχηματικό στη βάση του με τους καλούς να είναι καλοί και πολύ καλοί, και με τους κακούς να είναι πάρα πολύ κακοί, αλλά σε αυτό το είδος έτσι πρέπει να είναι. Το θέμα βέβαια είναι πως θα κινηθεί μετά το 2ο επεισόδιο και τις ανατροπές θα έχει και πως θα καταφέρει να σου κρατήσει το ενδιαφέρον μέσα από τις ανατροπές. Θα τα καταφέρει; θα δούμε. Προς το παρόν την πρώτη ανατροπή στα 2 επεισόδια την είδαμε στα τελευταία τρία δευτερόλεπτα του 2ου επεισοδίου…
Η καινούργια σειρά της ΕΡΤ «Κάνε ότι κοιμάσαι» στα δυο πρώτα της επεισόδια δεν είναι αυτό που λέμε εξαιρετική, αλλά έχει όλα τα στοιχεία για να γίνει εξαιρετική και μάλιστα σχετικά εύκολα. Οπότε θα επανέλθω επ’ αυτού… Και οπωσδήποτε θα το επαναλάβω είναι καλύτερα να βλέπω έναν ήρωα να κοντράρεται με ολόκληρο το σύστημα και με τον ίδιο τον νόμο για το φλέγον θέμα σήμερα της τρομοκράτησης ανθρώπων από ανθρώπους, από το να βλέπω άλλη μια ιστορία βεντέτας, αγάπης, κλπ με προβλήματα…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
