Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για το νέο κύκλο του «Just The 2 Of Us» που παρουσιάζει ο Νίκος Κοκλώνης.
Ένα παιχνιδο-σόου
Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα κάτι σαν παιχνίδι, σαν σόου, σαν όλα αυτά μαζί, που λεγόταν «Just The 2 Of Us», είχε ουσιαστική διαφορά από τα άλλα και αυτό, γιατί αυτοί που λάμβαναν μέρος ήταν κάποιοι σχετικά γνωστοί που παρίσταναν κάποιους άλλους περισσότερο γνωστούς, και όλο αυτό το παιχνίδι μίμησης είχε την πλακίτσα του. Φυσικά όλες οι περιπτώσεις του «Just The 2 Of Us» όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν επιτυχημένες, κάποιες όμως ήταν επιτυχημένες. Μετά εμφανίστηκε στην «καριέρα» της εν λόγω εκπομπής ο Νίκος Κοκλώνης όποτε άλλαξαν τα πράγματα. Καταρχήν άλλαξε το παιχνίδι, μετά άλλαξε και η δομή της εκπομπής, μετά άλλαξε και η αισθητική του παιχνιδιού και από εκεί που ήταν ένα απλό παιχνιδο-σόου που είχε την πλακίτσα του, έγινε ένα «τουρλουμπούκι» όπου στην ουσία δεν υπάρχει δομή εκπομπής – για αισθητική δεν συζητάμε καν – και ο κος Κοκλώνης παραγωγός πολλών εκπομπών τα τελευταία χρόνια στην ελληνική τηλεόραση οι οποίες είναι καλοφτιαγμένες, εδώ αποφάσισε να κάνει το κέφι του και να μην καταλάβει τίποτα.
Τα χρήματα σε αυτήν την εκπομπή πετάγονται από τα παράθυρα
Απ’ ότι μαθαίνω πληρώνει αδρά, αδρότατα τους κριτές καταρχήν, που στην ουσία παραχωρούν το όποιο κύρος τους – ειδικά ο κύριος Φασουλής- γιατί δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας να φανείς ως κοινωνικός ταγός, να συναγελάζεσαι και να συνομιλείς με ανθρώπους σαν τον Λευτέρη Πανταζή και τον κύριο Κοκλώνη.
Είναι προφανές ότι τα χρήματα στο «Just The 2 Of Us» πετάγονται από τα παράθυρα, τις πόρτες, τους φεγγίτες, τα υπόγεια, από οπουδήποτε και κάποιοι μπορούν να τα αρπάζουν και να κάνουν τη δουλειά τους. Ο κύριος Κοκλώνης για μένα πάντα, είναι κακόγουστα ντυμένος ή μάλλον με κάτι πέρα του κακόγουστου που απορείς ποιος μπορεί να ράβει τέτοια ρούχα, κινείται σε ένα μεγάλο πλατό, λέει ότι του έρχεται, μιλάει με όποιους θέλει, από ένα σημείο και μετά -δηλαδή στα πρώτα 10 λεπτά – η εκπομπή χάνει κάθε ενδιαφέρον, είναι το προσωπικό του πάρτι, που κάνει ότι θέλει και όσοι «τρώνε» από το δικό του μπουφέ οφείλουν να κάνουν ότι θέλει. Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχύει.
Όλα περιστρέφονται γύρω από τον κύριο Κοκλώνη
Χρώματα, φώτα, σκηνικά που πηγαινοέρχονται, άνθρωποι που συμμετέχουν γνωστοί ή όχι, όλα περιστρέφονται γύρω από τον κύριο Κοκλώνη, ο οποίος το χαίρεται όλο αυτό. Φυσικά εννοείται πως όλοι όσοι συμμετέχουν και δικαιούνται να έχουν ένα μικρό λόγο -η επιτροπή ας πούμε- το χρησιμοποιούν μόνο για να πουν κάτι που θα είναι αρεστό.
Εκπομπή με την εκπομπή, «κύκλο» με τον «κύκλο» η εκπομπή έχει πιάσει πάτο (δεν μιλάω για την τηλεθέαση που ήταν υψηλή βέβαια) και είναι κρίμα, γιατί δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει κάτι πιο χαμηλά. Είναι πάντως σταθερά στον πάτο κάθε αισθητικής και γούστου. Φαντάζομαι πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους αρέσει και για αυτό επαναλαμβάνεται. Αν όμως αυτό είναι που θα ήθελε από την τηλεοπτική του παρουσία ο κύριος Κοκλώνης τότε θα πρέπει να τον βεβαιώσω ότι τα έχει καταφέρει. Από εκεί και πέρα εγώ έτσι και αλλιώς βλέπω το πρώτο επεισόδιο κάθε καινούργιας εκπομπής γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, και σημειώνω αυτά που βλέπω. Και τα θυμάμαι πάντα χαμογελώντας με τον περίφημο στίχο του Άκη Πάνου που τραγουδάει ο Νταλάρας «…και κάνοντας συμβιβασμούς με τη συνείδηση του έζησε με το τίποτα και πέθανε μαζί του»….
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
