Η Τατιάνα Παπαμόσχου έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο χώρο της υποκριτικής κι έχει καταφέρει να συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς και να διαγράψει μια αξιόλογη πορεία. Σε μια εποχή που το «φαίνεσθαι» πρωταγωνιστεί, αφήνοντας πίσω την ουσία, η Τατιάνα Παπαμόσχου ακολουθεί το δικό της μονοπάτι και μας μιλά για το ρόλο της στη σειρά , «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου», αναφέρεται στο κίνημα Me Too και μας αποκαλύπτει με τι ασχολείται αυτό το διάστημα.
Mετά το Κόκκινο Ποτάμι σας βλέπουμε στη σειρά «Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» της ΕΡΤ1. Πώς αισθάνεστε που ξαναβρίσκεστε σε μια σειρά του Μανούσου Μανουσάκη;
Xάρηκα πάρα πολύ για τη δεύτερη αυτή κατά σειρά συνεργασία με το Μανούσο Μανουσάκη. Υπάρχει μια αλληλοεκτίμηση μεταξύ μας και αυτό βοηθάει πολύ στην επικοινωνία και τη συνεργασία μας.
Στη σειρά ενσαρκώνεται μια βασανισμένη μάνα. Πώς χτίζετε τον χαρακτήρα σας; Έχετε προσθέσει τις δικές σας πινελιές στο ρόλο αυτό;
Ο χαρακτήρας χτίζεται πάνω σε αυτά τα στοιχεία που κουβαλά ο ήρωας. Η γυναίκα που υποδύομαι είναι η μάνα του Βιζυηνού. Πρόκειται για μια γυναίκα έξω καρδιά με έναν αυθορμητισμό μοναδικό. Αυτός ήταν ο βασικός μου μπούσουλας.
Προφανώς και έχω βάλει δικά μου στοιχεία μέσα στο ρόλο. Δεν μπορείς να μη βάλεις και δικά σου στοιχεία. Πάντα στους ρόλους μας βάζουμε κομμάτια της ποιότητας μας. Ο ηθοποιός ψάχνει να βρει μέσα του τα στοιχεία αυτά που νιώθει ότι έχει ο ήρωας του. Βέβαια το πρώτο λόγο τον έχει ο σκηνοθέτης.
Ο Μανούσος θα πει αν του αρέσει κάτι ή όχι πάνω στο ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια σωστή προετοιμασία πριν το γύρισμα. Μια κουβέντα πάνω στο ρόλο με το σκηνοθέτη είναι απαραίτητη.
«Δεν μοιάζω καθόλου με την ηρωίδα που υποδύομαι»
Σας μοιάζει η ηρωίδα;
Όχι. Δεν είμαι τόσο αυθόρμητος άνθρωπος. Η γυναίκα που υποδύομαι έχει τη γνησιότητα των ανθρώπων εκείνης της εποχής και δεν διστάζει. Όταν αγαπά, αγαπά κι όταν μισεί, μισεί.
Είχαμε την ευκαιρία να δούμε στο πρώτο επεισόδιο τις στιγμές της απόλυτης αθωότητας και του αυθορμητισμού της. Την είδαμε στο χωράφι εν ώρα εργασίας να βλέπει μπροστά της έναν άγνωστο άνδρα στον οποίο και προσφέρει ένα πεπόνι λέγοντας του χαρακτηριστικά: “Έχω ένα γιο στη ξενιτιά. Αφού δεν μπορεί να το φάει εκείνος πάρτο να το φας εσύ”.
Το δυνατό σημείο αυτής της σειράς ποιο είναι;
Δεν είναι ένα το δυνατό σημείο. Έχει πολλά δυνατά σημεία η σειρά αυτή. Υπάρχει ένα καταπληκτικό πρωτότυπο κείμενο κι ένα καλογραμμένο σενάριο δύο συστατικά πολύ σημαντικά συστατικά για τη δημιουργία αυτής της σειράς.
Σημαντική είναι και η συνεισφορά όσων δουλέψανε γι’ αυτή τη σειρά. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο βοήθησαν στο να βγει αυτό το τόσο ωραίο αποτέλεσμα επί της οθόνης. Ειλικρινά στενοχωριέμαι που τελειώνει η σειρά αυτή.
Η Τατιάνα Παπαμόσχου για τις δυσκολίες του «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου»
Σε μια σειρά εποχής όπως αυτή τι δυσκολίες υπάρχουν;
Υπήρχαν δυσκολίες σε σχέση με τα εξωτερικά γυρίσματα κι αυτό γιατί είμαστε σε μια σύγχρονη εποχή που έχει πολλούς θορύβους. Τα γυρίσματα γίνονταν στο μουσείο των Μπενιζέλων το οποίο βρίσκεται στη Πλάκα σε μια κατοικημένη περιοχή με δρόμο κτλ.
Ε, τα γυρίσματα διακόπτονταν συνεχώς είτε επειδή πέρασε ένα μηχανάκι, ή επειδή ακούστηκε μια κόρνα αυτοκινήτου, ή από τη δυνατή μουσική που ακούγονταν από κάποιο διπλανό διαμέρισμα.
Επίσης δυσκολίες υπήρξαν και στο κομμάτι της γλώσσας η οποία είναι λίγο διαφορετική. Η γλώσσα βέβαια στους διαλόγους που χρησιμοποιήθηκε δεν είναι η καθαρή γλώσσα του Βιζυηνού. Άλλωστε οι άνθρωποι μπορεί να έγραφαν στη γλώσσα της εποχής εκείνης αλλά δεν μιλούσαν τη γλώσσα του Βιζυηνού.
Και επιπλέον υπάρχει το ενδυματολογικό κομμάτι που κι αυτό δυσκολεύει μιας και τα γυρίσματα γίνονταν μέσα στο κατακαλόκαιρο. Δηλαδή μέσα στο καύσωνα εγώ φορούσα μάλλινο κοστούμι (φούστα – σακάκι), από μέσα εσώρουχο μακριμάνικο, μεσοφώρι, μάλινες κάλτσες και μαντήλι.
Κοιτάζουμε τους εαυτούς μας στη τηλεόραση και απορούμε που δεν φαίνεται τίποτα από τον ιδρώτα μας. Στάζαμε στη κυριολεξία από τον ιδρώτα. Ήταν μια απίστευτη ταλαιπωρία. Από την άλλη βέβαια είναι πολύ ωραίο να ταξιδεύεις τόσο πίσω σε μια άλλη εποχή.
Πιστεύετε ότι φέτος γίνονται φιλότιμες προσπάθειες στο κομμάτι της ελληνικής μυθοπλασίας;
Βλέπω ότι γίνονται καλές δουλειές οι οποίες στηρίζονται κατά βάση σε μυθιστορήματα. Καιρός ήταν επιτέλους.
Παρακολουθείτε κάποιες σειρές στη τηλεόραση;
Δεν βλέπω τηλεόραση. Η όποια εικόνα που έχω για τις φετινές σειρές είναι μέσα από το διαδίκτυο όπου και παρακολουθώ – όταν έχω χρόνο- αποσπασματικά διάφορα επεισόδια.
«Το MeToo καλώς έγινε»
Ποια είναι η δική σας θέση όσο αφορά το κίνημα Me Too;
Το Me Too καλώς έγινε. Βρήκαν το κουράγιο και το θάρρος κάποιοι άνθρωποι να αποκαλύψουν δημόσια όλα αυτά που είδαμε τα οποία δεν συμβαίνουν μόνο στο δικό μας χώρο. Συμβαίνουν παντού. Νομίζω ότι ήταν καιρός να περάσουμε σε μια εποχή που το όχι θα είναι αποδεκτό.
Ειδικά τα νέα παιδιά που ασχολούνται ή θα ασχοληθούν με την υποκριτική θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι υποχρεωμένα να κάνουν υποχωρήσεις σε κανένα.
Αλίμονο αν η επιθυμία για δουλειά αποτελεί αφορμή για κάποιους ανθρώπους με ισχύ να εκμεταλλευτούν νεώτερους και αδύναμους συνανθρώπους τους. Είναι αισχρό να συμβαίνει αυτό οπουδήποτε κι αν συμβαίνει.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης κι ο κορονοϊός
Βιώσατε ποτέ εσείς προσωπικά οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης ή έτυχε να βρεθείτε μπροστά σε ένα τέτοιο περιστατικό;
Όχι προσωπικά δεν έχει τύχει να βιώσω άσχημες συμπεριφορές ανάλογες με αυτές που είδαν το φως της δημοσιότητας. Άλλο το φλερτ του σκηνοθέτη ή του παραγωγού κι άλλο να εκβιάζω για να σου δώσω ένα ρόλο.
Με το Δημήτρη Λιγνάδη που έτυχε να είμαστε συμμαθητές στη σχολή εγώ έπεσα από τα σύννεφα. Είχα να το δω βέβαια πάρα πολλά χρόνια από τότε που κάναμε γυρίσματα στην «Αίθουσα του θρόνου». Πραγματικά στενοχωρήθηκα παρά πολύ γι’ αυτόν τον άνθρωπο τον οποίο ήξερα. Είχε μια μόρφωση, μια καλλιέργεια. Ε, όλο αυτό είναι τόσο κρίμα να το πετάς γιατί είσαι άρρωστος και δεν έχεις πάει σε ένα γιατρό.
Πόσο πολύ σας επηρέασε ψυχολογικά, επαγγελματικά και οικονομικά όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε μέχρι σήμερα με τον κορονοϊό;
Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση όλη αυτή που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε ακόμη. Μπορεί να έχουμε χαλαρώσει κάπως αλλά η κανονικότητα στη ζωή μας δεν έχει επανέλθει.
Παρόλα αυτά δεν με πήρε από κάτω που λένε όλη αυτή η κατάσταση της πανδημίας. Βλέπετε ζω και στην εξοχή, μακριά από τη πόλη οπότε δεν ένιωσα την αίσθηση του αποκλεισμού μέσα σ’ ένα διαμέρισμα. Θεωρώ ότι είμαι τυχερή γιατί κάποιοι άλλοι συνάνθρωποι μου περάσανε πολύ δυσκολότερα.
«Είμαι παθιασμένη με τα ζώα από πολύ μικρή»
Η ενασχόληση με τα ζώα και η «Γαϊδουροχώρα»
Με τι άλλο ασχολείστε αυτό το διάστημα;
Εχω φτιάξει μαζί με μια ομάδα ανθρώπων την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Γαϊδουροχώρα» που βρίσκεται στο Κορωπί και έχει ως στόχο, μεταξύ άλλων, την ανάδειξη και τη διαφύλαξη του γαϊδουριού και τη χρήση του ως μέσου θεραπευτικής αγωγής.
Στο κόσμο που μας επισκέπτεται παρουσιάζουμε προγράμματα γνωριμίας με το γαϊδούρι αποσκοπώντας στην ευαισθητοποίηση του κόσμου με αυτό το ζώο που χάνεται πια. Είμαι παθιασμένη με τα ζώα από πολύ μικρή, είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και αφιερώνω πολύ από τον χρόνο μου σε αυτήν τη δουλειά.
Αυτά ήταν όσα μας αποκάλυψε η Τατιάνα Παπαμόσχου για τη σειρά «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» κι όχι μόνο.
Δείτε επίσης:
- Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου: Η κάθαρση έρχεται στο τελευταίο επεισόδιο
- ΕΡΤ – Eurovision: Επιστρέφει στα παλιά για την ανακοίνωση του τραγουδιού
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
