Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης σχολιάζει και γράφει την κριτική του για τον τελικό του διαγωνισμού της Eurovision 2022.
Υπάρχει ένα ανέκδοτο, όπου τρεις ξανθές κάθονται στην άκρη ενός κλαδιού πολύ ψηλά σε ένα δέντρο και πριονίζουν την άκρη του, που το στηρίζει πάνω στο κορμό του δέντρου. Περνάει μια ηλικιωμένη γυναίκα και τους λέει να μην τον πριονίσουν εκεί, γιατί θα σπάσει, θα πέσουν από ψηλά και θα χτυπήσουν άσχημα. Αυτές δεν την ακούν και κόβουν το κλαδί, πέφτουν κάτω και πάνε για στο νοσοκομείο με σπασμένα τα κόκκαλά τους. Κάποια στιγμή που βγαίνουν από το νοσοκομείο βλέπουν από μακριά τη γυναίκα που τους έλεγε όλα αυτά και μια φωνάζει «κορίτσια, κορίτσια το μέντιουμ»…
Ο τελικός της Eurovision 2022 και ο μεγάλος νικητής
Βέβαια δεν χρειαζόταν να είναι κανείς μέντιουμ για τον φετινό νικητή της Eurovision, αυτό το είχα γράψει ήδη στο κομμάτι μου της περασμένης Παρασκευής. Είχε κυκλοφορήσει τόσο έντονα η φήμη πως το βραβείο θα το πάρει η Ουκρανία, που θεωρείτο και ντε φάκτο επιπλέον όσο και αν αυτό κάποιους τους έκανε έξαλλους με βάση το political correct και τον εξαναγκασμό σε συγκίνηση ακόμα και για πράγματα άσχετα στην ουσία τους, φαίνονταν συγκινημένοι και έλεγαν λόγια συμπάθειας και επικροτούσαν επιπλέον το γεγονός… Εξ’ ου και έγραψα αυτά που έγραψα…
Όμως πρέπει να ομολογήσω πως αυτό περίμενα να το κάνουν οι επιτροπές που έχουν κάποια σχέση με το κάθε κράτος και που τα περισσότερα κράτη ως συμπαράσταση στη χώρα που δέχτηκε επίθεση είτε κάνουνε πράγματα που δεν θα τη βοηθήσουν σε τίποτα, είτε αν πάνε να κάνουνε κάτι σοβαρό τρώνε ελαφρώς τα μούτρα τους, γιατί όλοι και όλα συνδέονται μεταξύ τους επικίνδυνα ακόμα και με ένα αγωγό φυσικού αερίου…
Φετινή νικήτρια η Ουκρανία – Αντί για βοήθεια ξεκινάει και μια κατακραυγή
Έτσι λοιπόν φέτος στην Eurovision το Α’ βραβείο το κέρδισε η Ουκρανία με ένα τραγούδι που έγραψε κάποιος για τη μαμά του και μετά το οδήγησε να εννοεί τη χώρα του με την ίδια λογική που κάποιοι λένε πως ο Τσιτσάνης έγραψε τη συννεφιασμένη Κυριακή για τον εμφύλιο, ενώ άλλοι που ξέρανε πολύ καλά από εκείνη την εποχή υποστήριζαν πως το έγραψε γιατί μια Κυριακή έχασε η ομάδα του. Ο Τσιτσάνης δεν ήταν έτσι κι αλλιώς ποτέ αριστερός, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι ρεμπέτες βέβαια. Δεν ήταν κακό τραγούδι, αλλά δεν ήταν και σπουδαίο και οι ίδιοι που το ερμήνευσαν και μετά περίμεναν τα αποτελέσματα με την κάμερα μπροστά τος, έδειχναν μια εικόνα μάλλον μισοκακόμοιρη στο στυλ «ελεήστε τη δόλια μας χώρα»…
Με αυτόν τον τρόπο όμως, δεν δικαιώνεται κανείς και αντί για βοήθεια ξεκινάει και μια κατακραυγή. Γιατί όταν υπάρχει π.χ. ένα τραγούδι σαν το αγγλικό ή και το ελληνικό, δεν μπορεί να βγαίνει πρώτο αυτό το τραγούδι. Και το χειρότερο είναι πως τα βραβεία τα έδωσε ο κόσμος και όχι οι επιτροπές όπως είπα…
Δηλαδή την Παρασκευή στο κομμάτι έγραψα κάτι που έχω γράψει πολλές φορές, πως τα αποτελέσματα σε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς όταν τα δίνει απευθείας ο κόσμος ποτέ δεν έχουν καλλιτεχνικό κύρος. Όταν τα δίνει μια μικρή ή και πολύ μεγάλη επιτροπή ειδικών, τότε έχουν κύρος. Γιατί αλλιώς τα βραβεία του MTV θα ήταν απείρως πιο σημαντικά από τα Όσκαρ και τα Grammy…
Για κάτσε θα μου πούνε κάποιοι, όπως μου το έχουν πει στο παρελθόν, όλα αυτά τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα για τον κόσμο έχουν δημιουργηθεί. Δεν έχει δικαίωμα ο κόσμος να τα βραβεύσει; Μα ο κόσμος απαντάω κάθε φορά, τα βραβεύει με το πιο σημαντικό βραβείο απ’ όλα, που είναι το εισιτήριο και η αγάπη του.
Και κάπως έτσι ο κόσμος συγκινήθηκε, όχι μόνο από αυτά που διαβάζει για αυτόν τον πόλεμο εδώ και δυο μήνες, αλλά και γιατί έχει ακούσει ότι η Ουκρανία θα βγει φέτος και ξέρετε ότι ο κόσμος πάει στον κόσμο…
Τελικός Eurovision – Κριτική: Mια βραδιά χωρίς μεγάλες εξάρσεις
Κατά τ’ άλλα ήταν μια βραδιά χωρίς μεγάλες εξάρσεις, χωρίς κάτι πραγματικά σπουδαίο, αλλά και χωρίς κάτι πραγματικά γελοίο που και τα δυο θα έκαναν καλό σε έναν τέτοιο διαγωνισμό. Υπήρχαν και κάτι ωραία τραγούδια, υπήρχαν και κάτι ωραίες παρουσίες, υπήρχε ένα κοινό φανατικό από κάτω που άλλες χρονιές ήταν πιο φανατικό και εκδηλωτικό και κάποιες παρουσίες πάνω στη σκηνή ήταν σχετικά καλοντυμένες και η παρουσίαση του τραγουδιού τους ήταν σχετικά καλή. Οι πιο πολλές δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τέτοιο τίτλο. Προφανώς κανείς δεν σκέφτηκε ότι το ρούχο τραβάει το μάτι και πρέπει να ζωγραφίσει και την προσωπικότητα του ερμηνευτή και το καλλιτεχνικό δημιούργημα. Αλλά ας πούμε η τραγουδίστρια της Ισπανίας αν και λεγόταν Σανέλ με την κομψότητα δεν είχε καμία σχέση. Το ρούχο της έμοιαζε με go go girls που κατεβαίνουν από στύλους ψηλά. Κάποιοι προσπάθησαν να ανακατέψουν το φολκλόρ της χώρας τους με μια διεθνή εικόνα και οι περισσότεροι σε αυτόν τον τομέα τα κάνανε θα θάλασσα ακόμα και η δική μας Αμάντα Γεωργιάδη παρόλο που το ρούχο της είχε υπογράψει η Σίλια Κριθαριώτη, δύσκολα θα μπορούσε να σε κάνει να το υποστηρίξεις. Η Αμάντα όμως με μικρή βοήθεια από τον Φωκά Ευαγγελινό φέτος, με άλλη μικρή βοήθεια με το σκηνικό του Μουρίκη, αλλά κυρίως με τον τρόπο που τραγούδησε και την προσωπικότητα που έβγαλε πάνω στη σκηνή, τα κατάφερε. Ήταν αντάξια των ελπίδων μας. Πολλοί είπαν πως είμασταν όλοι ευτυχισμένοι με την όγδοη θέση που πήραμε. Δεν νομίζω πως κανείς μπορεί να είναι ευχαριστημένος με μια όγδοη θέση, ειδικά όταν πρόκειται για μια τόσο ωραία παρουσία και ένα τόσο όμορφο τραγούδι.
Από την άλλη διάφορα άκουσα να λένε για τη Σουηδή τραγουδίστρια, γιατί ο σκηνοθέτης της έκανε πάρα πολλά γκρο πλαν και κάποια την συνέκριναν με τη Σία Κοσιώνη. Καταρχήν αυτή έμοιαζε να είναι η μαμά της Σίας Κοσιώνη και έπειτα επειδή αυτά τα πράγματα τα στήνουν στον αέρα τηλεσκηνοθέτες και όχι σκηνοθέτες, κάποιος πρέπει να πει σε αυτούς που διαμαρτύρονται, από τον τρόπο, που έχει ντυθεί, από τον τρόπο που έχει στηθεί, από το να υπάρχουν σκηνικά ή όχι, από το αν είναι μόνη της στη σκηνή ή με άλλους πολύ συχνά αυτά επιβάλουν τη στάση του τηλεσκηνοθέτη που πατάει τα κουμπιά πάνω σε κάθε τραγούδι. Με την ίδια λογική στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πάνω στη σκηνή τραγουδούσαν Αλεξίου, Νταλάρας, Γαλάνη, Πάριος και Μαρινέλλα, αλλά η κάμερα βασικά έδειχνε τη Μαρινέλλα γιατί ήταν η μόνη που φορούσε κάτασπρα, ενώ οι άλλοι φορούσαν μαύρα. Επιπλέον οι τρεις παρουσιαστές της βραδιάς από πλευράς ντυσίματος ήταν να μην ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να ντραπείς.
Η απάντηση του Γιώργου Καπουτζίδη σε σχόλιο που του έκαναν
Όσο για τον Γιώργο Καπουτζίδη που του έχουν ορμήσει να τον φάνε όλοι γιατί απάντησε σε μια κακία που γράφτηκε για αυτόν στο ίντερνετ σχετικά με την μετάδοση και αυτό το έκανε την ώρα της μετάδοσης γιατί δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσει το δημόσιο βήμα της κρατικής τηλεόρασης, λυπάμαι αλλά δεν θα το σχολιάσω γιατί πολύ τυπικοί έχουν γίνει όλοι και στο κάτω κάτω της γραφής για τον Γιώργο Καπουτζίδη μιλάμε και όταν παίρνεις ένα τέτοιο όνομα, πέρα του ότι είσαι σίγουρος ότι θα κάνει τέλεια τη δουλειά του ακόμα και με πατερίτσες, δεν του βάζεις φίμωτρο στο να απαντήσει για κάτι που αφορά αυτόν, αλλά έχει σχέση και με την αναμετάδοση. Ίσα ίσα που ξέρεις πως καλό θα κάνει στη συζήτηση μετά, αλλά και στην τηλεθέαση….
Η διοργάνωση του φετινού φεστιβάλ Eurovision προσπάθησε να είναι τόσο ανάλαφρη, τόσο ωραία και καλοφτιαγμένη, και τόσο τραλαλά όσο οι προηγούμενες πριν την πανδημία. Όμως και εκεί ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα, μικρά και μικρότερα προβληματάκια, μια εσάνς αμηχανίας και στο τέλος η συγκεκριμένη βράβευση, την έσπρωξε πολύ πίσω από αυτό που θα ήθελε να είναι…
Και του χρόνου…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
